မြည်တမ်းစကား 3
I [am] the man [that] hath seen affliction by the rod of his wrath.
He hath led me, and brought [me into] darkness, but not [into] light.
Surely against me is he turned; he turneth his hand [against me] all the day.
My flesh and my skin hath he made old; he hath broken my bones.
He hath built against me, and compassed [me] with gall and labor.
He hath set me in dark places, as [they that are] dead of old.
He hath hedged me about, that I cannot get out: he hath made my chain heavy.
Also when I cry and shout, he shutteth out my prayer.
He hath inclosed my ways with hewn stone, he hath made my paths crooked.
10 ၁၀ ငါ့ကို ချောင်းမြောင်းသောဝက်ဝံကဲ့သို့၎င်း၊ မထင်ရှားသော အရပ်၌နေသော ခြင်္သေ့ကဲ့သို့၎င်း ဖြစ် တော်မူ၏။
He [was] to me [as] a bear lying in wait, [and as] a lion in secret places.
He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces: he hath made me desolate.
He hath bent his bow, and set me as a mark for the arrow.
He hath caused the arrows of his quiver to enter into my reins.
I was a derision to all my people; [and] their song all the day.
He hath filled me with bitterness, he hath made me drunken with wormwood.
He hath also broken my teeth with gravel stones, he hath covered me with ashes.
And thou hast removed my soul far off from peace: I forgat prosperity.
And I said, My strength and my hope hath perished from the LORD:
Remembering my affliction and my misery, the wormwood and the gall.
My soul hath [them] still in remembrance, and is humbled in me.
This I recall to my mind, therefore have I hope.
22 ၂၂ ထာဝရဘုရားသည် သနားတော်မူ၍ ကရုဏာ တော်သည် မကုန်သောကြောင့် ငါတို့သည် ဆုံးရှုံးခြင်းသို့ မရောက်ဘဲနေကြ၏။
[It is of] the LORD'S mercies that we are not consumed, because his compassions fail not.
[They are] new every morning: great [is] thy faithfulness.
24 ၂၄ ငါ့ဝိညာဉ်၏ သဘောဟူမူကား၊ ထာဝရဘုရား သည် ငါ၏အဘို့ ဖြစ်တော်မူ၏။ ထိုကြောင့်၊ ကိုယ်တော် ကို ငါမြော်လင့်ပါ၏။
The LORD [is] my portion, saith my soul; therefore will I hope in him.
25 ၂၅ ကိုယ်တော်ကို မြော်လင့်သောသူနှင့် ကိုယ်တော် ကို ရှာသောသူ၏ စိတ်ဝိညာဉ်အား ထာဝရဘုရားသည် ကျေးဇူးပြုတော်မူ၏။
The LORD [is] good to them that wait for him, to the soul [that] seeketh him.
[It is] good that [a man] should both hope and quietly wait for the salvation of the LORD.
[It is] good for a man that he should bear the yoke in his youth.
He sitteth alone, and keepeth silence, because he hath borne [it] upon him.
He putteth his mouth in the dust; if there may be hope.
He giveth [his] cheek to him that smiteth him: he is filled full with reproach.
For the LORD will not cast off for ever:
But though he causeth grief, yet will he have compassion according to the multitude of his mercies.
For he doth not afflict willingly nor grieve the children of men.
To crush under his feet all the prisoners of the earth,
To turn aside the right of a man before the face of the most High,
To subvert a man in his cause, the LORD approveth not.
Who [is] he [that] saith, and it cometh to pass, [when] the LORD commandeth [it] not?
Out of the mouth of the most High proceedeth not evil and good?
39 ၃၉ အသက်ရှင်သောလူသတ္တဝါသည် အဘယ် ကြောင့် မြည်တမ်းရမည်နည်း။ မိမိဒုစရိုက်အပြစ်ကြောင့် မြည်တမ်းရမည်လော။
Why doth a living man complain, a man for the punishment of his sins?
Let us search and try our ways, and turn again to the LORD.
Let us lift up our heart with [our] hands to God in the heavens.
We have transgressed and have rebelled: thou hast not pardoned.
Thou hast covered with anger, and persecuted us: thou hast slain, thou hast not pitied.
