ယောဘ 29
Y tornó Job a tomar su parábola, y dijo:
¡Quién me tornase como en los meses pasados, como en los días cuando Dios me guardaba!
3 ၃ ထိုအခါ ဘုရားသခင်၏မီးခွက် သည် ငါ့ ခေါင်း ပေါ် မှာ ထွန်းလင်း သည်ဖြစ်၍ ၊ ထို အလင်း ကို ငါအမှီပြု လျက်၊ မိုက် သောအရပ်၌ ရှောက် သွားနိုင်၏။
Cuando hacía resplandecer su candela sobre mi cabeza, a la luz de la cual yo caminaba en la oscuridad.
4 ၄ ငါ့ အသက် ပျိုသောကာလ ၊ ငါ့ အိမ် ၌ ဘုရား သခင်နှင့် မိဿဟာယ ဖွဲ့ရသောအခွင့်ရှိသောကာလ၌ ၊ ငါဖြစ် သကဲ့သို့ တဖန်ဖြစ်ပါစေ။
Como fui en los días de mi mocedad, cuando Dios era familiar en mi tienda;
5 ၅ ထိုအခါ အနန္တ တန်ခိုးရှင်သည် ငါ့ ဘက် ၌ရှိတော်မူ၏။ ငါ့ သားသမီး တို့သည်လည်း ငါ့ ကိုဝိုင်း လျက် နေကြ၏။
Cuando aun el Omnipotente estaba conmigo, y mis mozos al derredor de mí;
Cuando yo lavaba mis caminos con manteca, y la piedra me derramaba ríos de aceite;
7 ၇ ငါ သည်မြို့အလယ်၌ ရှောက်၍ ၊ မြို့ တံခါး သို့ သွား လျက်၊ လမ်း ၌ ထိုင် ရာကို ပြင်ဆင် လျက်နေစဉ်တွင်၊
Cuando salía a la puerta a juicio, y en la plaza hacía aparejar mi silla:
Los mozos me veían, y se escondían, y los viejos se levantaban, y estaban en pie.
Los príncipes detenían sus palabras, y ponían la mano sobre su boca.
La voz de los principales se ocultaba, y su lengua se pegaba a su paladar.
Cuando los oídos que me oían, me llamaban bienaventurado, y los ojos que me veían, me daban testimonio;
12 ၁၂ အကြောင်း မူကား၊ ငါသည်ဆင်းရဲ သောသူ၊ မိဘ မရှိသောသူ၊ ကိုးကွယ် ရာမ ရသောသူ အော်ဟစ် သောအခါ ကယ်တင် တတ်၏။
Porque libraba al pobre que gritaba, y al huérfano que carecía de ayudador.
La bendición del que se iba a perder venía sobre mí, y al corazón de la viuda hacía cantar de alegría.
Vestíame de justicia, y ella me vestía como un manto, y mí toca era juicio.
Yo era ojos al ciego, y pies al cojo.
A los menesterosos era padre, y de la causa que no entendía, me informaba con diligencia.
Y quebraba los colmillos del inicuo; y de sus dientes hacía soltar la presa.
18 ၁၈ ငါသည် ကိုယ် အသိုက် ၌ သေ ရသောအခွင့် ရှိလိမ့်မည်။ ငါ့အသက်ရှင်သော နေ့ ရက်တို့သည် သဲလုံး နှင့် အမျှ များပြား လိမ့်မည်ဟု အောက်မေ့၏။
Y decía: En mi nido moriré, y como arena multiplicaré días.
Mi raíz está abierta junto a las aguas, y en mis ramas permanecerá rocío.
Mi honra se renueva conmigo, y mi arco se renueva en mi mano.
Oíanme y esperaban, y callaban a mi consejo.
Tras mi palabra no replicaban: mas mi razón destilaba sobre ellos.
23 ၂၃ မိုဃ်းရေ ကိုငံ့လင့် သကဲ့သို့ ငါ့ ကို ငံ့လင့်လျက်၊ နောက်ကျ သော မိုဃ်းရေကို ခံချင်သကဲ့သို့ ၊ သူ တို့သည် ပစပ် ကို ကျယ်ကျယ်ဖွင့် လျက်နေကြ၏။
Y esperábanme como a la lluvia, y abrían su boca como a la lluvia tardía.
24 ၂၄ ငါသည် ပြုံး လျက်သူ တို့ကို ကြည့်ရှုသောအခါ၊ သူတို့သည် မ ယုံ နိုင်ကြ။ ငါ့မျက်နှာ ၏အလင်း ကိုလည်း မပျောက် စေကြ။
Si me reía a ellos, no lo creían; ni derribaban la luz de mi rostro.
25 ၂၅ ငါသည် သူ တို့လမ်း ကိုပဲ့ပြင် ၍ အမြတ် ဆုံးသော နေရာ၌ ထိုင် ၏။ ဗိုလ်ခြေ အလုံးအရင်းနှင့်တကွ ရှင်ဘုရင် ကဲ့သို့ ၎င်း ၊ ညှိုးငယ် သောသူတို့ ကို နှစ်သိမ့် စေသော သူကဲ့သို့ ၎င်း ငါဖြစ်၏။
Aprobaba el camino de ellos, y sentábame en cabecera; y moraba como el rey en el ejército, como el que consuela llorosos.
