မာကု 8
തദാ തത്സമീപം ബഹവോ ലോകാ ആയാതാ അതസ്തേഷാം ഭോജ്യദ്രവ്യാഭാവാദ് യീശുഃ ശിഷ്യാനാഹൂയ ജഗാദ, |
ലോകനിവഹേ മമ കൃപാ ജായതേ തേ ദിനത്രയം മയാ സാർദ്ധം സന്തി തേഷാം ഭോജ്യം കിമപി നാസ്തി|
3 ၃ “အချို့ တို့သည် အဝေး က လာ သည်ဖြစ်၍ ၊ အစာမစားမှီ သူ တို့အိမ် သို့ ငါလွှတ် လျှင် လမ်း ခရီး၌ မော ကြ လိမ့်မည် ဟု မိန့် တော်မူ၏။
തേഷാം മധ്യേഽനേകേ ദൂരാദ് ആഗതാഃ, അഭുക്തേഷു തേഷു മയാ സ്വഗൃഹമഭിപ്രഹിതേഷു തേ പഥി ക്ലമിഷ്യന്തി|
4 ၄ တပည့် တော်တို့ကလည်း ၊ ဤ တော အရပ်၌ ဤသူ တို့ကို အဘယ်သို့ ဝ စွာကျွေး နိုင် မည်နည်းဟု လျှောက် ကြသော်၊
ശിഷ്യാ അവാദിഷുഃ, ഏതാവതോ ലോകാൻ തർപയിതുമ് അത്ര പ്രന്തരേ പൂപാൻ പ്രാപ്തും കേന ശക്യതേ?
5 ၅ ကိုယ်တော်က၊ သင်တို့တွင် မုန့် ဘယ်နှစ် လုံး ရှိ ပါသနည်း ဟု မေး တော်မူလျှင် ၊ မုန့်ခုနှစ် လုံးရှိပါသည်ဟု လျှောက် ကြ၏။
തതഃ സ താൻ പപ്രച്ഛ യുഷ്മാകം കതി പൂപാഃ സന്തി? തേഽകഥയൻ സപ്ത|
6 ၆ ထိုအခါ “လူ အစုအဝေးကို မြေ ပေါ်မှာ လျောင်း ကြစေ ဟု အမိန့် တော်ရှိ၏။ မုန့် ခုနစ် လုံးကိုလည်း ယူ ၍ ကျေးဇူး တော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှမုန့်ကိုဖဲ့ ၍ လူများတို့ရှေ့၌ ထည့် စေခြင်းငှာ တပည့် တော်တို့အား ပေး တော်မူသည် အတိုင်း သူတို့သည် ထည့် ကြ၏။
തതഃ സ താല്ലോകാൻ ഭുവി സമുപവേഷ്ടുമ് ആദിശ്യ താൻ സപ്ത പൂപാൻ ധൃത്വാ ഈശ്വരഗുണാൻ അനുകീർത്തയാമാസ, ഭംക്ത്വാ പരിവേഷയിതും ശിഷ്യാൻ പ്രതി ദദൗ, തതസ്തേ ലോകേഭ്യഃ പരിവേഷയാമാസുഃ|
7 ၇ အနည်းငယ် မျှသော ငါး ကောင်ကလေးလည်း ရှိ သည်ဖြစ်၍ ၊ ကျေးဇူး တော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ လူများရှေ့၌ ထည့် စေခြင်းငှာမိန့် တော်မူ၏။
തഥാ തേഷാം സമീപേ യേ ക്ഷുദ്രമത്സ്യാ ആസൻ താനപ്യാദായ ഈശ്വരഗുണാൻ സംകീർത്യ പരിവേഷയിതുമ് ആദിഷ്ടവാൻ|
8 ၈ ထိုသူတို့သည် စား ၍ ဝ ကြပြီးမှ ကြွင်းရစ် သောအကျိုးအပဲ့ ကို ကောက်သိမ်း ၍ ခုနစ် တောင်း အပြည့် ရကြ၏။
തതോ ലോകാ ഭുക്ത്വാ തൃപ്തിം ഗതാ അവശിഷ്ടഖാദ്യൈഃ പൂർണാഃ സപ്തഡല്ലകാ ഗൃഹീതാശ്ച|
ഏതേ ഭോക്താരഃ പ്രായശ്ചതുഃ സഹസ്രപുരുഷാ ആസൻ തതഃ സ താൻ വിസസർജ|
അഥ സ ശിഷ്യഃ സഹ നാവമാരുഹ്യ ദൽമാനൂഥാസീമാമാഗതഃ|
