ယောဘ 38
Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:
Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?
Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!
5 ၅ မြေကြီးအတိုင်းအရှည်ပမာဏကို အဘယ်သူ စီရင်သနည်း။ နားလည်လျှင်ပြောလော့။ မျဉ်းကြိုးကို အဘယ်သူတန်း၍ချသနည်း။
Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?
Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:
7 ၇ နံနက်ကြယ်တို့သည် တညီတညွတ်တည်း သီချင်းဆို၍၊ ဘုရားသခင်သားအပေါင်းတို့သည် ဝမ်း မြောက်သဖြင့်၊ ကြွေးကြော်ကြစဉ်၊ တိုက်ထောင့်အထွဋ် ကျောက်ကို အဘယ်သူတင်ထားသနည်း။
Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?
Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;
Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;
Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;
11 ၁၁ တိုး၍မလွန်ရ၊ ဤအရပ်၌သင်၏ ထောင်လွှားသောလှိုင်းတံပိုးဆုံးရ၏ဟု ပညက်လျက်၊ သမုဒ္ဒရာအပိုင်း အခြားကို ငါစီရင်၍၊ တံခါးပိတ်နှင့်ကန့်လန့်ကျင်တို့ကို ထားသည်ကာလ၌၎င်း၊ အဘယ်သူသည် ဝိုင်း၍ ကူညီ သနည်း။
Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!
Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,
Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?
Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,
Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.
Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;
Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;
Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!
Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,
20 ၂၀ အကယ်စင်စစ်သင်သည် အလင်းအမိုက်အပိုင်း အခြားသို့ ငါတို့ ကိုပို့ဆောင်နိုင်၏။ သူတို့နေရာအိမ်သို့ ရောက်သောလမ်းတို့ကို သိလိမ့်မည်။
Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?
Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!
Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,
23 ၂၃ ဘေးရောက်ရာအချိန်ကာလနှင့် စစ်ပြိုင်၍ တိုက်ရာအချိန်ကာလဘို့၊ ငါသိုထားသော မိုဃ်းသီးဘဏ္ဍာ များကို မြင်ဘူးသလော။
Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?
Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?
Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,
Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;
Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?
Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;
Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?
De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!
31 ၃၁ သင်သည် ခိမကြယ်စု၏သာယာစွာ ပြုပြင်ခြင်း ကို ချုပ်တည်းနိုင်သလော။ ကသိလကြယ်၏ ချည်နှောင် ခြင်းကို ဖြည်နိုင်သလော။
Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;
32 ၃၂ မာဇရုတ်ကြယ်တို့ကို အချိန်ရောက်လျှင် ထုတ် ဘော်နိုင်သလော။ အာရှကြယ်နှင့်သူ၏သားတို့ကို ပဲ့ပြင် နိုင်သလော။
Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?
33 ၃၃ မိုဃ်းကောင်းကင်တရားတို့ကို နားလည် သလော။ ထိုတရားတို့သည် မြေကြီးကို အုပ်စိုးမည် အကြောင်း အခွင့်ပေးနိုင်သလော။
Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;
Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?
35 ၃၅ လျှပ်စစ်တို့ကို လွှတ်နိုင်သလော။ သူတို့က ကျွန်တော်တို့ရှိပါ၏ဟု သင့်ကိုလျှောက်လျက် သွားကြ လိမ့်မည်လော။
Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?
36 ၃၆ ကိုယ်ခန္ဓာထဲသို့ ပညာကို အဘယ်သူသွင်း သနည်း။ နားလည်နိုင်သောဥာဏ်ကို အဘယ်သူပေး သနည်း။ ပညာရှိ၍ မိုဃ်းတိမ်တို့ကို အဘယ်သူရေတွက် နိုင်သနည်း။
Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;
Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:
Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?
Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,
40 ၄၀ ခြင်္သေ့ပျိုတို့သည် ခိုလှုံရာ၌ဝပ်၍၊ ချုံဖုတ် အောက်၌ ချောင်းကြည့်လျက်နေသောအခါ၊ သူတို့ကို ဝစွာကျွေးနိုင်သလော။
Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?
41 ၄၁ ကျီးအသငယ်တို့သည် စားစရာမရှိကြောင့်လှည့်လည်၍ ဘုရားသခင်ကိုအော်ဟစ်သောအခါ၊ စားစရာကိုအဘယ်သူပေးသနည်း။
Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?
