ဂလာတိ 5

1 ၁ ထိုကြောင့် ခရစ်တော်သည် ငါတို့ကို လွှတ်တော်မူသော လွှတ်ခြင်းအခွင့်၌တည်နေသဖြင့်၊ ကျွန်ခံရာ ထမ်းဘိုးကိုထမ်း၍ ချည်နှောင်ခြင်းကို တဖန်မခံကြနှင့်။

ഖ്രീഷ്ടോഽസ്മഭ്യം യത് സ്വാതന്ത്ര്യം ദത്തവാൻ യൂയം തത്ര സ്ഥിരാസ്തിഷ്ഠത ദാസത്വയുഗേന പുന ർന നിബധ്യധ്വം|

2 ၂ ငါပေါလုဆိုသည်ကား၊ သင်တို့သည် အရေဖျားလှီးခြင်းကိုခံလျှင်၊ ခရစ်တော်အားဖြင့် အဘယ်အကျိုး ကိုမျှမရနိုင်ကြ။

പശ്യതാഹം പൗലോ യുഷ്മാൻ വദാമി യദി ഛിന്നത്വചോ ഭവഥ തർഹി ഖ്രീഷ്ടേന കിമപി നോപകാരിഷ്യധ്വേ|

3 ၃ အရေဖျားလှီးခြင်းကို ခံသောလူအပေါင်းတို့အား ငါတဖန်သက်သေခံသည်ကား၊ ထိုသို့သောသူသည် ပညတ်တရားကို အကြွင်းမဲ့ကျင့်အံ့သောငှါ ကြွေးတင်သောသူဖြစ်၏။

അപരം യഃ കശ്ചിത് ഛിന്നത്വഗ് ഭവതി സ കൃത്സ്നവ്യവസ്ഥായാഃ പാലനമ് ഈശ്വരായ ധാരയതീതി പ്രമാണം ദദാമി|

4 ၄ ပညတ်တရားအားဖြင့် ဖြောင့်မတ်ရာသို့ ရောက်သမျှသော သင်တို့သည် ခရစ်တော်နှင့်ကွာ၍ ကျေးဇူး တရား၌မတည်၊ ရွေ့လျော့ကြပြီ။

യുഷ്മാകം യാവന്തോ ലോകാ വ്യവസ്ഥയാ സപുണ്യീഭവിതും ചേഷ്ടന്തേ തേ സർവ്വേ ഖ്രീഷ്ടാദ് ഭ്രഷ്ടാ അനുഗ്രഹാത് പതിതാശ്ച|

5 ၅ ငါတို့မူကား၊ ယုံကြည်ခြင်းအားဖြင့် ဖြောင့်မတ်ရာသို့ရောက်မည်ဟု မြော်လင့်သောကျေးဇူးတော်ကို ဝိညာဉ်တော်အားဖြင့် ငံ့လင့်၍နေကြ၏။

യതോ വയമ് ആത്മനാ വിശ്വാസാത് പുണ്യലാഭാശാസിദ്ധം പ്രതീക്ഷാമഹേ|

6 ၆ ယေရှုခရစ်တော်၌ အရေဖျားလှီးခြင်း အကျိုးမရှိ၊ မခံဘဲနေခြင်းလည်းအကျိုးမရှိ။ မေတ္တာအားဖြင့် ပြုပြင်တတ်သော ယုံကြည်ခြင်းသာ အကျိုးရှိ၏။

ഖ്രീഷ്ടേ യീശൗ ത്വക്ഛേദാത്വക്ഛേദയോഃ കിമപി ഗുണം നാസ്തി കിന്തു പ്രേമ്നാ സഫലോ വിശ്വാസ ഏവ ഗുണയുക്തഃ|

7 ၇ အထက်ကသင်တို့သည် ကောင်းမွန်စွာ ပြေးကြ၏။ သို့ဖြစ်၍ သမ္မာတရားကို နားမထောင်စေခြင်းငှါ အဘယ်သူဆီးတားသနည်း။

പൂർവ്വം യൂയം സുന്ദരമ് അധാവത കിന്ത്വിദാനീം കേന ബാധാം പ്രാപ്യ സത്യതാം ന ഗൃഹ്ലീഥ?

