ယောဘ 31
A covenant, I solemnised for mine eyes, —How then could I gaze upon a virgin?
2 ၂ သို့မဟုတ်အထက် အရပ်က ဘုရား သခင်သည်အဘယ် ကျေးဇူးကို၎င်း၊ မြင့် ရာအရပ်က အနန္တ တန်ခိုးရှင်သည် အဘယ်သို့သော အမွေ ဥစ္စာကို၎င်း ပေးတော်မူမည်နည်း။
Or what would have been my portion of GOD from above? Or what inheritance of the Almighty from on high?
3 ၃ ဆိုး သောသူတို့ သည် ပျက်စီး ခြင်းသို့၎င်း၊ မ တရားသဖြင့် ကျင့် သောသူတို့သည် ဆုံးရှုံး ခြင်းသို့၎င်း ရောက်ရကြမည် မ ဟုတ်လော။
Is there not calamity, for the perverse? and misfortune, for the workers of iniquity?
4 ၄ ဘုရားသခင်သည် ငါ သွားရာလမ်း တို့ကို မြင် တော်မူသည်မ ဟုတ်လော။ ငါ့ ခြေရာ ရှိသမျှ တို့ကို ရေတွက် တော်မူသည်မဟုတ်လော။
Would, he, not see my ways? and of all my steps, take account?
Verily I walked not in falsity, nor did my foot haste unto deceit: —
Let him weigh me in balances of righteousness, —and let GOD take note of mine integrity!
7 ၇ ငါ သည်လမ်း လွှဲ မိသော်၎င်း ၊ ငါ့ စိတ် နှလုံးသည် ငါ့ မျက်စိ အလိုသို့လိုက် မိသော်၎င်း၊ ငါ့ လက် ၌ အညစ် အကြေးကပ် မိသော်၎င်း၊
If my goings have swerved from the way, —and, after mine eyes, hath gone my heart, and, to my hands, hath adhered any stain,
Let me sow but, another, eat. And let, what I have springing up, be uprooted!
If my heart hath been enticed unto a woman, or, by the door of my neighbour, I have lien in wait,
Let my wife, grind to another, and, over her, let others bend!
Surely that had been a shameful thing! and that an iniquity for the judges!
Surely, a fire, had that been, which, unto destruction, would have consumed, and, of all mine increase, had it torn up the root.
If I refused the right of my servant, or my handmaid, when they contended with me,
14 ၁၄ ဘုရား သခင်ထ တော်မူသောအခါ အဘယ်သို့ ငါပြု ရမည်နည်း။ စစ်ကြော တော်မူသောအခါ အဘယ်သို့ ပြန် လျှောက်ရမည်နည်း။
What then could I have done when GOD rose up? And, when he visited, what could I have answered him?
15 ၁၅ ငါ့ ကို ဖန်ဆင်း တော်မူသောဘုရားသည် သူ့ ကိုလည်း ဖန်ဆင်း တော်မူသည်မ ဟုတ်လော။ တပါး တည်း သောဘုရားသည် ငါ တို့နှစ်ယောက်ကို အမိဝမ်း ထဲ ၌ဖန်ဆင်း တော်မူသည်မဟုတ်လော။
Did not he who, in the womb, made me, make him? And is not he who formed us in the body one?
16 ၁၆ ငါသည် ဆင်းရဲသား တောင့်တ သော အရာကို မ ပေးဘဲနေဘူးသလော။ မုတ်ဆိုးမ မျက်စိ ကို ပျက် စေခြင်းငှါပြုဘူးသလော။
If I withheld—from pleasure—the poor, or, the eyes of the widow, I dimmed;
Or, used to eat my morsel alone, so that the fatherless did not eat thereof;
18 ၁၈ ဆင်းရဲသားသည် အဘ ထံမှာ နေသကဲ့သို့ ၊ ငါ့ အသက် ငယ်စဉ်ကာလမှစ၍ ငါ နှင့်အတူ ကျွေးမွေးခြင်းကိုခံ ပြီ။ ငါသည် ဘွားမြင် သောနေ့ မှစ၍ မုတ်ဆိုးမကို မစ ပြီ။
Surely, from my youth, he grew up to me, as to a father, and, from my birth, I acted as guide to her:
19 ၁၉ အဝတ် မ ရှိသောကြောင့်သေခြင်း သို့ ရောက် သော သူတစုံတယောက်နှင့် ၊ ခြုံ စရာမ ရှိဘဲ ဆင်းရဲ စွာနေသောသူ တစုံတယောက်ကို ငါမြင် ၍၊
If I saw one perishing for lack of clothing, or that the needy had no covering;
If his loins did not bless me, or if, with the fleece of my lambs, he did not warm himself;
If I shook—against the fatherless—my hand, when I saw, in the gate, his need of my help,
Let, my shoulder, from the shoulder-blade, fall, and, my arm, from the upper bone, be broken;
23 ၂၃ ငါ သည် ဘုရား သခင်ဖျက်ဆီး တော်မူခြင်းဘေး ကို ကြောက်ရွံ့ ၍ ၊ တန်ခိုး အာနုဘော်တော်ကြောင့် မ ပြစ်မှား ဝံ့ဘဲနေပါပြီ။
For, a dread unto me, was calamity from GOD, and, from his majesty, I could not escape.
