ယောဘ 9
Then Job answered and said:
2 ၂ မှန်ပါ၏။ ထိုစကားမှန်ကြောင်းကိုငါသိ၏။ သို့သော်လည်း လူသည်ဘုရားသခင့်ရှေ့တော်၌ အဘယ် သို့ဖြောင့်မတ်ရာသို့ ရောက်နိုင်သနည်း။
Of a truth I know that it is so; and how can man be just with God?
If one should desire to contend with Him, he could not answer Him one of a thousand.
4 ၄ ဘုရားသခင်သည်ထူးဆန်းသောဥာဏ်၊ ကြီးစွာသောတန်ခိုးနှင့် ပြည့်စုံတော်မူသည်ဖြစ်၍၊ အဘယ်သူသည် အာဏာတော်ကို ဆန်၍အောင်နိုင်သနည်း။
He is wise in heart, and mighty in strength; who hath hardened himself against Him, and prospered?
Who removeth the mountains, and they know it not, when He overturneth them in His anger.
Who shaketh the earth out of her place, and the pillars thereof tremble.
Who commandeth the sun, and it riseth not; and sealeth up the stars.
Who alone stretcheth out the heavens, and treadeth upon the waves of the sea.
Who maketh the Bear, Orion, and the Pleiades, and the chambers of the south.
Who doeth great things past finding out; yea, marvellous things without number.
Lo, He goeth by me, and I see Him not. He passeth on also, but I perceive Him not.
12 ၁၂ သိမ်းယူတော်မူသောအခါ အဘယ်သူသည် ဆီးတားနိုင်သနည်း။ ကိုယ်တော်သည်အဘယ်သို့ ပြုသနည်းဟု အဘယ်သူဆိုဝံ့သနည်း။
Behold, He snatcheth away, who can hinder Him? Who will say unto Him: 'What doest Thou?'
13 ၁၃ ဘုရားသခင်သည် အမျက်ပြေတော်မမူလျှင်၊ မာနကြီး၍ အားပေးသောသူတို့သည် ရှေ့တော်၌ နှိမ့်ချ ခြင်းကို ခံရကြ၏။
God will not withdraw His anger; the helpers of Rahab did stoop under Him.
14 ၁၄ ထိုမျှမက ငါသည်အဘယ်သို့ ပြန်လျှောက်ရအံ့နည်း။ ရှေ့တော်၌ အဘယ်သို့သောစကားကို ရွေး၍ လျှောက်ရအံ့နည်း။
How much less shall I answer Him, and choose out my arguments with Him?
15 ၁၅ ငါသည် ဖြောင့်မတ်သော်လည်း ပြန်၍ မလျှောက်ဝံ့ဘဲ၊ တရားမှုကို ဆုံးဖြတ်တော်မူသော အရှင်ကို တောင်းပန်ရုံမျှသာပြုရ၏။
Whom, though I were righteous, yet would I not answer; I would make supplication to Him that contendeth with me.
If I had called, and He had answered me; yet would I not believe that He would hearken unto my voice —
17 ၁၇ အကြောင်းမူကား၊ မိုဃ်းသက်မုန်တိုင်းဖြင့် ငါ့ကို ညှဉ်းဆဲ၍၊ အကြောင်းမရှိဘဲငါ၌ အနာတို့ကို များပြား စေတော်မူ၏။
He that would break me with a tempest, and multiply my wounds without cause;
That would not suffer me to take my breath, but fill me with bitterness.
19 ၁၉ တန်ခိုးကိုအမှီပြုမည်ဆိုသော်၊ ဘုရားသခင်သည် တန်ခိုးကြီးတော်မူ၏။ တရားကိုအမှီပြုမည်ဆိုပြန် သော်၊ အဘယ်သူသည် ငါ့ဘက်၌ သက်သေခံမည်နည်း။
If it be a matter of strength, lo, He is mighty! and if of justice, who will appoint me a time?
20 ၂၀ ကိုယ်အပြစ်ကို ပြေစေခြင်းငှါပြုလျှင်၊ ကိုယ်စကားအားဖြင့် တရားရှုံးလိမ့်မည်။ ငါသည် စုံလင်ပြီဟု ဆိုပြန်လျှင်၊ ငါ့သဘောကောက်ကြောင်း ထင်ရှားလိမ့် မည်။
Though I be righteous, mine own mouth shall condemn me; though I be innocent, He shall prove me perverse.
I am innocent — I regard not myself, I despise my life.
22 ၂၂ ငါပြောအံ့သောစကားတချက်ဟူမူကား၊ ဘုရားသခင်သည် စုံလင်သောသူတို့ကို၎င်း၊ ဆိုးညစ်သော သူတို့ကို၎င်း ဖျက်ဆီးတော်မူတတ်၏။
It is all one — therefore I say: He destroyeth the innocent and the wicked.
If the scourge slay suddenly, He will mock at the calamity of the guiltless.
24 ၂၄ မြေကြီးကိုလူဆိုးတို့ လက်၌အပ်၍၊ တရားသူကြီးတို့၏ မျက်နှာကို ဖျက်တော်မူ၏။ သို့မဟုတ် ထိုအမှုကို စီရင်သောသူကားအဘယ်သူနည်း။
The earth is given into the hand of the wicked; he covereth the faces of the judges thereof; if it be not He, who then is it?
25 ၂၅ တမြို့မှတမြို့သို့ စာပို့သောလုလင်ထက်၊ ငါ့နေ့ ရက်တို့သည် လျင်မြန်၍၊ ကောင်ကျိုးကိုမခံရဘဲ ပြေးတတ် ကြ၏။
Now my days are swifter than a runner; they flee away, they see no good.
They are passed away as the swift ships; as the vulture that swoopeth on the prey.
27 ၂၇ ငါသည်မြည်တမ်းသော စကားကိုဖြတ်၍၊ ရွှင်လန်းသောမျက်နှာကိုဆောင်လျက်၊ ရဲရင့်ခြင်းသို့ ရောက်မည်ဟု ငါဆိုသော်လည်း၊
If I say: 'I will forget my complaint, I will put off my sad countenance, and be of good cheer',
28 ၂၈ ငါခံရသော ဒုက္ခဝေဒနာများသောကြောင့်၊ ကြောက်သောသဘောရှိ၏။ အပြစ်လွှတ်စေဟု ငါ၌စီရင်တော် မမူကြောင်းကို ငါသိ၏။
I am afraid of all my pains, I know that Thou wilt not hold me guiltless.
I shall be condemned; why then do I labour in vain?
If I wash myself with snow water, and make my hands never so clean;
Yet wilt Thou plunge me in the ditch, and mine own clothes shall abhor me.
32 ၃၂ ငါသည် ဘုရားသခင်၏စကားကို တဦးနှင့်တဦး တရားတွေ့နိုင်မည်အကြောင်း၊ ဘုရားသခင်သည် ငါကဲ့သို့ လူဖြစ်တော်မူသည်မဟုတ်။
For He is not a man, as I am, that I should answer Him, that we should come together in judgment.
There is no arbiter betwixt us, that might lay his hand upon us both.
Let Him take His rod away from me, and let not His terror make me afraid;
Then would I speak, and not fear Him; for I am not so with myself.
