ယောဘ 3
1 ၁
After this Job opened his mouth, and cursed his day.
Job answered:
3 ၃ ငါဘွား သော နေ့ ရက်ပျက်စီး ပါစေ။ သား ယောက်ျားကို ပဋိသန္ဓေ ယူပြီဟုသိတင်းကြား ပြောသော ညဉ့် လည်း ပျက်စီးပါစေ။
"Let the day perish in which I was born, the night which said, 'A man is conceived.'
Let that day be darkness. May God above not care about it, neither let the light shine on it.
5 ၅ မှောင်မိုက် ၊ သေမင်း အရိပ်သည် ထိုနေ့ရက်အသရေကို ရှုတ်ချ ပါစေ။ မိုဃ်းတိမ် ထပ် လွှမ်းမိုး ပါစေ။ မွန်းတည့်အရှိန်ဖြင့် ကြောက်မက် ဘွယ် ဖြစ်ပါစေ။
Let darkness and the shadow of death claim it for their own. Let a cloud dwell on it. Let the blackness of the day terrify it.
As for that night, let thick darkness seize on it. Let it not rejoice among the days of the year. Let it not come into the number of the months.
Look, let that night be barren. Let no joyful voice come in it.
Let them curse it who curse the day, who are ready to rouse up leviathan.
9 ၉ ညဦးယံ ကြယ် တို့သည် မိုက် ပါစေ။ ထိုညဉ့်သည် အလင်း ကိုတောင့်တ ၍ မ ရပါစေနှင့်။ နံနက် မိုဃ်းလင်းကို မ မြင် ပါစေနှင့်။ အကြောင်းမူကား၊
Let the stars of its twilight be dark. Let it look for light, but have none, neither let it see the eyelids of the morning,
because it did not shut up the doors of my mother's womb, nor did it hide trouble from my eyes.
"Why did I not die from the womb? Why did I not give up the spirit when my mother bore me?
Why did the knees receive me? Or why the breast, that I should suck?
For now should I have lain down and been quiet. I should have slept, then I would have been at rest,
14 ၁၄
with kings and counselors of the earth, who built up waste places for themselves;
15 ၁၅ မြို့ပျက် တို့ကို ပြင်ဆင် ပြုစုသော လောကီ ရှင်ဘုရင် ၊ မှူးမတ် တို့နှင့်၎င်း၊ ရွှေ ကိုရတတ်၍ ဘဏ္ဍာတိုက် ၌ ငွေ ကိုအပြည့် သိုထားသောမင်းတို့နှင့်၎င်း ငါငြိမ်းရပြီ။
or with princes who had gold, who filled their houses with silver:
or as a hidden untimely birth I had not been, as infants who never saw light.
There the wicked cease from troubling. There the weary are at rest.
There the prisoners are at ease together. They do not hear the voice of the taskmaster.
The small and the great are there. The servant is free from his master.
20 ၂၀ ဒုက္ခ ဆင်းရဲခံရသောသူအား အဘယ်ကြောင့် အလင်း ကိုပေး သနည်း။ စိတ် နှလုံးခါး သောသူအား အဘယ်ကြောင့်အသက် ကိုပေးသနည်း။
"Why is light given to him who is in misery, life to the bitter in soul,
21 ၂၁ သူတို့သည် သေ ခြင်းကို တောင့်တ ၍မ ရနိုင်။ ဝှက်ထား သော ဥစ္စာကိုဘော်ခြင်းငှါတူး သည် ထက် သေခြင်း အကြောင်းကို ဘော်ခြင်းငှါသာ၍ထူးကြ၏။
Who long for death, but it doesn't come; and dig for it more than for hidden treasures,
who rejoice exceedingly, and are glad, when they can find the grave?
23 ၂၃ မိမိ သွားသောလမ်း ကွယ်ပျောက် သော သူ၊ ဘုရား သခင်ဆီးကာ ချုပ်ထားသောသူအား အလင်းနှင့် အသက်ကို အဘယ်ကြောင့်ပေးသနည်း။
Why is light given to a man whose way is hid, whom God has hedged in?
24 ၂၄ အစာ စားခြင်းအရာ၌ ငါ ညည်းတွား ခြင်းရှိ၏။ ငါ ငိုကြွေး မြည်တမ်းခြင်း မျက်ရည်သည်လည်း ရေ စီးသကဲ့သို့ ဖြစ်၏။
For my sighing comes before I eat. My groanings are poured out like water.
For the thing which I fear comes on me, That which I am afraid of comes to me.
26 ၂၆ ငါသည်ငြိမ်ဝပ် ခြင်းမ ရှိ။ ချမ်းဧ ခြင်းမ ရှိ။ သက်သာ ခြင်းမ ရှိ။ ဒုက္ခ ဆင်းရဲသက်သက်ရှိသည်ဟု မြွက်ဆို လေ၏။
I am not at ease, neither am I quiet, neither have I rest; but trouble comes."