If I made gold my stay, and, to precious metal, said, My confidence!
If I rejoiced because great was my substance, and, an abundance, my hand had discovered;
If I looked at the sun, when it flashed forth light, or at the moon, majestically marching along;
And befooled secretly was my heart, so that my hand kissed my mouth,
That too, had been a judicial iniquity, For I should have been false to GOD, above.
29 ၂၉ ငါ့ ကိုမုန်း သောသူသည် ပျက်စီး သောအခါ ငါဝမ်းမြောက် သလော။ သူ ၌ဘေး ရောက် သောအခါ ၊ ငါဝါကြွား သလော။
If rejoiced in the misfortune of him that hated me, or exulted when calamity found him; —
Neither did I suffer my palate to sin, by asking, with a curse, for his life:
31 ၃၁ ငါ့ အိမ်သူ အိမ်သားတို့က၊ အဘယ်သူ သည် ငါတို့သခင်၏ အမဲသား ကို တောင့်တ၍ မ ဝ ဘဲနေရ သနည်းဟု မ ဆို တတ်သလော။
If the men of my household have not said, Oh for some of his flesh—we cannot get filled,
32 ၃၂ ဧည့်သည် သည် လမ်း ၌ ညဉ့် ကို မ လွန်ရမည်အကြောင်း၊ ငါသည် ခရီး သွားသောသူတို့ အား ကိုယ် တံခါး ကို ဖွင့် ထားပြီ။
Outside, the sojourner lodged not for the night, My doors—to the wayfarer, I threw open.
33 ၃၃ ငါသည်လူ ပြုတတ်သကဲ့သို့ ၊ ကိုယ် ဒုစရိုက် ကိုဖုံး ၍၊ ကိုယ် ရင် ထဲ ၌ကိုယ် အပြစ် ကိုဝှက် ထားဘူးသလော။
If I covered, like Adam, my transgressions, by hiding in my bosom mine iniquity,
34 ၃၄ ထိုသို့ပြုမိလျှင်၊ ကြီး သော ပရိသတ် ရှေ့မှာ ငါ့မျက်နှာ ပျက်ပါစေ။ လူ အမျိုးမျိုးတို့သည် ကဲ့ရဲ့ ၍ ငါ့ အရှက်ကွဲပါစေ။ အိမ်ပြင်သို့မ ထွက် ဘဲ တိတ်ဆိတ် စွာ နေရပါစေ။
Then let me be made to tremble at a great throng, yea let, the contempt of families, terrify me, so that, keeping silence, I shall not go out of the door!
35 ၃၅ တစုံတယောက် သောသူ သည် ငါ့ စကားကို နားထောင် ပါစေသော။ ငါ့ လက်မှတ် ကိုငါ ပေး မည်။ အနန္တ တန်ခိုးရှင်သည် ငါ့ ကိုစစ်ကြောတော်မူပါစေ။ ငါ့ တရား တွေ့ဘက်သည် စာ ထား ပါစေ။
Oh that I had one to hear me, Lo! my crossmark, May, the Almighty, answer me! And would that, a book, mine opponent had written!
Oh! would I not, upon my shoulder, lift it, or bind it as a crown upon me;
The number of my footsteps, I would declare to him, Like a noble, would I draw near to him.
If, against me, my ground used to cry out, and, together, my ridges did weep;
If, the strength thereof, I used to eat, without payment, and, the soul of the holders thereof, I made groan;
40 ၄၀ စပါး ပင်အတွက် ဆူး ပင်ပေါက် ပါစေ။ မုယော ပင်အတွက် ဗောရှ ပင်ပေါက်ပါစေဟုမြွက်ဆို၏။ ယောဘ မြွက်ဆိုသောစကား ပြီး ၏။
Instead of wheat, let there come forth bramble, and, instead of barley, a bad-smelling weed! Ended are the words of Job.
