မြည်တမ်းစကား 3
Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
10 ၁၀ ငါ့ကို ချောင်းမြောင်းသောဝက်ဝံကဲ့သို့၎င်း၊ မထင်ရှားသော အရပ်၌နေသော ခြင်္သေ့ကဲ့သို့၎င်း ဖြစ် တော်မူ၏။
Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
22 ၂၂ ထာဝရဘုရားသည် သနားတော်မူ၍ ကရုဏာ တော်သည် မကုန်သောကြောင့် ငါတို့သည် ဆုံးရှုံးခြင်းသို့ မရောက်ဘဲနေကြ၏။
Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
24 ၂၄ ငါ့ဝိညာဉ်၏ သဘောဟူမူကား၊ ထာဝရဘုရား သည် ငါ၏အဘို့ ဖြစ်တော်မူ၏။ ထိုကြောင့်၊ ကိုယ်တော် ကို ငါမြော်လင့်ပါ၏။
Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
25 ၂၅ ကိုယ်တော်ကို မြော်လင့်သောသူနှင့် ကိုယ်တော် ကို ရှာသောသူ၏ စိတ်ဝိညာဉ်အား ထာဝရဘုရားသည် ကျေးဇူးပြုတော်မူ၏။
Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
39 ၃၉ အသက်ရှင်သောလူသတ္တဝါသည် အဘယ် ကြောင့် မြည်တမ်းရမည်နည်း။ မိမိဒုစရိုက်အပြစ်ကြောင့် မြည်တမ်းရမည်လော။
Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
44 ၄၄ အကျွန်ုပ်တို့ ပဌနာစကားသည် အထံတော်သို့ မပေါက်နိုင်အောင်၊ မိုဃ်းတိမ်ဖြင့်ကိုယ်ကို ကွယ်ကာ တော်မူ၏။
U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
45 ၄၅ အကျွန်ုပ်တို့ကိုလူမျိုးတို့တွင် လှည်းပစ်သော တန်မြက်ချေး အမှိုက်ကဲ့သို့၎င်း၊ ရွံစရာအရာကဲ့သို့၎င်း ဖြစ်စေတော်မူ၏။
Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
47 ၄၇ အကျွန်ုပ်တို့သည် ကြောက်လန့်ဘွယ်သော အရာထဲသို့၎င်း၊ တွင်းထဲသို့၎င်း၊ သုတ်သင်ပယ်ရှင်း ဖျက်ဆီးခြင်းထဲသို့၎င်း ရောက်ကြပါပြီ။
Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
50 ၅၀ ထာဝရဘုရားသည် ကောင်းကင်က ငုံ့ကြည့်၍ ရှုမှတ်တော်မမူမှီတိုင်အောင်၊ ငါ့မျက်ရည်သည် ကျ၍ အစဉ်မပြတ် ယိုစီးလျက်ရှိ၏။
Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
56 ၅၆ အကျွန်ုပ်ခေါ်သံကို ကြားတော်မူသည်ဖြစ်၍၊ အကျွန်ုပ်ညည်းတွားအော်ဟစ်သောအခါ နားတော်ကို လွှဲတော်မမူပါနှင့်။
Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
57 ၅၇ အကျွန်ုပ်သည် ကိုယ်တော်ကို ဟစ်ခေါ်သော အခါ၊ ကိုယ်တော်သည် ချဉ်းကပ်တော်မူ၍၊ မကြောက်နှင့် ဟု မိန့်တော်မူပြီ။
Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
59 ၅၉ အိုထာဝရဘုရား၊ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ုပ် ခံရသော ညှဉ်းဆဲခြင်းကို မြင်တော်မူပြီ။ အကျွန်ုပ်အဘို့ တရားစီရင်တော်မူပါ။
Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
60 ၆၀ သူတို့သည် အကျွန်ုပ်ကို ရန်ငြိုးဖွဲ့သမျှနှင့် မကောင်းသော အကြံရှိသမျှကို ကိုယ်တော်မြင်တော်မူပြီ။
Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
62 ၆၂ အကျွန်ုပ်တဘက်၌ ထသောသူတို့၏ အပြစ်တင် ခြင်း၊ အကျွန်ုပ်တဘက်၌ တနေ့လုံးကြံစည်ခြင်းကို၎င်း ကိုယ်တော်ကြားတော်မူပြီ။
Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
66 ၆၆ အမျက်တော်ထွက်၍ သူတို့ကို ညှဉ်းဆဲသဖြင့်၊ ထာဝရဘုရား၏ မိုဃ်းကောင်းကင်အောက်မှ သုတ်သင် ပယ်ရှင်းတော်မူပါ။
Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
