ମାଥିଉ 25
1 ୧ “ଏନ୍ ଦିପିଲିରେ ସିର୍ମା ରାଇଜ୍ରାଃ ହିନିଜୁଃ ନେ ଗେଲେୟା ଡିଣ୍ଡାକୁଡ଼ିକ ଲେକା ହବାଅଃଆ, ଇନ୍କୁ ଆକଆଃ ଦିମି ସାବ୍କେଦ୍ତେ ଦୁହ୍ଲାକଡ଼ାଲଃ ନେପେଲ୍ ନାଗେନ୍ତେକ ଅଡଙ୍ଗ୍ୟାନା ।
| حِينَئِذٍ يُشَبَّهُ مَلَكُوتُ السَّمَاوَاتِ بِعَشْرِ عَذَارَى أَخَذْنَ مَصَابِيحَهُنَّ وَانْطَلَقْنَ لِمُلاقَاةِ الْعَرِيسِ. | ١ |
| وَكَانَتْ خَمْسٌ مِنْهُنَّ حَكِيمَاتٍ، وَخَمْسٌ جَاهِلاتٍ. | ٢ |
| فَأَخَذَتِ الْجَاهِلاتُ مَصَابِيحَهُنَّ دُونَ زَيْتٍ. | ٣ |
| وَأَمَّا الْحَكِيمَاتُ، فَأَخَذْنَ مَعَ مَصَابِيحِهِنَّ زَيْتاً وَضَعْنَهُ فِي أَوْعِيَةٍ. | ٤ |
5 ୫ ଦୁହ୍ଲାକଡ଼ା ହିଜୁଃରେ ବିଲାମ୍କେଦାଏ, ଏନାତେ ଏନ୍ ସବେନ୍କକେ ଝୁପାଅ ଏଟେଦ୍କେଦ୍କଆ ଆଡଃ ଦୁଡ଼ୁମ୍ ବାଟିୟାନାକ ।
| وَإِذْ أَبْطَأَ الْعَرِيسُ، نَعَسْنَ جَمِيعاً وَنِمْنَ. | ٥ |
6 ୬ “ଏନ୍ତେ ଥାଲା ନିଦାରେ କାଉରି ଆୟୁମ୍ୟାନା, ‘ନେଲିପେ, ଦୁହ୍ଲାକଡ଼ା ହିଜୁଃତାନାଏ, ଇନିଃକେ ଦାରମ୍ତେ ଅଡଙ୍ଗ୍ଅଃପେ ।’
| وَفِي مُنْتَصَفِ اللَّيْلِ، دَوَّى الْهُتَافُ: هَا هُوَ الْعَرِيسُ آتٍ؛ فَانْطَلِقْنَ لِمُلاقَاتِهِ! | ٦ |
| فَنَهَضَتِ الْعَذَارَى جَمِيعاً وَجَهَّزْنَ مَصَابِيحَهُنَّ. | ٧ |
8 ୮ ଆଡଃ ଏନ୍ ଡଣ୍ଡ କୁଡ଼ିକ ସେଣାଁଁନ୍ କୁଡ଼ିକକେ ମେତାଦ୍କଆକ, ‘ଆପେୟାଃ ସୁନୁମ୍ କାଟିଃଲେକା ଏମାଲେପେ ଆଲେୟାଃ ଦିମିଦ ଇଣିଁଜଃତାନା ।’
| وَقَالَتِ الْجَاهِلاتُ لِلْحَكِيمَاتِ: أَعْطِينَنَا بَعْضَ الزَّيْتِ مِنْ عِنْدِكُنَّ، فَإِنَّ مَصَابِيحَنَا تَنْطَفِئُ! | ٨ |
9 ୯ ମେନ୍ଦ ସେଣାଁଁନ୍ କୁଡ଼ିକ କାଜିରୁହାଡ଼ାଦ୍କଆ, ‘କାହାଗି ଆଲେୟାଃ ଆଡଃ ଆପେୟାଃ ନାଗେନ୍ତେ ନିମିନାଙ୍ଗ୍ ସୁନୁମ୍ କା ପୁରାଅଃଆ, ଏନାମେନ୍ତେ ଜୁ ଆଖ୍ରିଙ୍ଗ୍କତାଃ ସେନଃପେ ଆଡଃ ଆପେୟାଃ ନାଗେନ୍ତେ କିରିଙ୍ଗ୍ୟେଁପେ ।’
