၁ ကောရိန္သု 7

1 ၁ သင်တို့သည် ငါ့ထံသို့ပေးလိုက်သောစာ၌ ပါသောအရာမှာ၊ ယောက်ျားသည် မိန်းမနှင့်မဆက်ဆံဘဲ နေလျှင်၊

അപരഞ്ച യുഷ്മാഭി ർമാം പ്രതി യത് പത്രമലേഖി തസ്യോത്തരമേതത്, യോഷിതോഽസ്പർശനം മനുജസ്യ വരം;

2 ၂ ကောင်းသော်လည်း၊ မတရားသောမေထုန်နှင့် ကင်းလွတ်မည်အကြောင်း၊ ယောက်ျားတိုင်း မိမိမယား ရှိစေလော့။ မိန်းမတိုင်း မိမိလင်ရှိစေလော့။

കിന്തു വ്യഭിചാരഭയാദ് ഏകൈകസ്യ പുംസഃ സ്വകീയഭാര്യ്യാ ഭവതു തദ്വദ് ഏകൈകസ്യാ യോഷിതോ ഽപി സ്വകീയഭർത്താ ഭവതു|

3 ၃ ယောက်ျားသည် ဆက်ဆံခြင်းဝတ်ကို မိမိမယားအား ပြုစေလော့။ ထိုနည်းတူ၊ မိန်းမသည်လည်း ဆက်ဆံခြင်းဝတ်ကို မိမိလင်အား ပြုစေလော့။

ഭാര്യ്യായൈ ഭർത്രാ യദ്യദ് വിതരണീയം തദ് വിതീര്യ്യതാം തദ്വദ് ഭർത്രേഽപി ഭാര്യ്യയാ വിതരണീയം വിതീര്യ്യതാം|

4 ၄ မိန်းမသည် မိမိကိုယ်ကိုမပိုင်၊ လင်သည်ပိုင်၏။ ထိုနည်းတူ ယောက်ျားသည်လည်း မိမိကိုယ်ကိုမပိုင်၊ မယားသည်ပိုင်၏။

ഭാര്യ്യായാഃ സ്വദേഹേ സ്വത്വം നാസ്തി ഭർത്തുരേവ, തദ്വദ് ഭർത്തുരപി സ്വദേഹേ സ്വത്വം നാസ്തി ഭാര്യ്യായാ ഏവ|

5 ၅ အချင်းချင်းခင်ပွန်းဝတ်ကို မပယ်မရှောင်ကြနှင့်။ ထိုသို့ဆိုသော်၊ ဆုတောင်းခြင်းဝတ်ကိုပြုရသော အခွင့်ရှိစေခြင်းငှါ၊ သဘောတူ၍ ခင်ပွန်းဝတ်ကိုခဏမျှ မရှောင်ရဟု မဆိုလို။ ထိုသို့ရှောင်လျှင်၊ ကိုယ်ကိုမချုပ် တည်းနိုင်သောအားဖြင့် စာတန်သည် အပြစ်သို့ သွေးဆောင်ရသော အခွင့်မရှိစေခြင်းငှါ၊ နောက်တဖန် အတူနေကြလော့။

ഉപോഷണപ്രാർഥനയോഃ സേവനാർഥമ് ഏകമന്ത്രണാനാം യുഷ്മാകം കിയത്കാലം യാവദ് യാ പൃഥക്സ്ഥിതി ർഭവതി തദന്യോ വിച്ഛേദോ യുഷ്മന്മധ്യേ ന ഭവതു, തതഃ പരമ് ഇന്ദ്രിയാണാമ് അധൈര്യ്യാത് ശയതാൻ യദ് യുഷ്മാൻ പരീക്ഷാം ന നയേത് തദർഥം പുനരേകത്ര മിലത|

