ဗျာဒိတ်ကျမ်း 5
1 ၁ ထိုအခါ တစ်ဘက်တစ်ချက် ၌ အက္ခရာတင် ၍ တံဆိပ် ခုနစ် ချက် ခတ်သော စာစောင် ကို ပလ္လင် တော်ပေါ်မှာ ထိုင် တော်မူသောသူ ၏ လက်ျာ လက်၌ ငါမြင် ၏။
ମୁୟ୍ଁ ସିଙ୍ଗାସଣେ ବଃସ୍ଲା ଲକାର୍ ବୁଜ୍ଣି ଆତେ ଗଟେକ୍ ହଃର୍ନା ପୁସ୍ତକ୍ ଦଃକ୍ଲେ, ସେରି ଦୁୟ୍ ବାଟ୍ୟା ଲେକା ଅୟ୍ଲାର୍ ଆର୍ ସାତ୍ ଗଟ୍ ମୁଦ୍ରା ମାରା ଅୟ୍ଆଚେ ।
2 ၂ အားကြီး သောကောင်းကင် တမန်တစ်ပါးက၊ ထို စာစောင် ကိုဖွင့် ၍ တံဆိပ် တို့ကိုခွာ ခြင်းငှာအဘယ်သူ ထိုက် သနည်းဟု ကြီး သောအသံ နှင့် ကြွေးကြော် လျက်ရှိသည်ကို ငါမြင် ၏။
ଆର୍ ମୁୟ୍ଁ ଗଟେକ୍ ବଃଡେ ସଃକାତାର୍ ଦୁତ୍ ଦଃକ୍ଲେ, ସେ ବଃଡ୍ ଟଣ୍ଡେ ପର୍ଚାର୍ କଃରି କଃଉତି ରିଲା, “କେ ଇ ମୁଦ୍ରା ସଃବୁ ବାଙ୍ଗାୟ୍ ପୁସ୍ତକ୍ ଇଟାଉଁକ୍ ଜୟ୍ଗ୍?”
3 ၃ ထို စာစောင် ကိုဖွင့် ၍ကြည့် ခြင်းငှာကောင်းကင် ၊ မြေကြီး ၊ မြေကြီး အောက် ၌ အဘယ်သူ မျှမတတ်နိုင် ။ ထို စာစောင် ကိုဖွင့် ၍ ကြည့် ထိုက် သောသူ တစ်ယောက် ကိုမျှ ရှာ၍မတွေ့ သောကြောင့် ၊ ငါသည် များစွာ ငိုကြွေး လေ၏။
ମଃତର୍ ସଃର୍ଗ୍, ହୁର୍ତିବିଏ ଆର୍ ହଃତାଳେ କେ ସେ ପୁସ୍ତକ୍ ଇଟାଉଁକ୍ କି ସେରି ଦଃକୁକ୍ ଜୟ୍ଗ୍ ନୟ୍ଲାୟ୍ ।
4 ၄ ထိုအခါ အသက်ကြီး သောသူတစ်ပါးက ၊ မ ငိုကြွေး နှင့်၊ ယုဒ အမျိုး ခြင်္သေ့ တည်းဟူသောဒါဝိဒ် ၏။ အမြစ် သည် ထို စာစောင် ကို၎င်း၊
ସେ ପୁସ୍ତକ୍ ଇଟାଉଁକ୍ କି ସେରି ଦଃକୁକ୍ ଜୟ୍ଗ୍ କେ ନଃମିଳ୍ଲାକ୍ ମୁୟ୍ଁ ବେସି କାନ୍ଦ୍ଲେ ।
ସେତାକ୍ ପାରାଚିନ୍ମଃନାର୍ ବିତ୍ରେହୁଣି ଗଟେକ୍ ଲକ୍ ମକ୍ କୟ୍ଲା, “କାନ୍ଦ୍ ନାୟ୍, ଦଃକ୍, ଜେ ଜିଉଦା ବଃଉଁସେ ଜଃଲମ୍ ସିମାବାଗ୍ ଆର୍ ଦାଉଦାର୍ ମୁଳ୍, ସେ ପୁସ୍ତକାର୍ ସାତ୍ଗଟ୍ ମୁଦ୍ରା ବାଙ୍ଗି, ସେରି ଇଟାଉଁକ୍ ଜିଣି ଆଚେ ।”
6 ၆ ထိုအခါ ပလ္လင် တော်မှစသော သတ္တဝါ လေး ပါး နှင့် အသက်ကြီး သူ တို့အလယ် ၌ ၊ အသေ သတ်ပြီးသကဲ့သို့ သောသိုးသူငယ် သည် ရပ် လျက်ရှိ သည်ကို ငါမြင် ၏။ ထိုသိုးသူငယ် သည် မြေကြီး တပြင်လုံး ၌ လွှတ် သော ဘုရားသခင် ၏ ဝိညာဉ် ခုနစ် ပါးတည်းဟူသောမျက်စိ ခုနစ် လုံးနှင့် ချို ခုနစ် ချောင်းရှိ ၏။