| فَأَجَابَتِ الْحَكِيمَاتُ: رُبَّمَا لَا يَكْفِي لَنَا وَلَكُنَّ. فَاذْهَبْنَ بِالأَحْرَى إِلَى بَائِعِي الزَّيْتِ وَاشْتَرِينَ لَكُنَّ! | ٩ |
10 ୧୦ ଆଡଃ ଇନ୍କୁ କିରିଙ୍ଗ୍ ନାଗେନ୍ତେକ ସେନଃତାନ୍ ତାଇକେନ୍ ଇମ୍ତାଙ୍ଗ୍ଗି ଦୁହ୍ଲାକଡ଼ା ସେଟେର୍ୟାନାଏ ଆଡଃ ସାପ୍ଡ଼ାଅକାନ୍କ ଇନିଃଲଃ ଆଣ୍ଦି ଅଡ଼ାଃତେକ ବଲୟାନା, ଆଡଃ ଦୁଆର୍ ହାଣ୍ଡେଦ୍ୟାନା ।
| وَبَيْنَمَا الْعَذَارَى الْجَاهِلاتُ ذَاهِبَاتٌ لِلشِّرَاءِ، وَصَلَ الْعَرِيسُ، فَدَخَلَتِ الْعَذَارَى الْمُسْتَعِدَّاتُ مَعَهُ إِلَى قَاعَةِ الْعُرْسِ، وَأُغْلِقَ الْبَابُ. | ١٠ |
11 ୧୧ “ତାୟମ୍ତେ ଏନ୍ ଡଣ୍ଡ କୁଡ଼ିକ ହିଜୁଃକେଦ୍ତେ କାଜିକିୟାକ, ‘ହେ ପ୍ରାଭୁ, ହେ ପ୍ରାଭୁ, ଆଲେୟାଃ ନାଗେନ୍ତେ ଦୁଆର୍ ନିଜାଲେମ୍ ।’
| وَبَعْدَ حِينٍ، رَجَعَتِ الْعَذَارَى الأُخْرَيَاتُ، وَقُلْنَ: يَا سَيِّدُ، يَا سَيِّدُ، افْتَحْ لَنَا! | ١١ |
12 ୧୨ ଏନ୍ତେ ଦୁହ୍ଲାକଡ଼ା କାଜିରୁହାଡ଼ାଦ୍କଆଏ, ‘ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ ସାର୍ତିଗିଙ୍ଗ୍ କାଜିୟାପେତାନା, ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ କାଇଙ୍ଗ୍ ସାରିୟାଃ ।’”
| فَأَجَابَ الْعَرِيسُ: الْحَقَّ أَقُولُ لَكُنَّ: إِنِّي لَا أَعْرِفُكُنَّ! | ١٢ |
13 ୧୩ ଆଡଃ ୟୀଶୁ କାଜିଟୁଣ୍ଡୁକେଦ୍ତେ କାଜିକେଦାଏ, “ଏୟନାକାନ୍ପେ, ଆପେଦ ମାନୱାହନ୍ଆଃ ହିଜୁଃ ହୁଲାଙ୍ଗ୍ ଆଡଃ ହିଜୁଃ ଘାଡ଼ି କାପେ ସାରିୟା ।
| فَاسْهَرُوا إِذَنْ، لأَنَّكُمْ لَا تَعْرِفُونَ الْيَوْمَ وَلا السَّاعَةَ! | ١٣ |
14 ୧୪ “ଏନ୍ ଦିପିଲିରେ ସିର୍ମା ରାଇଜ୍ଦ ନେ ଲେକାଗିଆ, ମିଆଁଦ୍ ହଡ଼ ଆୟାଃ ଦାସିକକେ ହାକାଅକେଦ୍ତେ ଆୟାଃ ସବେନ୍ ଖୁର୍ଜି ଏମାଦ୍କଆଏ ଆଡଃ ସାଙ୍ଗିନ୍ ଦିଶୁମ୍ତେ ଅଡଙ୍ଗ୍ୟାନା ।
