ယောဘ 9
Then answered Job, and said,
2 ၂ မှန်ပါ၏။ ထိုစကားမှန်ကြောင်းကိုငါသိ၏။ သို့သော်လည်း လူသည်ဘုရားသခင့်ရှေ့တော်၌ အဘယ် သို့ဖြောင့်မတ်ရာသို့ ရောက်နိုင်သနည်း။
Truly I know that it is so: and how could a mortal be righteous before God?
If he were desirous to enter into a contest with him, he could not give him one answer out of a thousand.
4 ၄ ဘုရားသခင်သည်ထူးဆန်းသောဥာဏ်၊ ကြီးစွာသောတန်ခိုးနှင့် ပြည့်စုံတော်မူသည်ဖြစ်၍၊ အဘယ်သူသည် အာဏာတော်ကို ဆန်၍အောင်နိုင်သနည်း။
He is wise of heart, and mighty in strength: who hath hardened himself against him, and escaped unscathed?
[He it is] who removeth mountains, and they know it not, yea, when he overturneth them in his anger;
Who shaketh the earth loose out of her place, that her pillars tremble;
Who speaketh to the sun, and he shineth not, and around the stars he placeth a seal;
Who spread out the heavens by himself alone, and treadeth upon the hillocks of the sea;
Who made the Bear, Orion, and the Pleiades, and the chambers the south;
Who doth great things which are quite unsearchable, and wonders which are quite without number.
Lo, were he to go past by me, I should not see him; and were he to pass along, I should not perceive him.
12 ၁၂ သိမ်းယူတော်မူသောအခါ အဘယ်သူသည် ဆီးတားနိုင်သနည်း။ ကိုယ်တော်သည်အဘယ်သို့ ပြုသနည်းဟု အဘယ်သူဆိုဝံ့သနည်း။
Behold, were he to snatch aught away, who could hold him back? who would say unto him, What dost thou?
13 ၁၃ ဘုရားသခင်သည် အမျက်ပြေတော်မမူလျှင်၊ မာနကြီး၍ အားပေးသောသူတို့သည် ရှေ့တော်၌ နှိမ့်ချ ခြင်းကို ခံရကြ၏။
God will not withdraw his anger: beneath him sink down the helpers of the proud.
14 ၁၄ ထိုမျှမက ငါသည်အဘယ်သို့ ပြန်လျှောက်ရအံ့နည်း။ ရှေ့တော်၌ အဘယ်သို့သောစကားကို ရွေး၍ လျှောက်ရအံ့နည်း။
How much less then could I answer him, and select my words [to contend] with him?
15 ၁၅ ငါသည် ဖြောင့်မတ်သော်လည်း ပြန်၍ မလျှောက်ဝံ့ဘဲ၊ တရားမှုကို ဆုံးဖြတ်တော်မူသော အရှင်ကို တောင်းပန်ရုံမျှသာပြုရ၏။
Whom, were I even righteous, I could not answer? to him that condemneth me I could [only] make supplication.
Or were I to call, and he would answer me, I could yet not believe that he would give ear unto my voice—
17 ၁၇ အကြောင်းမူကား၊ မိုဃ်းသက်မုန်တိုင်းဖြင့် ငါ့ကို ညှဉ်းဆဲ၍၊ အကြောင်းမရှိဘဲငါ၌ အနာတို့ကို များပြား စေတော်မူ၏။
He that bruiseth me with [his] tempest, and multiplieth my wounds without a cause.
He suffereth me not to recover my breath; but feedeth me overmuch with bitter things.
19 ၁၉ တန်ခိုးကိုအမှီပြုမည်ဆိုသော်၊ ဘုရားသခင်သည် တန်ခိုးကြီးတော်မူ၏။ တရားကိုအမှီပြုမည်ဆိုပြန် သော်၊ အဘယ်သူသည် ငါ့ဘက်၌ သက်သေခံမည်နည်း။
If it regard strength, lo, he is the powerful; and if justice, who will cite him for me to appear?
20 ၂၀ ကိုယ်အပြစ်ကို ပြေစေခြင်းငှါပြုလျှင်၊ ကိုယ်စကားအားဖြင့် တရားရှုံးလိမ့်မည်။ ငါသည် စုံလင်ပြီဟု ဆိုပြန်လျှင်၊ ငါ့သဘောကောက်ကြောင်း ထင်ရှားလိမ့် မည်။
If I were righteous even, my own mouth would condemn me: were I innocent, it would still prove me perverse.
I am innocent; I will not have regard for myself: I will despise my life.
22 ၂၂ ငါပြောအံ့သောစကားတချက်ဟူမူကား၊ ဘုရားသခင်သည် စုံလင်သောသူတို့ကို၎င်း၊ ဆိုးညစ်သော သူတို့ကို၎င်း ဖျက်ဆီးတော်မူတတ်၏။
One thing is [certain], therefore have I said it, The innocent and the wicked he bringeth to their end.
If a scourge should slay suddenly, he will mock at the trial of the guiltless.
24 ၂၄ မြေကြီးကိုလူဆိုးတို့ လက်၌အပ်၍၊ တရားသူကြီးတို့၏ မျက်နှာကို ဖျက်တော်မူ၏။ သို့မဟုတ် ထိုအမှုကို စီရင်သောသူကားအဘယ်သူနည်း။
Is a land given up into the hand of the wicked? he covereth the faces of its judges: if this be not the truth, who is it then?
25 ၂၅ တမြို့မှတမြို့သို့ စာပို့သောလုလင်ထက်၊ ငါ့နေ့ ရက်တို့သည် လျင်မြန်၍၊ ကောင်ကျိုးကိုမခံရဘဲ ပြေးတတ် ကြ၏။
And my days pass swifter than a runner: they flee away, they see no happiness,
They hasten along like pirate ships: like the eagle that stoopeth down upon his food.
27 ၂၇ ငါသည်မြည်တမ်းသော စကားကိုဖြတ်၍၊ ရွှင်လန်းသောမျက်နှာကိုဆောင်လျက်၊ ရဲရင့်ခြင်းသို့ ရောက်မည်ဟု ငါဆိုသော်လည်း၊
If I say, I will forget my complaint, I will leave off my sorrowful countenance, and recover my cheerfulness:
28 ၂၈ ငါခံရသော ဒုက္ခဝေဒနာများသောကြောင့်၊ ကြောက်သောသဘောရှိ၏။ အပြစ်လွှတ်စေဟု ငါ၌စီရင်တော် မမူကြောင်းကို ငါသိ၏။
O then would I be in dread of all my pains; I know that thou wilt not declare me innocent.
I must ever be guilty: why then should I fatigue myself for nought?
If I were to wash myself in snow-water, to cleanse myself in the purity of my hands:
Even then wouldst thou plunge me in the ditch, that my own clothes would render me abhorred.
32 ၃၂ ငါသည် ဘုရားသခင်၏စကားကို တဦးနှင့်တဦး တရားတွေ့နိုင်မည်အကြောင်း၊ ဘုရားသခင်သည် ငါကဲ့သို့ လူဖြစ်တော်မူသည်မဟုတ်။
For he is not a man, like me, that I could answer him, that we should enter together into a contest.
There is no one who can decide between us, who could lay his hand upon us both.
Let him but remove from me his rod, and let not his dread terrify me:
Then would I speak, and not fear him; for the like I feel not within me.
