ယောဘ 4
Then Eliphaz the Temanite answered, and said,
2 ၂ ငါတို့သည် သင်နှင့် နှုတ်ဆက်စမ်းလျှင်၊ သင်သည် စိတ်ပျက်ကောင်းပျက်လိမ့်မည်။ သို့သော်လည်း၊ အဘယ်သူသည် စကားမပြောဘဲ နေနိုင်မည်နည်း။
If a man tries to converse with thee, will thou be grieved? But who can withhold himself from speaking?
Behold, thou have instructed many, and thou have strengthened the weak hands.
Thy words have upheld him who was falling, and thou have made firm the feeble knees.
But now it comes to thee, and thou faint. It touches thee, and thou are troubled.
6 ၆ သင်၏ရိုသေသောသဘော၊ ယုံကြည်ကိုးစားသောသဘော၊ မြော်လင့်သောသဘော၊ တည်ကြည်သော သဘော၊ တရားသဖြင့် ကျင့်တတ်သောသဘောသည် အဘယ်မှာရှိသနည်း။
Is not thy fear of God thy confidence, the integrity of thy ways thy hope?
7 ၇ အပြစ်နှင့်ကင်းလွတ်လျက်ပင် ပျက်စီးခြင်းသို့ အဘယ်သူရောက်သနည်း။ ဖြောင့်မတ်သောသူသည် အဘယ်အရပ်၌ ဆုံးသနည်းဟု ဆင်ခြင်ပါလော့။
Remember, I pray thee, who ever perished, being innocent? Or where were the upright cut off?
8 ၈ ငါသိမြင်သည်အတိုင်း၊ မတရားသော လယ်ထွန်ခြင်းကို ပြုသောသူနှင့် အဓမ္မမျိုးစေ့ကို ကြဲသောသူတို့ သည် ထိုသို့နှင့်အညီ စပါးရိတ်တတ်ကြ၏။
According as I have seen, those who plow iniquity, and sow trouble, reap the same.
By the breath of God they perish, and by the blast of his anger they are consumed.
The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.
11 ၁၁ ဘမ်း၍ စားစရာမရှိသောကြောင့်၊ ကြမ်းတမ်းသော ခြင်္သေ့သည်သေ၍၊ ခြင်္သေ့မ၏သားငယ်တို့သည် အရပ်ရပ် ကွဲပြားရကြ၏။
The old lion perishes for lack of prey, and the whelps of the lioness are scattered abroad.
Now a thing was secretly brought to me, and my ear received a whisper of it.
13 ၁၃ လူတို့သည်ကြီးစွာသော အိပ်ပျော်ခြင်းသို့ရောက်၍၊ ထူးဆန်းသောရူပါရုံထင်ရှားရာ ကာလညဉ့်အချိန်၌ ငါအောက်မေ့စဉ်တွင်၊
In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falls on men,
fear came upon me, and trembling, which made all my bones to shake.
Then a spirit passed before my face; the hair of my flesh stood up.
16 ၁၆ ထိုဝိညာဉ်သည်ရပ်နေ၍၊ ပုံသဏ္ဍာန်လည်း သေချာစွာ မထင်မရှားအရိပ်ကိုသာ ငါမြင်ရ၏။ ငြင်းသော အသံရှိ၍ ငါကြားသောစကားသံဟူမူကား၊
It stood still, but I could not discern the appearance of it. A form was before my eyes. There was silence, and I heard a voice, saying,
17 ၁၇ သေတတ်သောလူသည် ဘုရားသခင့်ရှေ့မှာ ဖြောင့်မတ်ခြင်းရှိရသလော။ လူသတ္တဝါသည် ဖန်ဆင်း တော်မူသော အရှင်ရှေ့မှာ သန့်ရှင်းခြင်း ရှိရသလော။
Shall mortal man be more just than God? Shall a man be more pure than his maker?
Behold, he puts no trust in his servants, and he charges his agents with folly.
19 ၁၉ သို့ဖြစ်လျှင် မြေမှုန့်၌တည်၍ မြေထဲတွင် နေတတ်သောသူတို့ကို အဘယ်ဆိုဘွယ်ရှိအံ့နည်း။ ထိုသူတို့ကို ပိုးရွပင်နိုင်တတ်၏။
How much more those who dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed before the moth!
Between morning and evening they are destroyed. They perish forever without any regarding it.
Is not their tent-cord plucked up within them? They die, and that without wisdom.