8 ၈ ယခုယူသောအယူကား၊ သင်တို့ကို ခေါ်တော်မူသော သူ၏ဩဝါဒကိုအမှီပြု၍ ယူသောအယူမဟုတ်။

യുഷ്മാകം സാ മതി ര്യുഷ്മദാഹ്വാനകാരിണ ഈശ്വരാന്ന ജാതാ|

9 ၉ အနည်းငယ်သောတဆေးသည် မုန့်စိမ်းတပုံလုံးကို ဖေါင်းကြွစေတတ်၏။

വികാരഃ കൃത്സ്നശക്തൂനാം സ്വൽപകിണ്വേന ജസയതേ|

10 ၁၀ သင်တို့သည် ကွဲပြားသောအယူရှိသမျှကို ပယ်လိမ့်မည်ဟု သခင်ဘုရားကို ငါအမှီပြု၍ စိတ်စွဲလမ်းခြင်းရှိ၏။ သင်တို့ကို နှောက်ယှက်သော သူမည်သည်ကား၊ မိမိ အပြစ်ဒဏ်ကိုခံရလိမ့်မည်။

യുഷ്മാകം മതി ർവികാരം ന ഗമിഷ്യതീത്യഹം യുഷ്മാനധി പ്രഭുനാശംസേ; കിന്തു യോ യുഷ്മാൻ വിചാരലയതി സ യഃ കശ്ചിദ് ഭവേത് സമുചിതം ദണ്ഡം പ്രാപ്സ്യതി|

11 ၁၁ တဖန်တုံ၊ ညီအစ်ကိုတို့၊ ငါသည် အရေဖျားလှီးခြင်းတရားကို ဟောပြောသေးသည်မှန်လျှင်၊ အဘယ် ကြောင့်ညှဉ်းဆဲခြင်းကို ခံရသေးသနည်း။ ထိုသို့ပြောလျှင်၊ လက်ဝါးကပ်တိုင်တော်ကို ထိမိ၍လဲစရာအကြောင်း ပယ်ရှင်းလျက်ရှိ၏။

പരന്തു ഹേ ഭ്രാതരഃ, യദ്യഹമ് ഇദാനീമ് അപി ത്വക്ഛേദം പ്രചാരയേയം തർഹി കുത ഉപദ്രവം ഭുഞ്ജിയ? തത്കൃതേ ക്രുശം നിർബ്ബാധമ് അഭവിഷ്യത്|

12 ၁၂ သင်တို့ကို မှောက်မှားစေသောသူတို့ကို ပယ်ရှားနှင်ထုတ်စေခြင်းငှါ ငါအလိုရှိ၏။

യേ ജനാ യുഷ്മാകം ചാഞ്ചല്യം ജനയന്തി തേഷാം ഛേദനമേവ മയാഭിലഷ്യതേ|

13 ၁၃ ညီအစ်ကိုတို့၊ သင်တို့သည်လွှတ်ခြင်းအခွင့်ကို ရသောသူဖြစ်ကြ၏။ သို့သော်လည်း ဇာတိပကတိအား အခွင့်ကိုပေး၍၊ ထိုလွှတ်ခြင်းကို မသုံးကြနှင့်။ အချင်းချင်းချစ်၍ အမှုချင်းကို ဆောင်ရွက်ကြလော့။

ഹേ ഭ്രാതരഃ, യൂയം സ്വാതന്ത്ര്യാർഥമ് ആഹൂതാ ആധ്വേ കിന്തു തത്സ്വാതന്ത്ര്യദ്വാരേണ ശാരീരികഭാവോ യുഷ്മാൻ ന പ്രവിശതു| യൂയം പ്രേമ്നാ പരസ്പരം പരിചര്യ്യാം കുരുധ്വം|

