ମାଥିଉ 6
1 ୧ “ହଡ଼କ ନେଲେକା ମେନ୍ତେ ଆପେୟାଃ ଧାର୍ମାନ୍ କାମି ଇନ୍କୁଆଃ ଆୟାର୍ରେ ଆଲ୍ପେ ରିକାୟା, ଏନାମେନ୍ତେ ଆପେ ଚିର୍ଗାଲାକାନ୍ ତାଇନ୍ପେ, କା'ରେଦ ଆପେୟାଃ ସିର୍ମା ଦିଶୁମ୍ରେନ୍ ଆପୁତାଃଏତେ ଆପେ ଜେତାନ୍ ନାଲା କାପେ ନାମେୟା ।
सावधाना भवत, मनुजान् दर्शयितुं तेषां गोचरे धर्म्मकर्म्म मा कुरुत, तथा कृते युष्माकं स्वर्गस्थपितुः सकाशात् किञ्चन फलं न प्राप्स्यथ।
2 ୨ “ଏନା ନାଗେନ୍ତେ ଆପେ ରେଙ୍ଗେଃକକେ ଜେତ୍ନାଃ ଏମ୍ ଇମ୍ତା ବେଦାହଡ଼କଆଃ ଲେକା ବିଙ୍ଗୁଲ୍ ବାଜା ଆଲ୍ପେ ସାଡ଼ିଆ, ଇନ୍କୁ ହଡ଼କତାଃଏତେ ଜହାର୍ ନାମେ ନାଗେନ୍ତେ ସାମାଜ୍ ଅଡ଼ାଃକରେ ଆଡଃ ହରାକରେ ଏନ୍ଲେକା ରିକାଃକ । ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ ସାର୍ତିଗି କାଜିପେତାନାଇଙ୍ଗ୍, ଇନ୍କୁ ଆକଆଃ ନାଲା ନାମ୍ ଚାବାକାଦାକ ।
त्वं यदा ददासि तदा कपटिनो जना यथा मनुजेभ्यः प्रशंसां प्राप्तुं भजनभवने राजमार्गे च तूरीं वादयन्ति, तथा मा कुरिु, अहं तुभ्यं यथार्थं कथयामि, ते स्वकायं फलम् अलभन्त।
किन्तु त्वं यदा ददासि, तदा निजदक्षिणकरो यत् करोति, तद् वामकरं मा ज्ञापय।
4 ୪ ନେ ଲେକାଗି ଆପେୟାଃ ଏମଃତେୟାଃ ଦାନାଙ୍ଗି ତାଇନାଃ, ଆଡଃ ଆପେୟାଃ ଆପୁ ଦାନାଙ୍ଗ୍ରେ କାମିତେୟାଃ ନେଲାଃଏ, ଇନିଃ ଆପେକେ ନାଲାଏ ଏମାପେୟା ।
तेन तव दानं गुप्तं भविष्यति यस्तु तव पिता गुप्तदर्शी, स प्रकाश्य तुभ्यं फलं दास्यति।
5 ୫ “ଆପେ ବିନ୍ତି ଇମ୍ତା ବେଦାହଡ଼କ ଲେକା ଆଲ୍ପେ ରିକାନାଃ, ଚିୟାଃଚି ଇନ୍କୁ ହଡ଼କଆଃ ନେପେଲ୍ରେ ସାମାଜ୍ ଅଡ଼ାଃକରେ ଆଡଃ ହରା କଚାକରେ ତିଙ୍ଗୁକେଦ୍ତେ ବିନ୍ତି ନାଗେନ୍ତେ ସୁକୁଆଃକ, ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ ସାର୍ତିଗି କାଜିପେତାନାଇଙ୍ଗ୍, ଇନ୍କୁ ଆକଆଃ ନାଲା ନାମ୍ ଚାବାକାଦାକ ।
अपरं यदा प्रार्थयसे, तदा कपटिनइव मा कुरु, यस्मात् ते भजनभवने राजमार्गस्य कोणे तिष्ठन्तो लोकान् दर्शयन्तः प्रार्थयितुं प्रीयन्ते; अहं युष्मान् तथ्यं वदामि, ते स्वकीयफलं प्राप्नुवन्।
