တမန်တော်ဝတ္ထု 27
1 ၁ ဖေတ္တုသည်ကျွန်ုပ်တို့ကိုဣတလိပြည်သို့ သင်္ဘောဖြင့်ပို့ရန်ဆုံးဖြတ်ပြီးနောက် ပေါလု နှင့်အခြားအကျဉ်းသားအချို့တို့ကို ဧက ရာဇ်မင်းတပ်တော်ဟုခေါ်သောတစ်ထောင်တပ် မှတပ်မှူးယုလလက်သို့ပေးအပ်လိုက်၏။-
ജലപഥേനാസ്മാകമ് ഇതോലിയാദേശം പ്രതി യാത്രായാം നിശ്ചിതായാം സത്യാം തേ യൂലിയനാമ്നോ മഹാരാജസ്യ സംഘാതാന്തർഗതസ്യ സേനാപതേഃ സമീപേ പൗലം തദന്യാൻ കതിനയജനാംശ്ച സമാർപയൻ|
2 ၂ ကျွန်ုပ်တို့သည်အာရှနယ်ကမ်းခြေတစ်လျှောက် ရှိသော သင်္ဘောဆိပ်မြို့များသို့သွားမည့်ဆဲဆဲ ဖြစ်သောသင်္ဘောတစ်စင်းပေါ်သို့တက်၍ရွက် လွှင့်ကြ၏။ ထိုသင်္ဘောသည်အာဒြမုတ္တိမြို့မှ လာသောသင်္ဘောဖြစ်၏။ မာကေဒေါနိပြည် သက်သာလောနိတ်မြို့သားအာရိတ္တခုသည် လည်းကျွန်ုပ်တို့နှင့်အတူပါလာ၏။-
വയമ് ആദ്രാമുത്തീയം പോതമേകമ് ആരുഹ്യ ആശിയാദേശസ്യ തടസമീപേന യാതും മതിം കൃത്വാ ലങ്ഗരമ് ഉത്ഥാപ്യ പോതമ് അമോചയാമ; മാകിദനിയാദേശസ്ഥഥിഷലനീകീനിവാസ്യാരിസ്താർഖനാമാ കശ്ചിദ് ജനോഽസ്മാഭിഃ സാർദ്ധമ് ആസീത്|
3 ၃ နောက်တစ်နေ့၌ကျွန်ုပ်တို့သည်ဇိဒုန်မြို့သို့ ဆိုက်ကပ်ကြ၏။ ယုလိသည်ပေါလုကိုသနား ကြင်နာစိတ်ရှိသဖြင့် မိတ်ဆွေများထံသွား ရောက်တွေ့ဆုံခွင့်ပြု၏။-
പരസ്മിൻ ദിവസേ ഽസ്മാഭിഃ സീദോന്നഗരേ പോതേ ലാഗിതേ തത്ര യൂലിയഃ സേനാപതിഃ പൗലം പ്രതി സൗജന്യം പ്രദർഥ്യ സാന്ത്വനാർഥം ബന്ധുബാന്ധവാൻ ഉപയാതുമ് അനുജജ്ഞൗ|
4 ၄ ထိုသူတို့အားလည်းပေါလုကိုပြုစုလုပ်ကျွေး ခွင့်ပေး၏။ ထိုမြို့မှထွက်ခွာကြသောအခါ လေဆန်နှင့်ကြုံနေသဖြင့် ကုပရုကျွန်းလေ ရိပ်ကိုခို၍ရွက်လွှင့်ရကြ၏။-
തസ്മാത് പോതേ മോചിതേ സതി സമ്മുഖവായോഃ സമ്ഭവാദ് വയം കുപ്രോപദ്വീപസ്യ തീരസമീപേന ഗതവന്തഃ|
5 ၅ ထိုနောက်ကိလိကိပြည်နှင့်ပံဖုလိပြည်ပင် လယ်ပြင်ကိုဖြတ်၍ကူးကြရာ လုကိပြည် မုရမြို့သို့ရောက်ကြ၏။-
