တမန်တော်ဝတ္ထု 21
1 ၁ ထိုသူများနှင့် ငါတို့သည် ခွါသွား၍ သင်္ဘောလွှင့်မှ ကောသကျွန်းသို့တည့်တည့်သွားသဖြင့်၊ နက်ဖြန်နေ့၌ ရောဒုကျွန်းသို့၎င်း၊ ထိုကျွန်းမှ ပါတရမြို့သို့၎င်း ရောက်ကြ၏။
ไต รฺวิสฺฤษฺฏา: สนฺโต วยํ โปตํ พาหยิตฺวา ฤชุมารฺเคณ โกษมฺ อุปทฺวีปมฺ อาคตฺย ปเร'หนิ โรทิโยปทฺวีปมฺ อาคจฺฉาม ตตสฺตสฺมาตฺ ปาตารายามฺ อุปาติษฺฐามฯ
ตตฺร ไผนีกิยาเทศคามินมฺ โปตเมกํ ปฺราปฺย ตมารุหฺย คตวนฺต: ฯ
3 ၃ ကုပရုကျွန်းကိုမြင်လျှင် လက်ျာဘက်၌ ရှောက်သွားသဖြင့်၊ ရှုရိ ပြည်သို့ကူး၍ တုရူမြို့၌ ဆိုက်လေ၏။ ထိုမြို့မှာ သင်္ဘော၌ပါသော ဝန်ကိုချရ၏။
กุโปฺรปทฺวีปํ ทฺฤษฺฏฺวา ตํ สวฺยทิศิ สฺถาปยิตฺวา สุริยาเทศํ คตฺวา โปตสฺถทฺรวฺยาณฺยวโรหยิตุํ โสรนคเร ลาคิตวนฺต: ฯ
4 ၄ တပည့်တော်တို့ကိုတွေ့၍ ငါတို့သည် ခုနစ်ရက် နေကြ၏။ ပေါလုသည် ယေရုရှလင်မြို့သို့ မတက်ရမည် အကြောင်း၊ ထိုတပည့်တော် တို့သည် ဝိညာဉ်တော်အား ဖြင့် ပြောကြ၏။
ตตฺร ศิษฺยคณสฺย สากฺษาตฺกรณาย วยํ ตตฺร สปฺตทินานิ สฺถิตวนฺต: ปศฺจาตฺเต ปวิเตฺรณาตฺมนา เปาลํ วฺยาหรนฺ ตฺวํ ยิรูศาลมฺนครํ มา คม: ฯ
5 ၅ ခုနစ်ရက်စေ့သောအခါ တပည့်တော်အပေါင်းတို့သည် သားမယားနှင့်တကွ မြို့ပြင်သို့ ငါတို့ကို ပို့လိုက် ကြ၍ ငါတို့သည်ထွက်သွား ပြီးလျှင်၊ ပင်လယ်ကမ်းပေါ်၌ ဒူးထောက်လျက်ဆုတောင်းကြ၏။
ตตเสฺตษุ สปฺตสุ ทิเนษุ ยาปิเตษุ สตฺสุ วยํ ตสฺมาตฺ สฺถานาตฺ นิชวรฺตฺมนา คตวนฺต: , ตสฺมาตฺ เต สพาลวฺฤทฺธวนิตา อสฺมาภิ: สห นครสฺย ปริสรปรฺยฺยนฺตมฺ อาคตา: ปศฺจาทฺวยํ ชลธิตเฏ ชานุปาตํ ปฺรารฺถยามหิฯ
ตต: ปรสฺปรํ วิสฺฤษฺฏา: สนฺโต วยํ โปตํ คตาเสฺต ตุ สฺวสฺวคฺฤหํ ปฺรตฺยาคตวนฺต: ฯ
7 ၇ တုရုမြို့မှ ပတောလင်မြို့သို့ရောက်လျှင်၊ ပင်လယ်ကူးခြင်းနှင့် လွတ်ကြ၏။ ပတောလင်မြို့၌ ညီအစ်ကိုတို့နှင့် နှုတ်ဆက်၍ တရက်နေပြီးမှ၊