6 ୬ ମେନ୍ଦ ଆପେ ବିନ୍ତି ଇମ୍ତା ଆପେୟାଃ ଭିତାର୍ ବାଖ୍ରାରେ ବଲପେ ଆଡଃ ଦୁଆର୍ ହାଣ୍ଡେଦ୍କେଦ୍ତେ ଆପେୟାଃ କାଏ ନେଲଃତାନ୍ ସିର୍ମାରେନ୍ ଆପୁତାଃରେ ବିନ୍ତିପେ ଏନ୍ତେ ଦାନାଙ୍ଗ୍ରେ ନେଲ୍ତାନ୍ ଆପୁ ନାଲାଏ ଏମାପେୟା ।
तस्मात् प्रार्थनाकाले अन्तरागारं प्रविश्य द्वारं रुद्व्वा गुप्तं पश्यतस्तव पितुः समीपे प्रार्थयस्व; तेन तव यः पिता गुप्तदर्शी, स प्रकाश्य तुभ्यं फलं दास्यति
7 ୭ “ବିନ୍ତି ଇମ୍ତା ସାଅଁସାର୍କ ଲେକା ଏନାଏନାକେଗି ଆଲ୍ପେ କାଜିୟା, ଚିୟାଃଚି ଇନ୍କୁ ପୁରାଃ କାଜି କାଜିଲେରେ ଆକଆଃ ବିନ୍ତି ଆୟୁମଃଆ ମେନ୍ତେକ ଉଡ଼ୁଃୟା ।
अपरं प्रार्थनाकाले देवपूजकाइव मुधा पुनरुक्तिं मा कुरु, यस्मात् ते बोधन्ते, बहुवारं कथायां कथितायां तेषां प्रार्थना ग्राहिष्यते।
8 ୮ ଏନା ନାଗେନ୍ତେ ଆପେ ଇନ୍କୁ ଲେକା ଆଲ୍ପେୟାଃ, ଚିୟାଃଚି ଆପେୟାଃ ସିର୍ମାରେନ୍ ଆପୁଦ ଆପେ ଆସି ସିଦାରେ ଆପେୟାଃ ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍ତେୟାଃ ସାରିୟାଏ ।
यूयं तेषामिव मा कुरुत, यस्मात् युष्माकं यद् यत् प्रयोजनं याचनातः प्रागेव युष्माकं पिता तत् जानाति।
अतएव यूयम ईदृक् प्रार्थयध्वं, हे अस्माकं स्वर्गस्थपितः, तव नाम पूज्यं भवतु।
तव राजत्वं भवतु; तवेच्छा स्वर्गे यथा तथैव मेदिन्यामपि सफला भवतु।
अस्माकं प्रयोजनीयम् आहारम् अद्य देहि।
वयं यथा निजापराधिनः क्षमामहे, तथैवास्माकम् अपराधान् क्षमस्व।
13 ୧୩ ଆଡଃ ବିଡ଼ାଅରେ ଆଲମ୍ ଆଉଲେୟା, ମେନ୍ଦ ଏତ୍କାନ୍ନିଃଏତେ ବାଞ୍ଚାଅଲେମ୍ । ଚିୟାଃଚି ରାଇଜ୍, ପେଡ଼େଃ ଆଡଃ ମାନାରାଙ୍ଗ୍ ଜାଉ ଜରଙ୍ଗ୍ ଆମାଃଗି ହବାଅଃକା, ଆମେନ୍ ।’
अस्मान् परीक्षां मानय, किन्तु पापात्मनो रक्ष; राजत्वं गौरवं पराक्रमः एते सर्व्वे सर्व्वदा तव; तथास्तु।
यदि यूयम् अन्येषाम् अपराधान् क्षमध्वे तर्हि युष्माकं स्वर्गस्थपितापि युष्मान् क्षमिष्यते;
किन्तु यदि यूयम् अन्येषाम् अपराधान् न क्षमध्वे, तर्हि युष्माकं जनकोपि युष्माकम् अपराधान् न क्षमिष्यते।
