ယောဘ 19
1 ၁ ယောဘပြန်၍ မြွက်ဆိုသည်ကား၊ သင်တို့သည် ငါ့စိတ်ဝိညာဉ်ကို နှောင့်ရှက်၍ အဘယ်မျှကာလပတ်လုံး သင်တို့စကားဖြင့် ငါ့ကိုချိုးဖဲ့ကြလိမ့်မည်နည်း။
Then Job answered,
2 ၂
“How long will you torment me, and crush me with words?
You have reproached me ten times. You aren’t ashamed that you attack me.
If it is true that I have erred, my error remains with myself.
If indeed you will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach,
know now that God has subverted me, and has surrounded me with his net.
7 ၇ ငါသည်ကိုယ်ခံရသော ညှဉ်းဆဲခြင်းကိုအကြောင်းပြု၍ မြည်တမ်းသော်လည်း၊ အဘယ်သူမျှ နားမထောင်။ အော်ဟစ်သော်လည်း တရားသဖြင့် စီရင်သောသူမရှိ။
“Behold, I cry out of wrong, but I am not heard. I cry for help, but there is no justice.
He has walled up my way so that I can’t pass, and has set darkness in my paths.
He has stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
10 ၁၀ ငါ့ကိုဝိုင်း၍ ဖျက်ဆီးတော်မူသဖြင့် ငါပျောက် ကုန်ပြီ။ သစ်ပင်ကို နှုတ်သကဲ့သို့၊ ငါမြော်လင့်ရသော အခွင့်ကို နှုတ်တော်မူပြီ။
He has broken me down on every side, and I am gone. He has plucked my hope up like a tree.
He has also kindled his wrath against me. He counts me among his adversaries.
His troops come on together, build a siege ramp against me, and encamp around my tent.
13 ၁၃ ငါ့ညီအစ်ကိုတို့ကို ငါနှင့် ကွာဝေးစေတော်မူ၏။ ငါ့အသိအကျွမ်းတို့သည် ငါ့ကိုမသိ၊ ရိုင်းသောသူဖြစ် ကြ၏။
“He has put my brothers far from me. My acquaintances are wholly estranged from me.
My relatives have gone away. My familiar friends have forgotten me.
15 ၁၅ ငါ့ကျွန်မများ၊ ငါ့အိမ်သူအိမ်သားများတို့သည် ငါ့ကိုဧည့်သည်ကဲ့သို့၎င်း၊ တကျွန်းတနိုင်ငံသားကဲ့သို့၎င်း မှတ်ကြ၏။
Those who dwell in my house and my maids consider me a stranger. I am an alien in their sight.
I call to my servant, and he gives me no answer. I beg him with my mouth.
My breath is offensive to my wife. I am loathsome to the children of my own mother.
Even young children despise me. If I arise, they speak against me.
All my familiar friends abhor me. They whom I loved have turned against me.
My bones stick to my skin and to my flesh. I have escaped by the skin of my teeth.
21 ၂၁ အိုအဆွေခင်ပွန်းတို့၊ ငါ့ကိုသနားကြပါ။ ငါ့ကိုသနားကြပါ။ ဘုရားသခင်၏ လက်တော်သည် ငါ့ကိုထိခိုက်ပါပြီ။
“Have pity on me. Have pity on me, you my friends, for the hand of God has touched me.
22 ၂၂ ဘုရားသခင်ညှဉ်းဆဲတော်မူသည်နည်းတူ အဘယ်ကြောင့် သင်တို့သည် ညှဉ်းဆဲကြသနည်း။ အဘယ်ကြောင့် ငါ့အသားကို စား၍ မရောင်ရဲ့ဘဲနေကြသနည်း။
Why do you persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
“Oh that my words were now written! Oh that they were inscribed in a book!
That with an iron pen and lead they were engraved in the rock forever!
But as for me, I know that my Redeemer lives. In the end, he will stand upon the earth.
26 ၂၆ ငါ့အရေကုန်ပြီးမှ ဤကိုယ်ကိုပင် ဖျက်ဆီးသော်လည်း၊ ငါသည်ကိုယ်ခန္ဓာ၌ ဘုရားသခင်ကိုမြင်မည်ဟူ၍ ၎င်း ငါသိ၏။
After my skin is destroyed, then I will see God in my flesh,
27 ၂၇ ငါ့ဘက်၌ နေတော်မူသောဘုရားသခင်ကို ငါမြင်မည်။ သူတပါးမြင်သည်သာမက၊ ငါသည် ကိုယ် မျက်စိနှင့်ဖူးမြင်မည်။ ထိုသို့မြော်လင့်၍ ငါ့ကျောက်ကပ် သည် ပျက်လျက်ရှိ၏။
whom I, even I, will see on my side. My eyes will see, and not as a stranger. “My heart is consumed within me.
28 ၂၈ ယခုမှာသင်တို့က၊ ငါတို့သည် သူ့ကိုအဘယ်သို့ ညှဉ်းဆဲရမည်နည်း။ သူ၌အပြစ်တင်သောအခွင့်ကို အဘယ်သို့ တွေ့ရမည်နည်းဟု ဆိုကြသည်ဖြစ်၍၊
If you say, ‘How we will persecute him!’ because the root of the matter is found in me,
29 ၂၉ ထားဘေးကိုကြောက်ကြလော့။ အကြောင်းမူကား၊ အမျက်တော်သည်ထားဘေးဖြင့် အပြစ်ပေးတတ် ၏။ အပြစ်စီရင်ရသောအချိန်ရှိကြောင်းကို သိမှတ်ကြလော့ဟု မြွက်ဆို၏။
be afraid of the sword, for wrath brings the punishments of the sword, that you may know there is a judgment.”
