ယောဘ 16
But Job answered and said,
2 ၂ ထိုသို့သောစကားများတို့ကို ငါကြားဘူးပြီ။ သင်တို့ရှိသမျှသည် နှစ်သိမ့်စေခြင်းငှါ ပြုသော်လည်း၊ ပင်ပန်းစေသော သူဖြစ်ကြပါသည်တကား။
I have heard many such things: poor comforters are you all.
What! is there any reason in vain words? or what will hinder you from answering?
4 ၄ သင်တို့ပြောသကဲ့သို့ ငါသည်လည်းပြောနိုင်၏။ သင်တို့သည် ငါကဲ့သို့ဖြစ်လျှင်၊ ငါသည်သင်တို့ တဘက်က စကားများကို ပုံ၍ထားနိုင်၏။ ခေါင်းကိုလည်း ခါနိုင်၏။
I also will speak as you [do]: if indeed your soul were in my [soul's] stead, then would I insult you with words, and I would shake my head at you.
And would there were strength in my mouth, and I would not spare the movement of my lips.
For if I should speak, I shall not feel the pain of my wound: and if I should be silent, how shall I be wounded the less?
But now he has made me weary, and a worn-out fool; and you have laid hold of me.
8 ၈ ငါ့ကိုခြေချင်းခတ်တော်မူ၍၊ ထိုခြေချင်းသည်ငါ့ တဘက်က သက်သေခံ၏။ ငါပိန်ကြုံခြင်းအရာသည် လည်း ငါ့တဘက်ကထ၍ မျက်နှာချင်းဆိုင်လျက် သက် သေခံ၏။
My falsehood has become a testimony, and has risen up against me: it has confronted me to my face.
9 ၉ အမျက်တော်သည် ငါ့ကိုအပိုင်းပိုင်းဆွဲဖြတ်၍ ညှဉ်းဆဲတတ်၏။ ငါ့အပေါ်မှာ အံသွားခဲကြိတ်ခြင်းကို ပြုတော်မူ၏။ ငါ့ရန်သူသည်ငါ့ကို မျက်စောင်းထိုး၏။
In his anger he has cast me down; he has gnashed his teeth upon me: the weapons of his robbers have fallen upon me.
He has attacked me with the keen glances of his eyes; with his sharp [spear] he has struck me [down] upon my knees; and they have run upon me with one accord.
For the Lord has delivered me into the hands of unrighteous men, and thrown me upon the ungodly.
12 ၁၂ ငါသည်ငြိမ်ဝပ်လျက်နေသောအခါ ငါ့အရိုးတို့ကို ချိုးတော်မူ၏။ လည်ပင်းကိုကိုင်၍ အပိုင်းပိုင်းပြတ်စေ ခြင်းငှါ လှုပ်တော်မူ၏။ ငါ့ကို ပစ်စရာစက်သွင်းတော် မူ၏။
When I was at peace he distracted me: he took me by the hair of the head, and plucked it out: he set me up as a mark.
13 ၁၃ မြှားတော်တို့သည် ငါ့ကိုဝိုင်း၍ ကရုဏာတော် မရှိဘဲ၊ ငါ့ကျောက်ကပ်ကို စူးစေတော်မူ၏။ ငါ့သည်းခြေအရည်ကိုမြေပေါ်၌ သွန်းတော်မူ၏။
They surrounded me with spears, aiming at my reins: without sparing [me] they poured out my gall upon the ground.
They overthrew me with fall upon fall: they ran upon me in [their] might.
They sewed sackcloth upon my skin, and my strength has been spent on the ground.
My belly has been parched with wailing, and darkness is on my eyelids.
Yet there was no injustice in my hands, and my prayer is pure.
Earth, cover not over the blood of my flesh, and let my cry have no place.
And now, behold, my witness is in heaven, and my advocate is on high.
20 ၂၀ ငါ့သဘောကို သိသောသူသည် မြင့်သောအရပ်၌ ရှိ၏။ ငါ့အဆွေခင်ပွန်းတို့သည် ငါ့ကိုကဲ့ရဲ့၍၊ ငါသည် ဘုရားသခင့်ရှေ့တော်၌ မျက်ရည်ကျလျက်နေ၏။
Let my supplication come to the Lord, and let mine eye weep before him.
Oh that a man might plead before the Lord, even [as] the son of man with his neighbour!
But my years are numbered and [their end] come, and I shall go by the way by which I shall not return.