16 ୧୬ “ଆପେ କାଟାବ୍ ଇମ୍ତା ବେଦାହଡ଼କ ଲେକା ଆଲ୍ପେ ଗସ ମେଦ୍ମୁହାଁଡ଼େନା, ଚିୟାଃଚି ଇନ୍କୁଦ କାଟାବ୍ତାନାଲେ ମେନ୍ତେ ହଡ଼କଆଃ ଆୟାର୍ରେ ନେଲଃକାଲେ ମେନ୍ତେ ଆକ ଗସ ମେଦ୍ମୁହାଁଡ଼୍ଗିକ ତାଇନାଃ । ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ ସାର୍ତିଗି କାଜିପେତାନା, ଇନ୍କୁ ଆକଆଃ ନାଲା ନାମ୍ ଚାବାକାଦାକ ।
अपरम् उपवासकाले कपटिनो जना मानुषान् उपवासं ज्ञापयितुं स्वेषां वदनानि म्लानानि कुर्व्वन्ति, यूयं तइव विषणवदना मा भवत; अहं युष्मान् तथ्यं वदामि ते स्वकीयफलम् अलभन्त।
17 ୧୭ ମେନ୍ଦ ଆପେ କାଟାବ୍ ଇମ୍ତା ଆପେୟାଃ ମେଦ୍ମୁହାଁଡ଼୍ ଆବୁଙ୍ଗ୍ୟେଁନ୍ପେ ଆଡଃ ବହଃରେ ସୁନୁମ୍ ଗସଗେନ୍ପେ ।
यदा त्वम् उपवससि, तदा यथा लोकैस्त्वं उपवासीव न दृश्यसे, किन्तु तव योऽगोचरः पिता तेनैव दृश्यसे, तत्कृते निजशिरसि तैलं मर्द्दय वदनञ्च प्रक्षालय;
18 ୧୮ ନେ ଲେକାତେ ଆପେ ହଡ଼କଆଃ ଆୟାର୍ରେ କାଟାବ୍ତାନାକ ମେନ୍ତେଦ କା ମେନ୍ଦ କା ନେଲଃତାନ୍ ଆପୁତାଃରେ କାଟାବ୍ତାନାକ ମେନ୍ତେପେ ଉଦୁବଃଆ, ଆଡଃ ଦାନାଙ୍ଗ୍ରେ ନେଲ୍ତାନ୍ ଆପେୟାଃ ଆପୁ ନାଲାଏ ଏମାପେୟା ।
तेन तव यः पिता गुप्तदर्शी स प्रकाश्य तुभ्यं फलं दास्यति।
19 ୧୯ “ନେ ଅତେରେ ଆପେୟାଃ ନାଗେନ୍ତେ ଖୁର୍ଜି ଆଲ୍ପେ ହୁଣ୍ଡିଆଃ, ନେତାଃରେ ନିଦିର୍କ ଆଡଃ ମୁର୍ଚାଜମ୍କେଦ୍ତେ ଜିୟନଃଆ ଆଡଃ କୁମ୍ବୁଡ଼ୁକ ସିନ୍ଧି ତଡ଼ାଅକେଦ୍ତେ କୁମ୍ବୁଡ଼ୁଆଃକ ।
अपरं यत्र स्थाने कीटाः कलङ्काश्च क्षयं नयन्ति, चौराश्च सन्धिं कर्त्तयित्वा चोरयितुं शक्नुवन्ति, तादृश्यां मेदिन्यां स्वार्थं धनं मा संचिनुत।
20 ୨୦ ମେନ୍ଦ ଆପେ ନାଗେନ୍ତେ ସିର୍ମାରେ ଖୁର୍ଜି ହୁଣ୍ଡିପେ, ଏନ୍ତାଃରେ ତିଜୁ ଆଡଃ ନିଦିର୍ କାକ ଜିୟନେଆ ଆଡଃ କୁମ୍ବୁଡ଼ୁକ ସିନ୍ଧି ତଡ଼ାଅକେଦ୍ତେ କାକ କୁମ୍ବୁଡ଼ୁଆଃ ।
किन्तु यत्र स्थाने कीटाः कलङ्काश्च क्षयं न नयन्ति, चौराश्च सन्धिं कर्त्तयित्वा चोरयितुं न शक्नुवन्ति, तादृशे स्वर्गे धनं सञ्चिनुत।
यस्मात् यत्र स्थाने युष्मांक धनं तत्रैव खाने युष्माकं मनांसि।
लोचनं देहस्य प्रदीपकं, तस्मात् यदि तव लोचनं प्रसन्नं भवति, तर्हि तव कृत्स्नं वपु र्दीप्तियुक्तं भविष्यति।