കിലികിയായാഃ പാമ്ഫൂലിയായാശ്ച സമുദ്രസ്യ പാരം ഗത്വാ ലൂകിയാദേശാന്തർഗതം മുരാനഗരമ് ഉപാതിഷ്ഠാമ|
6 ၆ ထိုမြို့တွင်ဣတလိပြည်သို့သွားမည့်အာလေ ဇန္ဒြိမြို့မှရောက်ရှိလာသောသင်္ဘောတစ်စင်းကို တွေ့သဖြင့် တပ်မှူးသည်ကျွန်ုပ်တို့အားထို သင်္ဘောပေါ်သို့တက်စေ၏။
തത്സ്ഥാനാദ് ഇതാലിയാദേശം ഗച്ഛതി യഃ സികന്ദരിയാനഗരസ്യ പോതസ്തം തത്ര പ്രാപ്യ ശതസേനാപതിസ്തം പോതമ് അസ്മാൻ ആരോഹയത്|
7 ၇ ကျွန်ုပ်တို့သည်တရွေ့ရွေ့ရက်ပေါင်းများစွာရွက် လွှင့်ပြီးနောက် ကနိဒ်မြို့အနီးသို့ခက်ခက်ခဲခဲ နှင့်ရောက်ကြ၏။ လေမသင့်၍ရှေ့သို့မသွား နိုင်သဖြင့်ကျွန်ုပ်တို့သည်သာလမုန်အငူ အနီးမှဖြတ်၍ ကရေတေကျွန်းတောင်ဘက် လေရိပ်ကိုခိုလျက်ရွက်လွှင့်ကြ၏။-
തതഃ പരം ബഹൂനി ദിനാനി ശനൈഃ ശനൈഃ ർഗത്വാ ക്നീദപാർശ്വോപസ്ഥ്തിഃ പൂർവ്വം പ്രതികൂലേന പവനേന വയം സൽമോന്യാഃ സമ്മുഖമ് ഉപസ്ഥായ ക്രീത്യുപദ്വീപസ്യ തീരസമീപേന ഗതവന്തഃ|
8 ၈ ပင်လယ်ကမ်းနှင့်ခပ်နီးနီးရွက်လွှင့်လျက် ခက် ခက်ခဲခဲနှင့်လာသဲမြို့အနီးဆိပ်သာယာ ဟုခေါ်သောအရပ်သို့ရောက်ကြ၏။
കഷ്ടേന തമുത്തീര്യ്യ ലാസേയാനഗരസ്യാധഃ സുന്ദരനാമകം ഖാതമ് ഉപാതിഷ്ഠാമ|
9 ၉ ကျွန်ုပ်တို့သည်ထိုအရပ်တွင်ရက်ပေါင်းမျာစွာ ရပ်နားခဲ့ကြရာ အပြစ်ဖြေရာပွဲနေ့အခါ ပင်လွန်၍လာပြီ။ ထို့ကြောင့်ပင်လယ်ခရီးပြု ရန်ဘေးအန္တရာယ်မကင်းတော့ပေ။ သို့ဖြစ်၍ ပေါလုက၊-
ഇത്ഥം ബഹുതിഥഃ കാലോ യാപിത ഉപവാസദിനഞ്ചാതീതം, തത്കാരണാത് നൗവർത്മനി ഭയങ്കരേ സതി പൗലോ വിനയേന കഥിതവാൻ,
10 ၁၀ ``အချင်းတို့၊ ယခုအခါ၌ပင်လယ်ခရီး ပြုမည်ဆိုပါက သင်္ဘောနှင့်ကုန်ပစ္စည်းများ သာမကကျွန်ုပ်တို့၏အသက်ပါဆုံးရှုံး စရာရှိကြောင်းငါတွေ့မြင်၏'' ဟုသတိ ပေးစကားပြောကြား၏။-
ഹേ മഹേച്ഛാ അഹം നിശ്ചയം ജാനാമി യാത്രായാമസ്യാമ് അസ്മാകം ക്ലേശാ ബഹൂനാമപചയാശ്ച ഭവിഷ്യന്തി, തേ കേവലം പോതസാമഗ്ര്യോരിതി നഹി, കിന്ത്വസ്മാകം പ്രാണാനാമപി|