11 ၁၁ ထိုအခါ ဖာရိရှဲ တို့သည် ထွက်လာ ၍ ကိုယ်တော် နှင့် ဆွေးနွေး ငြင်းခုံသည်တွင် စုံစမ်း နှောင့်ရှက်ခြင်းငှာ၊ မိုဃ်း ကောင်းကင်က ဖြစ်သော နိမိတ် လက္ခဏာကို တောင်း ကြ၏။
തതഃ പരം ഫിരൂശിന ആഗത്യ തേന സഹ വിവദമാനാസ്തസ്യ പരീക്ഷാർഥമ് ആകാശീയചിഹ്നം ദ്രഷ്ടും യാചിതവന്തഃ|
12 ၁၂ ကိုယ်တော် သည် စိတ် နှလုံးညည်းတွား သံကို ပြုတော်မူလျက် ဤ လူမျိုး သည်နိမိတ် လက္ခဏာကိုအဘယ်ကြာင့် တောင်း သနည်း။ငါအမှန် ဆို သည်ကားဤ လူမျိုး အား နိမိတ် လက္ခဏာကို မ ပြ ရ ဟု မိန့် တော်မူပြီးလျှင်၊
തദാ സോഽന്തർദീർഘം നിശ്വസ്യാകഥയത്, ഏതേ വിദ്യമാനനരാഃ കുതശ്ചിൻഹം മൃഗയന്തേ? യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം ബ്രവീമി ലോകാനേതാൻ കിമപി ചിഹ്നം ന ദർശയിഷ്യതേ|
അഥ താൻ ഹിത്വാ പുന ർനാവമ് ആരുഹ്യ പാരമഗാത്|
14 ၁၄ တပည့်တော်တို့သည် မုန့် ကိုယူ ခြင်းငှာမေ့လျော့ ကြသဖြင့် ၊ လှေ ပေါ်မှာ သူ တို့၌ မုန့် တစ်လုံးတည်း သာ ရှိ ၏။
ഏതർഹി ശിഷ്യൈഃ പൂപേഷു വിസ്മൃതേഷു നാവി തേഷാം സന്നിധൗ പൂപ ഏകഏവ സ്ഥിതഃ|
15 ၁၅ ကိုယ်တော်ကလည်း ၊ ဖာရိရှဲ တို့၏တဆေး ကို၎င်း ၊ ဟေရုဒ် ၏တဆေး ကို၎င်း၊ သတိ နှင့်ကြဉ်ရှောင် ကြ ဟု ပညတ် တော်မူ၏။
തദാനീം യീശുസ്താൻ ആദിഷ്ടവാൻ ഫിരൂശിനാം ഹേരോദശ്ച കിണ്വം പ്രതി സതർകാഃ സാവധാനാശ്ച ഭവത|
16 ၁၆ တပည့်တော်တို့ကိုလည်း ၊ ငါတို့၌ မုန့် မ ပါ သောကြောင့် ဤစကားကို မိန့်တော်မူသည်ဟု အချင်းချင်း ဆွေးနွေး ပြောဆိုကြ၏။
തതസ്തേഽന്യോന്യം വിവേചനം കർതുമ് ആരേഭിരേ, അസ്മാകം സന്നിധൗ പൂപോ നാസ്തീതി ഹേതോരിദം കഥയതി|
17 ၁၇ ယေရှုသည် သိ တော်မူလျှင် ၊ သင်တို့၌ မုန့် မ ပါ သည်ကိုထောက် ၍ အဘယ်ကြောင့် အချင်းချင်းဆွေးနွေး ပြောဆိုကြသနည်း။ ယခုတိုင်အောင်နှလုံး မ သွင်း၊ နား မ လည်ကြသလော။ သင် တို့ စိတ် နှလုံးမိုက် သေး သလော။”
തദ് ബുദ്വ്വാ യീശുസ്തേഭ്യോഽകഥയത് യുഷ്മാകം സ്ഥാനേ പൂപാഭാവാത് കുത ഇത്ഥം വിതർകയഥ? യൂയം കിമദ്യാപി കിമപി ന ജാനീഥ? ബോദ്ധുഞ്ച ന ശക്നുഥ? യാവദദ്യ കിം യുഷ്മാകം മനാംസി കഠിനാനി സന്തി?
സത്സു നേത്രേഷു കിം ന പശ്യഥ? സത്സു കർണേഷു കിം ന ശൃണുഥ? ന സ്മരഥ ച?
