< လုကာ 15 >

1 အခွန်ခံသော သူတို့နှင့်ဆိုးသောသူအပေါင်းတို့သည် နားထောင်ခြင်းငှါ အထံတော်သို့ ချဉ်းကပ်သည် ဖြစ်၍၊
ⲁ̅ⲛⲉⲣⲉⲛ̅ⲧⲉⲗⲱⲛⲏⲥ ⲇⲉ ⲧⲏⲣⲟⲩ ⲛⲙ̅ⲣ̅ⲣⲉϥⲣ̅ⲛⲟⲃⲉ ϩⲱⲛ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲣⲟϥ ⲉⲥⲱⲧⲙ̅ ⲉⲣⲟϥ.
2 ဖာရိရှဲနှင့် ကျမ်းပြုဆရာတို့က၊ ဤသူသည် ဆိုးသောသူတို့ကိုလက်ခံ၍ သူတို့နှင့်အတူ စားပါသည် တကားဟု ကဲ့ရဲ့အပြစ်တင်ကြ၏။
ⲃ̅ⲛⲉⲩⲕⲣⲙ̅ⲣⲙ̅ ⲇⲉ ⲧⲏⲣⲟⲩ ⲛ̅ϭⲓⲛⲉⲫⲁⲣⲓⲥⲥⲁⲓⲟⲥ ⲛⲙ̅ⲛⲉⲅⲣⲁⲙⲙⲁⲧⲉⲩⲥ ⲉⲩϫⲱ ⲙ̅ⲙⲟⲥ ϫⲉ. ⲡⲁⲓ̈ ϣⲉⲡⲣⲉϥⲣ̅ⲛⲟⲃⲉ ⲉⲣⲟϥ ⲁⲩⲱ ϥⲟⲩⲱⲙ ⲛⲙ̅ⲙⲁⲩ.
3 ထိုအခါ ဥပမာစကားကို မိန့်တော်မူသည်ကား၊ သင်တို့တွင် တစုံတယောက်သောသူ၌ သိုးတရာရှိ၍၊
ⲅ̅ⲁϥϫⲱ ⲇⲉ ⲛ̅ⲧⲉⲓ̈ⲡⲁⲣⲁⲃⲟⲗⲏ ⲉϥϫⲱ ⲙ̅ⲙⲟⲥ
4 သိုးတကောင်ပျောက်လျှင်၊ ကိုးဆယ်ကိုးကောင်သော သိုးတို့ကို တောတွင်ထားခဲ့ပြီးမှ၊ ပျောက်သော သိုး တကောင်ကို မတွေ့မှီတိုင်အောင်သွား၍ မရှာဘဲနေမည်လော။
ⲇ̅ϫⲉ. ⲛⲓⲙ ⲣ̅ⲣⲱⲙⲉ ⲉⲃⲟⲗ ⲛ̅ϩⲏⲧʾⲧⲏⲩⲧⲛ̅ ⲡⲉⲧⲉⲟⲩⲛⲧϥ̅ϣⲉ ⲛ̅ⲉⲥⲟⲟⲩ ⲁⲩⲱ ⲉϥϣⲁⲛⲥⲉⲣⲙ̅ⲟⲩⲁ ⲉⲃⲟⲗ ⲛ̅ϩⲏⲧⲟⲩ ⲙⲏ ⲛϥ̅ⲛⲁⲕⲁⲡⲓⲡⲥ̅ⲧⲁⲓ̈ⲟⲩⲯⲓⲥ ⲁⲛ ϩⲓⲡϫⲁⲓ̈ⲉ ⲛϥ̅ⲃⲱⲕ ⲛϥ̅ϣⲓⲛⲉ ⲛ̅ⲥⲁⲡⲓⲟⲩⲁ ϣⲁⲛⲧϥ̅ϩⲉ ⲉⲣⲟϥ.
5 တွေ့ပြီးလျှင် ဝမ်းမြောက်သော စိတ်နှင့် ပခုံးပေါ်မှာ တင်ထမ်း၍၊
ⲉ̅ⲁⲩⲱ ⲉϥϣⲁⲛϩⲉ ⲉⲣⲟϥ ϣⲁϥⲧⲁⲗⲟϥ ⲉϫⲛ̅ⲛⲉϥⲛⲁϩⲃⲉ ⲉϥⲣⲁϣⲉ.