11 ၁၁ သို့ရာတွင်တပ်မှူးသည်ပေါလု၏စကားထက် ရေယာဉ်မှူးနှင့်သင်္ဘောပိုင်ရှင်တို့၏စကားကို ပို၍ယုံ၏။-
തദാ ശതസേനാപതിഃ പൗലോക്തവാക്യതോപി കർണധാരസ്യ പോതവണിജശ്ച വാക്യം ബഹുമംസ്ത|
12 ၁၂ ဤဆိပ်ကမ်းတွင်ဆောင်းကာလပတ်လုံးရပ်နား ရန်မသင့်သဖြင့် လူများစုကဤဆိပ်ကမ်းမှ ထွက်ခွာပြီးလျှင် ဖြစ်နိုင်ပါကဖိနိတ်မြို့သို့ ရောက်အောင်သွား၍ဆောင်းရာသီအတွက်ရပ် နားလိုကြ၏။ ဖိနိတ်ဆိပ်ကမ်းကားကရေတေ ကျွန်းတွင်ရှိ၍ အနောက်တောင်နှင့်အနောက် မြောက်သို့မျက်နှာမူလျက်ရှိသတည်း။
തത് ഖാതം ശീതകാലേ വാസാർഹസ്ഥാനം ന തസ്മാദ് അവാചീപ്രതീചോർദിശോഃ ക്രീത്യാഃ ഫൈനീകിയഖാതം യാതും യദി ശക്നുവന്തസ്തർഹി തത്ര ശീതകാലം യാപയിതും പ്രായേണ സർവ്വേ മന്ത്രയാമാസുഃ|
13 ၁၃ တောင်လေပြေကလေးစ၍တိုက်ခတ်လာသော အခါ သင်္ဘောသားတို့သည်မိမိတို့၏အကြံ အောင်မည်ဟုထင်မှတ်လျက် ကျောက်ဆူးကိုနုတ် ပြီးလျှင်သင်္ဘောကိုကရေတေကမ်းခြေတစ် လျှောက်ကပ်နိုင်သမျှကပ်၍ရွက်လွှင့်ကြ၏။-
തതഃ പരം ദക്ഷിണവായു ർമന്ദം വഹതീതി വിലോക്യ നിജാഭിപ്രായസ്യ സിദ്ധേഃ സുയോഗോ ഭവതീതി ബുദ്ധ്വാ പോതം മോചയിത്വാ ക്രീത്യുപദ്വീപസ്യ തീരസമീപേന ചലിതവന്തഃ|
14 ၁၄ သို့ရာတွင်မကြာမီပင်အရှေ့မြောက်ရာသီ လေဟုနာမည်ရှိသောလေသည် ကုန်းဘက်မှ အဟုန်ပြင်းစွာတိုက်ခတ်လာလေသည်။-
കിന്ത്വൽപക്ഷണാത് പരമേവ ഉരക്ലുദോന്നാമാ പ്രതികൂലഃ പ്രചണ്ഡോ വായു ർവഹൻ പോതേഽലഗീത്
15 ၁၅ သင်္ဘောသည်လေအဟုန်တွင်မိသဖြင့် ထိုလေ ကိုရင်ဆိုင်ရန်မတတ်နိုင်တော့ပေ။ သို့ဖြစ်၍ ကျွန်ုပ်တို့သည်လက်လျှော့လိုက်ရကြ၏။ လေ တိုက်ရာသို့လွင့်ပါသွားကြပြီးနောက်၊-
തസ്യാഭിമുഖം ഗന്തുമ് പോതസ്യാശക്തത്വാദ് വയം വായുനാ സ്വയം നീതാഃ|
