မြည်တမ်းစကား 3
Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
10 ၁၀ ငါ့ကို ချောင်းမြောင်းသောဝက်ဝံကဲ့သို့၎င်း၊ မထင်ရှားသော အရပ်၌နေသော ခြင်္သေ့ကဲ့သို့၎င်း ဖြစ် တော်မူ၏။
Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
22 ၂၂ ထာဝရဘုရားသည် သနားတော်မူ၍ ကရုဏာ တော်သည် မကုန်သောကြောင့် ငါတို့သည် ဆုံးရှုံးခြင်းသို့ မရောက်ဘဲနေကြ၏။
Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
24 ၂၄ ငါ့ဝိညာဉ်၏ သဘောဟူမူကား၊ ထာဝရဘုရား သည် ငါ၏အဘို့ ဖြစ်တော်မူ၏။ ထိုကြောင့်၊ ကိုယ်တော် ကို ငါမြော်လင့်ပါ၏။
Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
25 ၂၅ ကိုယ်တော်ကို မြော်လင့်သောသူနှင့် ကိုယ်တော် ကို ရှာသောသူ၏ စိတ်ဝိညာဉ်အား ထာဝရဘုရားသည် ကျေးဇူးပြုတော်မူ၏။
Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
Bo Pan na wieki nie odrzuca;
Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
39 ၃၉ အသက်ရှင်သောလူသတ္တဝါသည် အဘယ် ကြောင့် မြည်တမ်းရမည်နည်း။ မိမိဒုစရိုက်အပြစ်ကြောင့် မြည်တမ်းရမည်လော။
Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
44 ၄၄ အကျွန်ုပ်တို့ ပဌနာစကားသည် အထံတော်သို့ မပေါက်နိုင်အောင်၊ မိုဃ်းတိမ်ဖြင့်ကိုယ်ကို ကွယ်ကာ တော်မူ၏။
Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
45 ၄၅ အကျွန်ုပ်တို့ကိုလူမျိုးတို့တွင် လှည်းပစ်သော တန်မြက်ချေး အမှိုက်ကဲ့သို့၎င်း၊ ရွံစရာအရာကဲ့သို့၎င်း ဖြစ်စေတော်မူ၏။
Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
47 ၄၇ အကျွန်ုပ်တို့သည် ကြောက်လန့်ဘွယ်သော အရာထဲသို့၎င်း၊ တွင်းထဲသို့၎င်း၊ သုတ်သင်ပယ်ရှင်း ဖျက်ဆီးခြင်းထဲသို့၎င်း ရောက်ကြပါပြီ။
Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
50 ၅၀ ထာဝရဘုရားသည် ကောင်းကင်က ငုံ့ကြည့်၍ ရှုမှတ်တော်မမူမှီတိုင်အောင်၊ ငါ့မျက်ရည်သည် ကျ၍ အစဉ်မပြတ် ယိုစီးလျက်ရှိ၏။
Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
56 ၅၆ အကျွန်ုပ်ခေါ်သံကို ကြားတော်မူသည်ဖြစ်၍၊ အကျွန်ုပ်ညည်းတွားအော်ဟစ်သောအခါ နားတော်ကို လွှဲတော်မမူပါနှင့်။
Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
57 ၅၇ အကျွန်ုပ်သည် ကိုယ်တော်ကို ဟစ်ခေါ်သော အခါ၊ ကိုယ်တော်သည် ချဉ်းကပ်တော်မူ၍၊ မကြောက်နှင့် ဟု မိန့်တော်မူပြီ။
Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
59 ၅၉ အိုထာဝရဘုရား၊ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ုပ် ခံရသော ညှဉ်းဆဲခြင်းကို မြင်တော်မူပြီ။ အကျွန်ုပ်အဘို့ တရားစီရင်တော်မူပါ။
Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
60 ၆၀ သူတို့သည် အကျွန်ုပ်ကို ရန်ငြိုးဖွဲ့သမျှနှင့် မကောင်းသော အကြံရှိသမျှကို ကိုယ်တော်မြင်တော်မူပြီ။
Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
62 ၆၂ အကျွန်ုပ်တဘက်၌ ထသောသူတို့၏ အပြစ်တင် ခြင်း၊ အကျွန်ုပ်တဘက်၌ တနေ့လုံးကြံစည်ခြင်းကို၎င်း ကိုယ်တော်ကြားတော်မူပြီ။
Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
66 ၆၆ အမျက်တော်ထွက်၍ သူတို့ကို ညှဉ်းဆဲသဖြင့်၊ ထာဝရဘုရား၏ မိုဃ်းကောင်းကင်အောက်မှ သုတ်သင် ပယ်ရှင်းတော်မူပါ။
Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
