ယောဘ 29
E Jó continuou a falar seu discurso, dizendo:
Ah quem me dera que fosse como nos meses passados! Como nos dias em que Deus me guardava!
3 ၃ ထိုအခါ ဘုရားသခင်၏မီးခွက် သည် ငါ့ ခေါင်း ပေါ် မှာ ထွန်းလင်း သည်ဖြစ်၍ ၊ ထို အလင်း ကို ငါအမှီပြု လျက်၊ မိုက် သောအရပ်၌ ရှောက် သွားနိုင်၏။
Quando ele fazia brilhar sua lâmpada sobre minha cabeça, e eu com sua luz caminhava pelas trevas,
4 ၄ ငါ့ အသက် ပျိုသောကာလ ၊ ငါ့ အိမ် ၌ ဘုရား သခင်နှင့် မိဿဟာယ ဖွဲ့ရသောအခွင့်ရှိသောကာလ၌ ၊ ငါဖြစ် သကဲ့သို့ တဖန်ဖြစ်ပါစေ။
Como era nos dias de minha juventude, quando a amizade de Deus estava sobre minha tenda;
5 ၅ ထိုအခါ အနန္တ တန်ခိုးရှင်သည် ငါ့ ဘက် ၌ရှိတော်မူ၏။ ငါ့ သားသမီး တို့သည်လည်း ငါ့ ကိုဝိုင်း လျက် နေကြ၏။
Quando o Todo-Poderoso ainda estava comigo, meus filhos ao redor de mim;
Quando eu lavava meus passos com manteiga, e da rocha me corriam ribeiros de azeite!
7 ၇ ငါ သည်မြို့အလယ်၌ ရှောက်၍ ၊ မြို့ တံခါး သို့ သွား လျက်၊ လမ်း ၌ ထိုင် ရာကို ပြင်ဆင် လျက်နေစဉ်တွင်၊
Quando eu saía para a porta da cidade, [e] na praça preparava minha cadeira,
Os rapazes me viam, e abriam caminho; e os idosos se levantavam, e ficavam em pé;
Os príncipes se detinham de falar, e punham a mão sobre a sua boca;
A voz dos líderes se calava, e suas línguas se apegavam a céu da boca;
O ouvido que me ouvia me considerava bem-aventurado, e o olho que me via dava bom testemunho de mim.
12 ၁၂ အကြောင်း မူကား၊ ငါသည်ဆင်းရဲ သောသူ၊ မိဘ မရှိသောသူ၊ ကိုးကွယ် ရာမ ရသောသူ အော်ဟစ် သောအခါ ကယ်တင် တတ်၏။
Porque eu livrava ao pobre que clamava, e ao órfão que não tinha quem o ajudasse.
A bênção do que estava a ponto de morrer vinha sobre mim; e eu fazia o coração da viúva ter grande alegria.
Vestia-me de justiça, e ela me envolvia; e meu juízo era como um manto e um turbante.
Eu era olhos para o cego, e pés para o manco.
Aos necessitados eu era pai; e a causa que eu não sabia, investigava com empenho.
E quebrava os queixos do perverso, e de seus dentes tirava a presa.
18 ၁၈ ငါသည် ကိုယ် အသိုက် ၌ သေ ရသောအခွင့် ရှိလိမ့်မည်။ ငါ့အသက်ရှင်သော နေ့ ရက်တို့သည် သဲလုံး နှင့် အမျှ များပြား လိမ့်မည်ဟု အောက်မေ့၏။
E eu dizia: Em meu ninho expirarei, e multiplicarei [meus] dias como areia.
Minha raiz se estendia junto às águas, e o orvalho ficava de noite em meus ramos.
Minha honra se renovava em mim, e meu arco se revigorava em minha mão.
Ouviam-me, e esperavam; e se calavam ao meu conselho.
Depois de minha palavra nada replicavam, e minhas razões gotejavam sobre eles.
23 ၂၃ မိုဃ်းရေ ကိုငံ့လင့် သကဲ့သို့ ငါ့ ကို ငံ့လင့်လျက်၊ နောက်ကျ သော မိုဃ်းရေကို ခံချင်သကဲ့သို့ ၊ သူ တို့သည် ပစပ် ကို ကျယ်ကျယ်ဖွင့် လျက်နေကြ၏။
Pois esperavam por mim como pela chuva, e abriam sua boca como para a chuva tardia.
24 ၂၄ ငါသည် ပြုံး လျက်သူ တို့ကို ကြည့်ရှုသောအခါ၊ သူတို့သည် မ ယုံ နိုင်ကြ။ ငါ့မျက်နှာ ၏အလင်း ကိုလည်း မပျောက် စေကြ။
Se eu me ria com eles, não acreditavam; e não desfaziam a luz de meu rosto.
25 ၂၅ ငါသည် သူ တို့လမ်း ကိုပဲ့ပြင် ၍ အမြတ် ဆုံးသော နေရာ၌ ထိုင် ၏။ ဗိုလ်ခြေ အလုံးအရင်းနှင့်တကွ ရှင်ဘုရင် ကဲ့သို့ ၎င်း ၊ ညှိုးငယ် သောသူတို့ ကို နှစ်သိမ့် စေသော သူကဲ့သို့ ၎င်း ငါဖြစ်၏။
Eu escolhia o caminho para eles, e me sentava à cabeceira; e habitava como rei entre as tropas, como o consolador dos que choram.