6 ၆ သို့ရာတွင် ပညတ်မထားဘဲအခွင့်ပေးခြင်း အားဖြင့်သာ ငါဆို၏။

ഏതദ് ആദേശതോ നഹി കിന്ത്വനുജ്ഞാത ഏവ മയാ കഥ്യതേ,

7 ၇ လူအပေါင်းတို့သည် ငါကဲ့သို့ဖြစ်စေခြင်းငှါ ငါအလိုရှိ၏။ သို့သော်လည်း၊ လူအသီး အသီးတို့သည် ဘုရားသခင် ပေးသနားတော်မူသည်အတိုင်း အသီးအသီးသော ဆုကျေးဇူးကို ခံရကြ၏။

യതോ മമാവസ്ഥേവ സർവ്വമാനവാനാമവസ്ഥാ ഭവത്വിതി മമ വാഞ്ഛാ കിന്ത്വീശ്വരാദ് ഏകേനൈകോ വരോഽന്യേന ചാന്യോ വര ഇത്ഥമേകൈകേന സ്വകീയവരോ ലബ്ധഃ|

8 ၈ ထိုကြောင့်မယားမရှိသော သူတို့နှင့် မုတ်ဆိုးမတို့ကို ငါဆိုသည်ကား၊ ထိုသူတို့သည် ငါကဲ့သို့နေလျှင် ကောင်း၏။

അപരമ് അകൃതവിവാഹാൻ വിധവാശ്ച പ്രതി മമൈതന്നിവേദനം മമേവ തേഷാമവസ്ഥിതി ർഭദ്രാ;

9 ၉ သို့သော်လည်း၊ ကာမဂုဏ်ကို မချုပ်တည်းနိုင်လျှင် ထိမ်းမြားစုံဘက်ခြင်းကို ပြုကြစေ။ ကိလေသာ စိတ်ပူပန်ခြင်းရှိသည်ထက် ထိမ်းမြား စုံဘက်ခြင်း ပြုသော် သာ၍ကောင်း၏။

കിഞ്ച യദി തൈരിന്ദ്രിയാണി നിയന്തും ന ശക്യന്തേ തർഹി വിവാഹഃ ക്രിയതാം യതഃ കാമദഹനാദ് വ്യൂഢത്വം ഭദ്രം|

10 ၁၀ ခင်ပွန်းရှိသော သူတို့ကိုလည်း၊ ငါပညတ်သည် သာမက၊ သခင်ဘုရား ပညတ်တော်မူသည်ကား၊ မယားသည် မိမိခင်ပွန်းကို မစွန့်ပစ်စေနှင့်။

യേ ച കൃതവിവാഹാസ്തേ മയാ നഹി പ്രഭുനൈവൈതദ് ആജ്ഞാപ്യന്തേ|

11 ၁၁ စွန့်ပစ်လျှင် ခင်ပွန်းမရှိဘဲနေစေ။ သို့မဟုတ်လျှင်၊ ခင်ပွန်းဟောင်းထံသို့ ပြန်၍ အသင့်အတင့်နေစေ။ ယောက်ျားသည်လည်း မိမိမယားနှင့် မကွာစေနှင့်။

ഭാര്യ്യാ ഭർത്തൃതഃ പൃഥക് ന ഭവതു| യദി വാ പൃഥഗ്ഭൂതാ സ്യാത് തർഹി നിർവിവാഹാ തിഷ്ഠതു സ്വീയപതിനാ വാ സന്ദധാതു ഭർത്താപി ഭാര്യ്യാം ന ത്യജതു|

12 ၁၂ ကြွင်းသောသူတို့ကိုသခင်ဘုရားသည် ကိုယ်တိုင်မပညတ်ဘဲ၊ ငါပညတ်သည်ကား၊ တစုံတယောက် သော ညီအစ်ကိုသည် မယုံကြည်သော မယားရှိ၍၊ ထိုမယားသည် မိမိခင်ပွန်းနှင့် နေခြင်းငှါ အလိုရှိလျှင် မကွာစေနှင့်။

ഇതരാൻ ജനാൻ പ്രതി പ്രഭു ർന ബ്രവീതി കിന്ത്വഹം ബ്രവീമി; കസ്യചിദ് ഭ്രാതുര്യോഷിദ് അവിശ്വാസിനീ സത്യപി യദി തേന സഹവാസേ തുഷ്യതി തർഹി സാ തേന ന ത്യജ്യതാം|