19 ၁၉ မုန့် ငါး လုံးကို လူငါးထောင် အား ငါဖဲ့ သောအခါ အကျိုးအပဲ့ ဘယ်နှစ် တောင်း ကောက်သိမ်း သနည်း ဟု မေး တော်မူလျှင်၊ တစ်ဆယ့်နှစ် တောင်းကောက်သိမ်းပါသည်ဟု လျှောက် ကြ၏။
യദാഹം പഞ്ചപൂപാൻ പഞ്ചസഹസ്രാണാം പുരുഷാണാം മധ്യേ ഭംക്ത്വാ ദത്തവാൻ തദാനീം യൂയമ് അവശിഷ്ടപൂപൈഃ പൂർണാൻ കതി ഡല്ലകാൻ ഗൃഹീതവന്തഃ? തേഽകഥയൻ ദ്വാദശഡല്ലകാൻ|
20 ၂၀ “မုန့်ခုနစ် လုံးကို လူလေးထောင် အား ငါဖဲ့သောအခါ အကျိုးအပဲ့ ဘယ်နှစ် တောင်း ကောက်သိမ်း သနည်း ဟု မေးတော်မူလျှင်၊ ခုနစ် တောင်းကောက်သိမ်းပါသည်ဟု လျှောက် ကြ၏။
അപരഞ്ച യദാ ചതുഃസഹസ്രാണാം പുരുഷാണാം മധ്യേ പൂപാൻ ഭംക്ത്വാദദാം തദാ യൂയമ് അതിരിക്തപൂപാനാം കതി ഡല്ലകാൻ ഗൃഹീതവന്തഃ? തേ കഥയാമാസുഃ സപ്തഡല്ലകാൻ|
തദാ സ കഥിതവാൻ തർഹി യൂയമ് അധുനാപി കുതോ ബോദ്വ്വും ന ശക്നുഥ?
22 ၂၂ ဗက်ဇဲဒ မြို့သို့ ရောက် တော်မူလျှင် ၊ လူကန်း တစ်ယောက်ကို အထံ တော်သို့ဆောင်ခဲ့ ၍ ၊ ထိုသူ ကို တို့ တော်မူမည်အကြောင်း တောင်းပန် ကြ၏။
അനന്തരം തസ്മിൻ ബൈത്സൈദാനഗരേ പ്രാപ്തേ ലോകാ അന്ധമേകം നരം തത്സമീപമാനീയ തം സ്പ്രഷ്ടും തം പ്രാർഥയാഞ്ചക്രിരേ|
23 ၂၃ ကိုယ်တော်သည် လူကန်း ကိုလက် ဆွဲ ၍ မြို့ ပြင် သို့ ထွက် ပြီးမှ ၊ သူ၏ မျက်စိ ကို တံထွေးနှင့်ထွေး ၍ သူ့ အပေါ်မှာလက် တော်ကိုတင် လျက်၊ သင်သည် တစ်စုံတစ်ခု ကို မြင်သလော ဟု မေး တော်မူ၏။
തദാ തസ്യാന്ധസ്യ കരൗ ഗൃഹീത്വാ നഗരാദ് ബഹിർദേശം തം നീതവാൻ; തന്നേത്രേ നിഷ്ഠീവം ദത്ത്വാ തദ്ഗാത്രേ ഹസ്താവർപയിത്വാ തം പപ്രച്ഛ, കിമപി പശ്യസി?