23 ୨୩ ମେନ୍ଦ ଆପେୟାଃ ମେଦ୍ ଏତ୍କାନ୍ ମେନାଃରେଦ, ଆପେୟାଃ ଗଟା ହଡ଼୍ମ ନୁବାଗଃଆ । ଏନା ନାଗେନ୍ତେ ଆପେରେ ତାଇନଃତାନ୍ ମାର୍ସାଲ୍ ନୁବାଗଃରେଦ, ଚିମିନ୍ ମାରାଙ୍ଗ୍ ବରୱାନ୍ ନୁବାଃ ହବାଅଆଃ ।
किन्तु लोचनेऽप्रसन्ने तव कृत्स्नं वपुः तमिस्रयुक्तं भविष्यति। अतएव या दीप्तिस्त्वयि विद्यते, सा यदि तमिस्रयुक्ता भवति, तर्हि तत् तमिस्रं कियन् महत्।
24 ୨୪ “ଜେତାଏ ବାରିଆ ଗମ୍କେକିନାଃ ଦାସି କାଏ ହବାଦାଡ଼ିୟଃଆ । ଚିୟାଃଚି ଇନିଃ ମିହୁଡ଼୍କେ ହିଲାଙ୍ଗ୍ଇୟାଏ ଆଡଃ ଏଟାଃ ମିହୁଡ଼୍କେ ଦୁଲାଡ଼ିୟାଏ, ଚାଏ ମିଆଁଦ୍ନିଃଲଃ ମେସାନାଏ ଆଡଃ ଏଟାଃନିଃଲଃ କାଏ ମେସାନା । ଆପେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ଆଡଃ ଖୁର୍ଜି ବାରାନାଃରେ କାପେ ଦାସିଦାଡ଼ିନା ।”
कोपि मनुजो द्वौ प्रभू सेवितुं न शक्नोति, यस्माद् एकं संमन्य तदन्यं न सम्मन्यते, यद्वा एकत्र मनो निधाय तदन्यम् अवमन्यते; तथा यूयमपीश्वरं लक्ष्मीञ्चेत्युभे सेवितुं न शक्नुथ।
25 ୨୫ “ଏନାମେନ୍ତେ ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ କାଜିପେତାନାଇଙ୍ଗ୍, ଜୀନିଦ୍ ତାଇନଃ ନାଗେନ୍ତେ ଚିକ୍ନାଃବୁ ଜମାଃ ଆଡଃ ଚିକ୍ନାଃବୁ ନୁଁଏୟା, ଚାଏ ହଡ଼୍ମରେ ଚିକ୍ନାଃବୁ ତୁସିଙ୍ଗ୍ୟେଁନା ମେନ୍ତେ ଆପେୟାଃ ଜୀଉରେ ଆଲ୍ପେ ଉଡ଼ୁଃୟା । ଜମେୟାଁଃଏତେ ଜୀଉ ଆଡଃ ଲିଜାଃଏତେ ହଡ଼୍ମ କା'ଚି ମାରାଙ୍ଗ୍ଆଁ?
अपरम् अहं युष्मभ्यं तथ्यं कथयामि, किं भक्षिष्यामः? किं पास्यामः? इति प्राणधारणाय मा चिन्तयत; किं परिधास्यामः? इति कायरक्षणाय न चिन्तयत; भक्ष्यात् प्राणा वसनाञ्च वपूंषि किं श्रेष्ठाणि न हि?
26 ୨୬ ଚେଣେଁକକେ ନେଲ୍କପେ, ଇନ୍କୁ କାକ ହେରେୟା ଚାଏ କାକ ଇରେୟା, ଆଡଃ ଇନ୍କୁଆଃ ଭାଣ୍ଡାର୍ ଅଡ଼ାଃରେ କାକ ହୁଣ୍ଡିଆଃ, ହଲେହଁ ଆପେୟାଃ ସିର୍ମାରେନ୍ ଆପୁ ଇନ୍କୁକେ ଆସୁଲ୍କତାନାଏ । ଆପେ ଚିନାଃ ଇନ୍କୁତାଃଏତେ କାପେ ମାରାଙ୍ଗ୍ଆଃ?
विहायसो विहङ्गमान् विलोकयत; तै र्नोप्यते न कृत्यते भाण्डागारे न सञ्चीयतेऽपि; तथापि युष्माकं स्वर्गस्थः पिता तेभ्य आहारं वितरति।
यूयं तेभ्यः किं श्रेष्ठा न भवथ? युष्माकं कश्चित् मनुजः चिन्तयन् निजायुषः क्षणमपि वर्द्धयितुं शक्नोति?