| فَذَلِكَ أَشْبَهُ بِإِنْسَانٍ مُسَافِرٍ، اسْتَدْعَى عَبِيدَهُ وَسَلَّمَهُمْ أَمْوَالَهُ، | ١٤ |
15 ୧୫ ଇନିଃ ମିହୁଡ଼୍କେ ମଣେୟାଁ ହାଜାର୍ ରୁପା ସିକା, ଆଡଃମିହୁଡ଼୍କେ ବାରିୟା ହାଜାର୍ ରୁପା ସିକା, ଆଡଃମିହୁଡ଼୍କେ ମିଦ୍ ହାଜାର୍ ରୁପା ସିକା, ନେ ଲେକା ସବେନ୍କକେ ଆକଆଃ ଆପ୍ନାଃ ପେଡ଼େଃ ଲେକାତେ ଏମାଦ୍କଆ ଆଡଃ ସାଙ୍ଗିନ୍ ଦିଶୁମ୍ତେ ସେନଃୟାନା ।
| فَأَعْطَى وَاحِداً مِنْهُمْ خَمْسَ وَزْنَاتٍ (مِنَ الْفِضَّةِ)، وَأَعْطَى آخَرَ وَزْنَتَيْنِ، وَأَعْطَى الثَّالِثَ وَزْنَةً وَاحِدَةً، كُلَّ وَاحِدٍ عَلَى قَدْرِ طَاقَتِهِ، ثُمَّ سَافَرَ. | ١٥ |
16 ୧୬ ମଣେୟାଁ ହାଜାର୍ ରୁପା ସିକା ନାମ୍କେଦ୍ନିଃ ଇମ୍ତାଗି ସେନଃୟାନ୍ଲଃ ଏନାକେ କିରିଙ୍ଗ୍ ଆଖ୍ରିଙ୍ଗ୍ରେ ଏମ୍କେଦ୍ତେ ଆଡଃ ମଣେୟାଁ ହାଜାର୍ ରୁପା ସିକା ପସାକେଦାଏ ।
| وَفِي الْحَالِ مَضَى الَّذِي أَخَذَ الْوَزْنَاتِ الْخَمْسَ وَتَاجَرَ بِها، فَرَبِحَ خَمْسَ وَزْنَاتٍ أُخْرَى. | ١٦ |
| وَعَمِلَ مِثْلَهُ الَّذِي أَخَذَ الوَزْنَتَيْنِ، فَرَبِحَ وَزْنَتَيْنِ أُخْرَيَيْنِ. | ١٧ |
18 ୧୮ ମେନ୍ଦ ମିଦ୍ ହାଜାର୍ ରୁପା ସିକା ନାମ୍କେଦ୍ନିଃ ସେନ୍କେଦ୍ତେ ଅତେରେ ଗାଡା ଉର୍କେଦାଏ ଆଡଃ ଆୟାଃ ଗୁସିୟାଁରାଃ ଟାକାକେ ତପାକେଦାଏ ।
| وَلَكِنَّ الَّذِي أَخَذَ الْوَزْنَةَ الْوَاحِدَةَ، مَضَى وَحَفَرَ حُفْرَةً فِي الأَرْضِ وَدَفَنَ مَالَ سَيِّدِهِ. | ١٨ |
| وَبَعْدَ مُدَّةٍ طَوِيلَةٍ، رَجَعَ سَيِّدُ أُولئِكَ الْعَبِيدِ وَاسْتَدْعَاهُمْ لِيُحَاسِبَهُمْ. | ١٩ |