วยํ โสรนคราตฺ นาวา ปฺรสฺถาย ตลิมายินครมฺ อุปาติษฺฐาม ตตฺราสฺมากํ สมุทฺรียมารฺคสฺยานฺโต'ภวตฺ ตตฺร ภฺราตฺฤคณํ นมสฺกฺฤตฺย ทินเมกํ ไต: สารฺทฺธมฺ อุษตวนฺต: ฯ
8 ၈ နက်ဖြန်နေ့၌ ထွက်သွားပြန်၍ ကဲသရိမြို့သို့ ရောက်လျှင်၊ ဆရာခုနစ်ပါးအဝင်သာသနာပြုဆရာ ဖိလိပ္ပု၏ အိမ်သို့ဝင်၍နေကြ၏။
ปเร 'หนิ เปาลสฺตสฺย สงฺคิโน วยญฺจ ปฺรติษฺฐมานา: ไกสริยานครมฺ อาคตฺย สุสํวาทปฺรจารกานำ สปฺตชนานำ ผิลิปนามฺน เอกสฺย คฺฤหํ ปฺรวิศฺยาวติษฺฐามฯ
ตสฺย จตโสฺร ทุหิตโร'นูฒา ภวิษฺยทฺวาทินฺย อาสนฺฯ
ตตฺราสฺมาสุ พหุทินานิ โปฺรษิเตษุ ยิหูทียเทศาทฺ อาคตฺยาคาพนามา ภวิษฺยทฺวาที สมุปสฺถิตวานฺฯ
11 ၁၁ ငါတို့ရှိရာသို့ဝင်သဖြင့်၊ ပေါလု၏ ခါးပန်းကိုယူ၍ မိမိခြေလက် ကိုချည်နှောင်ပြီးလျှင်၊ ဤခါးပန်းရှင်ကို ယုဒလူတို့သည် ယေရုရှလင်မြို့၌ ချည်နှောင်၍၊ တပါး အမျိုးသားတို့လက်သို့အပ်နှံကြလိမ့်မည်ဟု သန့်ရှင်းသော ဝိညာဉ်တော်မိန့်တော်မူသည်ဟုဆို၏။
โสสฺมากํ สมีปเมตฺย เปาลสฺย กฏิพนฺธนํ คฺฤหีตฺวา นิชหสฺตาปาทานฺ พทฺธฺวา ภาษิตวานฺ ยเสฺยทํ กฏิพนฺธนํ ตํ ยิหูทียโลกา ยิรูศาลมนคร อิตฺถํ พทฺธฺวา ภินฺนเทศียานำ กเรษุ สมรฺปยิษฺยนฺตีติ วากฺยํ ปวิตฺร อาตฺมา กถยติฯ
12 ၁၂ ထိုစကားကိုကြားလျှင်၊ ငါတို့နှင့် ထိုအရပ်၌ ရှိသော သူတို့က၊ ယေရုရှလင်မြို့သို့မသွားပါနှင့်ဟု ပေါလုကိုတောင်းပန်ကြ၏။
เอตาทฺฤศีํ กถำ ศฺรุตฺวา วยํ ตนฺนครวาสิโน ภฺราตรศฺจ ยิรูศาลมํ น ยาตุํ เปาลํ วฺยนยามหิ;
13 ၁၃ ပေါလုကလည်း၊ အဘယ်ကြောင့် ငိုကြွေးလျက် ငါ့စိတ်နှလုံးကို ကြေကွဲစေလျက် ပြုကြသနည်း။ သခင်ယေရှု၏ နာမတော်ကြောင့် ယေရုရှလင်မြို့၌ ချည်နှောင်ခြင်းမက၊ အသေသတ်ခြင်းကိုပင် ခံခြင်းငှါ ငါအသင့်ရှိသည်ဟုဆို၏။