24 ၂၄ ထိုသူသည် ကြည့်မျှော် လျှင် ၊ လူ တို့သည် သစ်ပင် ကဲ့သို့ ဖြစ်၍ လှမ်းသွား သည်ကို အကျွန်ုပ်မြင် ပါသည် ဟု လျှောက် ၏။
സ നേത്രേ ഉന്മീല്യ ജഗാദ, വൃക്ഷവത് മനുജാൻ ഗച്ഛതോ നിരീക്ഷേ|
25 ၂၅ နောက်တစ်ဖန် သူ၏ မျက်စိ ပေါ်မှာ လက် တော်ကိုတင် ၍ ကြည့်မျှော် စေတော်မူလျှင် ၊ သူသည် ပကတိ အဖြစ်သို့ ရောက်၍ အလုံးစုံ တို့ကို ရှင်းလင်း စွာမြင် လေ၏။
തതോ യീശുഃ പുനസ്തസ്യ നയനയോ ർഹസ്താവർപയിത്വാ തസ്യ നേത്രേ ഉന്മീലയാമാസ; തസ്മാത് സ സ്വസ്ഥോ ഭൂത്വാ സ്പഷ്ടരൂപം സർവ്വലോകാൻ ദദർശ|
26 ၂၆ ကိုယ်တော်ကလည်း၊ မြို့ ထဲသို့ မ ဝင် နှင့်။ မြို့၌ အဘယ်သူကိုမျှမပြောနှင့် ဟု မိန့် တော်မူ၍ သူ့ ကို မိမိ နေရာ သို့ လွှတ် လိုက်လေ၏။
തതഃ പരം ത്വം ഗ്രാമം മാ ഗച്ഛ ഗ്രാമസ്ഥം കമപി ച കിമപ്യനുക്ത്വാ നിജഗൃഹം യാഹീത്യാദിശ്യ യീശുസ്തം നിജഗൃഹം പ്രഹിതവാൻ|
27 ၂၇ ယေရှု သည် ဖိလိပ္ပု ကဲသရိ မြို့၏ ကျေးလက် သို့ တပည့် တော်တို့နှင့်တကွ ကြွ တော်မူစဉ် ၊ လမ်း ခရီး၌ လူ များတို့သည် ငါ့ ကို အဘယ်သူ ဖြစ် သည်ဆို ကြသနည်း ဟု တပည့် တော်တို့ကို မေးမြန်း တော်မူလျှင်၊
അനന്തരം ശിഷ്യൈഃ സഹിതോ യീശുഃ കൈസരീയാഫിലിപിപുരം ജഗാമ, പഥി ഗച്ഛൻ താനപൃച്ഛത് കോഽഹമ് അത്ര ലോകാഃ കിം വദന്തി?
28 ၂၈ လူအချို့က၊ ကိုယ်တော်သည် ဗတ္တိဇံ ဆရာယောဟန် ဖြစ်သည်ဟူ၍၎င်း၊ အချို့ က ဧလိယ ဖြစ်သည် ဟူ၍၎င်း ၊ အချို့ က ပရောဖက် တပါးပါး ဖြစ်သည်ဟူ၍၎င်း ဆို ကြပါ၏ဟု လျှောက် ကြသော်၊
തേ പ്രത്യൂചുഃ ത്വാം യോഹനം മജ്ജകം വദന്തി കിന്തു കേപി കേപി ഏലിയം വദന്തി; അപരേ കേപി കേപി ഭവിഷ്യദ്വാദിനാമ് ഏകോ ജന ഇതി വദന്തി|
29 ၂၉ သင် တို့လည်း ငါ့ ကို အဘယ်သူ ဖြစ် သည် ဆို ကြသနည်း ဟု မေးမြန်း တော်မူလျှင် ၊ ပေတရု က၊ ကိုယ်တော် သည် ခရစ်တော် ဖြစ် တော်မူသည်ဟု လျှောက် လေ၏။
അഥ സ താനപൃച്ഛത് കിന്തു കോഹമ്? ഇത്യത്ര യൂയം കിം വദഥ? തദാ പിതരഃ പ്രത്യവദത് ഭവാൻ അഭിഷിക്തസ്ത്രാതാ|
തതഃ സ താൻ ഗാഢമാദിശദ് യൂയം മമ കഥാ കസ്മൈചിദപി മാ കഥയത|
31 ၃၁ ထိုမှတစ်ပါး၊ လူ သား သည်များစွာ ခံရ မည်။ လူ အကြီးအကဲ၊ ယဇ်ပုရောဟိတ် အကြီး၊ ကျမ်းပြု ဆရာတို့၏ ငြင်းပယ် ခြင်းကို၎င်း ၊ အသေ သတ်ခြင်းကို၎င်းခံရမည်။ သုံး ရက်မြောက် သောနေ့ ၌ ထမြောက် လိမ့်မည် ဟူသော အကြောင်းများကို တပည့် တော်တို့အား ပြ စ ပြုတော်မူ၏။