44 ၄၄ အကျွန်ုပ်တို့ ပဌနာစကားသည် အထံတော်သို့ မပေါက်နိုင်အောင်၊ မိုဃ်းတိမ်ဖြင့်ကိုယ်ကို ကွယ်ကာ တော်မူ၏။
Thou hast covered thyself with a cloud, that [our] prayer should not pass through.
45 ၄၅ အကျွန်ုပ်တို့ကိုလူမျိုးတို့တွင် လှည်းပစ်သော တန်မြက်ချေး အမှိုက်ကဲ့သို့၎င်း၊ ရွံစရာအရာကဲ့သို့၎င်း ဖြစ်စေတော်မူ၏။
Thou hast made us [as] the offscouring and refuse in the midst of the people.
All our enemies have opened their mouths against us.
47 ၄၇ အကျွန်ုပ်တို့သည် ကြောက်လန့်ဘွယ်သော အရာထဲသို့၎င်း၊ တွင်းထဲသို့၎င်း၊ သုတ်သင်ပယ်ရှင်း ဖျက်ဆီးခြင်းထဲသို့၎င်း ရောက်ကြပါပြီ။
Fear and a snare is come upon us, desolation and destruction.
My eye runneth down with rivers of water for the destruction of the daughter of my people.
My eye trickleth down, and ceaseth not, without any intermission,
50 ၅၀ ထာဝရဘုရားသည် ကောင်းကင်က ငုံ့ကြည့်၍ ရှုမှတ်တော်မမူမှီတိုင်အောင်၊ ငါ့မျက်ရည်သည် ကျ၍ အစဉ်မပြတ် ယိုစီးလျက်ရှိ၏။
Till the LORD shall look down, and behold from heaven.
My eye affecteth my heart because of all the daughters of my city.
My enemies chased me fiercely, like a bird without cause.
They have cut off my life in the dungeon, and cast a stone upon me.
Waters flowed over my head; [then] I said, I am cut off.
I called upon thy name, O LORD, out of the low dungeon.
56 ၅၆ အကျွန်ုပ်ခေါ်သံကို ကြားတော်မူသည်ဖြစ်၍၊ အကျွန်ုပ်ညည်းတွားအော်ဟစ်သောအခါ နားတော်ကို လွှဲတော်မမူပါနှင့်။
Thou hast heard my voice: hide not thy ear at my breathing, at my cry.
57 ၅၇ အကျွန်ုပ်သည် ကိုယ်တော်ကို ဟစ်ခေါ်သော အခါ၊ ကိုယ်တော်သည် ချဉ်းကပ်တော်မူ၍၊ မကြောက်နှင့် ဟု မိန့်တော်မူပြီ။
Thou drewest near in the day [that] I called upon thee: thou saidst, Fear not.
O LORD, thou hast pleaded the causes of my soul; thou hast redeemed my life.
59 ၅၉ အိုထာဝရဘုရား၊ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ုပ် ခံရသော ညှဉ်းဆဲခြင်းကို မြင်တော်မူပြီ။ အကျွန်ုပ်အဘို့ တရားစီရင်တော်မူပါ။
O LORD, thou hast seen my wrong: judge thou my cause.
60 ၆၀ သူတို့သည် အကျွန်ုပ်ကို ရန်ငြိုးဖွဲ့သမျှနှင့် မကောင်းသော အကြံရှိသမျှကို ကိုယ်တော်မြင်တော်မူပြီ။
Thou hast seen all their vengeance [and] all their imaginations against me.
Thou hast heard their reproach, O LORD, [and] all their imaginations against me;
62 ၆၂ အကျွန်ုပ်တဘက်၌ ထသောသူတို့၏ အပြစ်တင် ခြင်း၊ အကျွန်ုပ်တဘက်၌ တနေ့လုံးကြံစည်ခြင်းကို၎င်း ကိုယ်တော်ကြားတော်မူပြီ။
The lips of those that rose up against me, and their device against me all the day.
Behold their sitting down, and their rising up; I [am] their music.
Render to them a recompense, O LORD, according to the work of their hands.
Give them sorrow of heart, thy curse to them.
66 ၆၆ အမျက်တော်ထွက်၍ သူတို့ကို ညှဉ်းဆဲသဖြင့်၊ ထာဝရဘုရား၏ မိုဃ်းကောင်းကင်အောက်မှ သုတ်သင် ပယ်ရှင်းတော်မူပါ။
Persecute and destroy them in anger from under the heavens of the LORD.
