ဗျာဒိတ်ကျမ်း 16

1 ၁ ဗိမာန် တော်ထဲက ကြီး သောအသံ ကား ၊ သွား ကြလော့။ ဘုရားသခင် ၏ အမျက် တော် ဖလား ခုနစ် လုံးကို မြေကြီး ပေါ်သို့ သွန်းလောင်း ကြလော့ဟု ကောင်းကင်တမန် ခုနစ် ပါးတို့အား ပြောဆို သည်ကို ငါကြား ၏။

tataḥ paraṁ mandirāt tān saptadūtān sambhāṣamāṇa eṣa mahāravo mayāśrāvi, yūyaṁ gatvā tebhyaḥ saptakaṁsebhya īśvarasya krodhaṁ pṛthivyāṁ srāvayata|

2 ၂ ပဌမ သူသည် သွား ၍ မိမိ ဖလား ကို မြေကြီး ပေါ်သို့ သွန်းလောင်း လျှင် ၊ သားရဲ ၏တံဆိပ် လက်မှတ်ကို ခံ ၍ သူ ၏ရုပ်တု ကိုကိုးကွယ် သော လူတို့ ၌ အလွန် ဆိုး သော အနာစိမ်း ပေါက် လေ၏။

tataḥ prathamo dūto gatvā svakaṁse yadyad avidyata tat pṛthivyām asrāvayat tasmāt paśoḥ kalaṅkadhāriṇāṁ tatpratimāpūjakānāṁ mānavānāṁ śarīreṣu vyathājanakā duṣṭavraṇā abhavan|

3 ၃ ဒုတိယ ကောင်းကင်တမန်သည် မိမိ ဖလား ကို ပင်လယ် ပေါ်သို့ သွန်းလောင်း လျှင် ၊ ပင်လယ်သည် လူသေ ၏ အသွေး ကဲ့သို့သော အသွေးဖြစ်၏ ။ ပင်လယ် ၌ အသက် ရှင်သော သတ္တဝါ အပေါင်း တို့သည် သေ ကြ၏။

tataḥ paraṁ dvitīyo dūtaḥ svakaṁse yadyad avidyata tat samudre 'srāvayat tena sa kuṇapasthaśoṇitarūpyabhavat samudre sthitāśca sarvve prāṇino mṛtyuṁ gatāḥ|

4 ၄ တတိယ ကောင်းကင်တမန်သည် မိမိ ဖလား ကို မြစ် ပေါ်သို့ ၎င်း၊ စမ်း ရေ တွင်းပေါ်သို့၎င်း သွန်းလောင်း လျှင် ထိုအရာတို့သည် အသွေး ဖြစ်ကြ ၏။

aparaṁ tṛtīyo dūtaḥ svakaṁse yadyad avidyata tat sarvvaṁ nadīṣu jalaprasravaṇeṣu cāsrāvayat tatastāni raktamayānyabhavan| aparaṁ toyānām adhipasya dūtasya vāgiyaṁ mayā śrutā|

5 ၅ ကောင်းကင် တမန်ကလည်း ၊ ပစ္စုပ္ပန် ၊ အတိတ် ၊ အနာဂတ်ကာလ အစဉ်ရှိတော်မူသော အရှင် ၊ ကိုယ်တော် သည် ဤသို့တရားစီရင်တော်မူသည်အမှု မှာ ဖြောင့်မတ် တော်မူ၏။

varttamānaśca bhūtaśca bhaviṣyaṁśca parameśvaraḥ| tvameva nyāyyakārī yad etādṛk tvaṁ vyacārayaḥ|

6 ၆ ထိုသူတို့သည် သန့်ရှင်း သူတို့၏ အသွေး ၊ ပရောဖက် တို့၏ အသွေးကို သွန်းလောင်း ကြသည်ဖြစ်၍ ၊ သူ တို့အား အသွေး ကို တိုက် တော်မူပြီ။ သူတို့လည်း ခံ ထိုက် ကြပါ၏ဟု လျှောက်ဆို သည်ကို ငါကြား ၏။

bhaviṣyadvādisādhūnāṁ raktaṁ taireva pātitaṁ| śoṇitaṁ tvantu tebhyo 'dāstatpānaṁ teṣu yujyate||

7 ၇ ယဇ်ပလ္လင် ကလည်း ၊ မှန် ပါ၏။ အနန္တ တန်ခိုးနှင့် ပြည့်စုံတော်မူသော ထာဝရ အရှင်ဘုရားသခင် ၊ ကိုယ်တော် စီရင် တော်မူခြင်းအရာတို့သည် ဟုတ်မှန် ဖြောင့်မတ် ကြပါ၏ဟု လျှောက်ဆို သောအသံကို ငါကြား ၏။

anantaraṁ vedīto bhāṣamāṇasya kasyacid ayaṁ ravo mayā śrutaḥ, he paraśvara satyaṁ tat he sarvvaśaktiman prabho| satyā nyāyyāśca sarvvā hi vicārājñāstvadīyakāḥ||

