ယောဘ 30
1 ၁ ယခုမူကား၊ ငါ့ထက်အသက်ငယ်သောသူတို့ သည် ငါ့ကို ကဲ့ရဲ့တတ်ကြ၏။ သူတို့အဘများကို ငါသည် ရွံ့ရှာ၍၊ ငါ့သိုးစုကိုစောင့်သော ခွေးတို့တွင်မျှနေရာမပေး။
“Mas agora, aqueles que são mais jovens do que eu me ridicularizaram, cujos pais eu considerava indignos de colocar com meus cães de ovelha.
De que me serve a força de suas mãos? homens em que a idade madura pereceu?
3 ၃ ဆင်းရဲငတ်မွတ်သောကြောင့်၊ သူတပါးများနှင့် မပေါင်းဘော်။ နက်နဲသောတောအရပ်နှင့် လူဆိတ်ညံရာ အရပ်သို့ ပြေးကြ၏။
They são gafanhotos da falta e da fome. Eles roem o solo seco, no meio da escuridão do desperdício e da desolação.
Eles depenam ervas salinas junto aos arbustos. As raízes da árvore da vassoura são seu alimento.
Eles são expulsos do meio dos homens. Choram atrás deles como depois de um ladrão,
so que eles vivem em vales assustadores, e em buracos da terra e das rochas.
Eles se vangloriam entre os arbustos. Elas são reunidas sob as urtigas.
Eles são filhos de tolos, sim, filhos de homens maus. Eles foram açoitados para fora da terra.
“Agora me tornei a canção deles. Sim, eu sou uma palavra de ordem para eles.
Eles me abominam, eles se distanciam de mim, e não hesite em cuspir na minha cara.
11 ၁၁ ဘုရားသခင်သည် ငါ့ကိုလေးနှင့်ပစ်၍ ညှဉ်းဆဲ တော်မူသောကြောင့်၊ သူတို့သည် ငါ့ရှေ့မှာ ဇက်ကြိုးကို လွှတ်တတ်ကြ၏။
Pois ele desatou seu cordão, e me afligiu; e eles se livraram da contenção diante de mim.
À minha direita, levante a multidão. Eles empurram meus pés para o lado. Eles lançam seus caminhos de destruição contra mim.
Eles estragam meu caminho. Eles promovem minha destruição sem a ajuda de ninguém.
14 ၁၄ ကျယ်သော တွင်းပေါက်၌ ဝင်သကဲ့သို့၊ ငါ့ကို တိုက်၍ ဖြိုဖျက်ရာကို ခိုလှုံလျက်၊ငါ့ထံသို့ တဟုန်တည်း ပြေးလာကြ၏။
Como através de uma ampla brecha, eles vêm. Eles se enrolam em meio à ruína.
15 ၁၅ ကြောက်မက်ဘွယ်သော အရာတို့သည် ငါ့ အပေါ်သို့ရောက်၍၊ လေတိုက်သကဲ့သို့ ငါ့ဘုန်းကို လိုက် သဖြင့်၊ ငါ့စည်းစိမ်သည် မိုဃ်းတိမ်ကဲ့သို့ လွင့်ကုန်ပြီ။
Os terroristas se voltaram contra mim. Eles perseguem minha honra como o vento. Meu bem-estar faleceu como uma nuvem.
“Agora minha alma está derramada dentro de mim. Os dias de aflição se apoderaram de mim.
Na estação noturna meus ossos são trespassados em mim, e as dores que me roem não descansam.
18 ၁၈ ငါ့အနာသည် ပြင်းထန်သဖြင့်၊ အဝတ်နှင့် ဖုံးလွှမ်းသကဲ့သို့၊ ငါ့ကို ဖုံးလွှမ်း၍ အင်္ကျီလည်စွပ်ကဲ့သို့ ငါ့ကိုစည်းလျက်နေ၏။
Minha peça de vestuário está desfigurada por uma grande força. Me prende como o colarinho da minha túnica.
Ele me lançou na lama. Eu me tornei como poeira e cinzas.
20 ၂၀ ကိုယ်တော်အား အကျွန်ုပ်အော်ဟစ်သော် လည်း ကြားတော်မမူ။ အကျွန်ုပ်သည် မတ်တတ်နေသော် လည်း မှတ်တော်မမူ။
Eu choro para você, e você não me responde. Eu me levanto e você me olha de frente.
Você se tornou cruel para mim. Com o poder de sua mão, você me persegue.
Você me levanta até o vento e me leva com ele. Você me dissolve na tempestade.
23 ၂၃ သေခြင်းသို့၎င်း၊ အသက်ရှင်သောသူခပ်သိမ်းတို့ အဘို့စီရင်သော နေရာသို့၎င်း၊ အကျွန်ုပ်ကို ပို့ဆောင် တော်မူမည်ဟု အကျွန်ုပ်သိပါ၏။
Pois eu sei que você me trará à morte, para a casa designada para todos os habitantes.
24 ၂၄ ဘုရားသခင်သည် လက်ဆန့်တော်မူသောအခါ၊ တောင်းပန်သော်လည်းအချည်းနှီးဖြစ်၏။ ဖျက်ဆီးတော် မူသောအခါ၊ အော်ဟစ်သော်လည်း ကျေးဇူးမရှိ။
“Entretanto, não se estende uma mão em sua queda? Ou em sua calamidade, portanto, clamando por ajuda?
25 ၂၅ အမှုရောက်သော သူအတွက် ငါငိုကြွေးဘူးပြီ မဟုတ်လော။ ဆင်းရဲသောသူအတွက် ငါစိတ်နာကြဉ်းဘူး ပြီမဟုတ်လော။
Eu não chorei por ele que estava em apuros? Minha alma não ficou de luto pelos necessitados?
26 ၂၆ သို့သော်လည်း၊ ငါသည် ကောင်းကျိုးကိုမြော်လင့် သောအခါ ဘေးရောက်လာ၏။ အလင်းကိုတောင့်တ သောအခါ မှောင်မိုက်ဖြစ်၏။
Quando procurei o bem, então veio o mal. Quando esperei pela luz, veio a escuridão.
Meu coração está perturbado, e não descansa. Dias de aflição vieram sobre mim.
Vou de luto sem o sol. Eu me levanto na assembléia e clamo por ajuda.
Sou um irmão de chacais, e um companheiro de avestruzes.
30 ၃၀ အဆင်းမည်းလျက် အရိုးပူလောင်လျက်ရှိ၏။ ငါ့စောင်းသည် ညည်းတွားသောအသံ၊ ငါ့ပုလွေသည် ငိုကြွေးသောအသံကိုသာပေးတတ်၏။
Minha pele cresce preta e se descasca de mim. Meus ossos estão queimados com o calor.
31 ၃၁
Por isso, minha harpa se transformou em luto, e meu cachimbo na voz daqueles que choram.