6 မိမိအိမ်သို့ ရောက်သောအခါ အဆွေခင်ပွန်း အိမ်နီးချင်းများကိုခေါ်၍၊ ပျောက်သောသိုးကို ငါတွေ့ ပြီ။ ငါနှင့်အတူ ဝမ်းမြောက်ကြလော့ဟု ဆိုတတ်သည် မဟုတ်လော။
ⲋ̅ⲉϥϣⲁⲛⲉ͡ⲓ ⲇⲉ ⲉϩⲣⲁⲓ̈ ⲉⲡⲏⲓ̈ ϣⲁϥⲙⲟⲩⲧⲉ ⲉⲛⲉϥϣⲃⲉⲉⲣ ⲛⲙ̅ⲛⲉⲧϩⲓⲧⲟⲩⲱϥ ⲉϥϫⲱ ⲙ̅ⲙⲟⲥ ⲛⲁⲩ ϫⲉ ⲣⲁϣⲉ ⲛⲙ̅ⲙⲁⲓ̈ ϫⲉ ⲁⲓ̈ϩⲉ ⲉⲡⲁⲉⲥⲟⲟⲩ ⲉⲛⲧⲁϥⲥⲱⲣⲙ̅.
7 ထိုနည်းတူ ဖြောင့်မတ်၍ နောင်တရစရာအကြောင်းမရှိသောသူ ကိုးဆယ်ကိုးယောက်တို့၌ ကောင်း ကင်သားတို့သည် ဝမ်းမြောက်ခြင်းရှိသည်ထက်၊ နောင်တရသောလူဆိုးတယောက်၌ သာ၍ဝမ်းမြောက်ခြင်း ရှိကြသည်ဟု ငါဆို၏။
ⲍ̅ϯϫⲱ ⲙ̅ⲙⲟⲥ ⲛⲏⲧⲛ̅ ϫⲉ ϣⲁⲣⲉⲟⲩⲣⲁϣⲉ ⲛ̅ⲧⲉⲓϩⲉ ϣⲱⲡⲉ ⲉϫⲛ̅ⲟⲩⲣⲉϥⲣ̅ⲛⲟⲃⲉ ⲉϥϣⲁⲛⲙⲉⲧⲁⲛⲟⲓ̈. ⲉϩⲟⲩⲉⲡⲓⲡⲥ̅ⲧⲁⲓ̈ⲟⲩⲯⲓⲥ ⲛ̅ⲇⲓⲕⲁⲓⲟⲥ ⲛⲁⲓ̈ ⲉⲧⲉⲛ̅ⲥⲉⲣ̅ⲭⲣⲓⲁ ⲁⲛ ⲙ̅ⲙⲉⲧⲁⲛⲟⲓⲁ.
8 တနည်းကား၊ တစုံတယောက်သောမိန်းမ၌ ငွေဆယ်ပြားရှိ၍ တပြားပျောက်လျှင်၊ ဆီမီးကိုထွန်း၍ မတွေ့မှီတိုင်အောင် တအိမ်လုံးကိုလှည်း၍ စေ့စေ့မရှာဘဲ နေမည်လော။
ⲏ̅ⲏ ⲛⲓⲙ ⲛⲥϩⲓⲙⲉ ⲉⲩⲛ̅ⲧⲥⲙⲏⲧⲉ ⲛ̅ⲇⲣⲁⲭⲙⲏ ⲛⲥ̅ⲥⲉⲣⲙ̅ⲟⲩⲉ͡ⲓ ⲉⲃⲟⲗ ⲛ̅ϩⲏⲧⲟⲩ ⲙⲏ ⲛⲥ̅ⲛⲁϫⲉⲣⲉⲡϩⲏⲃⲥ̅ ⲁⲛ ⲛⲥ̅ⲥⲉϩⲣ̅ⲡⲏⲓ̈ ⲛⲥ̅ϣⲓⲛⲉ ϩⲛ̅ⲟⲩⲱⲣϫ̅ ϣⲁⲛⲧⲥ̅ϩⲉ ⲉⲣⲟⲥ.