20 ୨୦ ମଣେୟାଁ ହାଜାର୍ ରୁପା ସିକା ନାମାକାଦ୍ନିଃ ହିଜୁଃୟାନାଏ ଆଡଃ ମଣେୟାଁ ହାଜାର୍ ରୁପା ସିକା ଆଦ୍କା ଆଉକେଦ୍ତେ କାଜିକିୟାଏ, ‘ହେ ଗମ୍କେ, ଆମ୍ ମଣେୟାଁ ହାଜାର୍ ରୁପା ସିକା ଏମାକାଇଙ୍ଗ୍ ତାଇକେନାମ୍, ନେଲେମେ ଆଇଙ୍ଗ୍ ମଣେୟାଁ ହାଜାର୍ ରୁପା ସିକା ପସାକାଦାଇଙ୍ଗ୍ ।’
| فَجَاءَهُ الَّذِي أَخَذَ الْوَزْنَاتِ الْخَمْسَ، وَقَدَّمَ الْوَزْنَاتِ الْخَمْسَ الأُخْرَى، وَقَالَ: يَا سَيِّدُ، أَنْتَ سَلَّمْتَنِي خَمْسَ وَزْنَاتٍ، فَهَذِهِ خَمْسُ وَزْنَاتٍ غَيْرُهَا رَبِحْتُهَا! | ٢٠ |
21 ୨୧ ଇନିୟାଃ ଗୁସିୟାଁ କାଜିକିୟାଏ, ‘ସାବାସ୍, ଆଇଁୟାଃ ବୁଗିନ୍ ଦାସି! ଆମ୍ ବୁଗିନ୍ ଆଡଃ ପାତିୟାର୍ରଃ ଲେକାନ୍ ଦାସି ତାନ୍ମେ, ଆମ୍ ହୁଡିଙ୍ଗ୍ତେୟାଃରେ ପାତିୟାର୍ରଃ ଲେକାମ୍ କାମିକାଦ୍ ହରାତେ, ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆମ୍କେ ପୁରାଃତେୟାଃରାଃ ଗୁସିୟାଁ ବାଇମେୟାଇଙ୍ଗ୍ । ଏଲା ହିଜୁଃମେ, ଆଇଁୟାଃଲଃ ରାସ୍କାନ୍ମେ ।’
| فَقَالَ لَهُ سَيِّدُهُ: حَسَناً فَعَلْتَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ وَالأَمِينُ! كُنْتَ أَمِيناً عَلَى الْقَلِيلِ، فَسَأُقِيمُكَ عَلَى الْكَثِيرِ. اُدْخُلْ إِلَى فَرَحِ سَيِّدِكَ! | ٢١ |
22 ୨୨ “ବାରିୟା ହାଜାର୍ ରୁପା ସିକା ନାମାକାଦ୍ନିଃହଁ ହିଜୁଃୟାନାଏ ଆଡଃ କାଜିକିୟାଏ, ହେ ଗମ୍କେ, ଆମ୍ ବାରିୟା ହାଜାର୍ ରୁପା ସିକା ଏମାକାଇଙ୍ଗ୍ ତାଇକେନାମ୍, ନେଲେମେ ଆଇଙ୍ଗ୍ ବାରିୟା ହାଜାର୍ ରୁପା ସିକା ଆଦ୍କା ପସାକାଦାଇଙ୍ଗ୍ ।
| ثُمَّ جَاءَهُ أَيْضاً الَّذِي أَخَذَ الْوَزْنَتَيْنِ وَقَالَ: يَا سَيِّدُ أَنْتَ سَلَّمْتَنِي وَزْنَتَيْنِ، فَهَاتَانِ وَزْنَتَانِ غَيْرُهُمَا رَبِحْتُهُمَا! | ٢٢ |
23 ୨୩ ଇନିୟାଃ ଗୁସିୟାଁ ଇନିଃକେ କାଜିକିୟାଏ, ‘ବୁଗିନ୍ କାମିକାଦାମ୍, ଆମ୍ ବୁଗିନ୍ ଆଡଃ ପାତିୟାର୍ରେନ୍ ଦାସି ତାନ୍ମେ, ଆମ୍ ହୁଡିଙ୍ଗ୍ତେୟାଃରେ ପାତିୟାର୍କାନାମ୍ ଏନାତେ ଆଇଙ୍ଗ୍ ପୁରାଃତେୟାଃରାଃ ଗୁସିୟାଁ ବାଇମେୟାଇଙ୍ଗ୍, ଏଲା ହିଜୁଃମେ, ଆଇଁୟାଃଲଃ ରାସ୍କାନ୍ମେ ।’
