ယောဘ 27
Giobbe riprese il suo discorso e disse:
2 ၂ ငါ့ကိုအမှုရှုံးစေတော်မူသော ဘုရားသခင်၊ ငါ့ဝိညာဉ်ကို ညှဉ်းဆဲတော်မူသော အနန္တတန်ခိုးရှင်သည် အသက်ရှင်တော်မူသည် မှန်လျှင်၊
“Come vive Iddio che mi nega giustizia, come vive l’Onnipotente che mi amareggia l’anima,
finché avrò fiato e il soffio di Dio sarà nelle mie nari,
le mie labbra, no, non diranno nulla d’ingiusto, e la mia lingua non proferirà falsità.
5 ၅ သင်တို့သဘောဖြောင့်သည်ဟု ဝန်ခံသောစကားသည် ငါနှင့် ဝေးပါစေသော။ ငါသည် ကိုယ် သဘောဖြင့်သည်ကို သေသည်တိုင်အောင် မငြင်း။
Lungi da me l’idea di darvi ragione! Fino all’ultimo respiro non mi lascerò togliere la mia integrità.
6 ၆ ငါသည် တရားကိုအကျင့်ကိုလက်မလွှတ်၊ စွဲကိုင်လျက်နေမည်။ အသက်ရှင်သမျှကာလပတ်လုံး ကိုယ်စိတ်နှလုံးသည် ကိုယ်ကိုအပြစ်မတင်ရ။
Ho preso a difendere la mia giustizia e non cederò; il cuore non mi rimprovera uno solo de’ miei giorni.
Sia trattato da malvagio il mio nemico e da perverso chi si leva contro di me!
8 ၈ အဓမ္မလူသည် ဆုံးခြင်းသို့ရောက်၍၊ အသက်ဝိညာဉ်ကိုဘုရား သခင်နှုတ်တော်မူသောအခါ အဘယ် မြော်လင့်စရာရှိသေးသနည်း။
Quale speranza rimane mai all’empio quando Iddio gli toglie, gli rapisce l’anima?
Iddio presterà egli orecchio al grido di lui, quando gli verrà sopra la distretta?
Potrà egli prendere il suo diletto nell’Onnipotente? invocare Iddio in ogni tempo?
11 ၁၁ ဘုရားသခင်၏အမှုတော်တို့ကို သင်တို့အား ငါပြသမည်။ အနန္တတန်ခိုးရှင် ကြံစည်တော်မူသောအရာ တို့ကို ငါထိမ်ဝှက်၍မထား။
Io vi mostrerò il modo d’agire di Dio, non vi nasconderò i disegni dell’Onnipotente.
Ma queste cose voi tutti le avete osservate e perché dunque vi perdete in vani discorsi?
13 ၁၃ လူဆိုးအား ဘုရားသခင်ပေးတော်မူသောဆုလပ်၊ ညှဉ်းဆဲတတ်သောသူသည်အနန္တတန်ခိုးရှင်၏ လက်တော်မှ ခံရသော အမွေဥစ္စာဟူမူကား၊
Ecco la parte che Dio riserba all’empio, l’eredità che l’uomo violento riceve dall’Onnipotente.
Se ha figli in gran numero son per la spada; la sua progenie non avrà pane da saziarsi.
15 ၁၅ သူ၌ကျန်ကြွင်းသော သူတို့ကို သေမင်းသင်္ဂြိုဟ် လိမ့်မည်။ သူ၏မုတ်ဆိုးမတို့သည် ငိုကြွေးခြင်းကို မပြု ရကြ။
I superstiti son sepolti dalla morte, e le vedove loro non li piangono.
Se accumula l’argento come polvere, se ammucchia vestiti come fango;
17 ၁၇ ထိုအဝတ်တန်ဆာကို ဖြောင့်မတ်သော်သူသည် ဝတ်ဆင်လိမ့်မည်။ ထိုငွေကို အပြစ်ကင်းသော သူသည် ဝေငှလိမ့်မည်။
li ammucchia, sì, ma se ne vestirà il giusto, e l’argento l’avrà come sua parte l’innocente.
La casa ch’ei si edifica è come quella della tignuola, come il capanno che fa il guardiano della vigna.
Va a letto ricco, ma per l’ultima volta; apre gli occhi e non è più.
Terrori lo sorprendono come acque; nel cuor della notte lo rapisce un uragano.
Il vento d’oriente lo porta via, ed egli se ne va; lo spazza in un turbine dal luogo suo.
Iddio gli scaglia addosso i suoi dardi, senza pietà, per quanto egli tenti di scampare a’ suoi colpi.
La gente batte le mani quando cade, e fischia dietro a lui quando lascia il luogo dove stava.