9 တွေ့ပြီးလျှင် အဆွေခင်ပွန်းအိမ်နီးချင်းများကိုခေါ်၍၊ ပျောက်သောငွေကို ငါတွေ့ပြီ။ ငါနှင့်အတူ ဝမ်း မြောက်ကြလော့ဟု ဆိုတတ်သည်မဟုတ်လော။
ⲑ̅ⲁⲩⲱ ⲉⲥϣⲁⲛϩⲉ ⲉⲣⲟⲥ ϣⲁⲥⲙⲟⲩⲧⲉ ⲉⲛⲉⲥϣⲃⲉⲉⲣ ⲛⲙ̅ⲛⲉⲧϩⲓⲧⲟⲩⲱⲥ ⲉⲥϫⲱ ⲙ̅ⲙⲟⲥ ϫⲉ. ⲣⲁϣⲉ ⲛⲙ̅ⲙⲁⲓ̈ ϫⲉ ⲁⲓ̈ϩⲉ ⲉⲧⲁⲇⲣⲁⲭⲙⲏ ⲉⲛⲧⲁⲓ̈ⲥⲟⲣⲙⲉⲥ.
10 ၁၀ ထိုနည်းတူ ငါဆိုသည်ကား၊ ဘုရားသခင်၏ ကောင်းကင်တမန်တို့သည် နောင်တရသောလူဆိုးတ ယောက်၌ ဝမ်းမြောက်ခြင်းရှိကြသည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ⲓ̅ϯϫⲱ ⲙ̅ⲙⲟⲥ ⲛⲏⲧⲛ̅ ϫⲉ ϣⲁⲣⲉⲟⲩⲣⲁϣⲉ ϣⲱⲡⲉ ⲛ̅ⲧⲉⲓ̈ϩⲉ ⲙ̅ⲡⲉⲙⲧⲟ ⲉⲃⲟⲗ ⲛⲛ̅ⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲙ̅ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲉϫⲛ̅ⲟⲩⲣⲉϥⲣ̅ⲛⲟⲃⲉ ⲉϥϣⲁⲛⲙⲉⲧⲁⲛⲟⲉⲓ·
11 ၁၁ တဖန် မိန့်တော်မူသည်ကား၊ တစုံတယောက်သောသူ၌ သားနှစ်ယောက်ရှိ၏။
ⲓ̅ⲁ̅ⲡⲉϫⲁϥ ⲇⲉ ϫⲉ ⲟⲩⲣⲱⲙⲉ ⲡⲉⲧⲉⲟⲩⲛⲧϥ̅ϣⲏⲣⲉ ⲥⲛⲁⲩ.
12 ၁၂ သားအငယ်သည် အဘထံသို့ သွား၍၊ အဘ၊ အကျွန်ုပ်ရထိုက်သော အမွေဥစ္စာကိုဝေ၍ ပေးပါဟု တောင်းပန်လျှင်၊ အဘသည် ဥစ္စာများကိုဝေ၍ သားတို့အား ပေးလေ၏။
ⲓ̅ⲃ̅ⲡⲉϫⲉⲡⲕⲟⲩⲓ̈ ⲛ̅ϩⲏⲧⲟⲩ ⲙ̅ⲡⲉϥⲓ̈ⲱⲧ ϫⲉ ⲡⲁⲓ̈ⲱⲧʾ ⲙⲁ ⲛⲁⲓ̈ ⲙ̅ⲡⲁⲙⲉⲣⲟⲥ ⲉⲧʾⲧⲁϩⲟ ⲙ̅ⲙⲟⲓ̈ ϩⲛ̅ⲧⲟⲩⲥⲓⲁ. ⲁϥⲡⲱϣ ⲇⲉ ⲉϫⲱⲟⲩ ⲛ̅ⲛⲉϥⲛ̅ⲕⲁ.
