မြည်တမ်းစကား 3
Jeg er den, der saa nød ved hans vredes ris,
mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
ja, Haanden vender han mod mig Dagen lang.
Mit Kød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
Om jeg end raaber og skriger, min Bøn er stængt ude.
Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne krøge.
10 ၁၀ ငါ့ ကို ချောင်းမြောင်း သောဝက်ဝံ ကဲ့သို့၎င်း ၊ မ ထင်ရှားသော အရပ်၌ နေသောခြင်္သေ့ ကဲ့သို့၎င်း ဖြစ် တော်မူ၏။
Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne paa mig;
hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
Mine Tænder lod han bide i Flint, han traadte mig i Støvet;
17 ၁၇ ငါ ၏ဝိညာဉ် ကို ချမ်းသာ နှင့် ဝေး စွာ ရွေ့တော်မူသောကြောင့် ၊ ငါသည် မင်္ဂလာ အကြောင်းကို မေ့လျော့ ၏။
han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
18 ၁၈ သို့ဖြစ်၍ ၊ ငါ သည် ထာဝရဘုရား ရှေ့တော်၌ အစွမ်း သတ္တိနှင့် မြော်လင့် စရာအကြောင်းပျက် လေပြီဟု ဆို ရ၏။
og sagde: »Min Livskraft, mit Haab til HERREN er ude.«
19 ၁၉ အကျွန်ုပ် ခံရသောဆင်းရဲ ငြိုငြင် ခြင်းကို၎င်း ၊ ဒေါန နှင့် သည်းခြေ အရည်ကို၎င်းအောက်မေ့ တော်မူပါ။
At mindes min Vaande og Flakken er Malurt og Galde;
min Sjæl, den mindes det grant, den grubler betynget.
Det lægger jeg mig paa Sinde, derfor vil jeg haabe:
22 ၂၂ ထာဝရဘုရား သည် သနား တော်မူ၍ ကရုဏာ တော်သည် မ ကုန် သောကြောင့် ငါတို့သည် ဆုံးရှုံး ခြင်းသို့ မ ရောက်ဘဲနေကြ၏။
HERRENS Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
hans Naade er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
24 ၂၄ ငါ့ ဝိညာဉ် ၏ သဘောဟူမူကား၊ ထာဝရဘုရား သည် ငါ ၏အဘို့ ဖြစ်တော်မူ၏။ ထိုကြောင့် ၊ ကိုယ်တော် ကို ငါမြော်လင့် ပါ၏။
Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor haaber jeg paa ham.
25 ၂၅ ကိုယ်တော် ကို မြော်လင့် သောသူနှင့် ကိုယ်တော် ကို ရှာ သောသူ၏ စိတ် ဝိညာဉ်အား ထာဝရဘုရား သည် ကျေးဇူး ပြုတော်မူ၏။
Dem, der bier paa HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
det er godt at haabe i Stilhed paa HERRENS Frelse,
godt for en Mand, at han bærer Aag i sin Ungdom.
Han sidde ensom og tavs, naar han lægger det paa ham;
han trykke sin Mund mod Støvet, maaske er der Haab,
række Kind til den, der slaar ham, mættes med Haan.
Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
har han voldt Kvide, saa ynkes han, stor er hans Naade;
ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
Naar Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
naar Mandens Ret for den Højestes Aasyn bøjes,
naar en Mand lider Uret i sin Sag — mon Herren ej ser det?
Hvo taler vel, saa det sker, om ej Herren byder?
Kommer ikke baade ondt og godt fra den Højestes Mund?