ସଃଡେବଃଳ୍ ମୁୟ୍ଁ ଦଃକ୍ଲେ, ସିଙ୍ଗାସଣ୍, ଚାରିଜଃତୁ ଆର୍ ପାରାଚିନ୍ମଃନାର୍ ମଃଜାୟ୍ ଗଟେକ୍ ମେଣ୍ଡା ହିଲା ଟିଆ ଅୟ୍ଆଚେ, ସେ ମଃରି ଉଟ୍ଲା ହର୍ ଡିସ୍ତିରିଲା, ତାର୍ ସାତ୍ଗଟ୍ ସିଙ୍ଗ୍ ଆର୍ ସାତ୍ଗଟ୍ ଆକି; ସେ ସଃବୁ ଆକି ସଃବୁ ହୁର୍ତିୟେ ହଃଟାୟ୍ଲା ଇସ୍ୱରାର୍ ସାତ୍ଗଟ୍ ଆତ୍ମା ।
ସେ ମେଣ୍ଡାହିଲା ଆସି ସିଙ୍ଗାସଣେ ବଃସିରିଲା ଲକାର୍ କାତା ଆତେ ହୁଣି ସେ ପୁସ୍ତକ୍ ନିଲା ।
8 ၈ ထို စာစောင် ကိုခံယူ သောအခါ ၊ သတ္တဝါ လေး ပါးနှင့် အသက်ကြီး သူနှစ်ဆယ် လေး ပါးတို့သည်၊ သန့်ရှင်း သူ တို့၏ ပဌနာ တည်းဟူသောမီးရှို့ ရာနံ့သာပေါင်းနှင့် ပြည့် သော ရွှေ ဖလား တို့ကို၎င်း ၊ စောင်း တို့ကို၎င်း၊ အသီးသီး ကိုင် ၍ သိုးသူငယ် ရှေ့ ၌ပြပ်ဝပ် လျက်၊
ସେ ପୁସ୍ତକ୍କେ ନିଲା ଦାହ୍ରେ ସେ ଚାରିଜିବ୍ ଆର୍ ଚବିସ୍ ପାରାଚିନ୍ ମେଣ୍ଡା ହିଲାର୍ ମୁୟେ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାର୍ଲାୟ୍; ସେମଃନାର୍ ସଃବ୍କାର୍ ଆତେ ବିଣା ଆର୍ ଦଃର୍ମିମଃନାର୍ ପାର୍ତ୍ନା ହର୍ ଦୁହ୍ଣି ତଃୟ୍ ହୁର୍ନ୍ ଅୟ୍ଲା ସନାର୍ କପା ରିଲି ।
9 ၉ ကိုယ်တော်သည် အသေ သတ်ခြင်းကို ခံတော်မူသောအားဖြင့် ၊ အသီးအသီး ဘာသာ စကားကို ပြောသော လူ အမျိုး အနွယ် ခပ်သိမ်းတို့အထဲ မှအကျွန်ုပ် တို့ကိုယူ၍၊ အသွေး တော်နှင့် ဘုရားသခင် အဘို့ ရွေးနှုတ် တော်မူ၏။
ସେମଃନ୍ ଗଟେକ୍ ନଃଉଆଁ ଗିତ୍ କୟ୍କଃରି କୟ୍ଲାୟ୍, “ତୁୟ୍ ସେ ପୁସ୍ତକ୍ ନେଉଁକ୍ ଆର୍ ସେତିର୍ ମୁଦ୍ରା ସଃବୁ ବାଙ୍ଗୁକ୍ ଜୟ୍ଗ୍, କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ତୁୟ୍ ମଃରି ରିଲିସ୍, ଆରେକ୍ ଅଃହ୍ଣାର୍ ବଃନି ତଃୟ୍ ସଃବୁ କୁଟୁମ୍, ବିନ୍ବିନ୍ ବାସାର୍ ଲକ୍, ବିନ୍ବିନ୍ ବଃଉଁସ୍ ଆର୍ ଜାତି ବିତ୍ରେ ଇସ୍ୱରାର୍ ଗିନେ ଲକ୍ମଃନ୍କେ ଗେନି ଆଚ୍ସି ।
10 ၁၀ အကျွန်ုပ် တို့၏ ဘုရားသခင် ရှေ့မှာ၊ ရှင်ဘုရင် အရာ၌၎င်း ၊ ယဇ် ပုရောဟိတ်အရာ၌၎င်း၊ ခန့်ထား ၍ ၊ မြေကြီး ပေါ်မှာ စိုးစံ ရသော အခွင့်ကိုပေးတော်မူ၏။ ထိုကြောင့်၊ ကိုယ်တော်သည် စာစောင် ကို ခံယူ ၍တံဆိပ် တို့ကို ဖွင့် ထိုက် တော်မူ၏ဟု အသစ် သောသီချင်း ကိုသီ ၍ လျှောက်ဆို ကြ၏။