13 ၁၃ ထိုနောက်များမကြာ၊ သားအငယ်သည် မိမိဥစ္စာများကို သိမ်းယူ၍ ဝေးစွာသောပြည်သို့ သွားပြီးလျှင်၊ ထိုပြည်မှာ ကာမဂုဏ်၌ လွန်ကျူးသောအားဖြင့် ဥစ္စာပြုန်းတီး၍၊
ⲓ̅ⲅ̅ⲉⲙⲡⲁⲧⲉϩⲁϩ ⲇⲉ ⲛ̅ϩⲟⲟⲩ ⲟⲩⲓ̈ⲛⲉ ⲁⲡⲕⲟⲩⲓ̈ ⲛ̅ϣⲏⲣⲉ ⲥⲉⲩϩⲛ̅ⲕⲁ ⲛⲓⲙ ⲉⲧⲛ̅ⲧⲁϥⲥ̅ ⲁϥⲁⲡⲟⲇⲏⲙⲓ ⲉⲩⲭⲱⲣⲁ ⲉⲥⲟⲩⲏⲟⲩ ⲁϥϫⲱⲱⲣⲉ ⲉⲃⲟⲗ ⲙ̅ⲙⲁⲩ ⲛ̅ⲧⲉϥⲟⲩⲥⲓⲁ ⲉϥⲙⲟⲟϣⲉ ϩⲛ̅ⲟⲩⲙⲛ̅ⲧϣⲛⲁ.
14 ၁၄ ရှိသမျှကုန်သောအခါ၊ ထိုပြည်၌ ကြီးစွာသောအစာခေါင်းပါးခြင်းဖြစ်၍၊ သူသည် အလွန်ဆင်းရဲခြင်းသို့ ရောက်၏။
ⲓ̅ⲇ̅ⲛ̅ⲧⲉⲣⲉϥϫⲉⲣⲉⲛ̅ⲕⲁ ⲇⲉ ⲛⲓⲙ ⲉⲃⲟⲗ ⲁⲩⲛⲟϭ ⲛ̅ϩⲉⲃⲱⲱⲛ ϣⲱⲡⲉ ϩⲛ̅ⲧⲉⲭⲱⲣⲁ ⲉⲧⲙ̅ⲙⲁⲩ. ⲛ̅ⲧⲟϥ ⲇⲉ ⲁϥⲁⲣⲭⲓ ⲛϣⲱⲱⲧ
15 ၁၅ ထိုအခါ ပြည်သားတယောက်ထံသို့သွား၍ အစေခံလျှင်၊ ဝက်တို့ကို ကျောင်းစေခြင်းငှါ သူ့သခင်သည် တောသို့ စေလွှတ်သဖြင့်၊
ⲓ̅ⲉ̅ⲁϥⲃⲱⲕ ⲁϥⲧⲟϭϥ̅ ⲉⲩⲁ ⲛⲣ̅ⲣⲙ̅ⲛ̅ϯⲙⲉ ⲛ̅ⲧⲉⲭⲱⲣⲁ ⲉⲧⲙ̅ⲙⲁⲩ. ⲁϥϫⲟⲟⲩϥ ⲉⲧⲉϥⲥⲱϣⲉ ⲉⲙⲟⲟⲛⲉ ⲛ̅ϩⲉⲛⲣⲓⲣ.
16 ၁၆ သူသည် ဝက်စားတတ်သော ပဲ့တောင့်ကိုပင် စားချင်မတတ်ငတ်မွတ်လျက်နေရ၏။ အဘယ်သူမျှ အစာကို မကျွေး။
ⲓ̅ⲋ̅ⲁⲩⲱ ⲛⲉϥⲉⲡⲓⲑⲩⲙⲓ ⲉⲥⲓ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ̅ⲛ̅ϭⲁⲣⲁⲧⲉ ⲉ(ⲧⲉ)ⲣⲉⲣ̅ⲣⲓⲣ ⲟⲩⲱⲙ ⲙ̅ⲙⲟⲟⲩ ⲉⲙⲙⲛ̅ⲗⲁⲁⲩ ϯ ⲛⲁϥ.