8 ၈ စတုတ္ထ ကောင်းကင်တမန်သည် မိမိ ဖလား ကို နေ ပေါ်သို့ သွန်းလောင်း လျှင်၊ နေ သည်လူ တို့ကို မီး လောင် ရသော အခွင့်ကိုရ ၏။

anantaraṁ caturtho dūtaḥ svakaṁse yadyad avidyata tat sarvvaṁ sūryye 'srāvayat tasmai ca vahninā mānavān dagdhuṁ sāmarthyam adāyi|

9 ၉ ပူ အားကြီး သောအရှိန်ဖြင့် လူ တို့သည် လောင် ခြင်းကိုခံရ၍ ၊ ထိုဘေးဒဏ် တို့ကို အစိုးပိုင် တော်မူသော ဘုရားသခင် ၏ နာမ တော်ကို ကျိန်ဆဲ ကြ၏။ ဘုရားသခင် ကို ချီးမွမ်း ခြင်းအလိုငှာ နောင်တ မ ရကြ။

tena manuṣyā mahātāpena tāpitāsteṣāṁ daṇḍānām ādhipatyaviśiṣṭasyeśvarasya nāmānindan tatpraśaṁsārthañca manaḥparivarttanaṁ nākurvvan|

10 ၁၀ ပဉ္စမ ကောင်းကင်တမန်သည် မိမိ ဖလား ကို သားရဲ ၏ ပလ္လင် ပေါ်သို့ သွန်းလောင်း လျှင် ၊ သူ ၏နိုင်ငံ သည် မှောင်မိုက် အတိဖြစ် လေ၏။ နိုင်ငံသားတို့သည် ပင်ပန်း အားကြီးသည်နှင့် မိမိ တို့လျှာ ကို ကိုက်ခဲ ကြ၏။

tataḥ paraṁ pañcamo dūtaḥ svakaṁse yadyad avidyata tat sarvvaṁ paśoḥ siṁhāsane 'srāvayat tena tasya rāṣṭraṁ timirācchannam abhavat lokāśca vedanākāraṇāt svarasanā adaṁdaśyata|

11 ၁၁ မိမိ တို့ခံရသော ဝေဒနာ နှင့် အနာစိမ်း များကြောင့် ကောင်းကင် ဘုံ၏ အရှင်ဘုရားသခင် ကို ကျိန်ဆဲ ကြ၏။ မိမိ တို့အကျင့် ကိုလည်း နောင်တ မ ရကြ။

svakīyavyathāvraṇakāraṇācca svargastham anindan svakriyābhyaśca manāṁsi na parāvarttayan|

12 ၁၂ ဆဋ္ဌမ ကောင်းကင်တမန်သည် မိမိ ဖလား ကို ဥဖရတ် မြစ် ကြီး ပေါ်သို့ သွန်းလောင်း လျှင် ၊ အရှေ့ မျက်နှာ ဘုရင် တို့ သွားရာလမ်း ကို ပြင်ဆင် စေခြင်းအလိုငှာ ထိုမြစ် ရေ သည် ခန်းခြောက် လေ၏။

tataḥ paraṁ ṣaṣṭho dūtaḥ svakaṁse yadyad avidyata tat sarvvaṁ pharātākhyo mahānade 'srāvayat tena sūryyodayadiśa āgamiṣyatāṁ rājñāṁ mārgasugamārthaṁ tasya toyāni paryyaśuṣyan|

13 ၁၃ ထိုအခါ ၊ နဂါး ၏ခံတွင်း ထဲက ၎င်း ၊ သားရဲ ၏ ခံတွင်း ထဲက ၎င်း၊ မိစ္ဆာ ပရောဖက်၏ ခံတွင်း ထဲက ၎င်း ၊ ဖား ကောင်ကဲ့သို့ ညစ်ညူး သော ဝိညာဉ် သုံး ပါးထွက်သည် ကို ငါမြင် ၏။

anantaraṁ nāgasya vadanāt paśo rvadanāt mithyābhaviṣyadvādinaśca vadanāt nirgacchantastrayo 'śucaya ātmāno mayā dṛṣṭāste maṇḍūkākārāḥ|

14 ၁၄ နိမိတ် လက္ခဏာတို့ကိုပြ သော နတ်ဆိုး ၏ ဝိညာဉ် ဖြစ် သတည်း။ ထိုဝိညာဉ်တို့သည် လောကီ တ နိုင်ငံလုံးတွင်ရှိသော ရှင်ဘုရင် တို့ထံသို့ ထွက်သွား ၍ အနန္တ တန်ခိုးနှင့် ပြည့်စုံတော်မူသော ဘုရားသခင် ၏ နေ့ ကြီး ၌ စစ်တိုက် ခြင်းအလိုငှာ စုဝေး စေကြ၏။

ta āścaryyakarmmakāriṇo bhūtānām ātmānaḥ santi sarvvaśaktimata īśvarasya mahādine yena yuddhena bhavitavyaṁ tatkṛte kṛtsrajagato rājñāḥ saṁgrahītuṁ teṣāṁ sannidhiṁ nirgacchanti|