14 ၁၄ အကြောင်းမူကား၊ ကိုယ်နှင့်စပ်ဆိုင်သောသူကို ကိုယ်နှင့်အမျှ ချစ်လော့ဟူသော ပညတ်တပါးကို ကျင့် လျှင်၊ ပညတ်တရားရှိသမျှကို အကြွင်းမဲ့ကျင့်ရာ ရောက်၏။

യസ്മാത് ത്വം സമീപവാസിനി സ്വവത് പ്രേമ കുര്യ്യാ ഇത്യേകാജ്ഞാ കൃത്സ്നായാ വ്യവസ്ഥായാഃ സാരസംഗ്രഹഃ|

15 ၁၅ သို့မဟုတ်အချင်းချင်းကိုက်စားလျှင် အချင်းချင်း ဖျက်ဆီးမည်ဟု စိုးရိမ်၍သတိရှိကြလော့။

കിന്തു യൂയം യദി പരസ്പരം ദംദശ്യധ്വേ ഽശാശ്യധ്വേ ച തർഹി യുഷ്മാകമ് ഏകോഽന്യേന യന്ന ഗ്രസ്യതേ തത്ര യുഷ്മാഭിഃ സാവധാനൈ ർഭവിതവ്യം|

16 ၁၆ ငါပညတ်သည်ကား၊ ဝိညာဉ်ပကတိအတိုင်း ကျင့်ကြလော့။ ထိုသို့ကျင့်လျှင် ဇာတိပကတိ၏အလိုသို့ မလိုက်ဘဲနေကြလိမ့်မည်။

അഹം ബ്രവീമി യൂയമ് ആത്മികാചാരം കുരുത ശാരീരികാഭിലാഷം മാ പൂരയത|

17 ၁၇ အကြောင်းမူကား၊ ဇာတိပကတိနှင့် ဝိညာဉ် ပကတိသည် တပါးနှင့်တပါးဆန့်ကျင်သော အလိုရှိကြ၏။ တပါးနှင့်တပါး ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်၍၊ သင်တို့သည် ကျင့်ချင်သော အကျင့်ကို မကျင့်နိုင်ကြ။

യതഃ ശാരീരികാഭിലാഷ ആത്മനോ വിപരീതഃ, ആത്മികാഭിലാഷശ്ച ശരീരസ്യ വിപരീതഃ, അനയോരുഭയോഃ പരസ്പരം വിരോധോ വിദ്യതേ തേന യുഷ്മാഭി ര്യദ് അഭിലഷ്യതേ തന്ന കർത്തവ്യം|

18 ၁၈ သို့သော် ဝိညာဉ်ပကတိအလိုသို့ လိုက်လျှင် ပညတ်တရားနှင့် လွတ်ကြ၏။

യൂയം യദ്യാത്മനാ വിനീയധ്വേ തർഹി വ്യവസ്ഥായാ അധീനാ ന ഭവഥ|

19 ၁၉ ဇာတိပကတိအကျင့်တို့သည်ထင်ရှားကြ၏။ ထိုအကျင့်တို့ မူကား၊ သူ့မယားကိုပြစ်မှားခြင်း၊ မတရား သောမေထုန်၌မှီဝဲခြင်း၊ ညစ်ညူးစွာကျင့်ခြင်း၊ ကိလေသာ လွန်ကျူးခြင်း၊

അപരം പരദാരഗമനം വേശ്യാഗമനമ് അശുചിതാ കാമുകതാ പ്രതിമാപൂജനമ്

20 ၂၀ ရုပ်တုကိုကိုးကွယ်ခြင်း၊ သူတပါးကိုပြုစားခြင်း၊ ရန်ငြိုးဖွဲ့ခြင်း၊ ရန်တွေ့ခြင်း၊ ဂုဏ်ပြိုင်ခြင်း၊ အမျက်ထွက်ခြင်း၊ ငြင်းခုန်ခြင်း၊ အချင်းချင်း ကွဲပြားခြင်း၊ သင်းခွဲခြင်း၊