13 ၁၃ ထိုနည်းတူ မိန်းမသည်လည်း၊ မယုံကြည်သော ခင်ပွန်းရှိ၍၊ ထိုခင်ပွန်းသည် မိမိမယားနှင့်နေခြင်းငှါ အလိုရှိလျှင် မကွာစေနှင့်။

തദ്വത് കസ്യാശ്ചിദ് യോഷിതഃ പതിരവിശ്വാസീ സന്നപി യദി തയാ സഹവാസേ തുഷ്യതി തർഹി സ തയാ ന ത്യജ്യതാം|

14 ၁၄ အကြောင်းမူကား၊ မယုံကြည်သောလင်သည် မိမိမယားအဘို့ စင်ကြယ်၏။ မယုံကြည်သော မယား သည်လည်း မိမိလင်အဘို့ စင်ကြယ်၏။ သို့မဟုတ်လျှင် သင်တို့၏ သားသမီးသည် မစင်ကြယ်။ ယခုတွင် စင်ကြယ်ကြ၏။

യതോഽവിശ്വാസീ ഭർത്താ ഭാര്യ്യയാ പവിത്രീഭൂതഃ, തദ്വദവിശ്വാസിനീ ഭാര്യ്യാ ഭർത്രാ പവിത്രീഭൂതാ; നോചേദ് യുഷ്മാകമപത്യാന്യശുചീന്യഭവിഷ്യൻ കിന്ത്വധുനാ താനി പവിത്രാണി സന്തി|

15 ၁၅ သို့သော်လည်း မယုံကြည်သောသူသည် ကွာသွားလိုလျှင် ကွာသွားစေ။ ထိုသို့ပြုလျှင် တပည့်တော် သည် ယောက်ျားဖြစ်စေ၊ မိန်းမဖြစ်စေ၊ ချည်နှောင်ခြင်းမရှိ။ ငါတို့သည် အသင့်အတင့်နေစေခြင်းငှါ ဘုရားသခင်၏ ပညတ်တော်ရှိ၏။

അവിശ്വാസീ ജനോ യദി വാ പൃഥഗ് ഭവതി തർഹി പൃഥഗ് ഭവതു; ഏതേന ഭ്രാതാ ഭഗിനീ വാ ന നിബധ്യതേ തഥാപി വയമീശ്വരേണ ശാന്തയേ സമാഹൂതാഃ|

16 ၁၆ အချင်းမိန်းမ၊ သင်သည်ကိုယ်ခင်ပွန်းကို ကယ်တင်မည်၊ မကယ်တင်မည်ကို အဘယ်သို့ သိသနည်း။ အချင်းယောက်ျား၊ သင်သည် ကိုယ်ခင်ပွန်းကို ကယ်တင်မည်။ မကယ်တည်မည်ကို အဘယ်သို့သိသနည်း။

ഹേ നാരി തവ ഭർത്തുഃ പരിത്രാണം ത്വത്തോ ഭവിഷ്യതി ന വേതി ത്വയാ കിം ജ്ഞായതേ? ഹേ നര തവ ജായായാഃ പരിത്രാണം ത്വത്തേ ഭവിഷ്യതി ന വേതി ത്വയാ കിം ജ്ഞായതേ?

17 ၁၇ သခင်ဘုရားသည် လူအသီးအသီးတို့အား ဝေငှတော်မူ၍၊ ဘုရားသခင်သည် လူအသီးအသီးတို့ကို ခေါ်တော်မူသည်နှင့်လျော်စွာ လူတိုင်းကျင့်နေစေ။ ခပ်သိမ်းသော အသင်းတော်တို့ကို ထိုသို့ငါပညတ်၏။

ഏകൈകോ ജനഃ പരമേശ്വരാല്ലബ്ധം യദ് ഭജതേ യസ്യാഞ്ചാവസ്ഥായാമ് ഈശ്വരേണാഹ്വായി തദനുസാരേണൈവാചരതു തദഹം സർവ്വസമാജസ്ഥാൻ ആദിശാമി|

