ယောဘ 31
Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se paa en Jomfru;
2 ၂ သို့မဟုတ် အထက်အရပ်က ဘုရားသခင်သည်အဘယ်ကျေးဇူးကို၎င်း၊ မြင့်ရာအရပ်က အနန္တတန်ခိုးရှင် သည် အဘယ်သို့သော အမွေဥစ္စာကို၎င်း ပေးတော်မူ မည်နည်း။
hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?
3 ၃ ဆိုးသော သူတို့သည် ပျက်စီးခြင်းသို့၎င်း၊ မတရားသဖြင့် ကျင့်သောသူတို့သည် ဆုံးရှုံးခြင်းသို့၎င်း ရောက်ရကြမည် မဟုတ်လော။
Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udaadsmændene Modgang?
4 ၄ ဘုရားသခင်သည် ငါသွားရာလမ်းတို့ကို မြင် တော်မူသည်မဟုတ်လော။ ငါ့ခြေရာရှိသမျှတို့ကို ရေတွက်တော်မူသည်မဟုတ်လော။
Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?
5 ၅ မုသာလမ်းသို့ ငါလိုက်မိသော်၎င်း၊ လှည့်စားခြင်းငှါ ငါပြေးမိသော်၎င်း၊ လှည့်စားခြင်းငှါ ငါပြေးမိ သော်၎င်း၊
Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig —
paa Rettens Vægtskaal veje han mig, saa Gud kan kende min Uskyld —
7 ၇ ငါသည်လမ်းလွှဲမိသော်၎င်း၊ ငါ့စိတ်နှလုံးသည် ငါ့မျက်စိအလိုသို့လိုက်မိသော်၎င်း၊ ငါ့လက်၌ အညစ် အကြေးကပ်မိသော်၎င်း၊
er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,
da gid jeg maa saa og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!
Blev jeg en Daare paa Grund af en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,
saa dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!
Thi sligt var Skændselsdaad, Brøde, der drages for Retten,
ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!
Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, naar de trættede med mig,
14 ၁၄ ဘုရားသခင်ထတော်မူသောအခါ အဘယ်သို့ ငါ့ပြုရမည်နည်း။ စစ်ကြောတော်မူသောအခါ အဘယ်သို့ ပြန်လျှောက်ရမည်နည်း။
hvad skulde jeg da gøre, naar Gud stod op, hvad skulde jeg svare, naar han saa efter?
15 ၁၅ ငါ့ကို ဖန်ဆင်းတော်မူသောဘုရားသည် သူ့ကို လည်း ဖန်ဆင်းတော်မူသည်မဟုတ်လော။ တပါးတည်း သောဘုရားသည် ငါတို့နှစ်ယောက်ကို အမိဝမ်းထဲ၌ ဖန်ဆင်းတော်မူသည်မဟုတ်လော။
Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?
16 ၁၆ ငါသည် ဆင်းရဲသားတောင့်တသော အရာကို မပေးဘဲနေဘူးသလော။ မုတ်ဆိုးမမျက်စိကို ပျက်စေ ခြင်းငှါ ပြုဘူးသလော။
Har jeg afslaaet ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,
var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf —
18 ၁၈ ဆင်းရဲသားသည် အဘထံမှာ နေသကဲ့သို့၊ ငါ့အသက်ငယ်စဉ်ကာလမှစ၍ ငါနှင့်အတူ ကျွေးမွေးခြင်း ကို ခံပြီ။ ငါသည် ဘွားမြင်သော နေ့မှစ၍ မုတ်ဆိုးမကို မစပြီ။
nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.
19 ၁၉ အဝတ်မရှိသောကြောင့် သေခြင်းသို့ ရောက် သော သူတစုံတယောက်နှင့်၊ ခြုံစရာမရှိဘဲ ဆင်းရဲစွာ နေသောသူ တစုံတယောက်ကို ငါမြင်၍၊
Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe —
visselig nej, hans Hofter velsigned mig, naar han varmed sig i Uld af mine Lam.
Har jeg løftet min Baand mod en faderløs, fordi jeg var vis paa Medhold i Retten,
saa falde min Skulder fra Nakken, saa rykkes min Arm af Led!
23 ၂၃ ငါသည် ဘုရားသခင်ဖျက်ဆီးတော်မူခြင်းဘေး ကို ကြောက်ရွံ့၍၊ တန်ခိုးအာနုဘော်တော်ကြောင့် မပြစ် မှားဝံဘဲနေပါပြီ။
Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og naar han rejste sig, magted jeg intet!
Har jeg slaaet min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,
var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Haand fik sanket saa meget,
saa jeg, hvorledes Sollyset straaled, eller den herligt skridende Maane,
og lod mit Hjerte sig daare i Løn, saa jeg hylded dem med Kys paa min Haand —
ogsaa det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.
Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, naar han ramtes af Vanheld —
nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, saa jeg bandende kræved hans Sjæl.
Har min Husfælle ej maattet sige: »Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord« —
32 ၃၂ ဧည့်သည်သည် လမ်း၌ညဉ့်ကို မလွန်ရမည်အကြောင်း၊ ငါသည် ခရီးသွားသော သူတို့အား ကိုယ် တံခါးကို ဖွင့်ထားပြီ။
nej, den fremmede laa ej ude om Natten, jeg aabned min Dør for Vandringsmænd.
Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, saa jeg dulgte min Brøde i Brystet
34 ၃၄ ထိုသို့ပြုမိလျှင်၊ ကြီးသော ပရိတ်သတ်ရှေ့မှာ ငါ့မျက်နှာပျက်ပါစေ။ လူအမျိုးမျိုးတို့သည် ကဲ့ရဲ့၍ ငါ့အရှက်ကွဲပါစေ။ အိမ်ပြင်သို့မထွက်ဘဲ တိတ်ဆိတ်စွာ နေရပါစေ။
af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, saa jeg blev inden Døre i Stilhed! —
35 ၃၅ တစုံတယောက်သောသူသည် ငါ့စကားကို နားထောင်ပါစေသော။ ငါ့လက်မှတ်ကိုငါပေးမည်။ အနန္တတန်ခိုးရှင်သည် ငါ့ကိုစစ်ကြောတော်မူပါစေ။ ငါ့တရားတွေ့ဘက်သည် စာထားပါစေ။
Ak, var der dog en, der hørte paa mig! Her er mit Bomærke — lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!
Sandelig, tog jeg det paa min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,
svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.
Har min Mark maattet skrige over mig og alle Furerne græde,
har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,
40 ၄၀ စပါးပင်အတွက် ဆူးပင်ပေါက်ပါစေ။ မုယော ပင်အတွက် ဗောရှပင်ပေါက်ပါစေဟု မြွက်ဆို၏။ ယောဘမြွက်ဆိုသောစကားပြီး၏။
saa gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.
