ယောဘ 29
Entonces Job respondió:
Ojalá volviera a ser como en meses pasados, como en los días cuando ʼElohim me vigilaba,
3 ၃ ထိုအခါ ဘုရားသခင်၏မီးခွက် သည် ငါ့ ခေါင်း ပေါ် မှာ ထွန်းလင်း သည်ဖြစ်၍ ၊ ထို အလင်း ကို ငါအမှီပြု လျက်၊ မိုက် သောအရပ်၌ ရှောက် သွားနိုင်၏။
cuando su lámpara estaba sobre mi cabeza y a su luz yo caminaba en la oscuridad,
4 ၄ ငါ့ အသက် ပျိုသောကာလ ၊ ငါ့ အိမ် ၌ ဘုရား သခင်နှင့် မိဿဟာယ ဖွဲ့ရသောအခွင့်ရှိသောကာလ၌ ၊ ငါဖြစ် သကဲ့သို့ တဖန်ဖြစ်ပါစေ။
aquellos días de mi vigor cuando la amistad íntima de ʼElohim velaba sobre mi vivienda,
5 ၅ ထိုအခါ အနန္တ တန်ခိုးရှင်သည် ငါ့ ဘက် ၌ရှိတော်မူ၏။ ငါ့ သားသမီး တို့သည်လည်း ငါ့ ကိုဝိုင်း လျက် နေကြ၏။
cuando ʼEL-Shadday aún estaba conmigo, y mis hijos alrededor de mí,
cuando mis pasos eran lavados con mantequilla y la roca me derramaba ríos de aceite,
7 ၇ ငါ သည်မြို့အလယ်၌ ရှောက်၍ ၊ မြို့ တံခါး သို့ သွား လျက်၊ လမ်း ၌ ထိုင် ရာကို ပြင်ဆင် လျက်နေစဉ်တွင်၊
cuando iba a la puerta de la ciudad y en la plaza preparaba mi asiento.
Los jóvenes me veían y se escondían. Los ancianos se levantaban y permanecían en pie.
Los magistrados detenían sus palabras y ponían la mano sobre sus bocas.
La voz de los nobles enmudecía y su lengua se les pegaba al paladar.
Los oídos que me escuchaban me llamaban bienaventurado, y los ojos que me miraban daban testimonio a mi favor.
12 ၁၂ အကြောင်း မူကား၊ ငါသည်ဆင်းရဲ သောသူ၊ မိဘ မရှိသောသူ၊ ကိုးကွယ် ရာမ ရသောသူ အော်ဟစ် သောအခါ ကယ်တင် တတ်၏။
Porque yo libraba al pobre que clamaba y al huérfano que no tenía ayudador.
La bendición del que iba a perecer caía sobre mí, y daba alegría al corazón de la viuda.
Me vestía de rectitud y con ella me cubría. Mi justicia era como un manto y un turbante.
Yo era ojos para el ciego y pies para el cojo.
Era padre de los menesterosos. Me informaba con diligencia de la causa que no entendía.
Rompía las quijadas del perverso y de sus dientes arrancaba la presa.
18 ၁၈ ငါသည် ကိုယ် အသိုက် ၌ သေ ရသောအခွင့် ရှိလိမ့်မည်။ ငါ့အသက်ရှင်သော နေ့ ရက်တို့သည် သဲလုံး နှင့် အမျှ များပြား လိမ့်မည်ဟု အောက်မေ့၏။
Me decía: En mi nido moriré, y como la arena multiplicaré mis días.
Mi raíz se extendía hacia las aguas, y el rocío pernoctaba en mi ramaje.
Mi honra se renovaba en mí, y mi arco se fortalecía en mi mano.
Me escuchaban, esperaban y guardaban silencio ante mi consejo.
Después de mi palabra no replicaban. Mi razón destilaba sobre ellos.
23 ၂၃ မိုဃ်းရေ ကိုငံ့လင့် သကဲ့သို့ ငါ့ ကို ငံ့လင့်လျက်၊ နောက်ကျ သော မိုဃ်းရေကို ခံချင်သကဲ့သို့ ၊ သူ တို့သည် ပစပ် ကို ကျယ်ကျယ်ဖွင့် လျက်နေကြ၏။
La esperaban como a la lluvia temprana, y abrían su boca como a la lluvia tardía.
24 ၂၄ ငါသည် ပြုံး လျက်သူ တို့ကို ကြည့်ရှုသောအခါ၊ သူတို့သည် မ ယုံ နိုင်ကြ။ ငါ့မျက်နှာ ၏အလင်း ကိုလည်း မပျောက် စေကြ။
Si me reía con ellos, no lo creían, y no tenían en menos la luz de mi semblante.
25 ၂၅ ငါသည် သူ တို့လမ်း ကိုပဲ့ပြင် ၍ အမြတ် ဆုံးသော နေရာ၌ ထိုင် ၏။ ဗိုလ်ခြေ အလုံးအရင်းနှင့်တကွ ရှင်ဘုရင် ကဲ့သို့ ၎င်း ၊ ညှိုးငယ် သောသူတို့ ကို နှစ်သိမ့် စေသော သူကဲ့သို့ ၎င်း ငါဖြစ်၏။
Yo les escogía el camino, y me sentaba entre ellos como su jefe. Yo vivía como un rey en medio de su tropa, como el que consuela a los que están de duelo.