18 ၁၈ အရေဖျားလှီးခြင်းကို ခံသောသူသည် ခေါ်တော်မူခြင်းကျေးဇူးကိုခံရလျှင်၊ အရေဖျားလှီးခြင်းကို မစွန့်စေနှင့်။ အရေဖျားလှီးခြင်းကို မခံသောသူသည်လည်း ခေါ်တော်မူခြင်းကျေးဇူးကိုခံရလျှင်၊ အရေဖျား လှီးခြင်းကို မခံစေနှင့်။

ഛിന്നത്വഗ് ഭൃത്വാ യ ആഹൂതഃ സ പ്രകൃഷ്ടത്വക് ന ഭവതു, തദ്വദ് അഛിന്നത്വഗ് ഭൂത്വാ യ ആഹൂതഃ സ ഛിന്നത്വക് ന ഭവതു|

19 ၁၉ အရေဖျားလှီးခြင်းအားဖြင့် အကျိုးမရှိ။ မခံဘဲ နေခြင်းအားဖြင့်လည်း အကျိုးမရှိ။ ဘုရားသခင်၏ ပညတ်တော်တို့ကို စောင့်ရှောက်ခြင်းအားဖြင့်သာ အကျိုးရှိ၏။

ത്വക്ഛേദഃ സാരോ നഹി തദ്വദത്വക്ഛേദോഽപി സാരോ നഹി കിന്ത്വീശ്വരസ്യാജ്ഞാനാം പാലനമേവ|

20 ၂၀ ခေါ်တော်မူခြင်းကျေးဇူးကို ခံရသောသူသည် အကြင်အမှုကို လုပ်နေ၏။ ထိုသို့လူတိုင်းလုပ်နေစေ။

യോ ജനോ യസ്യാമവസ്ഥായാമാഹ്വായി സ തസ്യാമേവാവതിഷ്ഠതാം|

21 ၂၁ အစေခံကျွန်ဖြစ်၍ ခေါ်တော်မူခြင်းကျေးဇူးကို ခံရလျှင် စိုးရိမ်ခြင်းမရှိနှင့်။ သို့သော်လည်းလွတ်ခြင်းသို့ ရောက်နိုင်လျှင် လွတ်ရသော အခွင့်ကိုသာ၍ သုံးဆောင်လော့။

ദാസഃ സൻ ത്വം കിമാഹൂതോഽസി? തന്മാ ചിന്തയ, തഥാച യദി സ്വതന്ത്രോ ഭവിതും ശക്നുയാസ്തർഹി തദേവ വൃണു|

22 ၂၂ အကြောင်းမူကားကျွန်ဖြစ်စဉ်၊ သခင်ဘုရား ခေါ်တော်မူခြင်းကို ခံရသောသူသည် သခင်ဘုရား၏ လူလွတ်ဖြစ်၏။ ထိုနည်းတူ လူလွတ်ဖြစ်စဉ်၊ ခေါ်တော်မူခြင်းကို ခံရသောသူသည် ခရစ်တော်၏ ကျွန်ဖြစ်၏။

യതഃ പ്രഭുനാഹൂതോ യോ ദാസഃ സ പ്രഭോ ർമോചിതജനഃ| തദ്വദ് തേനാഹൂതഃ സ്വതന്ത്രോ ജനോഽപി ഖ്രീഷ്ടസ്യ ദാസ ഏവ|

23 ၂၃ သင်တို့သည် အဘိုးနှင့်ဝယ်တော်မူသောသူ ဖြစ်၍၊ လူထံ၌ အလိုအလျောက်ကျွန်မခံကြနှင့်။

യൂയം മൂല്യേന ക്രീതാ അതോ ഹേതോ ർമാനവാനാം ദാസാ മാ ഭവത|

24 ၂၄ ညီအစ်ကိုတို့၊ ခေါ်တော်မူခြင်းကျေးဇူးကို ခံရသောသူသည် အကြင်အမှုကို လုပ်နေ၏။ ထိုသို့ ဘုရားသခင့်ရှေ့တော်၌ လူတိုင်းလုပ်နေစေ။