28 ୨୮ “‘ଆଡଃ ଆପେ ଲିଜାଃ ନାଗେନ୍ତେ ଚିନାଃ ମେନ୍ତେପେ ଉଡ଼ୁଃତାନା? ଅତେରେୟାଃ ବାହାକକେ ନେଲେପେ, ଏନାକ ଚିଲ୍କା ହାରାତାନା, ଏନାକ କାକ କାମିତାନା, ଚାଏ କାକ ତୁକୁଇତାନା,
अपरं वसनाय कुतश्चिन्तयत? क्षेत्रोत्पन्नानि पुष्पाणि कथं वर्द्धन्ते तदालोचयत। तानि तन्तून् नोत्पादयन्ति किमपि कार्य्यं न कुर्व्वन्ति;
29 ୨୯ ହଲେହଁ ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ କାଜିୟାପେ ତାନାଇଙ୍ଗ୍, ସୁଲିମାନ୍ହଁ ଆୟାଃ ସବେନ୍ ସୁଗାଡ଼ାନ୍ତେୟାଃଏତେ ଏନ୍ ବାହାକ ଲେକା କାଏ ସିଙ୍ଗାରାକାନ୍ ତାଇକେନା ।’
तथाप्यहं युष्मान् वदामि, सुलेमान् तादृग् ऐश्वर्य्यवानपि तत्पुष्पमिव विभूषितो नासीत्।
30 ୩୦ ତିସିଙ୍ଗ୍ ମେନାଃ ଆଡଃ ଗାପା ଚୁଲ୍ଲାରେ ହାଁଣବଃତାନ୍ ଅତେରାଃ ତାସାଦ୍କେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ନେ ଲେକାଏ ସିଙ୍ଗାର୍ରେ ରେଦ, ଏ ହୁଡିଙ୍ଗ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ତାନ୍କ, ଚିୟାଃ ଇନିଃ ନେଆଁଁଏତେ ଆଦ୍କା ଆପେକେ କାଏ ତୁସିଙ୍ଗ୍ପେୟା?
तस्मात् क्षद्य विद्यमानं श्चः चुल्ल्यां निक्षेप्स्यते तादृशं यत् क्षेत्रस्थितं कुसुमं तत् यदीश्चर इत्थं बिभूषयति, तर्हि हे स्तोकप्रत्ययिनो युष्मान् किं न परिधापयिष्यति?
31 ୩୧ “ଏନା ନାଗେନ୍ତେ ‘ଚିକ୍ନାଃବୁ ଜମେୟାଁ? ଚାଏ ଚିକ୍ନାଃବୁ ନୁଁଏୟା? ଚାଏ ଚିକ୍ନାଃବୁ ତୁସିଙ୍ଗ୍ୟେଁନା?’ ମେନ୍ତେ ଆଲ୍ପେ ଉଡ଼ୁଗେୟା ।
तस्मात् अस्माभिः किमत्स्यते? किञ्च पायिष्यते? किं वा परिधायिष्यते, इति न चिन्तयत।
32 ୩୨ ଚିୟାଃଚି ସାଅଁସାର୍ ହଡ଼କ ନେ ସବେନାଃ ଦାଣାଁଁବାଡ଼ାଃକ, ଆଡଃ ନେ ସବେନାଃ ଆପେୟାଃ ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍ୟାଁଃ, ଏନା ଆପେୟାଃ ସିର୍ମାରେନ୍ ଆପୁ ସାରିୟାଏ ।
यस्मात् देवार्च्चका अपीति चेष्टन्ते; एतेषु द्रव्येषु प्रयोजनमस्तीति युष्माकं स्वर्गस्थः पिता जानाति।
33 ୩୩ ମେନ୍ଦ ଆପେ ସିଦାତେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ରାଇଜ୍ ଆଡଃ ଇନିୟାଃ ଧାର୍ମାନ୍ କାଜି ଦାଣାଁଁଏପେ, ଆଡଃ ନେ ସବେନାଃହ ଆପେକେ ଏମଃଆ ।
अतएव प्रथमत ईश्वरीयराज्यं धर्म्मञ्च चेष्टध्वं, तत एतानि वस्तूनि युष्मभ्यं प्रदायिष्यन्ते।
34 ୩୪ ଏନା ନାଗେନ୍ତେ ଗାପାନାଙ୍ଗ୍ ଆଲ୍ପେ ଉଡ଼ୁଃୟା, ଚିୟାଃଚି ଗାପାଦ ଆୟାଃ ନାଙ୍ଗ୍ ଆଇଃକ୍ଗି ଉଡ଼ୁଃୟା । ମୁସିଙ୍ଗ୍ରେୟାଃ ଦୁକୁ ମୁସିଙ୍ଗ୍ ନାଗେନ୍ତେ ଥିମ୍ୱାଗିଆ ।
श्वः कृते मा चिन्तयत, श्वएव स्वयं स्वमुद्दिश्य चिन्तयिष्यति; अद्यतनी या चिन्ता साद्यकृते प्रचुरतरा।