16 ၁၆ ကလောဒေခေါ်ကျွန်းငယ်တောင်ဘက်သို့ရောက်ရှိ သောအခါ လေပြင်းဒဏ်မှအနည်းငယ်အကွယ် အကာရရှိကြ၏။ ထိုအရပ်တွင်သင်္ဘောနောက် မှအသက်ကယ်လှေငယ်ကိုမပျက်စီးစေရန် အနိုင်နိုင်ကြိုးစားကြ၏။-
അനന്തരം ക്ലൗദീനാമ്ന ഉപദ്വീപസ്യ കൂലസമീപേന പോതം ഗമയിത്വാ ബഹുനാ കഷ്ടേന ക്ഷുദ്രനാവമ് അരക്ഷാമ|
17 ၁၇ သင်္ဘောသားတို့သည်ထိုလှေကိုဆွဲတင်ပြီးလျှင် သင်္ဘောဝမ်းကိုကြိုးများဖြင့်ပတ်၍ခိုင်ခန့်အောင် ပြုကြ၏။ သူတို့သည်သုရတိသောင်တွင်သင်္ဘော တင်မည်စိုးသဖြင့် ရွက်ကိုလျှော့ချလိုက်ပြီး လျှင်သင်္ဘောကိုလေတိုက်ရာသို့မျောပါစေ ကြ၏။
തേ താമാരുഹ്യ രജ്ജ്ചാ പോതസ്യാധോഭാഗമ് അബധ്നൻ തദനന്തരം ചേത് പോതോ സൈകതേ ലഗതീതി ഭയാദ് വാതവസനാന്യമോചയൻ തതഃ പോതോ വായുനാ ചാലിതഃ|
18 ၁၈ နောက်တစ်နေ့၌လည်းလေပြင်းမုန်တိုင်းဆက် လက်တိုက်ခတ်နေသဖြင့် သူတို့သည်ကုန်ပစ္စည်း အချို့ကိုသင်္ဘောပေါ်မှပစ်ချကြ၏။-
കിന്തു ക്രമശോ വായോഃ പ്രബലത്വാത് പോതോ ദോലായമാനോഽഭവത് പരസ്മിൻ ദിവസേ പോതസ്ഥാനി കതിപയാനി ദ്രവ്യാണി തോയേ നിക്ഷിപ്താനി|
തൃതീയദിവസേ വയം സ്വഹസ്തൈഃ പോതസജ്ജനദ്രവ്യാണി നിക്ഷിപ്തവന്തഃ|
20 ၂၀ ကျွန်ုပ်တို့သည်ရက်ပေါင်းများစွာနေနှင့် ကြယ်နက္ခတ်များကိုမတွေ့မမြင်နိုင်ကြ။ လေသည်ဆက်၍အရှိန်ပြင်းစွာတိုက်ခတ် လျက်ရှိ၏။ နောက်ဆုံး၌ကျွန်ုပ်တို့သည် သေ ဘေးမှလွတ်မြောက်နိုင်တော့မည်မဟုတ် ဟုစိတ်လျှော့လိုက်ကြ၏။
തതോ ബഹുദിനാനി യാവത് സൂര്യ്യനക്ഷത്രാദീനി സമാച്ഛന്നാനി തതോ ഽതീവ വാത്യാഗമാദ് അസ്മാകം പ്രാണരക്ഷായാഃ കാപി പ്രത്യാശാ നാതിഷ്ഠത്|
21 ၂၁ လူတို့သည်ကာလကြာမြင့်စွာအစာ မစားဘဲနေကြပြီးနောက် ပေါလုသည် သူတို့အလယ်တွင်ရပ်၍ ``အချင်းတို့၊ သင် တို့သည်ငါ့စကားကိုနားထောင်၍ ကရေ တေကျွန်းမှမထွက်မခွာဘဲနေသင့်ကြ၏။ သို့နေခဲ့ကြမူဤသို့ပျက်စီးဆုံးရှုံးမှု နှင့်ရင်ဆိုင်ကြရမည်မဟုတ်။-