ഹേ ഭ്രാതരോ യസ്യാമവസ്ഥായാം യസ്യാഹ്വാനമഭവത് തയാ സ ഈശ്വരസ്യ സാക്ഷാത് തിഷ്ഠതു|

25 ၂၅ ခင်ပွန်းမရှိသောသူတို့၏ အမှုမှာ၊ သခင်ဘုရား၏ပညတ်တော်သည် ငါ၌မရှိသော်လည်း၊ ငါသည် သစ္စာ ရှိသောသူဖြစ်အံ့သောငှါ၊ သခင်ဘုရား၏ ကျေးဇူးတော်ကို ခံရသောသူကဲ့သို့ စီရင်၏။

അപരമ് അകൃതവിവാഹാൻ ജനാൻ പ്രതി പ്രഭോഃ കോഽപ്യാദേശോ മയാ ന ലബ്ധഃ കിന്തു പ്രഭോരനുകമ്പയാ വിശ്വാസ്യോ ഭൂതോഽഹം യദ് ഭദ്രം മന്യേ തദ് വദാമി|

26 ၂၆ စီရင်ချက်ဟူမူကား၊ ယခု ညှဉ်းဆဲခြင်း အကြောင်းကြောင့် ခင်ပွန်းမရှိလျှင် ကောင်း၏။

വർത്തമാനാത് ക്ലേശസമയാത് മനുഷ്യസ്യാനൂഢത്വം ഭദ്രമിതി മയാ ബുധ്യതേ|

27 ၂၇ သင်သည်မယားရှိလျှင် လွတ်စေခြင်းငှါ မကြံစည်နှင့်။ မယားနှင့်လွတ်လျှင် အခြားသောမယားကို မရှာနှင့်။

ത്വം കിം യോഷിതി നിബദ്ധോഽസി തർഹി മോചനം പ്രാപ്തും മാ യതസ്വ| കിം വാ യോഷിതോ മുക്തോഽസി? തർഹി ജായാം മാ ഗവേഷയ|

28 ၂၈ သို့သော်လည်း သင်သည် မယားနေလျှင် အပြစ်မရှိ။ လင်မနေဘူးသော မိန်းမသည်လည်း လင်နေလျှင် အပြစ်မရှိ။ သို့သော်လည်း၊ ထိုသို့ပြုသော သူတို့သည် လောကညှဉ်းဆဲခြင်းဒုက္ခကို ခံရကြမည်။ ဤအမှုအရာ၌ ကျပ်တည်းစွာသော ပညတ်ကို ငါမထားလို။

വിവാഹം കുർവ്വതാ ത്വയാ കിമപി നാപാരാധ്യതേ തദ്വദ് വ്യൂഹ്യമാനയാ യുവത്യാപി കിമപി നാപരാധ്യതേ തഥാച താദൃശൗ ദ്വൗ ജനൗ ശാരീരികം ക്ലേശം ലപ്സ്യേതേ കിന്തു യുഷ്മാൻ പ്രതി മമ കരുണാ വിദ്യതേ|

29 ၂၉ ညီအစ်ကိုတို့၊ ငါဆိုသည်ကား၊ ကျန်ကြွင်းသော ကာလသည် ကျဉ်းကျပ်သည်ဖြစ်၍၊ မယားရှိသော သူသည် မယားမရှိသကဲ့သို့ ဖြစ်ရမည်။

ഹേ ഭ്രാതരോഽഹമിദം ബ്രവീമി, ഇതഃ പരം സമയോഽതീവ സംക്ഷിപ്തഃ,

30 ၃၀ ငိုကြွေးသောသူသည် မငိုကြွေးသကဲ့သို့ ဖြစ်ရမည်။ ဝမ်းမြောက်သောသူသည် ဝမ်းမမြောက်သကဲ့သို့ ဖြစ်ရမည်။ ဥစ္စာဝယ်သောသူသည် အလျှင်းမရှိသကဲ့သို့ ဖြစ်ရမည်။

അതഃ കൃതദാരൈരകൃതദാരൈരിവ രുദദ്ഭിശ്ചാരുദദ്ഭിരിവ സാനന്ദൈശ്ച നിരാനന്ദൈരിവ ക്രേതൃഭിശ്ചാഭാഗിഭിരിവാചരിതവ്യം