กินฺตุ ส ปฺรตฺยาวาทีตฺ, ยูยํ กึ กุรุถ? กึ กฺรนฺทเนน มมานฺต: กรณํ วิทีรฺณํ กริษฺยถ? ปฺรโภ รฺยีโศ รฺนามฺโน นิมิตฺตํ ยิรูศาลมิ พทฺโธ ภวิตุํ เกวล ตนฺน ปฺราณานฺ ทาตุมปิ สสชฺโชสฺมิฯ
14 ၁၄ ထိုသို့သွေးဆောင်ခြင်းသို့ မလိုက်သောအခါ ငါတို့သည် မသွေးဆောင်ဘဲနေ၍၊ သခင်ဘုရား အလိုတော်ရှိသည်အတိုင်း ဖြစ်ပါစေဟု ဆိုကြ၏။
เตนาสฺมากํ กถายามฺ อคฺฤหีตายามฺ อีศฺวรสฺย ยเถจฺฉา ตไถว ภวตฺวิตฺยุกฺตฺวา วยํ นิรสฺยามฯ
ปเร'หนิ ปาเถยทฺรวฺยาณิ คฺฤหีตฺวา ยิรูศาลมํ ปฺรติ ยาตฺรามฺ อกุรฺมฺมฯ
16 ၁၆ ကဲသရိမြို့သားတပည့်တော်အချို့တို့သည် ငါတို့နှင့်အတူ လိုက်ကြ၍၊ ငါတို့ကိုဧည့်ခံမည့်သူ မနာသုန် အမည်ရှိသော ကုပရုကျွန်း သား အသက်ကြီးသော တပည့်တော်ဆီသို့ ပို့ဆောင်ကြ၏။
ตต: ไกสริยานครนิวาสิน: กติปยา: ศิษฺยา อสฺมาภิ: สารฺทฺธมฺ อิตฺวา กฺฤปฺรีเยน มฺนาสนฺนามฺนา เยน ปฺราจีนศิเษฺยน สารฺทฺธมฺ อสฺมาภิ รฺวสฺตวฺยํ ตสฺย สมีปมฺ อสฺมานฺ นีตวนฺต: ฯ
อสฺมาสุ ยิรูศาลมฺยุปสฺถิเตษุ ตตฺรสฺถภฺราตฺฤคโณ'สฺมานฺ อาหฺลาเทน คฺฤหีตวานฺฯ
ปรสฺมินฺ ทิวเส เปาเล'สฺมาภิ: สห ยากูโพ คฺฤหํ ปฺรวิษฺเฏ โลกปฺราจีนา: สรฺเวฺว ตตฺร ปริษทิ สํสฺถิตา: ฯ
19 ၁၉ ပေါလုသည်ထိုသူများကို နှုတ်ဆက်ပြီးလျှင်၊ မိမိသည် ဓမ္မဆရာအမှုကိုဆောင်ခြင်းအားဖြင့် ဘုရား သခင်သည် တပါးအမျိုး သားတို့တွင်ပြုတော်မူသမျှတို့ကို သေချာစွာ ထုတ်ဘော်ပြသလေ၏။
อนนฺตรํ ส ตานฺ นตฺวา สฺวียปฺรจารเณน ภินฺนเทศียานฺ ปฺรตีศฺวโร ยานิ กรฺมฺมาณิ สาธิตวานฺ ตทียำ กถามฺ อนุกฺรมาตฺ กถิตวานฺฯ
20 ၂၀ ထိုသူတို့သည်ကြားလျှင်၊ ဘုရားသခင်၏ ဂုဏ်တော်ကိုချီးမွမ်း ကြ၏။ ပေါလုအားလည်း၊ ငါတို့ညီ၊ ယုံကြည်သော ယုဒလူဘယ်နှစ်သောင်း ရှိသည်ကို သင်သည် သိမြင်၏။ ထိုသူအပေါင်းတို့သည် ပညတ်တရား ဘက်၌ စိတ်အားကြီးသောသူဖြစ်ကြ၏။
อิติ ศฺรุตฺวา เต ปฺรภุํ ธนฺยํ โปฺรจฺย วากฺยมิทมฺ อภาษนฺต, เห ภฺราต รฺยิหูทียานำ มเธฺย พหุสหสฺราณิ โลกา วิศฺวาสิน อาสเต กินฺตุ เต สรฺเวฺว วฺยวสฺถามตาจาริณ เอตตฺ ปฺรตฺยกฺษํ ปศฺยสิฯ
