ယောဘ 15
Saa tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
2 ၂ ပညာရှိသောသူသည် လေနှင့်တူသော အချည်း နှီးစကားကို ပြောသင့်သလော။ မိမိဝမ်းကို အရှေ့လေ နှင့်ပြည့်စေသင့်သလော။
Mon Vismand svarer med Mundsvejr og fylder sit Indre med Østenvind
for at hævde sin Ret med gavnløs Tale, med Ord, som intet baader?
4 ၄ သင်သည် ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းအကျင့်၌ အကျိုးမရှိဟု ဆိုလို၏။ ဆိုတောင်းပဌနာပြုရာ ဝတ်ကို ဆီးတားတတ်၏။
Desuden nedbryder du Gudsfrygt og krænker den Stilhed, som tilkommer Gud.
Din Skyld oplærer din Mund, du vælger de listiges Sprog.
6 ၆ ငါသည် သင့်ကိုအပြစ်မတင်၊ သင့်နှုတ်သည် သင့်ကိုအပြစ်တင်၏။ သင့်နှုတ်ခမ်းတို့သည် သင့်တဘက် ၌ သက်သေခံ၏။
Din Mund domfælder dig, ikke jeg, dine Læber vidner imod dig!
Var du den første, der fødtes, kom du til Verden, før Højene var?
Mon du lytted til, da Gud holdt Raad, og mon du rev Visdommen til dig?
Hvad ved du, som vi ikke ved, hvad forstaar du, som vi ikke kender?
Ogsaa vi har en gammel iblandt os, en Olding, hvis Dage er fler end din Faders!
Er Guds Trøst dig for lidt, det Ord, han mildelig talede til dig?
Hvi river dit Hjerte dig hen, hvi ruller dit Øje vildt?
Thi du vender din Harme mod Gud og udstøder Ord af din Mund.
14 ၁၄ လူသည်အဘယ်သို့သော သူဖြစ်၍ သန့်ရှင်းနိုင်သနည်း။ မိန်းမဘွားသောသူသည် အဘယ်သို့သော သူဖြစ်၍ ဖြောင့်မတ်နိုင်သနည်း။
Hvor kan et Menneske være rent, en kvindefødt have Ret?
End ikke sine Hellige tror han, og Himlen er ikke ren i hans Øjne,
16 ၁၆ သို့ဖြစ်လျှင်၊ ရေကိုသောက်သကဲ့သို့ ဒုစရိုက်အပြစ်ကို သောက်လျက်၊ ဆိုးညစ်ရွံ့ရှာဘွယ်သော လူသတ္တဝါ၌ အဘယ်ဆိုဘွယ် ရှိသနည်း။
hvad da den stygge, den onde, Manden, der drikker Uret som Vand!
17 ၁၇ ငါ့စကားကို နားထောင်လော့။ တပါးအမျိုးသားနှင့် မရောနှော၊ ကိုယ်အမျိုးတမျိုးတည်းလျှင် မြေကို ပိုင်သော ပညာရှိတို့သည်၊ ဘိုးဘေးလက်ထက်မှစ၍ မထိမ်မဝှက်၊ ပြောဘူးသော အရာ၊ ငါ့ကိုယ်တိုင်မြင်သော အရာကို ငါပြသမည်။
Jeg vil sige dig noget, hør mig, jeg fortæller, hvad jeg har set,
18 ၁၈
hvad vise Mænd har forkyndt, deres Fædre ikke dulgt,
19 ၁၉
dem alene var Landet givet, ingen fremmed færdedes blandt dem:
Den gudløse ængstes hele sit Liv, de stakkede Aar, en Voldsmand lever;
21 ၂၁ သူသည် ကြောက်မက်ဘွယ်သောအသံကို ကြားလျက်နေရ၏။ စည်းစိမ်ကို ခံစားစဉ်တွင်၊ ဖျက်ဆီး သော သူသည် လာတတ်၏။
Rædselslyde fylder hans Ører, midt under Fred er Hærgeren over ham;
han undkommer ikke fra Mørket, opsparet er han for Sværdet,
udset til Føde for Gribbe, han ved, at han staar for Fald;
24 ၂၄ ဆင်းရဲခြင်းဒုက္ခနှင့် နာကြဉ်းခြင်းဝေဒနာတို့သည် ထိုသူကို ချောက်တတ်၏။ စစ်တိုက်ခြင်းငှါ အသင့် နေသော ရှင်ဘုရင်ကဲ့သို့ သူ့ကို နိုင်တတ်၏။
Mørkets Dag vil skræmme ham. Trængsel og Angst overvælde ham som en Konge, rustet til Strid.
25 ၂၅ အကြောင်းမူကား၊ ထိုသူသည် ဘုရားသခင်၏ အာဏာတော်ကို ဆန်လျက်၊ အနန္တတန်ခိုးရှင်တဘက် ကနေ၍ ကိုယ်ကိုခိုင်ခံ့စေ၏။
Thi Haanden rakte han ud mod Gud og bød den Almægtige Trods,
stormed haardnakket mod ham med sine tykke, buede Skjolde.
Thi han dækked sit Ansigt med Fedt og samlede Huld paa sin Lænd.
tog Bolig i Byer, der øde laa hen, i Huse, man ikke maa bo i, bestemt til at ligge i Grus.
Han bliver ej rig, hans Velstand forgaar, til Jorden bøjer sig ikke hans Aks;
30 ၃၀ သူသည် မှောင်မိုက်ဘေးနှင့်မလွတ်ရ။ မီးလျှံသည်သူ၏အခက်အလက်တို့ကို လောင်လိမ့်မည်။ ဘုရားသခင်၏ နှုတ်တော်အသက်အားဖြင့် သုတ်သင် ပယ်ရှင်းခြင်းကို ခံရ၏။
han undkommer ikke fra Mørket. Solglød udtørrer hans Spire, hans Blomst rives bort af Vinden.
Han stole ikke paa Tomhed — han farer vild — thi Tomhed skal være hans Løn!
I Utide visner hans Stamme, hans Palmegren skal ikke grønnes;
33 ၃၃ စပျစ်နွယ်ပင်ကဲ့သို့ မိမိ၌ မမှည့်သော အသီးကို ၎င်း၊ သံလွင်ပင်ကဲ့သို့ မိမိအပွင့်ကို၎င်း ချွေရလိမ့်မည်။
han ryster som Ranken sin Drue af og kaster som Olietræet sin Blomst.
Thi vanhelliges Samfund er goldt, og Ild fortærer Bestikkelsens Telte;
35 ၃၅ ထိုသူတို့သည်မကောင်းသောအကြံကို ပဋိသန္ဓေယူ၍ အနတ္တကိုဘွားတတ်ကြ၏။ သူတို့ဝမ်းထဲ၌မုသာကို ကိုယ်ဝန်ဆောင်တတ်သည်ဟု မြွက်ဆို၏။
svangre med Kvide, føder de Uret, og deres Moderskød fostrer Svig!
