ယောဘ 9
Then Job answered,
2 ၂ မှန်ပါ၏။ ထိုစကားမှန်ကြောင်းကိုငါသိ၏။ သို့သော်လည်း လူသည်ဘုရားသခင့်ရှေ့တော်၌ အဘယ် သို့ဖြောင့်မတ်ရာသို့ ရောက်နိုင်သနည်း။
“Truly I know that it is so, but how can man be just with God?
If he is pleased to contend with him, he can’t answer him one time in a thousand.
4 ၄ ဘုရားသခင်သည်ထူးဆန်းသောဥာဏ်၊ ကြီးစွာသောတန်ခိုးနှင့် ပြည့်စုံတော်မူသည်ဖြစ်၍၊ အဘယ်သူသည် အာဏာတော်ကို ဆန်၍အောင်နိုင်သနည်း။
God is wise in heart, and mighty in strength. Who has hardened himself against him and prospered?
He removes the mountains, and they don’t know it, when he overturns them in his anger.
He shakes the earth out of its place. Its pillars tremble.
He commands the sun and it doesn’t rise, and seals up the stars.
He alone stretches out the heavens, and treads on the waves of the sea.
He makes the Bear, Orion, and the Pleiades, and the rooms of the south.
He does great things past finding out; yes, marvelous things without number.
Behold, he goes by me, and I don’t see him. He passes on also, but I don’t perceive him.
12 ၁၂ သိမ်းယူတော်မူသောအခါ အဘယ်သူသည် ဆီးတားနိုင်သနည်း။ ကိုယ်တော်သည်အဘယ်သို့ ပြုသနည်းဟု အဘယ်သူဆိုဝံ့သနည်း။
Behold, he snatches away. Who can hinder him? Who will ask him, ‘What are you doing?’
13 ၁၃ ဘုရားသခင်သည် အမျက်ပြေတော်မမူလျှင်၊ မာနကြီး၍ အားပေးသောသူတို့သည် ရှေ့တော်၌ နှိမ့်ချ ခြင်းကို ခံရကြ၏။
“God will not withdraw his anger. The helpers of Rahab stoop under him.
14 ၁၄ ထိုမျှမက ငါသည်အဘယ်သို့ ပြန်လျှောက်ရအံ့နည်း။ ရှေ့တော်၌ အဘယ်သို့သောစကားကို ရွေး၍ လျှောက်ရအံ့နည်း။
How much less will I answer him, and choose my words to argue with him?
15 ၁၅ ငါသည် ဖြောင့်မတ်သော်လည်း ပြန်၍ မလျှောက်ဝံ့ဘဲ၊ တရားမှုကို ဆုံးဖြတ်တော်မူသော အရှင်ကို တောင်းပန်ရုံမျှသာပြုရ၏။
Though I were righteous, yet I wouldn’t answer him. I would make supplication to my judge.
If I had called, and he had answered me, yet I wouldn’t believe that he listened to my voice.
17 ၁၇ အကြောင်းမူကား၊ မိုဃ်းသက်မုန်တိုင်းဖြင့် ငါ့ကို ညှဉ်းဆဲ၍၊ အကြောင်းမရှိဘဲငါ၌ အနာတို့ကို များပြား စေတော်မူ၏။
For he breaks me with a storm, and multiplies my wounds without cause.
He will not allow me to catch my breath, but fills me with bitterness.
19 ၁၉ တန်ခိုးကိုအမှီပြုမည်ဆိုသော်၊ ဘုရားသခင်သည် တန်ခိုးကြီးတော်မူ၏။ တရားကိုအမှီပြုမည်ဆိုပြန် သော်၊ အဘယ်သူသည် ငါ့ဘက်၌ သက်သေခံမည်နည်း။
If it is a matter of strength, behold, he is mighty! If of justice, ‘Who,’ says he, ‘will summon me?’
20 ၂၀ ကိုယ်အပြစ်ကို ပြေစေခြင်းငှါပြုလျှင်၊ ကိုယ်စကားအားဖြင့် တရားရှုံးလိမ့်မည်။ ငါသည် စုံလင်ပြီဟု ဆိုပြန်လျှင်၊ ငါ့သဘောကောက်ကြောင်း ထင်ရှားလိမ့် မည်။
Though I am righteous, my own mouth will condemn me. Though I am blameless, it will prove me perverse.
I am blameless. I don’t respect myself. I despise my life.
22 ၂၂ ငါပြောအံ့သောစကားတချက်ဟူမူကား၊ ဘုရားသခင်သည် စုံလင်သောသူတို့ကို၎င်း၊ ဆိုးညစ်သော သူတို့ကို၎င်း ဖျက်ဆီးတော်မူတတ်၏။
“It is all the same. Therefore I say he destroys the blameless and the wicked.
If the scourge kills suddenly, he will mock at the trial of the innocent.
24 ၂၄ မြေကြီးကိုလူဆိုးတို့ လက်၌အပ်၍၊ တရားသူကြီးတို့၏ မျက်နှာကို ဖျက်တော်မူ၏။ သို့မဟုတ် ထိုအမှုကို စီရင်သောသူကားအဘယ်သူနည်း။
The earth is given into the hand of the wicked. He covers the faces of its judges. If not he, then who is it?
25 ၂၅ တမြို့မှတမြို့သို့ စာပို့သောလုလင်ထက်၊ ငါ့နေ့ ရက်တို့သည် လျင်မြန်၍၊ ကောင်ကျိုးကိုမခံရဘဲ ပြေးတတ် ကြ၏။
“Now my days are swifter than a runner. They flee away. They see no good.
They have passed away as the swift ships, as the eagle that swoops on the prey.
27 ၂၇ ငါသည်မြည်တမ်းသော စကားကိုဖြတ်၍၊ ရွှင်လန်းသောမျက်နှာကိုဆောင်လျက်၊ ရဲရင့်ခြင်းသို့ ရောက်မည်ဟု ငါဆိုသော်လည်း၊
If I say, ‘I will forget my complaint, I will put off my sad face, and cheer up,’
28 ၂၈ ငါခံရသော ဒုက္ခဝေဒနာများသောကြောင့်၊ ကြောက်သောသဘောရှိ၏။ အပြစ်လွှတ်စေဟု ငါ၌စီရင်တော် မမူကြောင်းကို ငါသိ၏။
I am afraid of all my sorrows. I know that you will not hold me innocent.
I will be condemned. Why then do I labor in vain?
If I wash myself with snow, and cleanse my hands with lye,
yet you will plunge me in the ditch. My own clothes will abhor me.
32 ၃၂ ငါသည် ဘုရားသခင်၏စကားကို တဦးနှင့်တဦး တရားတွေ့နိုင်မည်အကြောင်း၊ ဘုရားသခင်သည် ငါကဲ့သို့ လူဖြစ်တော်မူသည်မဟုတ်။
For he is not a man, as I am, that I should answer him, that we should come together in judgment.
There is no umpire between us, that might lay his hand on us both.
Let him take his rod away from me. Let his terror not make me afraid;
then I would speak, and not fear him, for I am not so in myself.
