ယောဘ 6
But Job answered, and said:
2 ၂ ငါဝမ်းနည်းခြင်းအကြောင်းကို သေချာစွာ ချိန်တွယ်ပါစေ။ ငါခံရသောဒုက္ခများကိုလည်း ချိန်ခွင်၌ စုထားပါစေ။
O that my sins, whereby I have deserved wrath, and the calamity that I suffer, were weighed in a balance.
As the sand of the sea this would appear heavier: therefore my words are full of sorrow:
4 ၄ အနန္တတန်ခိုးရှင်ပစ်တော်မူသော မြှားတို့သည် ငါ၌စွဲ၍၊ အဆိပ်အတောက်ဖြင့် ငါ့ဝိညာဉ်ကိုမွန်းစေ၏။ ဘုရားသခင်ပြတော်မူသော ကြောက်မက်ဘွယ်အရာတို့သည် ငါ့ရှေ့မှာ စီလျက်ရှိကြ၏။
For the arrows of the Lord are in me, the rage whereof drinketh up my spirit, and the terrors of the Lord war against me.
Will the wild ass bray when he hath grass? or will the ox low when he standeth before a full manger?
Or can an unsavoury thing be eaten, that is not seasoned with salt? or can a man taste that which when tasted bringeth death?
The things which before my soul would not touch, now, through anguish are my meats.
Who will grant that my request may come: and that God may give me what I look for?
9 ၉ တောင့်တသောအရာဟူမူကား၊ ဘုရားသခင်သည် ငါ့ကိုဖျက်ဆီးတော်မူပါစေ။ လက်တော်ကိုဆန့်၍ ငါ့ကိုဆုံးစေတော်မူပါစေ။
And that he that hath begun may destroy me, that he may let loose his hand, and cut me off?
10 ၁၀ ထိုသို့ဖြစ်လျှင်ငါသည် သက်သာရ၏။ ငြိုငြင်သော်လည်း သည်းခံမည်။ ငါ့ကိုနှမြောတော်မမူပါစေနှင့်။ သန့်ရှင်တော်မူသောသူ၏စကားကို ငါမငြင်းမဆန်ပြီ။
And that this may be my comfort, that afflicting me with sorrow, he spare not, nor I contradict the words of the Holy One.
11 ၁၁ ငါမြော်လင့်စရာအခွင့်ရှိရမည်အကြောင်း၊ ငါ့ခွန်အားကားအဘယ်သို့နည်း။ ငါသည်ကိုယ်အသက်ကို စောင့်ရမည်အကြောင်း၊ နောက်ဆုံးခံရသော အကျိုးကား အဘယ်သို့နည်း။
For what is my strength, that I can hold out? or what is my end that I should keep patience?
My strength is not the strength of stones, nor is my flesh of brass.
Behold there is no help for me in myself, and my familiar friends also are departed from me.
14 ၁၄ ဆင်းရဲခြင်းသို့ရောက်သောသူ၏ အဆွေခင်ပွန်းသည် သနားအပ်၏။ မသနားလျှင် အနန္တတန်ခိုးရှင်ကို ကြောက်ရွံ့သောသဘောနှင့် ကင်းလွတ်၏။
He that taketh away mercy from his friend, forsaketh the fear of the Lord.
15 ၁၅ ငါ့ညီအစ်ကိုတို့သည် ချောင်းရေကဲ့သို့ လှည့်စား၍၊ ချိုင့်၌စီးသောရေကဲ့သို့ရွေ့သွား ကွယ်ပျောက် တတ်ကြ၏။
My brethren have passed by me, as the torrent that passeth swiftly in the valleys.
They that fear the hoary frost, the snow shall fall upon them.
At the time when they shall be scattered they shall perish: and after it groweth hot they shall be melted out of their place.
The paths of their steps are entangled: they shall walk in vain, and shall perish.
19 ၁၉ တေမန်အမျိုးသားအစုအဝေးတို့သည် ရှာကြ၏။ ရှေဘပြည်မှ ခရီးသွားသောသူအစုအဝေးတို့သည် မြော်လင့်လျက် လာကြ၏။
Consider the paths of Thema, the ways of Saba, and wait a little while.
They are confounded, because I have hoped: they are come also even unto me, and are covered with shame.
Now you are come: and now seeing my affliction you are afraid.
Did I say: Bring to me, and give me of your substance?
Or deliver me from the hand of the enemy, and rescue me out of the hand of the mighty?
Teach me, and I will hold my peace: and if I have been ignorant in any thing, instruct me.
Why have you detracted the words of truth, whereas there is none of you that can reprove me?
26 ၂၆ ငါစကားပြောရုံကာမျှကို အပြစ်တင်မည်ကြံစည်ကြသလော။ မြော်လင့်စရာမရှိသောသူ ပြောသော စကားသည် လေသက်သက်ဖြစ်၏။
You dress up speeches only to rebuke, and you utter words to the wind.
You rush in upon the fatherless, and you endeavour to overthrow your friend.
However finish what you have begun, give ear, and see whether I lie.
Answer, I beseech you, without contention: and speaking that which is just, judge ye.
And you shall not And iniquity in my tongue, neither shall folly sound in my mouth.