| فَقَالَ لَهُ سَيِّدُهُ: حَسَناً فَعَلْتَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ وَالأَمِينُ! كُنْتَ أَمِيناً عَلَى الْقَلِيلِ، فَسَأُقِيمُكَ عَلَى الْكَثِيرِ. اُدْخُلْ إِلَى فَرَحِ سَيِّدِكَ! | ٢٣ |
24 ୨୪ “ଏନ୍ତେ ଏନ୍ ମିଦ୍ ହାଜାର୍ ରୁପା ସିକା ନାମାକାଦ୍ନିଃ ହିଜୁଃକେଦ୍ତେ କାଜିକିୟାଏ, ‘ହେ ଗମ୍କେ, ଆମ୍ କେଟେଦ୍ ମନ୍ରେନ୍ ହଡ଼ ତାନ୍ମେ ଏନା ଆଇଙ୍ଗ୍ ସାରିତାଇକେନାଇଙ୍ଗ୍ । ଆମ୍ କା ହେରାକାନ୍ତାଃଏତେ ଇରାଃମେ ଆଡଃ କା ତାସିକାନ୍ତାଃଏତେ ହୁଣ୍ଡିୟାଃମେ ।
| ثُمَّ جَاءَهُ أَيْضاً الَّذِي أَخَذَ الْوَزْنَةَ الْوَاحِدَةَ، وَقَالَ: يَا سَيِّدُ، عَرَفْتُكَ رَجُلاً قَاسِياً، تَحْصُدُ مِنْ حَيْثُ لَمْ تَزْرَعْ، وَتَجْمَعُ مِنْ حَيْثُ لَمْ تَبْذُرْ، | ٢٤ |
25 ୨୫ ଏନାତେ ଆଇଙ୍ଗ୍ ବରକେଦାଇଙ୍ଗ୍ ଆଡଃ ସେନଃକେଦ୍ତେ ଆମ୍ ଆଇଙ୍ଗ୍କେ ଏମାକାଦିଙ୍ଗ୍ ଟାକାକେ ଅତେରେ ଗାଡା ଉର୍କେଦ୍ତେ ଉକୁକେଦାଇଙ୍ଗ୍, ନେଲେମେ, ନେ ନେତାଃରେୟା ଟାକା, ଅକ୍ନାଃଚି ଆମାଃତାନାଃ ।’
| فَخِفْتُ، فَذَهَبْتُ وَدَفَنْتَ وَزْنَتَكَ فِي الأَرْضِ. فَهَذَا هُوَ مَالُكَ! | ٢٥ |
26 ୨୬ “ଇନିୟାଃ ଗୁସିୟାଁ ଇନିଃକେ କାଜିରୁହାଡ଼୍କିୟାଏ, ‘ଏ ଏତ୍କାନ୍ ଆଡଃ ଆଲ୍ସି ଦାସି, ଆଇଙ୍ଗ୍ କା ହେରାକାନ୍ତାଃଏତେ ଇରାଃଇଙ୍ଗ୍ ଆଡଃ କା ତାସିକାନ୍ତାଃଏତେ ହୁଣ୍ଡିୟାଃଇଙ୍ଗ୍ ମେନ୍ତେ ସାରିତାଇକେନ୍ରେଦ,
| فَأَجَابَهُ سَيِّدُهُ: أَيُّهَا الْعَبْدُ الشِّرِّيرُ الْكَسُولُ! عَرَفْتَ أَنِّي أَحْصُدُ مِنْ حَيْثُ لَمْ أَزْرَعْ، وَأَجْمَعُ مِنْ حَيْثُ لَمْ أَبْذُرْ، | ٢٦ |