21 ၂၁ တပါးအမျိုးသားတို့တွင် နေသော ယုဒလူ အပေါင်း တို့သည် သူငယ်တို့အားအရေဖျားလှီးခြင်းကို မပေးရကြ။ ရှေးထုံးတမ်းအတိုင်း မကျင့်ရကြဟု သင်သည် ဆိုလျက်၊ သူတို့သည်မောရှေ တရားကိုစွန့်စေ ခြင်းငှါ ဆုံးမဩဝါဒ ပေးတတ်သည်ကို ဤလူတို့သည် သိတင်းကြားကြ ပြီ။
ศิศูนำ ตฺวกฺเฉทนาทฺยาจรณํ ปฺรติษิธฺย ตฺวํ ภินฺนเทศนิวาสิโน ยิหูทียโลกานฺ มูสาวากฺยมฺ อศฺรทฺธาตุมฺ อุปทิศสีติ ไต: ศฺรุตมสฺติฯ
22 ၂၂ သို့ဖြစ်၍ အဘယ်သို့ပြုရမည်နည်း။ လူအပေါင်း တို့သည် မစုဝေးဘဲမနေနိုင်ရာ။ သင်ရောက်ကြောင်းကို ကြားသိလိမ့်မည်။
ตฺวมตฺราคโตสีติ วารฺตฺตำ สมากรฺณฺย ชนนิวโห มิลิตฺวาวศฺยเมวาคมิษฺยติ; อเตอว กึ กรณียมฺ? อตฺร วยํ มนฺตฺรยิตฺวา สมุปายํ ตฺวำ วทามสฺตํ ตฺวมาจรฯ
23 ၂၃ ထိုကြောင့် အကျွန်ုပ်တို့ဆိုသည်အတိုင်း ပြုပါလော့။ သစ္စာဂတိ ပြုပြီးသော လူလေးယောက်သည် အကျွန်ုပ်တို့တွင်ရှိ၏။
วฺรตํ กรฺตฺตุํ กฺฤตสงฺกลฺปา เย'สฺมำก จตฺวาโร มานวา: สนฺติ
24 ၂၄ ထိုသူတို့ကို ယူ၍ သူတို့နှင့်တကွ စင်ကြယ်ခြင်း ကိုပြုလျက်၊ သူတို့ခေါင်းရိတ်ခြင်းစရိတ်ကို ပေးပါလော့။ ထိုသို့ပြုလျှင် လူအပေါင်း တို့သည် မိမိတို့ကြားသော သိတင်းစကား မမှန်သည်ကို၎င်း၊ သင်သည် ကိုယ်တိုင် ပညတ်တရားကိုစောင့်ရှောက်၍ ကျင့်နေသည်ကို၎င်း သိရကြ လိမ့်မည်။
ตานฺ คฺฤหีตฺวา ไต: สหิต: สฺวํ ศุจึ กุรุ ตถา เตษำ ศิโรมุณฺฑเน โย วฺยโย ภวติ ตํ ตฺวํ เทหิฯ ตถา กฺฤเต ตฺวทียาจาเร ยา ชนศฺรุติ รฺชายเต สาลีกา กินฺตุ ตฺวํ วิธึ ปาลยนฺ วฺยวสฺถานุสาเรเณวาจรสีติ เต โภตฺสนฺเตฯ
25 ၂၅ ယုံကြည်ခြင်းသို့ ရောက်သောတပါးအမျိုးသားတို့မူကား၊ ထိုသို့ သောတရားကိုမကျင့်မစောင့်ဘဲလျက်၊ ရုပ်တုရှေ့မှာပူဇော်သော ယဇ်ကောင်ကို၎င်း၊ အသွေးကို ၎င်း၊ လည်ပင်းကိုညှစ်၍ သတ်သောအရာ ကို၎င်း၊ မတရားသော မေထုန်ကို၎င်း၊ ရှောင်စေခြင်းငှါသာ ငါတို့သည် စီရင်၍ ကြားလိုက်ခဲ့ပြီဟုဆိုကြ၏။