ଆରେକ୍ ସେମଃନ୍କେ ଅଃମିମଃନାର୍ ଇସ୍ୱରାର୍ ଗିନେ ରଃଜାର୍ ବଃଉଁସ୍ ଆର୍ ଜାଜକ୍ କଃରି ଆଚ୍ସି; ଆର୍ ସେମଃନ୍ ହୁର୍ତି ଉହ୍ରେ ରାଜ୍ କଃର୍ତି ।”
11 ၁၁ ထိုအခါ ငါကြည့် ၍ ပလ္လင် တော်မှစသော သတ္တဝါ တို့နှင့် အသက်ကြီး သူ တို့၏ ပတ်ဝန်းကျင် ၌ ကုဋေ သင်္ချေ မက အတိုင်းမသိ များစွာ သော ကောင်းကင် တမန် တို့၏ အသံ ကို ငါကြား ၏။
ତାର୍ହଃଚେ ମୁୟ୍ଁ ଦଃକ୍ଲେ, ଆରେକ୍ ସିଙ୍ଗାସଣ୍, ଜିବ୍ଜଃତୁ ଆର୍ ପାରାଚିନ୍ମଃନାର୍ ଚାରିବାଟ୍ୟା ଗାଦାଗାଦା ଦୁତ୍ମଃନାର୍ ଟଣ୍ଡ୍ ସୁଣ୍ଲେ; ସେମଃନ୍ ଅଃଜାର୍ ଅଃଜାର୍ ଆର୍ ଲାକ୍ ଲାକ୍ ରିଲାୟ୍ ।
12 ၁၂ ထိုသူတို့ကလည်း၊ အသေ သတ်ခြင်းကိုခံ ခဲ့ပြီးသော သိုးသူငယ် သည်၊ တန်ခိုး ၊ စည်းစိမ် ၊ ပညာ ၊ အစွမ်း သတ္တိ၊ ဂုဏ် အသရေ၊ ဘုန်း အာနုဘော်၊ ကောင်းကြီး မင်္ဂလာကိုခံထိုက် တော်မူ၏ဟု ကြီး သောအသံ နှင့် ပြောဆို ကြ၏။
ସେମଃନ୍ ବଃଡ୍ ଟଣ୍ଡେ କଃଉତି ରିଲାୟ୍, “ସଃକାତ୍, ଦଃନ୍, ଗ୍ୟାନ୍, ସଃକ୍ତି, ମାନ୍ତି, ଜଃଜ୍ମାନ୍ ଆର୍ ଗୁଣ୍ଗିତ୍ ହାଉଁକ୍ ମଃରିରିଲା ମେଣ୍ଡା ହିଲା ହଃକା ଜୟ୍ଗ୍ ।”
13 ၁၃ ကောင်းကင် ၊ မြေကြီး ၊ မြေကြီး အောက် ၊ သမုဒ္ဒရာ အထဲ ၊ အရပ်ရပ်တို့၌ ရှိရှိသမျှ သော ဝေနေယျ သတ္တဝါ အပေါင်း တို့က၊ ပလ္လင် တော်ပေါ်မှာ ထိုင် တော်မူသောသူ နှင့် သိုးသူငယ် သည် ကမ္ဘာ အဆက်ဆက်ကောင်းကြီး မင်္ဂလာ၊ ဂုဏ် အသရေ၊ ဘုန်း အာနုဘော်၊ အစွမ်း သတ္တိရှိတော်မူစေသတည်းဟု ပြောဆို ကြသည်ကို ငါကြား လေ၏။ (aiōn g165)
ଆର୍ ମୁୟ୍ଁ ସଃର୍ଗ୍, ହୁର୍ତି, ହଃତାଳ୍ ଆର୍ ସଃମ୍ନ୍ଦେ ରିଲା ସଃବୁ ଉବୁଜ୍ଲା ଜଃତୁ, ହେଁ, ସେତି ରିଲା ସଃବୁ ଇରି କଃଉତାର୍ ସୁଣ୍ଲେ, “ଗୁଣ୍ଗିତ୍, ମାନ୍ତି, ଜଃଜ୍ମାନ୍ ଆର୍ ରାଜ୍ କଃର୍ତାର୍ ଜୁଗେଜୁଗେ ସିଙ୍ଗାସଣେ ବଃସିରିଲା ଲକାର୍ ଆର୍ ମେଣ୍ଡାହିଲାର୍ ଅଃଉଅ ।” (aiōn g165)
ସେତାକ୍ ଚାରି ଜିବ୍ଜଃତୁ କୟ୍ଲାୟ୍, “ଆମେନ୍ ।” ଆରେକ୍ ପାରାଚିନ୍ମଃନ୍ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରି ଜୁଆର୍ କଃଲାୟ୍ ।