27 ୨୭ ଆମ୍ ଆଇଁୟାଃ ଟାକାକେ ବ୍ୟାଙ୍କ୍ରେ ଏମଃ ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍ ତାଇକେନା ଆଡଃ ଆଇଙ୍ଗ୍ ହିଜୁଃରୁହାଡ଼୍କେଦ୍ତେ ସବେନ୍ ମୁଲ୍'କାନ୍ତାର୍ଲଃ ଟାକା ନାମ୍ରୁହାଡ଼୍ କେଦ୍ତେୟାଃଇଙ୍ଗ୍ ।
| فَكَانَ يَحْسُنُ بِكَ أَنْ تُوْدِعَ مَالِي عِنْدَ الصَّيَارِفَةِ لِكَيْ أَسْتَرِدَّهُ لَدَى عَوْدَتِي مَعَ فَائِدَتِهِ! | ٢٧ |
28 ୨୮ ଏନାତେ ନାହାଁଃ, ଏନ୍ ମିଦ୍ ହାଜାର୍ ରୁପା ସିକା ଇଦିକେଦ୍ତେ, ଅକଏତାଃରେ ଗେଲ୍ ହାଜାର୍ ରୁପା ସିକା ମେନାଃନିଃକେ ଏମାଇପେ ।
| ثُمَّ قَالَ لِعَبِيدِهِ: خُذُوا مِنْهُ الْوَزْنَةَ، وَأَعْطُوهَا لِصَاحِبِ الْوَزْنَاتِ الْعَشْرِ: | ٢٨ |
29 ୨୯ ଚିୟାଃଚି ଅକଏତାଃରେ ମେନାଃ, ଇନିଃକେ ଏମଃଆ ଆଡଃ ଇନିୟାଃ ପୁରାଃଗି ହବାଅଃଆ, ମେନ୍ଦ ଜେତାଏତାଃରେ ବାନଃଆ, ଇନିଃତାଃଏତେ ଅକ୍ନାଃ ମେନାଃ ଏନାହଗି ଇଦିୟଃଆ ।
| فَإِنَّ كُلَّ مَنْ عِنْدَهُ، يُعْطَى الْمَزِيدَ فَيَفِيضُ؛ وَمَنْ لَيْسَ عِنْدَهُ، فَحَتَّى الَّذِي عِنْدَهُ يُنْتَزَعُ مِنْهُ. | ٢٩ |
| أَمَّا هَذَا الْعَبْدُ الَّذِي لَا نَفْعَ مِنْهُ، فَاطْرَحُوهُ فِي الظُّلْمَةِ الْخَارِجِيَّةِ، هُنَاكَ يَكُونُ البُكَاءُ وَصَرِيرُ الأَسْنَانِ! | ٣٠ |
31 ୩୧ “ମାନୱାହନ୍ ଆୟାଃ ସିର୍ମାରେନ୍ ସବେନ୍ ଦୁଁତ୍କଲଃ ଆୟାଃ ମାନାରାଙ୍ଗ୍ରେ ରାଜା ଲେକା ହିଜୁଃ ଦିପିଲିରେ ଇନିଃ ଆୟାଃ ମାନାରାଙ୍ଗ୍ ସିର୍ମାରେୟାଃ ରାଜ୍ଗାଦିରେ ଦୁବାଃଏ ।
| وَعِنْدَمَا يَعُودُ ابْنُ الإِنْسَانِ فِي مَجْدِهِ وَمَعَهُ جَمِيعُ مَلائِكَتِهِ، فَإِنَّهُ يَجْلِسُ عَلَى عَرْشِ مَجْدِهِ، | ٣١ |
32 ୩୨ ଆଡଃ ଅତେଦିଶୁମ୍ରେନ୍ ସବେନ୍ ଜାତିରେନ୍ ହଡ଼କ ଇନିୟାଃ ଆୟାର୍ରେକ ହୁଣ୍ଡିୟଃଆ ଆଡଃ ଗୁପିନିଃ ମିଣ୍ଡିକକେ ମେରମ୍କଏତେ ହିଗାଡ଼୍କ ଲେକା ଇନିଃ ଇନ୍କୁକେ ମିହୁଡ଼୍ଏତେ ଆଡଃମିହୁଡ଼୍କେ ହିଗାଡ଼୍କଆ ।