ภินฺนเทศียานำ วิศฺวาสิโลกานำ นิกเฏ วยํ ปตฺรํ ลิขิเตฺวตฺถํ สฺถิรีกฺฤตวนฺต: , เทวปฺรสาทโภชนํ รกฺตํ คลปีฑนมาริตปฺราณิโภชนํ วฺยภิจารศฺไจเตภฺย: สฺวรกฺษณวฺยติเรเกณ เตษามนฺยวิธิปาลนํ กรณียํ นฯ
26 ၂၆ ထိုအခါပေါလုသည် ထိုသူတို့ကိုခေါ်၍ နက်ဖြန်နေ့၌ သူတို့နှင့် တကွစင်ကြယ်ခြင်းကိုပြုပြီးမှ ၊ ဗိမာန် တော်သို့ဝင်၍ သူတို့အတွက် အသီးအခြား ပူဇော်သက္ကာ ပြုရသောအချိန်တည်းဟူသော စင်ကြယ်ခြင်း ကိုပြုရ သော နေ့ရက်စေ့မည့်အချိန်ကို ကြားပြောလေ၏။
ตต: เปาลสฺตานฺ มานุษานาทาย ปรสฺมินฺ ทิวเส ไต: สห ศุจิ รฺภูตฺวา มนฺทิรํ คตฺวา เศาจกรฺมฺมโณ ทิเนษุ สมฺปูรฺเณษุ เตษามฺ เอไกการฺถํ ไนเวทฺยาทฺยุตฺสรฺโค ภวิษฺยตีติ ชฺญาปิตวานฺฯ
27 ၂၇ ထိုခုနစ်ရက်စေ့လူသောအခါ၊ အာရှိပြည်မှလာသော ယုဒလူတို့သည် ဗိမာန်တော်၌ ပေါလုကိုမြင်လျှင် စုဝေးသောလူအပေါင်းတို့ကိုတိုက်တွန်းနှိုးဆော်၍၊ ဣသရေလ လူတို့၊ ကူမကြပါ။
เตษุ สปฺตสุ ทิเนษุ สมาปฺตกลฺเปษุ อาศิยาเทศนิวาสิโน ยิหูทียาสฺตํ มเธฺยมนฺทิรํ วิโลกฺย ชนนิวหสฺย มน: สุ กุปฺรวฺฤตฺตึ ชนยิตฺวา ตํ ธฺฤตฺวา
28 ၂၈ ဤသူကား၊ ငါတို့အမျိုးနှင့် ပညတ်တရားကို၎င်း ဤအရပ်ဌာနကို၎င်း၊ ခပ်သိမ်းသောအရပ်တို့၌ ဆန့်ကျင်ဘက်ပြု၍၊ လူအပေါင်းတို့အား ဆုံးမဩဝါဒ ပေးသောသူဖြစ်ပါ၏။ ထိုမျှမက၊ ဟေလသလူတို့ကို ဗိမာန်တော်ထဲသို့သွင်း၍၊ ဤသန့်ရှင်းရာဌာနတော်ကို ညစ်ညူးစေပြီတကားဟု ဟစ်ကြော်၍၊ ပေါလုကို ဘမ်းဆီးကြ၏။
โปฺรจฺไจ: ปฺราโวจนฺ, เห อิสฺราเยโลฺลกา: สรฺเวฺว สาหายฺยํ กุรุตฯ โย มนุช เอเตษำ โลกานำ มูสาวฺยวสฺถายา เอตสฺย สฺถานสฺยาปิ วิปรีตํ สรฺวฺวตฺร สรฺวฺวานฺ ศิกฺษยติ ส เอษ: ; วิเศษต: ส ภินฺนเทศียโลกานฺ มนฺทิรมฺ อานีย ปวิตฺรสฺถานเมตทฺ อปวิตฺรมกโรตฺฯ