ബഹുദിനേഷു ലോകൈരനാഹാരേണ യാപിതേഷു സർവ്വേഷാം സാക്ഷത് പൗലസ്തിഷ്ഠൻ അകഥയത്, ഹേ മഹേച്ഛാഃ ക്രീത്യുപദ്വീപാത് പോതം ന മോചയിതുമ് അഹം പൂർവ്വം യദ് അവദം തദ്ഗ്രഹണം യുഷ്മാകമ് ഉചിതമ് ആസീത് തഥാ കൃതേ യുഷ്മാകമ് ഏഷാ വിപദ് ഏഷോഽപചയശ്ച നാഘടിഷ്യേതാമ്|
22 ၂၂ သို့သော်အားမငယ်ကြနှင့်။ သင်တို့အနက် မည်သူတစ်စုံတစ်ယောက်မျှအသက်ဆုံးရှုံး ရမည်မဟုတ်။ သင်္ဘောသာလျှင်ဆုံးရှုံးရ လိမ့်မည်။-
കിന്തു സാമ്പ്രതം യുഷ്മാൻ വിനീയ ബ്രവീമ്യഹം, യൂയം ന ക്ഷുഭ്യത യുഷ്മാകമ് ഏകസ്യാപി പ്രാണിനോ ഹാനി ർന ഭവിഷ്യതി, കേവലസ്യ പോതസ്യ ഹാനി ർഭവിഷ്യതി|
23 ၂၃ ငါ၏အရှင်၊ ငါကိုးကွယ်သောဘုရားသခင် ၏ကောင်းကင်တမန်သည်လွန်ခဲ့သောညက ငါ့ထံသို့လာလျက်၊-
യതോ യസ്യേശ്വരസ്യ ലോകോഽഹം യഞ്ചാഹം പരിചരാമി തദീയ ഏകോ ദൂതോ ഹ്യോ രാത്രൗ മമാന്തികേ തിഷ്ഠൻ കഥിതവാൻ,
24 ၂၄ `ပေါလု၊ မကြောက်နှင့်။ သင်သည်ဧကရာဇ်ဘုရင် ရှေ့တော်သို့ရောက်ရမည်။ ဘုရားသခင်သည်သင့် ကိုထောက်ထားတော်မူသဖြင့် သင်နှင့်အတူ သင်္ဘောစီးခဲ့ကြသူအပေါင်းတို့အားသေဘေး မှလွတ်မြောက်စေတော်မူလိမ့်မည်' ဟုဆိုပါ၏။-
ഹേ പൗല മാ ഭൈഷീഃ കൈസരസ്യ സമ്മുഖേ ത്വയോപസ്ഥാതവ്യം; തവൈതാൻ സങ്ഗിനോ ലോകാൻ ഈശ്വരസ്തുഭ്യം ദത്തവാൻ|
25 ၂၅ သို့ဖြစ်၍အားမငယ်ကြနှင့်။ ငါသည်ဘုရား သခင်ကိုယုံကြည်သူဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့်ငါ့ အားကောင်းကင်တမန်ဖော်ပြသည့်အတိုင်း ဖြစ်ပျက်လိမ့်မည်။-
അതഏവ ഹേ മഹേച്ഛാ യൂയം സ്ഥിരമനസോ ഭവത മഹ്യം യാ കഥാകഥി സാവശ്യം ഘടിഷ്യതേ മമൈതാദൃശീ വിശ്വാസ ഈശ്വരേ വിദ്യതേ,
കിന്തു കസ്യചിദ് ഉപദ്വീപസ്യോപരി പതിതവ്യമ് അസ്മാഭിഃ|
27 ၂၇ တစ်ဆယ့်လေးရက်မြောက်သောည၌ ကျွန်ုပ်တို့ သင်္ဘောသည်မြေထဲပင်လယ်တွင်လေပြင်းမုန် တိုင်းတိုက်ခတ်ရာသို့မျောပါလျက်ရှိ၏။ သန်း ခေါင်အချိန်ခန့်တွင်သင်္ဘောသားတို့သည် ကမ်း တစ်ခုခုနှင့်နီးလာသည်ဟုရိပ်စားမိကြ၏။-
