ဆာလံ 147
1 ၁ ထာဝရ ဘုရားကို ချီးမွမ်း ကောင်း သည်ဖြစ်၍၊ ချီးမွမ်း ကြလော့။ ငါ တို့၏ဘုရား သခင်ကို ထောမနာ ပြု ခြင်းသည် သာယာ လျောက်ပတ် သည် ဖြစ်၍၊ ထောမနာ သီချင်းဆိုကြလော့။
Lobet den HERRN; denn unsern Gott loben, das ist ein köstlich Ding; solch Lob ist lieblich und schön.
2 ၂ ထာဝရဘုရား သည် ယေရုရှလင် မြို့ကို တည်ဆောက် ၍၊ အဝေး သို့နှင်လိုက်သော ဣသရေလ အမျိုးသားတို့ကို စုဝေး စေတော်မူ၏။
Der HERR bauet Jerusalem und bringet zusammen die Verjagten in Israel.
Er heilet, die zerbrochenes Herzens sind, und verbindet ihre Schmerzen.
Er zählet die Sterne und nennet sie alle mit Namen.
Unser HERR ist groß und von großer Kraft; und ist unbegreiflich, wie er regieret.
6 ၆ ထာဝရဘုရား သည် စိတ် နှိမ့်ချသောသူတို့ ကို ကြွပင့် ၍၊ မ တရားသောသူတို့ ကိုကား၊ မြေ ပေါ် မှာ လှဲ တော်မူ၏။
Der HERR richtet auf die Elenden und stößet die Gottlosen zu Boden.
7 ၇ ဂုဏ်တော်ကိုချီးမွမ်း လျက် ထာဝရဘုရား ရှေ့တော်၌ သီချင်း ဆိုကြလော့။ စောင်း တီး၍၊ ငါ တို့၏ ဘုရား သခင်ကို ထောမနာ သီချင်းဆိုကြလော့။
Singet umeinander dem HERRN mit Dank und lobet unsern Gott mit Harfen,
8 ၈ ကောင်းကင် ကို မိုဃ်းတိမ် များနှင့် ဖုံးလွှမ်း သဖြင့်၊ မြေကြီး ဘို့ မိုဃ်း ရေကိုပြင်ဆင် ၍၊ တောင် များပေါ်မှာ မြက်ပင် ကိုပေါက် စေတော်မူ၏။
der den Himmel mit Wolken bedeckt und gibt Regen auf Erden; der Gras auf Bergen wachsen läßt;
der dem Vieh sein Futter gibt, den jungen Raben, die ihn anrufen.
Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses noch Gefallen an jemandes Beinen.
Der HERR hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, die auf seine Güte hoffen.
12 ၁၂ အိုယေရုရှလင် မြို့၊ ထာဝရဘုရား ကို ချီးမွမ်း လော့။ အိုဇိအုန် မြို့၊ သင် ၏ဘုရား သခင်ကို ချီးမွမ်း လော့။
Preise, Jerusalem, den HERRN; lobe, Zion, deinen Gott!
13 ၁၃ အကြောင်း မူကား၊ သင် ၏တံခါး ကန့်လန့် တို့ကို ခိုင်မာ စေ၍၊ သင် ၏ အထဲမှာ သားသမီး များကို ကောင်းကြီး ပေးတော်မူ၏။
Denn er macht fest die Riegel deiner Tore und segnet deine Kinder drinnen.
14 ၁၄ သင် ၏ပြည်စွန်း ပြည်နားမှာ အမှုအရေးကို ငြိမ်းစေ ၍၊ အကောင်း ဆုံးသော စပါး နှင့် သင့် ကို ဝ စွာ ကျွေးမွေးတော်မူ၏။
Er schaffet deinen Grenzen Frieden und sättiget dich mit dem besten Weizen.
Er sendet seine Rede auf Erden; sein Wort läuft schnell.
Er gibt Schnee wie Wolle, er streuet Reif wie Asche.
17 ၁၇ မိမိ မိုဃ်းသီး ကို စားနုတ် စားပေါက်ကဲ့သို့ လွှတ် တော်မူ၍၊ ချမ်း စေတော်မူခြင်းကို အဘယ်သူ ခံ နိုင် သနည်း။
Er wirft seine Schloßen wie Bissen; wer kann bleiben vor seinem Frost?
18 ၁၈ တဖန်နှုတ်ကပတ် တော်ကိုလွှတ် ၍ ၊ ထို မိုဃ်းပွင့်အစရှိသည်တို့ကို အရည် ကျိုတော်မူ၏။ မိမိ လေ ကို လာ စေတော်မူသဖြင့်၊ ရေ တို့သည် စီး ကြ၏။
Er spricht, so zerschmilzt es; er läßt seinen Wind wehen, so tauet's auf.
19 ၁၉ နှုတ်ကပတ် အမိန့်တော်ကို ယာကုပ် အမျိုး၌ ၎င်း၊ စီရင် ထုံးဖွဲ့တော်မူချက်များကို ဣသရေလ အမျိုး၌ ၎င်း ဘော်ပြ တော်မူ၏။
Er zeiget Jakob sein Wort, Israel seine Sitten und Rechte.
20 ၂၀ အခြားတပါးသော အမျိုးသား တို့ ၌ ထိုသို့ ပြု တော် မ မူ။ စီရင် တော်မူချက်များကို သူ တို့မ သိ ရကြ။ ဟာလေလုယ။
So tut er keinen Heiden, noch läßt sie wissen seine Rechte. Halleluja!