17 ၁၇ ထိုအခါ သတိရလျှင်၊ ငါ့အဘ၏အိမ်၌ အခစားသောသူများတို့သည် ဝစွာစားရကြ၏။ ငါမူကား ဤ ပြည်၌သေအောင် အငတ်ခံရ၏။
ⲓ̅ⲍ̅ⲁϥⲙⲉⲕⲙⲟⲩⲕϥ̅ ⲇⲉ ⲡⲉϫⲁϥ ϫⲉ ⲟⲩⲛⲟⲩⲏⲣ ⲛ̅ϫⲁⲓ̈ⲃⲉⲕⲉ ⲛ̅ⲧⲉⲡⲁⲓ̈ⲱⲧʾ ⲥⲏⲟⲩ ⲙ̅ⲡⲟⲓ̈ⲕ ⲁⲛⲟⲕ ⲇⲉ ⲉⲓ̈ⲛⲁⲙⲟⲩ ⲙ̅ⲡⲉⲓ̈ⲙⲁ ϩⲁⲡⲉϩⲕⲟ.
18 ၁၈ ငါထ၍ အဘထံသို့ သွားမည်။ အဘ၊ အကျွန်ုပ်သည် ဘုရားသခင်ကို၎င်း၊ ကိုယ်တော်ကို၎င်း ပြစ်မှား ပါပြီ။
ⲓ̅ⲏ̅ϯⲛⲁⲧⲱⲟⲩⲛ ⲧⲁⲃⲱⲕ ϣⲁⲡⲁⲓ̈ⲱⲧʾ ⲛ̅ⲧⲁϫⲟⲟⲥ ⲛⲁϥ ϫⲉ ⲡⲁⲓ̈ⲱⲧʾ ⲁⲓ̈ⲣ̅ⲛⲟⲃⲉ ⲉⲧⲡⲉ ⲁⲩⲱ ⲙ̅ⲡⲉⲕⲙ̅ⲧⲟ ⲉⲃⲟⲗ.
19 ၁၉ ယခုမှစ၍ ကိုယ်တော်၏သားဟူ၍ ခေါ်ခြင်းကိုမခံထိုက်ပါ။ သူငှါးအရာ၌ အကျွန်ုပ်ကို ထားတော် မူပါဟု ငါပြောမည်ဟူ၍ အကြံရှိသည်နှင့်၊
ⲓ̅ⲑ̅ⲛ̅ϯⲙ̅ⲡϣⲁ ⲁⲛ ϫⲓⲛⲧⲉⲛⲟⲩ ⲉⲙⲟⲩⲧⲉ ⲉⲣⲟⲓ̈ ϫⲉ ⲡⲉⲕϣⲏⲣⲉ ⲁⲁⲧʾ ⲛ̅ⲑⲉ ⲟⲩⲁ ⲛ̅ⲛⲉⲓ̈ϫⲁⲓ̈ⲃⲉⲕⲉ.
20 ၂၀ ထ၍ အဘထံသို့ သွားလေ၏။ သွား၍ ဝေးသေးသောအခါ အဘသည် သူ့ကိုမြင်လျှင်၊ သနားသော စိတ်ရှိသည်နှင့် ပြေးသွား၍ သား၏လည်ပင်းကို ပိုက်ဘက်လျက် နမ်းရှုပ်လေ၏။
ⲕ̅ⲁϥⲧⲱⲟⲩⲛ ⲇⲉ ⲁϥⲉ͡ⲓ ϣⲁ ⲡⲉϥⲓ̈ⲱⲧʾ ⲉⲧⲓ ⲇⲉ ⲉϥⲙ̅ⲡⲟⲩⲉ ⲁⲡⲉϥⲓ̈ⲱⲧʾ ⲛⲁⲩ ⲉⲣⲟϥ ⲁϥϣⲛϩⲧⲏϥ ⲉϩⲣⲁⲉⲓ ⲉϫⲱϥ. ⲁϥⲡⲱⲧʾ ⲁϥⲡⲁϩⲧϥ̅ ⲉϫⲛⲡⲉϥⲙⲁⲕϩ̅ ⲁϥϯⲡⲓ ⲉⲣⲱϥ
21 ၂၁ သားကလည်း၊ အဘ၊ အကျွန်ုပ်သည် ဘုရားသခင်ကို၎င်း၊ ကိုယ်တော်ကို၎င်း ပြစ်မှားပါပြီ။ ယခုမှစ၍ ကိုယ်တော်၏သားဟူ၍ ခေါ်ခြင်းကို မခံထိုက်ပါဟုဆိုလျှင်၊
ⲕ̅ⲁ̅ⲡⲉϫⲉⲡⲉϥϣⲏⲣⲉ ⲇⲉ ⲛⲁϥ ϫⲉ. ⲡⲁⲓ̈ⲱⲧʾ ⲁⲓ̈ⲣ̅ⲛⲟⲃⲉ ⲉⲧⲡⲉ ⲁⲩⲱ ⲙ̅ⲡⲉⲕⲙ̅ⲧⲟ ⲉⲃⲟⲗ. ⲛ̅ϯⲙ̅ⲡϣⲁ ⲁⲛ ϫⲓⲛⲧⲉⲛⲟⲩ ⲉⲙⲟⲩⲧⲉ ⲉⲣⲟⲓ̈ ϫⲉ ⲡⲉⲕϣⲏⲣⲉ.
