ယောဘ 3
After this Job opened his mouth, and cursed his day.
And Job answered and said,
3 ၃ ငါဘွားသော နေ့ရက်ပျက်စီးပါစေ။ သားယောက်ျားကို ပဋိသန္ဓေယူပြီဟုသိတင်းကြားပြောသော ညဉ့်လည်း ပျက်စီးပါစေ။
Let the day perish in which I was born, and the night which said, There is a man-child conceived.
Let that day be darkness. Let not God from above seek for it, nor let the light shine upon it.
5 ၅ မှောင်မိုက်၊ သေမင်းအရိပ်သည် ထိုနေ့ရက် အသရေကို ရှုတ်ချပါစေ။ မိုဃ်းတိမ်ထပ် လွှမ်းမိုးပါစေ။ မွန်းတည့်အရှိန်ဖြင့် ကြောက်မက်ဘွယ် ဖြစ်ပါစေ။
Let darkness and the shadow of death claim it for their own. Let a cloud dwell upon it. Let blackness come upon it.
As for that night, let thick darkness seize upon it. Let it not rejoice among the days of the year. Let it not come into the number of the months.
Lo, let that night be barren. Let no joyful voice come in it.
Let them curse it who curse the day, who are ready to rouse up leviathan.
9 ၉ ညဦးယံကြယ်တို့သည် မိုက်ပါစေ။ ထိုညဉ့်သည် အလင်းကိုတောင့်တ၍ မရပါစေနှင့်။ နံနက်မိုဃ်းလင်း ကို မမြင်ပါစေနှင့်။ အကြောင်းမူကား၊
Let the stars of the twilight of it be dark. Let it look for light, but have none, nor let it behold the eyelids of the morning.
Because it did not shut up the doors of my mother's womb, nor hide trouble from my eyes.
Why did I not die from the womb? Why did I not give up the spirit when my mother bore me?
Why did the knees receive me? Or why the breast, that I should suck?
For now I should have lain down and been quiet. I should have slept. Then I would have been at rest
with kings and counselors of the earth, who built waste places for themselves,
15 ၁၅ မှူးမတ်တို့နှင့်၎င်း၊ ရွှေကိုရတတ်၍ ဘဏ္ဍာတိုက်၌ ငွေကိုအပြည့်သိုထားသောမင်းတို့နှင့်၎င်း ငါငြိမ်းရပြီ။
or with rulers who had gold, who filled their houses with silver.
Or I should have been as a hidden untimely birth, as infants that never saw light.
There the wicked cease from troubling, and there the weary are at rest.
There the prisoners are at ease together. They do not hear the voice of the taskmaster.
The small and the great are there. And the servant is free from his master.
20 ၂၀ ဒုက္ခဆင်းရဲခံရသောသူအား အဘယ်ကြောင့်အလင်းကိုပေးသနည်း။ စိတ်နှလုံးခါးသောသူအား အဘယ်ကြောင့် အသက်ကိုပေးသနည်း။
Why is light given to him who is in misery, and life to the bitter in soul,
21 ၂၁ သူတို့သည် သေခြင်းကို တောင့်တ၍မရနိုင်။ ဝှက်ထားသော ဥစ္စာကိုဘော်ခြင်းငှါ တူးသည် ထက်သေ ခြင်းအကြောင်းကို ဘော်ခြင်းငှါ သာ၍ထူးကြ၏။
who long for death, but it comes not, and dig for it more than for hid treasures,
who rejoice exceedingly, and are glad when they can find the grave?
23 ၂၃ မိမိသွားသောလမ်း ကွယ်ပျောက်သောသူ၊ ဘုရားသခင်ဆီးကာ ချုပ်ထားသောသူအား အလင်းနှင့် အသက်ကို အဘယ်ကြောင့် ပေးသနည်း။
Why is light given to a man whose way is hid, and whom God has hedged in?
24 ၂၄ အစာစားခြင်းအရာ၌ ငါညည်းတွားခြင်းရှိ၏။ ငိုကြွေးမြည်တမ်းခြင်း မျက်ရည်သည်လည်း ရေစီးသကဲ့သို့ ဖြစ်၏။
For my sighing comes before I eat, and my groanings are poured out like water.
For the thing which I fear comes upon me, and that which I am afraid of comes to me.
26 ၂၆ ငါသည်ငြိမ်ဝပ်ခြင်းမရှိ။ ချမ်းဧခြင်းမရှိ။ သက်သာခြင်းမရှိ။ ဒုက္ခဆင်းရဲသက်သက်ရှိသည်ဟု မြွက်ဆို လေ၏။
I am not at ease, nor am I quiet, neither have I rest, but trouble comes.
