ယောဘ 19
1 ၁ ယောဘပြန်၍ မြွက်ဆိုသည်ကား၊ သင်တို့သည် ငါ့စိတ်ဝိညာဉ်ကို နှောင့်ရှက်၍ အဘယ်မျှကာလပတ်လုံး သင်တို့စကားဖြင့် ငါ့ကိုချိုးဖဲ့ကြလိမ့်မည်နည်း။
Then Job answered and said,
2 ၂
How long will ye vex my soul, and break me in pieces with words?
These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed that ye make yourselves strange to me.
And be it indeed that I have erred, mine error remaineth with myself.
If indeed ye will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach:
Know now that God hath overthrown me, and hath compassed me with his net.
7 ၇ ငါသည်ကိုယ်ခံရသော ညှဉ်းဆဲခြင်းကိုအကြောင်းပြု၍ မြည်တမ်းသော်လည်း၊ အဘယ်သူမျှ နားမထောင်။ အော်ဟစ်သော်လည်း တရားသဖြင့် စီရင်သောသူမရှိ။
Behold, I cry out of wrong, but I am not heard: I cry aloud, but there is no judgment.
He hath fenced up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths.
He hath stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
10 ၁၀ ငါ့ကိုဝိုင်း၍ ဖျက်ဆီးတော်မူသဖြင့် ငါပျောက် ကုန်ပြီ။ သစ်ပင်ကို နှုတ်သကဲ့သို့၊ ငါမြော်လင့်ရသော အခွင့်ကို နှုတ်တော်မူပြီ။
He hath destroyed me on every side, and I am gone: and mine hope hath he removed like a tree.
He hath also kindled his wrath against me, and he counteth me unto him as one of his enemies.
His troops come together, and raise up their way against me, and encamp round about my tabernacle.
13 ၁၃ ငါ့ညီအစ်ကိုတို့ကို ငါနှင့် ကွာဝေးစေတော်မူ၏။ ငါ့အသိအကျွမ်းတို့သည် ငါ့ကိုမသိ၊ ရိုင်းသောသူဖြစ် ကြ၏။
He hath put my brethren far from me, and mine acquaintance are verily estranged from me.
My kinsfolk have failed, and my familiar friends have forgotten me.
15 ၁၅ ငါ့ကျွန်မများ၊ ငါ့အိမ်သူအိမ်သားများတို့သည် ငါ့ကိုဧည့်သည်ကဲ့သို့၎င်း၊ တကျွန်းတနိုင်ငံသားကဲ့သို့၎င်း မှတ်ကြ၏။
They that dwell in mine house, and my maids, count me for a stranger: I am an alien in their sight.
I called my servant, and he gave me no answer; I intreated him with my mouth.
My breath is strange to my wife, though I intreated for the children’s sake of mine own body.
Yea, young children despised me; I arose, and they spake against me.
All my inward friends abhorred me: and they whom I loved are turned against me.
My bone cleaveth to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.
21 ၂၁ အိုအဆွေခင်ပွန်းတို့၊ ငါ့ကိုသနားကြပါ။ ငါ့ကိုသနားကြပါ။ ဘုရားသခင်၏ လက်တော်သည် ငါ့ကိုထိခိုက်ပါပြီ။
Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends; for the hand of God hath touched me.
22 ၂၂ ဘုရားသခင်ညှဉ်းဆဲတော်မူသည်နည်းတူ အဘယ်ကြောင့် သင်တို့သည် ညှဉ်းဆဲကြသနည်း။ အဘယ်ကြောင့် ငါ့အသားကို စား၍ မရောင်ရဲ့ဘဲနေကြသနည်း။
Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
Oh that my words were now written! oh that they were printed in a book!
That they were graven with an iron pen and lead in the rock for ever!
For I know that my redeemer liveth, and that he shall stand at the latter day upon the earth:
26 ၂၆ ငါ့အရေကုန်ပြီးမှ ဤကိုယ်ကိုပင် ဖျက်ဆီးသော်လည်း၊ ငါသည်ကိုယ်ခန္ဓာ၌ ဘုရားသခင်ကိုမြင်မည်ဟူ၍ ၎င်း ငါသိ၏။
And though after my skin worms destroy this body, yet in my flesh shall I see God:
27 ၂၇ ငါ့ဘက်၌ နေတော်မူသောဘုရားသခင်ကို ငါမြင်မည်။ သူတပါးမြင်သည်သာမက၊ ငါသည် ကိုယ် မျက်စိနှင့်ဖူးမြင်မည်။ ထိုသို့မြော်လင့်၍ ငါ့ကျောက်ကပ် သည် ပျက်လျက်ရှိ၏။
Whom I shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another; though my reins be consumed within me.
28 ၂၈ ယခုမှာသင်တို့က၊ ငါတို့သည် သူ့ကိုအဘယ်သို့ ညှဉ်းဆဲရမည်နည်း။ သူ၌အပြစ်တင်သောအခွင့်ကို အဘယ်သို့ တွေ့ရမည်နည်းဟု ဆိုကြသည်ဖြစ်၍၊
But ye should say, Why persecute we him, seeing the root of the matter is found in me?
29 ၂၉ ထားဘေးကိုကြောက်ကြလော့။ အကြောင်းမူကား၊ အမျက်တော်သည်ထားဘေးဖြင့် အပြစ်ပေးတတ် ၏။ အပြစ်စီရင်ရသောအချိန်ရှိကြောင်းကို သိမှတ်ကြလော့ဟု မြွက်ဆို၏။
Be ye afraid of the sword: for wrath bringeth the punishments of the sword, that ye may know there is a judgment.