31 ၃၁ ဤလောကကို သုံးသောသူသည် မသုံးသကဲ့သို့ ဖြစ်ရမည်။ အကြောင်းမူကား၊ ဤလောက၏ အဆင်း သဏ္ဌာန်သည်ရွေ့သွား ကွယ်ပျောက်တတ်၏။

യേ ച സംസാരേ ചരന്തി തൈ ർനാതിചരിതവ്യം യത ഇഹലേകസ്യ കൗതുകോ വിചലതി|

32 ၃၂ သင်တို့သည် စိုးရိမ်ခြင်းနှင့်ကင်းလွတ်စေခြင်းငှါ ငါအလိုရှိ၏။ ခင်ပွန်းမရှိသောသူသည် သခင်ဘုရား၏ စိတ်တော်နှင့်တွေ့စေခြင်းငှါ သခင်ဘုရား၏အမှုကိုသာ သတိထားတတ်၏။

കിന്തു യൂയം യന്നിശ്ചിന്താ ഭവേതേതി മമ വാഞ്ഛാ| അകൃതവിവാഹോ ജനോ യഥാ പ്രഭും പരിതോഷയേത് തഥാ പ്രഭും ചിന്തയതി,

33 ၃၃ ခင်ပွန်းရှိသောသူမူကား၊ မိမိမယား၏စိတ်နှင့် တွေ့စေခြင်းငှါ လောကီအမှုကို သတိထားတတ်၏။

കിന്തു കൃതവിവാഹോ ജനോ യഥാ ഭാര്യ്യാം പരിതോഷയേത് തഥാ സംസാരം ചിന്തയതി|

34 ၃၄ ထိုနည်းတူ၊ ခင်ပွန်းမရှိသောမိန်းမနှင့် ခင်ပွန်းရှိသော မိန်းမသည် ခြားနားခြင်း ရှိ၏။ ခင်ပွန်းမရှိသော မိန်းမသည် ကိုယ်ခန္ဓာစိတ်ဝိညာဉ်နှစ်ပါးကို သန့်ရှင်းစေခြင်းငှါ သခင်ဘုရား၏အမှုကိုသာ သတိထားတတ်၏။ ခင်ပွန်းရှိသောမိန်းမမူကား၊ မိမိခင်ပွန်း၏စိတ်နှင့် တွေ့စေခြင်းငှါ လောကီအမှုကို သတိထားတတ်၏။

തദ്വദ് ഊഢയോഷിതോ ഽനൂഢാ വിശിഷ്യതേ| യാനൂഢാ സാ യഥാ കായമനസോഃ പവിത്രാ ഭവേത് തഥാ പ്രഭും ചിന്തയതി യാ ചോഢാ സാ യഥാ ഭർത്താരം പരിതോഷയേത് തഥാ സംസാരം ചിന്തയതി|

35 ၃၅ ထိုသို့ငါဆိုသော်၊ သင်တို့အကျိုးကိုသာ ထောက်၍ဆို၏။ သင်တို့ကို နှောင့်ရှက်ချင်သောစိတ်နှင့် ဆိုသည် မဟုတ်။ သင်တို့သည် လျောက်ပတ်စွာကျင့်၍ စိတ်ရှုပ်ထွေးခြင်းမရှိဘဲ၊ သခင်ဘုရား၏ဝတ်ကို အမြဲပြုစေခြင်းငှါသာ ဤသို့ဆို၏။

അഹം യദ് യുഷ്മാൻ മൃഗബന്ധിന്യാ പരിക്ഷിപേയം തദർഥം നഹി കിന്തു യൂയം യദനിന്ദിതാ ഭൂത്വാ പ്രഭോഃ സേവനേഽബാധമ് ആസക്താ ഭവേത തദർഥമേതാനി സർവ്വാണി യുഷ്മാകം ഹിതായ മയാ കഥ്യന്തേ|