29 ၂၉ အထက်ကမြို့ထဲ၌ ပေါလုနှင့်အတူတရောဖိမ်အမည်ရှိသော ဧဖက်မြို့သားတယောက်ကို မြင်ကြ သည်ဖြစ်၍၊ ထိုသူကိုပေါလုသည် ဗိမာန်တော်ထဲသို့ သွင်းသည်ဟု ထင်မှတ်ကြ၏။
ปูรฺวฺวํ เต มเธฺยนครมฺ อิผิษนครียํ ตฺรผิมํ เปาเลน สหิตํ ทฺฤษฺฏวนฺต เอตสฺมาตฺ เปาลสฺตํ มนฺทิรมธฺยมฺ อานยทฺ อิตฺยนฺวมิมตฯ
30 ၃၀ တမြို့လုံးရုန်းရင်းခတ်မျှ ဖြစ်လျှင်၊ လူများတို့သည် ပြေးလာ၍ စုဝေးကြလျက်၊ ပေါလုကိုကိုင်ယူ၍ ဗိမာန်တော်ပြင်သို့ ဆွဲငင်ပြီးမှ တခဏ ခြင်းတံခါးများတို့ကို ပိတ်ထားကြ၏။
อเตอว สรฺวฺวสฺมินฺ นคเร กลโหตฺปนฺนตฺวาตฺ ธาวนฺโต โลกา อาคตฺย เปาลํ ธฺฤตฺวา มนฺทิรสฺย พหิรากฺฤษฺยานยนฺ ตตฺกฺษณาทฺ ทฺวาราณิ สรฺวฺวาณิ จ รุทฺธานิฯ
31 ၃၁ ပေါလုကိုသတ်မည်ဟု အားထုတ်ကြသောအခါ၊ ယေရုရှလင်မြို့ တမြို့လုံး မငြိမ်မသက်ရုန်းရင်းခတ်မျှ ဖြစ်သည်ဟု လူတထောင်ကို အုပ်ချုပ်သော စစ်သူကြီး သည် သိတင်းကြားလျှင်၊
เตษุ ตํ หนฺตุมุทฺยเตษุ ยิรูศาลมฺนคเร มหานุปทฺรโว ชาต อิติ วารฺตฺตายำ สหสฺรเสนาปเต: กรฺณโคจรีภูตายำ สตฺยำ ส ตตฺกฺษณาตฺ ไสนฺยานิ เสนาปติคณญฺจ คฺฤหีตฺวา ชเวนาคตวานฺฯ
32 ၃၂ စစ်သူရဲများနှင့်တပ်မှူးတို့ကို အလျင်အမြန်ခေါ်၍ ထိုသူတို့ ရှိရာသို့ဆင်းပြေး၏။ ထိုသူတို့သည် စစ်သူကြီးနှင့်စစ်သူရဲတို့ကိုမြင်လျှင်၊ ပေါလုကိုမရိုက်ဘဲနေကြ၏။
ตโต โลกา: เสนาคเณน สห สหสฺรเสนาปติมฺ อาคจฺฉนฺตํ ทฺฤษฺฏฺวา เปาลตาฑนาโต นฺยวรฺตฺตนฺตฯ
33 ၃၃ ထိုအခါစစ်သူကြီးသည်အနီးသို့ရောက်၍ ပေါလုကိုကိုင်ယူပြီးလျှင်၊ သံကြိုးနှစ်စင်းနှင့် ချည်ချေ ဟုစီရင်၍၊ ဤသူသည်အဘယ်သူနည်း။ အဘယ်အမှုကို ပြုမိသနည်းဟုမေးစစ်လေ၏။
ส สหสฺรเสนาปติ: สนฺนิธาวาคมฺย เปาลํ ธฺฤตฺวา ศฺฤงฺขลทฺวเยน พทฺธมฺ อาทิศฺย ตานฺ ปฺฤษฺฏวานฺ เอษ ก: ? กึ กรฺมฺม จายํ กฺฤตวานฺ?