തതഃ പരമ് ആദ്രിയാസമുദ്രേ പോതസ്തഥൈവ ദോലായമാനഃ സൻ ഇതസ്തതോ ഗച്ഛൻ ചതുർദശദിവസസ്യ രാത്രേ ർദ്വിതീയപ്രഹരസമയേ കസ്യചിത് സ്ഥലസ്യ സമീപമുപതിഷ്ഠതീതി പോതീയലോകാ അന്വമന്യന്ത|
28 ၂၈ သူတို့သည်ရေတိမ်ရေနက်ကိုတိုင်းကြည့်ကြ သောအခါ ပေတစ်ရာ့နှစ်ဆယ်ရှိကြောင်းတွေ့ ရကြ၏။ ရှေ့သို့အနည်းငယ်သွားပြီးနောက် တစ်ဖန်တိုင်းကြည့်ပြန်ရာပေကိုးဆယ်ရှိ သည်ကိုတွေ့ရ၏။-
തതസ്തേ ജലം പരിമായ തത്ര വിംശതി ർവ്യാമാ ജലാനീതി ജ്ഞാതവന്തഃ| കിഞ്ചിദ്ദൂരം ഗത്വാ പുനരപി ജലം പരിമിതവന്തഃ| തത്ര പഞ്ചദശ വ്യാമാ ജലാനി ദൃഷ്ട്വാ
29 ၂၉ သူတို့သည်ကျောက်ဆောင်နှင့်တိုက်မိမည်စိုး သဖြင့် သင်္ဘောပဲ့ပိုင်းမှကျောက်ဆူးလေးခု ကိုချပြီးလျှင် ``မိုးလင်းပါစေ'' ဟုဆုတောင်း ကြ၏။-
ചേത് പാഷാണേ ലഗതീതി ഭയാത് പോതസ്യ പശ്ചാദ്ഭാഗതശ്ചതുരോ ലങ്ഗരാൻ നിക്ഷിപ്യ ദിവാകരമ് അപേക്ഷ്യ സർവ്വേ സ്ഥിതവന്തഃ|
30 ၃၀ သင်္ဘောသားများသည်သင်္ဘောဦးပိုင်းမှကျောက် ဆူးချမည့်ဟန်ဖြင့် အသက်ကယ်လှေကိုလျှော ချ၍ထွက်ပြေးရန်ကြိုးစားကြစဉ်၊-
കിന്തു പോതീയലോകാഃ പോതാഗ്രഭാഗേ ലങ്ഗരനിക്ഷേപം ഛലം കൃത്വാ ജലധൗ ക്ഷുദ്രനാവമ് അവരോഹ്യ പലായിതുമ് അചേഷ്ടന്ത|
31 ၃၁ ပေါလုသည်တပ်မှူးနှင့်စစ်သားများအား ``ဤ သင်္ဘောသားတို့သည်သင်္ဘောပေါ်တွင်မနေကြ လျှင် သင်တို့ကိုယ်တိုင်အသက်ချမ်းသာရန် မျှော်လင့်ချက်ရှိလိမ့်မည်မဟုတ်'' ဟုပြော လေ၏။-
തതഃ പൗലഃ സേനാപതയേ സൈന്യഗണായ ച കഥിതവാൻ, ഏതേ യദി പോതമധ്യേ ന തിഷ്ഠന്തി തർഹി യുഷ്മാകം രക്ഷണം ന ശക്യം|
32 ၃၂ ထိုအခါစစ်သားတို့သည်အသက်ကယ်လှေ ကြိုးများကိုခုတ်ဖြတ်၍ လှေကိုအောက်သို့ ချလိုက်ကြ၏။
തദാ സേനാഗണോ രജ്ജൂൻ ഛിത്വാ നാവം ജലേ പതിതുമ് അദദാത്|
33 ၃၃ မိုးလင်းခါနီး၌ပေါလုသည်ထိုသူအပေါင်း တို့အား အစာစားရန်တိုက်တွန်းလို၍ ``သင် တို့သည်အဘယ်သို့ဖြစ်မည်ကိုစောင့်မျှော်ကာ အငတ်ခံလျက်နေခဲ့ကြသည်မှာတစ်ဆယ့် လေးရက်ရှိပေပြီ။ သင်တို့သည်မည်သည့် အစားအစာကိုမျှမစားခဲ့ကြ။-