മനുഷ്യപുത്രേണാവശ്യം ബഹവോ യാതനാ ഭോക്തവ്യാഃ പ്രാചീനലോകൈഃ പ്രധാനയാജകൈരധ്യാപകൈശ്ച സ നിന്ദിതഃ സൻ ഘാതയിഷ്യതേ തൃതീയദിനേ ഉത്ഥാസ്യതി ച, യീശുഃ ശിഷ്യാനുപദേഷ്ടുമാരഭ്യ കഥാമിമാം സ്പഷ്ടമാചഷ്ട|
32 ၃၂ ထိုသို့အတည့်အလင်း ပြတော်မူသောကြောင့် ပေတရု သည် ကိုယ်တော် ကို မိမိ နှင့်အတူခေါ် ၍ အပြစ်တင် သောစကား ကို လျှောက် သော် ၊
തസ്മാത് പിതരസ്തസ്യ ഹസ്തൗ ധൃത്വാ തം തർജ്ജിതവാൻ|
33 ၃၃ ကိုယ်တော်သည် မျက်နှာတော်ကိုလှည့် ၍ တပည့် တော်တို့ကိုကြည့်ရှု လျက်၊ အချင်းရန်သူ ၊ ငါ့ နောက် သို့ ဆုတ် လော့။ သင်သည် ဘုရားသခင် ၏အရာ ကို စိတ်မ စွဲလမ်း ၊ လူ တို့၏အရာ ကိုသာ စွဲလမ်းသည် ဟူ၍ပေတရု ကို ဆုံးမ တော်မူ၏။
കിന്തു സ മുഖം പരാവർത്യ ശിഷ്യഗണം നിരീക്ഷ്യ പിതരം തർജയിത്വാവാദീദ് ദൂരീഭവ വിഘ്നകാരിൻ ഈശ്വരീയകാര്യ്യാദപി മനുഷ്യകാര്യ്യം തുഭ്യം രോചതതരാം|
34 ၃၄ ထိုအခါ တပည့် တော်တို့နှင့် ပရိသတ် များကို ခေါ် တော်မူပြီးလျှင်၊ အကြင်သူ သည် ငါ ၌ဆည်းကပ် ခြင်းငှာအလိုရှိ ၏။ ထိုသူသည် ကိုယ်ကိုကိုယ် ငြင်းပယ် ရမည်။ ကိုယ် လက်ဝါးကပ်တိုင် ကို ထမ်း ၍ ငါ့ နောက်သို့ လိုက် ရမည်။”
അഥ സ ലോകാൻ ശിഷ്യാംശ്ചാഹൂയ ജഗാദ യഃ കശ്ചിൻ മാമനുഗന്തുമ് ഇച്ഛതി സ ആത്മാനം ദാമ്യതു, സ്വക്രുശം ഗൃഹീത്വാ മത്പശ്ചാദ് ആയാതു|
35 ၃၅ အကြင်သူ သည် မိမိ အသက် ကို ကယ်ဆယ် ခြင်းငှာအလိုရှိ ၏။ ထိုသူသည် အသက် ရှုံး လိမ့်မည်။ အကြင်သူ သည် ငါ့ ကြောင့် ၎င်း ၊ ဧဝံဂေလိ တရားကြောင့်၎င်း အသက် ရှုံး ၏။ ထိုသူသည် မိမိ အသက် ကို ကယ်ဆယ် လိမ့်မည်။”
യതോ യഃ കശ്ചിത് സ്വപ്രാണം രക്ഷിതുമിച്ഛതി സ തം ഹാരയിഷ്യതി, കിന്തു യഃ കശ്ചിൻ മദർഥം സുസംവാദാർഥഞ്ച പ്രാണം ഹാരയതി സ തം രക്ഷിഷ്യതി|
അപരഞ്ച മനുജഃ സർവ്വം ജഗത് പ്രാപ്യ യദി സ്വപ്രാണം ഹാരയതി തർഹി തസ്യ കോ ലാഭഃ?
നരഃ സ്വപ്രാണവിനിമയേന കിം ദാതും ശക്നോതി?
38 ၃၈ “မျောက်မထား သော ဤ လူမျိုး ဆိုး တွင် အကြင်သူ သည် ငါ့ ကို၎င်း ၊ ငါ့ စကား ကို၎င်းရှက် ၏။ လူ သား သည် မိမိ အဘခမည်းတော် ၏ ဘုန်း အာနုဘော်ကို ဆောင် လျက်၊ သန့်ရှင်း သော ကောင်းကင် တမန် အခြံအရံတို့နှင့် ကြွလာ သောအခါ ထိုသူ ကို ရှက် တော်မူလတံ့။
ഏതേഷാം വ്യഭിചാരിണാം പാപിനാഞ്ച ലോകാനാം സാക്ഷാദ് യദി കോപി മാം മത്കഥാഞ്ച ലജ്ജാസ്പദം ജാനാതി തർഹി മനുജപുത്രോ യദാ ധർമ്മദൂതൈഃ സഹ പിതുഃ പ്രഭാവേണാഗമിഷ്യതി തദാ സോപി തം ലജ്ജാസ്പദം ജ്ഞാസ്യതി|