| وَتَجْتَمِعُ أَمَامَهُ الشُّعُوبُ كُلُّهَا، فَيَفْصِلُ بَعْضَهُمْ عَنْ بَعْضٍ كَمَا يَفْصِلُ الرَّاعِي الْغَنَمَ عَنِ الْمِعَازِ، | ٣٢ |
| فَيُوقِفُ الْغَنَمَ عَنْ يَمِينِهِ، وَالْمِعَازِ عَنْ يَسَارِهِ؛ | ٣٣ |
34 ୩୪ ଏନ୍ତେ ରାଜା ଆୟାଃ ଜମ୍ତିସାଃରେନ୍କକେ କାଜିକଆଏ, ‘ଆଇଁୟାଃ ଆପୁଇଙ୍ଗ୍ତାଃଏତେ ଆଶିଷ୍କାନ୍କ ହିଜୁଃପେ ଆଡଃ ଆପେୟାଃ ନାଗେନ୍ତେ ଅତେଦିଶୁମ୍ରେୟାଃ ଏନେଟେଦ୍ ସିଦାରେ ବାଇୟାକାନ୍ ରାଇଜ୍ରେ ବଲପେ ।
| ثُمَّ يَقُولُ الْمَلِكُ لِلَّذِينَ عَنْ يَمِينِهِ: تَعَالَوْا يَا مَنْ بَارَكَهُمْ أَبِي، رِثُوا الْمَلَكُوتَ الَّذِي أُعِدَّ لَكُمْ مُنْذُ إِنْشَاءِ الْعَالَمِ: | ٣٤ |
35 ୩୫ ଚିୟାଃଚି ଆଇଙ୍ଗ୍ଦ ରେଙ୍ଗେଜାକାନ୍ ତାଇକେନ୍ରେ ଜମେୟାଃଁପେ ଏମାଦିୟାଁ, ଆଡଃ ତେତାଙ୍ଗିଙ୍ଗ୍ ତାଇକେନ୍ରେ ନୁଁଏ ନାଗେନ୍ତେ ଦାଆଃପେ ଏମାଦିୟାଁ, ଆଇଙ୍ଗ୍ ଏଟାଃ ଦିଶୁମ୍ରେ ତାଇକେନ୍ରେ ଆପେୟାଃ ଅଡ଼ାଃରେ ତାଇନ୍ ନାଙ୍ଗ୍ ଠାୟାଦ୍ପେ ଏମାଦିୟାଁ,
| لأَنِّي جُعْتُ فَأَطْعَمْتُمُونِي، عَطِشْتُ فَسَقَيْتُمُونِي، كُنْتُ غَرِيباً فَآوَيْتُمُونِي، | ٣٥ |
36 ୩୬ ଆଇଙ୍ଗ୍ ସାମାହଡ଼୍ମ ତାଇକେନ୍ରେ ଲିଜାଃପେ ତୁସିଙ୍ଗ୍କେଦିୟାଁ, ଆଇଙ୍ଗ୍ ହାସୁତାନ୍ ତାଇକେନ୍ରେ ଯାତ୍ନାଅ ସାକ୍ଲାଅ କେଦିୟାଁପେ, ଆଇଙ୍ଗ୍ ଜେହେଲ୍ରେ ତାଇକେନ୍ ଇମ୍ତା ନେନେଲ୍ତେପେ ହିଜୁଃୟାନା ।’
| عُرْيَاناً فَكَسَوْتُمُونِي، مَرِيضاً فَزُرْتُمُونِي، سَجِيناً فَأَتَيْتُمْ إِلَيَّ! | ٣٦ |
37 ୩୭ “ଏନ୍ତେ ଧାର୍ମାନ୍ ହଡ଼କ ଇନିଃକେ କାଜିରୁହାଡ଼୍କିୟାକ, ‘ହେ ଗମ୍କେ, ଚିଉଲା ଆଲେ ଆମ୍କେ ରେଙ୍ଗେତାନ୍ଲେ ନେଲ୍ଲେଦ୍ମେୟାଁ ଆଡଃ ଆମ୍କେ ଜଜମାଃଲେ ଏମାଦ୍ମେୟାଁ, ଚାଏ ଚିଉଲା ତେତାଙ୍ଗ୍ତାନ୍ଲେ ନେଲ୍ଲେଦ୍ମେୟାଁ ଆଡଃ ନୁଁ ନାଙ୍ଗ୍ ଦାଆଃଲେ ଏମାଦ୍ମେୟାଁ?
