ယောဘ 3
1 ၁
Derefter oplod Job sin Mund og forbandede sin Dag,
og Job tog til Orde og sagde:
3 ၃ ငါဘွား သော နေ့ ရက်ပျက်စီး ပါစေ။ သား ယောက်ျားကို ပဋိသန္ဓေ ယူပြီဟုသိတင်းကြား ပြောသော ညဉ့် လည်း ပျက်စီးပါစေ။
Bort med den Dag, jeg fødtes, den Nat, der sagde: »Se, en Dreng!«
Denne Dag vorde Mørke, Gud deroppe spørge ej om den, over den straale ej Lyset frem!
5 ၅ မှောင်မိုက် ၊ သေမင်း အရိပ်သည် ထိုနေ့ရက်အသရေကို ရှုတ်ချ ပါစေ။ မိုဃ်းတိမ် ထပ် လွှမ်းမိုး ပါစေ။ မွန်းတည့်အရှိန်ဖြင့် ကြောက်မက် ဘွယ် ဖြစ်ပါစေ။
Mulm og Mørke løse den ind, Taage lægge sig over den, Formørkelser skræmme den!
Mørket tage den Nat, den høre ej hjemme blandt Aarets Dage, den komme ikke i Maaneders Tal!
Ja, denne Nat vorde gold, der lyde ej Jubel i den!
De, der besværger Dage, forbande den, de, der har lært at hidse Livjatan;
9 ၉ ညဦးယံ ကြယ် တို့သည် မိုက် ပါစေ။ ထိုညဉ့်သည် အလင်း ကိုတောင့်တ ၍ မ ရပါစေနှင့်။ နံနက် မိုဃ်းလင်းကို မ မြင် ပါစေနှင့်။ အကြောင်းမူကား၊
dens Morgenstjerner formørkes, den bie forgæves paa Lys, den skue ej Morgenrødens Øjenlaag,
fordi den ej lukked mig Moderlivets Døre og skjulte Kvide for mit Blik!
Hvi døde jeg ikke i Moders Liv eller udaanded straks fra Moders Skød?
Hvorfor var der Knæ til at tage imod mig, hvorfor var der Bryster at die?
Saa havde jeg nu ligget og hvilet, saa havde jeg slumret i Fred
14 ၁၄
blandt Konger og Jordens Styrere, der bygged sig Gravpaladser,
15 ၁၅ မြို့ပျက် တို့ကို ပြင်ဆင် ပြုစုသော လောကီ ရှင်ဘုရင် ၊ မှူးမတ် တို့နှင့်၎င်း၊ ရွှေ ကိုရတတ်၍ ဘဏ္ဍာတိုက် ၌ ငွေ ကိုအပြည့် သိုထားသောမင်းတို့နှင့်၎င်း ငါငြိမ်းရပြီ။
blandt Fyrster, rige paa Guld, som fyldte deres Huse med Sølv.
Eller var jeg dog som et nedgravet Foster, som Børn, der ikke fik Lyset at se!
Der larmer de gudløse ikke mer, der hviler de trætte ud,
alle de fangne har Ro, de hører ej Fogedens Røst;
smaa og store er lige der og Trællen fri for sin Herre.
20 ၂၀ ဒုက္ခ ဆင်းရဲခံရသောသူအား အဘယ်ကြောင့် အလင်း ကိုပေး သနည်း။ စိတ် နှလုံးခါး သောသူအား အဘယ်ကြောင့်အသက် ကိုပေးသနည်း။
Hvi giver Gud de lidende Lys, de bittert sørgende Liv,
21 ၂၁ သူတို့သည် သေ ခြင်းကို တောင့်တ ၍မ ရနိုင်။ ဝှက်ထား သော ဥစ္စာကိုဘော်ခြင်းငှါတူး သည် ထက် သေခြင်း အကြောင်းကို ဘော်ခြင်းငှါသာ၍ထူးကြ၏။
dem, som bier forgæves paa Døden, graver derefter som efter Skatte,
som glæder sig til en Stenhøj, jubler, naar de finder deres Grav —
23 ၂၃ မိမိ သွားသောလမ်း ကွယ်ပျောက် သော သူ၊ ဘုရား သခင်ဆီးကာ ချုပ်ထားသောသူအား အလင်းနှင့် အသက်ကို အဘယ်ကြောင့်ပေးသနည်း။
en Mand, hvis Vej er skjult, hvem Gud har stænget inde?
24 ၂၄ အစာ စားခြင်းအရာ၌ ငါ ညည်းတွား ခြင်းရှိ၏။ ငါ ငိုကြွေး မြည်တမ်းခြင်း မျက်ရည်သည်လည်း ရေ စီးသကဲ့သို့ ဖြစ်၏။
Thi Suk er blevet mit daglige Brød, mine Ve raab strømmer som Vand.
Thi hvad jeg gruer for, rammer mig, hvad jeg bæver for, kommer over mig.
26 ၂၆ ငါသည်ငြိမ်ဝပ် ခြင်းမ ရှိ။ ချမ်းဧ ခြင်းမ ရှိ။ သက်သာ ခြင်းမ ရှိ။ ဒုက္ခ ဆင်းရဲသက်သက်ရှိသည်ဟု မြွက်ဆို လေ၏။
Knap har jeg Fred, og knap har jeg Ro, knap har jeg Hvile, saa kommer Uro!