ഇന്ദ്രജാലം ശത്രുത്വം വിവാദോഽന്തർജ്വലനം ക്രോധഃ കലഹോഽനൈക്യം

21 ၂၁ သူ့အကျိုးကိုငြူစူခြင်း၊ လူအသက်ကိုသတ်ခြင်း၊ ယစ်မျိုးကို သောက်ကြူးခြင်း၊ ပွဲလုပ်ခြင်းမှစ၍ ထိုသို့သော အကျင့်ပေတည်း။ ထိုသို့သော အကျင့်ကို ကျင့်သောသူတို့သည် ဘုရားသခင်၏နိုင်ငံတော်ကို အမွေ မခံကြရဟု အထက်ကငါပြောနှင့်ခဲ့ပြီးသည်အတိုင်း ယခုပင်လည်း ငါပြောနှင့်၏။

പാർഥക്യമ് ഈർഷ്യാ വധോ മത്തത്വം ലമ്പടത്വമിത്യാദീനി സ്പഷ്ടത്വേന ശാരീരികഭാവസ്യ കർമ്മാണി സന്തി| പൂർവ്വം യദ്വത് മയാ കഥിതം തദ്വത് പുനരപി കഥ്യതേ യേ ജനാ ഏതാദൃശാനി കർമ്മാണ്യാചരന്തി തൈരീശ്വരസ്യ രാജ്യേഽധികാരഃ കദാച ന ലപ്സ്യതേ|

22 ၂၂ ဝိညာဉ်ပကတိ၏အကျိုးမူကား၊ ချစ်ခြင်း၊ ဝမ်းမြောက်ခြင်း၊ ငြိမ်သက်ခြင်း၊ စိတ်ရှည်ခြင်း၊ ကျေးဇူး ပြုခြင်း၊ ကောင်းမြတ်ခြင်း၊ သစ္စာစောင့်ခြင်း၊

കിഞ്ച പ്രേമാനന്ദഃ ശാന്തിശ്ചിരസഹിഷ്ണുതാ ഹിതൈഷിതാ ഭദ്രത്വം വിശ്വാസ്യതാ തിതിക്ഷാ

23 ၂၃ နူးညံ့သိမ်မွေ့ခြင်း၊ ကာမဂုဏ်ချုပ်တည်းခြင်းပေတည်း။ ထိုသို့သောအကျင့်ကို အဘယ်တရားမျှ မမြစ်တား။

പരിമിതഭോജിത്വമിത്യാദീന്യാത്മനഃ ഫലാനി സന്തി തേഷാം വിരുദ്ധാ കാപി വ്യവസ്ഥാ നഹി|

24 ၂၄ ခရစ်တော်နှင့်စပ်ဆိုင်သောသူတို့သည် ဇာတိပကတိကို၎င်း၊ ဇာတိပကတိစိတ်များနှင့် အလိုဆန္ဒများ ကို၎င်း၊ လက်ဝါးကပ်တိုင်မှာ ရိုက်ထားကြပြီ။

യേ തു ഖ്രീഷ്ടസ്യ ലോകാസ്തേ രിപുഭിരഭിലാഷൈശ്ച സഹിതം ശാരീരികഭാവം ക്രുശേ നിഹതവന്തഃ|

25 ၂၅ သို့ဖြစ်၍ ငါတို့သည်ဝိညာဉ်ပကတိကြောင့် အသက်ရှင်လျှင်၊ ဝိညာဉ်ပကတိအတိုင်းကျင့်ကြကုန်အံ့။

യദി വയമ് ആത്മനാ ജീവാമസ്തർഹ്യാത്മികാചാരോഽസ്മാഭിഃ കർത്തവ്യഃ,

26 ၂၆ အချည်းနှီးသော ကျော်စောကိတ္တိကို တပ်မက်ခြင်း၊ အချင်းချင်းချုပ်ချယ်နှောင့်ရှက်ခြင်း၊ အချင်းချင်း ငြူစူခြင်းတို့ကို ရှောင်၍နေကြကုန်အံ့။

ദർപഃ പരസ്പരം നിർഭർത്സനം ദ്വേഷശ്ചാസ്മാഭി ർന കർത്തവ്യാനി|