പ്രഭാതസമയേ പൗലഃ സർവ്വാൻ ജനാൻ ഭോജനാർഥം പ്രാർഥ്യ വ്യാഹരത്, അദ്യ ചതുർദശദിനാനി യാവദ് യൂയമ് അപേക്ഷമാനാ അനാഹാരാഃ കാലമ് അയാപയത കിമപി നാഭുംഗ്ധം|
34 ၃၄ သင်တို့ဆက်လက်အသက်ရှင်နိုင်ရေးအတွက် အစားအစာစားကြရန်ငါတောင်းပန်ပါ၏။ သင်တို့တစ်စုံတစ်ယောက်၏ဦးခေါင်းမှဆံ ခြည်တစ်ပင်မျှပင်လျှင်ပျက်စီးဆုံးရှုံး ရလိမ့်မည်မဟုတ်'' ဟုဆို၏။-
അതോ വിനയേഽഹം ഭക്ഷ്യം ഭുജ്യതാം തതോ യുഷ്മാകം മങ്ഗലം ഭവിഷ്യതി, യുഷ്മാകം കസ്യചിജ്ജനസ്യ ശിരസഃ കേശൈകോപി ന നംക്ഷ്യതി|
35 ၃၅ ထိုနောက်ပေါလုသည်မုန့်ကိုယူပြီးလျှင် ထို သူအားလုံးတို့၏ရှေ့တွင်ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကိုချီးမွမ်းပြီးနောက်မုန့်ကို ဖဲ့၍စားလေ၏။-
ഇതി വ്യാഹൃത്യ പൗലം പൂപം ഗൃഹീത്വേശ്വരം ധന്യം ഭാഷമാണസ്തം ഭംക്ത്വാ ഭോക്തുമ് ആരബ്ധവാൻ|
അനന്തരം സർവ്വേ ച സുസ്ഥിരാഃ സന്തഃ ഖാദ്യാനി പർപ്യഗൃഹ്ലൻ|
അസ്മാകം പോതേ ഷട്സപ്തത്യധികശതദ്വയലോകാ ആസൻ|
38 ၃၈ လူတိုင်းဝအောင်စားကြပြီးသောအခါ သင်္ဘောကိုပေါ့စေရန် ဂျုံဆန်ရှိသမျှကို ပင်လယ်ထဲသို့ပစ်ချကြ၏။
സർവ്വേഷു ലോകേഷു യഥേഷ്ടം ഭുക്തവത്സു പോതസ്ഥൻ ഗോധൂമാൻ ജലധൗ നിക്ഷിപ്യ തൈഃ പോതസ്യ ഭാരോ ലഘൂകൃതഃ|
39 ၃၉ မိုးလင်းသောအခါသင်္ဘောသားတို့သည် မိမိ တို့မည်သည့်အရပ်သို့ရောက်ရှိနေမှန်းမသိ ကြသော်လည်း ပင်လယ်ကွေ့ကမ်းခြေတစ်ခုကို တွေ့မြင်ကြသဖြင့် ဖြစ်နိုင်ပါကထိုကမ်းခြေ ပေါ်သို့သင်္ဘောကိုထိုးတင်ရန်ဆုံးဖြတ်ကြ၏။-
ദിനേ ജാതേഽപി സ കോ ദേശ ഇതി തദാ ന പര്യ്യചീയത; കിന്തു തത്ര സമതടമ് ഏകം ഖാതം ദൃഷ്ട്വാ യദി ശക്നുമസ്തർഹി വയം തസ്യാഭ്യന്തരം പോതം ഗമയാമ ഇതി മതിം കൃത്വാ തേ ലങ്ഗരാൻ ഛിത്ത്വാ ജലധൗ ത്യക്തവന്തഃ|