36 ၃၆ အပျိုကညာသည် ခင်ပွန်းမရှိဘဲ အသက်အရွယ်လွန်လျှင် မလျောက်ပတ်ဟု ထိုအပျိုကညာကို ပိုင်သောသူသည် ထင်မှတ်၍ ထိမ်းမြားစရာအကြောင်းလည်းရှိလျှင်၊ ထိုသူသည် အလိုအလျောက်ပြုစေ။ အပြစ်မရှိထိမ်းမြားကြစေ။

കസ്യചിത് കന്യായാം യൗവനപ്രാപ്തായാം യദി സ തസ്യാ അനൂഢത്വം നിന്ദനീയം വിവാഹശ്ച സാധയിതവ്യ ഇതി മന്യതേ തർഹി യഥാഭിലാഷം കരോതു, ഏതേന കിമപി നാപരാത്സ്യതി വിവാഹഃ ക്രിയതാം|

37 ၃၇ သို့သော်လည်း မိမိစိတ်နှလုံးတည်ကြည်ခြင်းရှိ၍၊ ပြုလိုသည်အတိုင်း ပြုနိုင်သော အခွင့်နှင့် ကိုယ်စိတ် အလိုကို ချုပ်တည်းနိုင်သော အခွင့်ရှိသောကြောင့်၊ မထိမ်းမြားဘဲနေမည်ဟု ကိုယ်စိတ်နှလုံးထဲမှာ စီရင် ဆုံးဖြတ်သောသူသည် ကောင်းစွာပြု၏။

കിന്തു ദുഃഖേനാക്ലിഷ്ടഃ കശ്ചിത് പിതാ യദി സ്ഥിരമനോഗതഃ സ്വമനോഽഭിലാഷസാധനേ സമർഥശ്ച സ്യാത് മമ കന്യാ മയാ രക്ഷിതവ്യേതി മനസി നിശ്ചിനോതി ച തർഹി സ ഭദ്രം കർമ്മ കരോതി|

38 ၃၈ သို့ရာတွင် မင်္ဂလာဆောင်သောသူသည် ကောင်းစွာပြု၏။ မဆောင်သောသူမူကား၊ သာ၍ ကောင်းစွာပြု၏။

അതോ യോ വിവാഹം കരോതി സ ഭദ്രം കർമ്മ കരോതി യശ്ച വിവാഹം ന കരോതി സ ഭദ്രതരം കർമ്മ കരോതി|

39 ၃၉ မိန်းမသည် မိမိခင်ပွန်းမသေမှီ ကာလပတ်လုံး တရားအားဖြင့် ချည်နှောင်လျက်ရှိ၏။ ခင်ပွန်းသေလျှင် မူကား၊ မိမိအလိုအတိုင်း သခင်ဘုရား၌သာ အခြားသော သူ၏ မယားဖြစ်ခြင်းငှါ အခွင့်ရှိ၏။

യാവത്കാലം പതി ർജീവതി താവദ് ഭാര്യ്യാ വ്യവസ്ഥയാ നിബദ്ധാ തിഷ്ഠതി കിന്തു പത്യൗ മഹാനിദ്രാം ഗതേ സാ മുക്തീഭൂയ യമഭിലഷതി തേന സഹ തസ്യാ വിവാഹോ ഭവിതും ശക്നോതി, കിന്ത്വേതത് കേവലം പ്രഭുഭക്താനാം മധ്യേ|

40 ၄၀ အခွင့်ရှိသော်လည်း၊ အခြားသောသူ၏ မယား မဖြစ်ဘဲနေလျှင်၊ သာ၍မင်္ဂလာရှိသည်ဟု ငါသဘော ရှိ၏။ ငါ၌လည်း ဘုရားသခင်၏ ဝိညာဉ်တော်ရှိတော်မူသည်ဟု ငါစွဲလမ်းခြင်းစိတ်ရှိ၏။

തഥാച സാ യദി നിഷ്പതികാ തിഷ്ഠതി തർഹി തസ്യാഃ ക്ഷേമം ഭവിഷ്യതീതി മമ ഭാവഃ| അപരമ് ഈശ്വരസ്യാത്മാ മമാപ്യന്ത ർവിദ്യത ഇതി മയാ ബുധ്യതേ|