ယောဘ 6
Då tok Job til ords og svara:
2 ၂ ငါဝမ်းနည်းခြင်းအကြောင်းကို သေချာစွာ ချိန်တွယ်ပါစေ။ ငါခံရသောဒုက္ခများကိုလည်း ချိန်ခွင်၌ စုထားပါစေ။
«Um dei mitt mismod vega vilde og få ulukka mi på vegti,
det tyngjer meir enn havsens sand; difor var ordi mine ville.
4 ၄ အနန္တတန်ခိုးရှင်ပစ်တော်မူသော မြှားတို့သည် ငါ၌စွဲ၍၊ အဆိပ်အတောက်ဖြင့် ငါ့ဝိညာဉ်ကိုမွန်းစေ၏။ ဘုရားသခင်ပြတော်မူသော ကြောက်မက်ဘွယ်အရာတို့သည် ငါ့ရှေ့မှာ စီလျက်ရှိကြ၏။
For Allvalds pilar sit i meg, mi ånd lyt suga deira gift; Guds rædslor reiser seg til åtak.
Skrik asnet vel i grøne eng? Og rautar uksen ved sitt for?
Kven et det smerne utan salt? Kven finn vel smak i eggjekvite?
Det byd meg mot å røra slikt, det er som min utskjemde mat.
Å, fekk eg uppfyllt bøni mi! Gav Gud meg det eg vonar på!
9 ၉ တောင့်တသောအရာဟူမူကား၊ ဘုရားသခင်သည် ငါ့ကိုဖျက်ဆီးတော်မူပါစေ။ လက်တော်ကိုဆန့်၍ ငါ့ကိုဆုံးစေတော်မူပါစေ။
Ja, vild’ han berre knusa meg, med hand si min livstråd slita!
10 ၁၀ ထိုသို့ဖြစ်လျှင်ငါသည် သက်သာရ၏။ ငြိုငြင်သော်လည်း သည်းခံမည်။ ငါ့ကိုနှမြောတော်မမူပါစေနှင့်။ သန့်ရှင်တော်မူသောသူ၏စကားကို ငါမငြင်းမဆန်ပြီ။
Då hadde endå eg mi trøyst; trass pina skulde glad eg hoppa! - Den Heilage sitt ord eg held på.
11 ၁၁ ငါမြော်လင့်စရာအခွင့်ရှိရမည်အကြောင်း၊ ငါ့ခွန်အားကားအဘယ်သို့နည်း။ ငါသည်ကိုယ်အသက်ကို စောင့်ရမည်အကြောင်း၊ နောက်ဆုံးခံရသော အကျိုးကား အဘယ်သို့နည်း။
Kva er mi kraft, at eg skuld’ vona? Mi framtid, at eg skulde tola?
Er krafti mi som steinen sterk? Er kanskje kroppen min av kopar?
Mi hjelp hev heilt forlate meg; all kvart stydjepunkt er frå meg teke.
14 ၁၄ ဆင်းရဲခြင်းသို့ရောက်သောသူ၏ အဆွေခင်ပွန်းသည် သနားအပ်၏။ မသနားလျှင် အနန္တတန်ခိုးရှင်ကို ကြောက်ရွံ့သောသဘောနှင့် ကင်းလွတ်၏။
Ein rådlaus treng av venen kjærleik, um enn han ottast Allvald ei.
15 ၁၅ ငါ့ညီအစ်ကိုတို့သည် ချောင်းရေကဲ့သို့ လှည့်စား၍၊ ချိုင့်၌စီးသောရေကဲ့သို့ရွေ့သွား ကွယ်ပျောက် တတ်ကြ၏။
Som bekken brørne mine sveik, lik bekkjefar som turkar ut.
Fyrst gruggast dei av bråna is, og snø som blandar seg uti,
men minkar so i sumarsoli, og kverv til slutt burt i sumarhiten.
Vegfarande vik av til deim, men kjem til øydemark og døyr.
19 ၁၉ တေမန်အမျိုးသားအစုအဝေးတို့သည် ရှာကြ၏။ ရှေဘပြည်မှ ခရီးသွားသောသူအစုအဝေးတို့သည် မြော်လင့်လျက် လာကြ၏။
Kjøpmenn frå Tema skoda dit, flokkar frå Saba vonar trygt;
men svikne vert dei i si von; dei narra vert når dei kjem fram.
So hev de vorte reint til inkjes, de rædsla såg, og rædde vart!
Hev eg då bede dykk um noko? Bad eg dykk løysa meg med gods?
og frelsa meg frå fiendvald og kjøpa meg frå røvarar?
Gjev meg eit svar, so skal eg tegja; seg meg kva eg hev synda med!
Eit rettvis ord er lækjebot; men last frå dykk er inkje verdt.
26 ၂၆ ငါစကားပြောရုံကာမျှကို အပြစ်တင်မည်ကြံစည်ကြသလော။ မြော်လင့်စရာမရှိသောသူ ပြောသော စကားသည် လေသက်သက်ဖြစ်၏။
Du lastar meg for ordi mine; men vonlaus mann so mangt kann segja.
De kastar lut um farlaust barn, og handel driv um dykkar ven.
Vilde de berre sjå på meg! Trur de eg lyg dykk upp i augo?
Vend um, lat ikkje urett skje! Vend um, enn hev eg rett i dette.
Finst det vel fals på tunga mi? Kann ei min gom ulukka smaka?