40 ၄၀ သူတို့သည်ကျောက်ကြိုးကိုဖြတ်၍ကျောက်ဆူး များကိုပင်လယ်ထဲသို့ချလိုက်ကြ၏။ တစ်ချိန် တည်းမှာပင်ပဲ့ထိန်းတက်များမှကြိုးတို့ကို လည်းဖြေကြ၏။ ထိုနောက်သင်္ဘောဦးမှရွက် ကိုတင်၍ကမ်းခြေဘက်သို့ရွက်တိုက်ကြ၏။-
തഥാ കർണബന്ധനം മോചയിത്വാ പ്രധാനം വാതവസനമ് ഉത്തോല്യ തീരസമീപം ഗതവന്തഃ|
41 ၄၁ သို့ရာတွင်သင်္ဘောသည်ရေတိမ်ရာသို့ရောက်၍ သောင်တင်နေတော့၏။ သင်္ဘောဦးသည်သောင်တွင် စိုက်လျက်နေသဖြင့်လှုပ်ရှား၍မရ။ သင်္ဘော ပဲ့ပိုင်းမှာမူလှိုင်းလုံးများရိုက်သဖြင့်ကျိုး ပျက်စပြုလာ၏။
കിന്തു ദ്വയോഃ സമുദ്രയോഃ സങ്ഗമസ്ഥാനേ സൈകതോപരി പോതേ നിക്ഷിപ്തേ ഽഗ്രഭാഗേ ബാധിതേ പശ്ചാദ്ഭാഗേ പ്രബലതരങ്ഗോഽലഗത് തേന പോതോ ഭഗ്നഃ|
42 ၄၂ ထိုအခါစစ်သားများသည်အကျဉ်းသားတို့ ရေကူး၍ထွက်ပြေးမည်ကိုစိုးရိမ်သဖြင့် သူ တို့အားအသေသတ်ရန်ကြံစည်ကြ၏။-
തസ്മാദ് ബന്ദയശ്ചേദ് ബാഹുഭിസ്തരന്തഃ പലായന്തേ ഇത്യാശങ്കയാ സേനാഗണസ്താൻ ഹന്തുമ് അമന്ത്രയത്;
43 ၄၃ သို့သော်တပ်မှူးသည်ပေါလုကိုကယ်ဆယ်လို သဖြင့် စစ်သားများ၏အကြံအစည်အတိုင်း မပြုလုပ်ရန်တားမြစ်ပြီးလျှင် ဦးစွာပထမ ရေကူးတတ်သူတို့အားသင်္ဘောပေါ်မှခုန်ချ စေပြီးနောက်ကုန်းသို့ကူးစေ၏။-
കിന്തു ശതസേനാപതിഃ പൗലം രക്ഷിതും പ്രയത്നം കൃത്വാ താൻ തച്ചേഷ്ടായാ നിവർത്യ ഇത്യാദിഷ്ടവാൻ, യേ ബാഹുതരണം ജാനന്തി തേഽഗ്രേ പ്രോല്ലമ്പ്യ സമുദ്രേ പതിത്വാ ബാഹുഭിസ്തീർത്ത്വാ കൂലം യാന്തു|
44 ၄၄ ထို့နောက်ကျန်သောသူတို့အားပျဉ်ပြားများ ကိုသော်လည်းကောင်း၊ သင်္ဘောပျက်မှသင်္ဘောအပိုင်း အစများကိုသော်လည်းကောင်းစီး၍ကူးကြ ရန်အမိန့်ပေး၏။ ဤနည်းအားဖြင့်ကျွန်ုပ်တို့ အားလုံးပင်ဘေးလွတ်၍ကုန်းပေါ်သို့ရောက် ကြသတည်း။
അപരമ് അവശിഷ്ടാ ജനാഃ കാഷ്ഠം പോതീയം ദ്രവ്യം വാ യേന യത് പ്രാപ്യതേ തദവലമ്ബ്യ യാന്തു; ഇത്ഥം സർവ്വേ ഭൂമിം പ്രാപ്യ പ്രാണൈ ർജീവിതാഃ|