22 ၂၂ အဘက၊ မြတ်သောဝတ်လုံကို ယူခဲ့၍ သူ့ကို ခြုံကြ၊ သူ၏လက်၌ လက်စွပ်တန်ဆာကို ဆင်ကြ။
ⲕ̅ⲃ̅ⲡⲉϫⲉⲡⲓⲱⲧʾ ⲇⲉ ⲛ̅ⲛⲉϥϩⲙ̅ϩⲁⲗ ϫⲉ ϭⲉⲡⲏ ⲁⲛⲓⲛⲉ ⲉⲃⲟⲗ ⲛ̅ⲧⲉⲥⲧⲟⲗⲏ ⲉⲧⲛⲁⲛⲟⲩⲥ ⲛ̅ⲧⲉⲧⲛ̅ⲧⲁⲁⲥ ϩⲓⲱⲱϥ. ⲛ̅ⲧⲉⲧⲛ̅ϯ ⲛⲟⲩⲝⲟⲩⲣ ⲉⲧⲉϥϭⲓϫ ⲁⲩⲱ ⲟⲩⲧⲟⲟⲩⲉ ⲉⲛⲉϥⲟⲩⲉⲣⲏⲧⲉ.
23 ၂၃ ခြေနင်းကိုလည်း စီးစေကြ။ ဆူအောင်ကျွေးသော နွားကလေးကို ယူ၍သတ်ကြ။ သို့ပြီးမှ ငါတို့သည် စားကြကုန်အံ့။ ပျော်မွေ့ခြင်းကို ပြုကြကုန်အံ့။
ⲕ̅ⲅ̅ⲛ̅ⲧⲉⲧⲛ̅ⲙ̅ⲡⲙⲁⲥⲉ ⲉⲧⲥⲁⲛⲁϣⲧ̅ʾ ⲛ̅ⲧⲉⲧⲛ̅ϣⲁⲁⲧϥ̅ ⲛ̅ⲧⲉⲧⲛ̅ⲟⲩⲱⲙ ⲛ̅ⲧⲉⲧⲛ̅ⲉⲩⲫⲣⲁⲛⲉ.
24 ၂၄ ငါ့သားသည်အထက်က သေ၏။ ယခုရှင်ပြန်၏။ အပါတို့ကို ဆိုပြီးမှ၊ ထိုသူအပေါင်းတို့သည် ပျော်မွေ့ ခြင်းကို ပြုကြ၏။
ⲕ̅ⲇ̅ϫⲉ ⲡⲁϣⲏⲣⲉ ⲡⲁⲓ̈ ⲉⲛⲉϥⲙⲟⲟⲩⲧ ⲡⲉ ⲁϥⲱⲛϩ̅. ⲛⲉϥⲥⲟⲣⲙ̅ ⲡⲉ ⲁⲓ̈ϩⲉ ⲉⲣⲟϥ. ⲁⲩⲁⲣⲭⲓ ⲇⲉ ⲛⲉⲩⲫⲣⲁⲛⲉ.