15 ၁၅ ဟေဗြဲ ဘာသာအားဖြင့်အာမဂေဒုန် အမည် ရှိသောအရပ် ၌ စုဝေး စေကြ၏။

aparam ibribhāṣayā harmmagiddonāmakasthane te saṅgṛhītāḥ|

16 ၁၆ အသံတော်ကား၊ သူခိုး ကဲ့သို့ ငါလာ ၏။ အဝတ် အချည်းစည်းနှင့် သွားလာ ၍ သူတစ်ပါး ရှေ့ ၌ ရှက် စရာအကြောင်း မ ရှိစေခြင်းငှာ နိုး လျက်နေ၍ ၊ ကိုယ် အဝတ် ကို စောင့် သောသူ သည် မင်္ဂလာ ရှိ၏။

paśyāhaṁ cairavad āgacchāmi yo janaḥ prabuddhastiṣṭhati yathā ca nagnaḥ san na paryyaṭati tasya lajjā ca yathā dṛśyā na bhavati tathā svavāsāṁsi rakṣati sa dhanyaḥ|

17 ၁၇ သတ္တမ ကောင်းကင်တမန်သည် မိမိ ဖလား ကို အာကာသ ကောင်းကင်ပေါ်သို့ သွန်းလောင်း လျှင် ၊ ပြီးပြီဟု ကြီး သောအသံ သည် ကောင်းကင်ဗိမာန် တော်၌ ရှိသောပလ္လင် တော်ထဲက ထွက် ၏။

tataḥ paraṁ saptamo dūtaḥ svakaṁse yadyad avidyata tat sarvvam ākāśe 'srāvayat tena svargīyamandiramadhyasthasiṁhāsanāt mahāravo 'yaṁ nirgataḥ samāptirabhavaditi|

18 ၁၈ လျှပ်စစ် ပြက်ခြင်း၊ အသံမြည် ခြင်း၊ မိုဃ်းချူန်း ခြင်း၊ ကြီးစွာ သော မြေလှုပ် ခြင်းဖြစ် ကြ၏။ မြေကြီး အပေါ်မှာ လူတို့ ဖြစ် သည့် ကာလ မှစ၍ ထိုသို့သော လက္ခဏာနှင့် ထိုမျှလောက်ပြင်းထန် စွာသော မြေလှုပ် ခြင်းသည်မ ဖြစ် စဖူး။

tadanantaraṁ taḍito ravāḥ stanitāni cābhavan, yasmin kāle ca pṛthivyāṁ manuṣyāḥ sṛṣṭāstam ārabhya yādṛṅmahābhūmikampaḥ kadāpi nābhavat tādṛg bhūkampo 'bhavat|

19 ၁၉ မြို့ ကြီး သည်သုံး ဖြာ ကွဲပြား ၍ လူ အမျိုးမျိုးနေသော မြို့ တို့သည် ပြိုလဲ ကြ၏။ ဘုရားသခင် သည် ပြင်းစွာသော ဒေါသ အမျက် တော်၏ စပျစ်ရည် ဖလား ကို တိုက် ခြင်းငှာဗာဗုလုန် မြို့ကြီး ကို အောက်မေ့ တော်မူ၏။ ကျွန်း ရှိသမျှ တို့သည် လွင့် ပြေးကြ၏။ တောင် များတို့သည် ပျောက်ကွယ် ကြ၏။

tadānīṁ mahānagarī trikhaṇḍā jātā bhinnajātīyānāṁ nagarāṇi ca nyapatan mahābābil ceśvareṇa svakīyapracaṇḍakopamadirāpātradānārthaṁ saṁsmṛtā|

20 ၂၀ အချိန်အခွက်တစ်ဆယ် ရှိသော မိုဃ်းသီး သည် ကောင်းကင် က လူတို့ အပေါ်သို့ ကျ လေ၏။

dvīpāśca palāyitā girayaścāntahitāḥ|

21 ၂၁ ထိုမိုဃ်းသီး ဘေးဒဏ် အလွန် ကြီး သည်ဖြစ် ၍ ၊ လူ တို့သည် မိုဃ်းသီး ဘေးဒဏ် ကြောင့် ဘုရားသခင် ကို ကျိန်ဆဲ ကြ၏။

gaganamaṇḍalācca manuṣyāṇām uparyyekaikadroṇaparimitaśilānāṁ mahāvṛṣṭirabhavat tacchilāvṛṣṭeḥ kleśāt manuṣyā īśvaram anindam yatastajjātaḥ kleśo 'tīva mahān|