39 ၃၉ အသက်ရှင် သောလူ သတ္တဝါသည် အဘယ် ကြောင့် မြည်တမ်း ရမည်နည်း။ မိမိ ဒုစရိုက် အပြစ်ကြောင့် မြည်တမ်းရမည်လော။
Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
40 ၄၀ ငါ တို့သည်ကိုယ်လိုက်သောလမ်း တို့ကို စစ်ကြော စုံစမ်း၍ ၊ ထာဝရဘုရား ထံ တော်သို့ ပြန် သွားကြကုန်အံ့။
Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
43 ၄၃ အမျက် တော်ထွက်၍ မျက်နှာ လွှဲတော်မူ၏။ တဖန် အကျွန်ုပ် တို့ကိုလိုက် ၍ ကရုဏာ မ ရှိဘဲ ကွပ်မျက် တော်မူ၏။
men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skaansel,
44 ၄၄ အကျွန်ုပ်တို့ ပဌနာ စကားသည် အထံ တော်သို့ မပေါက် နိုင်အောင်၊ မိုဃ်းတိမ် ဖြင့် ကိုယ်ကို ကွယ်ကာ တော်မူ၏။
hylled dig i Skyer, saa Bønnen ej naaede frem;
45 ၄၅ အကျွန်ုပ် တို့ကိုလူမျိုး တို့တွင် လှည်းပစ်သော တန်မြက်ချေး အမှိုက် ကဲ့သို့၎င်း ၊ ရွံစရာ အရာကဲ့သို့၎င်း ဖြစ် စေတော်မူ၏။
til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
47 ၄၇ အကျွန်ုပ် တို့သည် ကြောက်လန့် ဘွယ်သော အရာထဲသို့၎င်း ၊ တွင်း ထဲသို့၎င်း ၊ သုတ်သင် ပယ်ရှင်းဖျက်ဆီး ခြင်းထဲသို့၎င်း ရောက် ကြပါပြီ။
Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: »Fortabt!«
Dit Navn paakaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
56 ၅၆ အကျွန်ုပ် ခေါ်သံ ကို ကြား တော်မူသည်ဖြစ်၍၊ အကျွန်ုပ် ညည်းတွားအော်ဟစ် သောအခါ နား တော်ကို လွှဲ တော်မ မူပါနှင့်။
du hørte min Røst: »O, gør dig ej døv for mit Skrig!«
57 ၅၇ အကျွန်ုပ်သည် ကိုယ်တော် ကို ဟစ်ခေါ် သောအခါ ၊ ကိုယ်တော်သည် ချဉ်းကပ် တော်မူ၍၊ မ ကြောက် နှင့် ဟု မိန့် တော်မူပြီ။
Nær var du, den Dag jeg kaldte, du sagde: »Frygt ikke!«
58 ၅၈ အိုထာဝရ ဘုရား၊ ကိုယ်တော် သည် အကျွန်ုပ် အသက် နှင့် ဆိုင်သောအမှု ကိုစောင့် ၍ ရွေးနှုတ် တော်မူပြီ။
Du førte min Sag, o HERRE, genløste mit Liv;
59 ၅၉ အိုထာဝရဘုရား ၊ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ုပ် ခံရသောညှဉ်းဆဲ ခြင်းကို မြင် တော်မူပြီ။ အကျွန်ုပ် အဘို့ တရား စီရင် တော်မူပါ။
HERRE, du ser, jeg lider Uret, skaf mig min Ret!
60 ၆၀ သူ တို့သည် အကျွန်ုပ် ကို ရန်ငြိုး ဖွဲ့သမျှ နှင့် မကောင်းသော အကြံ ရှိသမျှ ကို ကိုယ်တော်မြင် တော်မူပြီ။
Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
du hører deres Smædeord, HERRE, deres Rænker imod mig,
62 ၆၂ အကျွန်ုပ် တဘက်၌ ထ သောသူတို့၏ အပြစ်တင် ခြင်း၊ အကျွန်ုပ် တဘက် ၌ တနေ့လုံး ကြံစည် ခြင်းကို၎င်းကိုယ်တော်ကြား တော်မူပြီ။
mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
63 ၆၃ သူ တို့ထိုင် ခြင်း၊ ထ ခြင်းကိုကြည့်ရှု တော်မူပါ။ အကျွန်ုပ် သည် သူ တို့သီချင်း ဆိုစရာအကြောင်း ဖြစ်ပါ၏။
Se dem, naar de sidder eller staar, deres Nidvise er jeg.
Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
gør deres Hjerte forhærdet — din Forbandelse over dem! —
66 ၆၆ အမျက် တော်ထွက်၍ သူ တို့ကို ညှဉ်းဆဲ သဖြင့် ၊ ထာဝရဘုရား ၏ မိုဃ်း ကောင်းကင်အောက် မှ သုတ်သင် ပယ်ရှင်းတော်မူပါ။
forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