34 ၃၄ လူအစုအဝေးထဲ၌ အသီးသီးအခြားခြားဟစ်ကြော်၍ အသံများသောကြောင့်၊ စစ်သူကြီးသည် အမှန်ကိုမသိနိုင်သဖြင့်၊ ပေါလုကိုရဲတိုက်ထဲသို့ ဆောင်သွားစေခြင်းငှါ စီရင်ပြန်လေ၏။
ตโต ชนสมูหสฺย กศฺจิทฺ เอกปฺรการํ กศฺจิทฺ อนฺยปฺรการํ วากฺยมฺ อเราตฺ ส ตตฺร สตฺยํ ชฺญาตุมฺ กลหการณาทฺ อศกฺต: สนฺ ตํ ทุรฺคํ เนตุมฺ อาชฺญาปยตฺฯ
35 ၃၅ လူများတို့သည် ပြင်းထန်သောကြောင့်၊ လှေကားပေါ်သို့ ရောက်သောအခါ၊ စစ်သူရဲတို့သည် ပေါလုကို ချီပွေ့၍ ဆောင်ရကြ၏။
เตษุ โสปานโสฺยปริ ปฺราปฺเตษุ โลกานำ สาหสการณาตฺ เสนาคณ: เปาลมุตฺโตลฺย นีตวานฺฯ
ตต: สรฺเวฺว โลกา: ปศฺจาทฺคามิน: สนฺต เอนํ ทุรีกุรุเตติ วากฺยมฺ อุจฺไจรวทนฺฯ
37 ၃၇ ပေါလုသည်ရဲတိုက်ထဲသို့ဝင်လုသောအခါ၊ အကျွန်ုပ်သည် ကိုယ်တော်နှင့် စကားပြောရပါမည် လောဟု စစ်သူကြီးအားမေးလျှင် စစ်သူကြီးကသင်သည် ဟေလသစကားကိုပြောတတ်သလော။
เปาลสฺย ทุรฺคานยนสมเย ส ตไสฺม สหสฺรเสนาปตเย กถิตวานฺ, ภวต: ปุรสฺตาตฺ กถำ กถยิตุํ กิมฺ อนุมนฺยเต? ส ตมปฺฤจฺฉตฺ ตฺวํ กึ ยูนานียำ ภาษำ ชานาสิ?
38 ၃၈ သင်သည်အထက်ကပုန်ကန်၍ ထားပြလေးထောင်တို့ကို တောသို့ခေါ်သွားသော အဲဂုတ္တုလူဖြစ်သည် မဟုတ်လောဟု မေး၏။
โย มิสรีโย ชน: ปูรฺวฺวํ วิโรธํ กฺฤตฺวา จตฺวาริ สหสฺราณิ ฆาตกานฺ สงฺคิน: กฺฤตฺวา วิปินํ คตวานฺ ตฺวํ กึ เสอว น ภวสิ?
39 ၃၉ ပေါလုကလည်း၊ အကျွန်ုပ်သည် ကိလိကိပြည် တာရှုမြို့၌ မွေးဘွားသော ယုဒလူဖြစ်ပါ၏။ အကျွန်ုပ်နေသော မြို့ကား၊ သာမည မြို့မဟုတ်။ ဤသူတို့အား အကျွန်ုပ် ပြောရသော အခွင့်ကိုပေးပါ။ အကျွန်ုပ် ပန်ကြားပါသည်ဟုဆို၏။
ตทา เปาโล'กถยตฺ อหํ กิลิกิยาเทศสฺย ตารฺษนครีโย ยิหูทีโย, นาหํ สามานฺยนครีโย มานว: ; อเตอว วินเย'หํ ลากานำ สมกฺษํ กถำ กถยิตุํ มามนุชานีษฺวฯ
40 ၄၀ စစ်သူကြီးသည်အခွင့်ပေးသဖြင့်၊ ပေါလုသည် လှေကားပေါ်မှာ ရပ်၍ထိုလူတို့အား မိမိလက်နှင့် အမှတ်ပေးလေ၏။ သူတို့သည်အလွန် တိတ်ဆိတ်စွာ နေကြသောအခါ၊ ဟေဗြဲဘာသာအားဖြင့်မြွက်ဆိုလျက်၊
เตนานุชฺญาต: เปาล: โสปาโนปริ ติษฺฐนฺ หเสฺตเนงฺคิตํ กฺฤตวานฺ, ตสฺมาตฺ สรฺเวฺว สุสฺถิรา อภวนฺฯ ตทา เปาล อิพฺรียภาษยา กถยิตุมฺ อารภต,