25 ၂၅ သားအကြီးသည် တောင်ယာကလာ၍ အိမ်အနီးသို့ရောက်သောအခါ၊ ကခြင်း၊ တီးမှုတ်ခြင်းအသံကို ကြားလျှင်၊
ⲕ̅ⲉ̅ⲛⲉⲣⲉⲡⲉϥⲛⲟϭ ⲇⲉ ⲛ̅ϣⲏⲣⲉ ⲡⲉ ϩⲛ̅ⲧⲥⲱϣⲉ. ⲉϥⲛⲏⲟⲩ ⲇⲉ ⲉϩⲣⲁⲓ̈ ⲁϥϩⲱⲛ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲡⲏⲓ̈. ⲁϥⲥⲱⲧⲙ̅ ⲉⲩⲥⲩⲙⲫⲱⲛⲓⲁ ⲛⲙ̅ⲟⲩⲭⲟⲣⲟⲥ.
26 ၂၆ ငယ်သားတယောက်ကိုခေါ်၍ အဘယ်သို့သော အခြင်းအရာနည်းဟု မေး၏။
ⲕ̅ⲋ̅ⲁϥⲙⲟⲩⲧⲉ ⲉⲩⲁ ⲛⲛ̅ϩⲙ̅ϩⲁⲗ ⲁϥϫⲛⲟⲩϥ ϫⲉ ⲟⲩ ⲛⲉ ⲛⲁⲓ̈
27 ၂၇ ငယ်သားက၊ သခင်၏ညီသည် ရောက်လာပါပြီ။ ဘေးနှင့်ကင်းလွတ်လျက်ရှိသည်ကို အဘတွေ့သော ကြောင့်၊ ဆူအောင်ကျွေးသော နွားကလေးကိုသတ်ပါပြီဟု ပြောဆို၏။ သားအကြီးသည် အမျက်ထွက်၍ အိမ်သို့ မဝင်ဘဲနေ၏။
ⲕ̅ⲍ̅ⲛ̅ⲧⲟϥ ⲇⲉ ⲡⲉϫⲁϥ ⲛⲁϥ ϫⲉ ⲡⲉⲕⲥⲟⲛ ⲡⲉⲛⲧⲁϥⲉ͡ⲓ ⲁⲡⲉⲕⲓ̈ⲱⲧʾ ϣⲱⲱⲧʾ ⲉⲣⲟϥ ⲙ̅ⲡⲙⲁⲥⲉ ⲉⲧⲥⲁⲛⲁϣⲧ̅ʾ ϫⲉ ⲁϥϩⲉ ⲉⲣⲟϥ ⲉϥⲟⲩⲟϫ.
28 ၂၈ အဘသည် သူ့ဆီသို့သွား၍ ချော့မော့ရ၏။
ⲕ̅ⲏ̅ⲁϥⲛⲟⲩϭⲥ̅ ⲇⲉ ⲙ̅ⲡϥ̅ⲟⲩⲱϣ ⲉⲃⲱⲕ ⲉϩⲟⲩⲛ. ⲁⲡⲉϥⲓ̈ⲱⲧ ⲇⲉ ⲉ͡ⲓ ⲉⲃⲟⲗ ⲁϥⲥⲉⲡⲥⲱⲡϥ̅.
29 ၂၉ သားအကြီးကလည်း၊ အကျွန်ုပ်သည် ကာလတာရှည်စွာ အဘ၏ အစေကိုခံပါပြီ။ အဘ၏အလိုကို တခါမျှ မလွန်ကျူးပါ။ သို့သော်လည်း အကျွန်ုပ်သည် အဆွေတို့နှင့်အူပျော်မွေ့ခြင်းကို ပြုစေခြင်းငှါ၊ အဘသည် ဆိတ်ကလေးတကောင်ကို တခါမျှ မပေး။
ⲕ̅ⲑ̅ⲛ̅ⲧⲟϥ ⲇⲉ ⲁϥⲟⲩⲱϣⲃ̅ ⲡⲉϫⲁϥ ⲙ̅ⲡⲉϥⲓ̈ⲱⲧʾ ϫⲉ ⲓ̈ⲥⲟⲩⲙⲏⲏϣⲉ ⲣ̅ⲣⲟⲙⲡⲉ ϯⲟ̅ ⲛⲁⲕ ⲛ̅ϩⲙ̅ϩⲁⲗ ⲙ̅ⲡⲓⲕⲱ ⲛⲥⲱⲓ̈ ⲉⲛⲉϩ ⲟⲩⲉ͡ⲓ ⲛ̅ⲛⲉⲛⲧⲟⲗⲏ ⲛ̅ⲧⲟⲟⲧⲕ̅ ⲁⲩⲱ ⲙ̅ⲡⲕ̅ϯ ⲛⲁⲓ̈ ⲉⲛⲉϩ ⲛ̅ⲟⲩⲙⲁⲥ ⲃ̅ⲃⲁⲁⲙⲡⲉ ⲉⲧⲣⲁⲉⲩⲫⲣⲁⲛⲉ ⲛⲙ̅ⲛⲁϣⲃⲉⲉⲣ.
30 ၃၀ ပြည်တန်ဆာမိန်းမတို့နှင့် ပေါင်းဘော်၍ မိမိဥစ္စာကိုဖြုန်းသော ဤသားငယ်ရောက်လာသောအခါ မူကား၊ အဘသည် ဆူအောင်ကျွေးသော နွားကလေးကို သတ်လေပြီတကားဟု ဆို၏။
ⲗ̅ⲛ̅ⲧⲉⲣⲉⲡⲉⲕϣⲏⲣⲉ ⲇⲉ ⲉ͡ⲓ ⲡⲁⲓ̈ ⲉⲛⲧⲁϥⲟⲩⲱⲙ ⲛ̅ⲛⲉⲕⲛⲕⲁ ⲛⲙ̅ⲙ̅ⲡⲟⲣⲛⲟⲥ ⲁⲕϣⲱⲱⲧʾ ⲉⲣⲟϥ ⲙ̅ⲡⲙⲁⲥⲉ ⲉⲧⲥⲁⲛⲁϣⲧ̅ʾ
31 ၃၁ အဘကလည်း၊ ငါ့သား၊ သင်သည် ငါ့ထံမှာ အစဉ်နေ၏။ ငါ၏ဥစ္စာရှိသမျှသည် သင်၏ဥစ္စာဖြစ်၏။
ⲗ̅ⲁ̅ⲛ̅ⲧⲟϥ ⲇⲉ ⲡⲉϫⲁϥ ⲛⲁϥ ϫⲉ. ⲡⲁϣⲏⲣⲉ ⲛ̅ⲧⲟⲕ ⲕϣⲟⲟⲡ ⲛⲙ̅ⲙⲁⲓ̈ ⲟⲩⲟⲓ̈ϣ ⲛⲓⲙ ⲁⲩⲱ ⲛⲟⲩⲓ̈ ⲧⲏⲣⲟⲩ ⲛⲟⲩⲕ ⲛⲉ.
32 ၃၂ သင်၏ညီမူကား အထက်ကသေ၏။ ယခုရှင်ပြန်၏။ အထက်ကပျောက်၏။ ယခုတွေ့ပြန်၏။ ထိုကြောင့် ပျော်မွေ့ဝမ်းမြောက်စရာအကြောင်းရှိ၏။ အဘဆိုသည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ⲗ̅ⲃ̅ϣ̅ϣⲉ ⲇⲉ ⲉⲣⲟⲛ ⲉⲧⲣⲉⲛⲣⲁϣⲉ ⲛ̅ⲧⲛⲉⲩⲫⲣⲁⲛⲉ ϫⲉ ⲡⲉⲕⲥⲟⲛ ⲡⲁⲓ̈ ⲉⲛⲉϥⲙⲟⲟⲩⲧʾ ⲡⲉ ⲁϥⲱⲛϩ ⲛⲉϥⲥⲟⲣⲙ̅ ⲡⲉ ⲁⲓ̈ϩⲉ ⲉⲣⲟϥ·

< လုကာ 15 >