| فَيَرُدُّ الصَّالِحونَ قَائِلِينَ: يَا رَبُّ، مَتَى رَأَيْنَاكَ جَائِعاً فَأَطْعَمْنَاكَ، أَوْ عَطْشَاناً فَسَقَيْنَاكَ؟ | ٣٧ |
38 ୩୮ ଚିଉଲା ଆଲେ ଆମ୍କେ ନେଲ୍କେଦ୍ତେ ଏଟାଃ ଦିଶୁମ୍ରେନ୍ ତାନିଃ ମେନ୍ତେ ଆଲେୟାଃ ଅଡ଼ାଃରେ ତାଇନ୍ ନାଙ୍ଗ୍ ଠାୟାଦ୍ଲେ ଏମାଦ୍ମେୟାଁ ଆଡଃ ଚିଉଲା ସାମାହଡ଼୍ମ ତାଇକେନ୍ରେ ତୁସିଙ୍ଗ୍ ନାଙ୍ଗ୍ ଲିଜାଃଲେ ଏମାଦ୍ମେୟାଁ?
| وَمَتَى رَأَيْنَاكَ غَرِيباً فَآوَيْنَاكَ، أَوْ عُرْيَاناً فَكَسَوْنَاكَ؟ | ٣٨ |
| وَمَتَى رَأَيْنَاكَ مَرِيضاً أَوْ سَجِيناً فَزُرْنَاكَ؟ | ٣٩ |
40 ୪୦ ଆଡଃ ରାଜା ଇନ୍କୁକେ କାଜିରୁହାଡ଼୍କଆଏ, ‘ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ ସାର୍ତିଗିଙ୍ଗ୍ କାଜିୟାପେତାନା, ଆପେ ଆଇଁୟାଃ ନେ ହାଗାକଏତେ ମିହୁଡ଼୍ ନାଗେନ୍ତେ ଅକ୍ନାଃପେ ରିକାକାଦା, ଏନା ଆଇଁୟାଃ ନାଗେନ୍ତେୟ ରିକାକାଦାପେ ।’
| فَيُجِيبُهُمُ الْمَلِكُ: الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: بِمَا أَنَّكُمْ فَعَلْتُمْ ذَلِكَ بِأَحَدِ إِخْوَتِي هَؤُلاءِ الصِّغَارِ، فَبِي فَعَلْتُمْ! | ٤٠ |
41 ୪୧ “ଏନ୍ତେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ଆୟାଃ ଲେଙ୍ଗାତିସାଃରେନ୍କକେ କାଜିୟାଦ୍କଆଏ, ‘ହେ ସାର୍ପାଅକାନ୍ ହଡ଼କ! ଆଇଁୟାଃତାଃଏତେ ନିର୍ପେ ଏନ୍ତେ ସାଏତାନ୍ ଆଡଃ ଆୟାଃ ଦୁଁତ୍କ ନାଗେନ୍ତେ ବାଇୟାକାନ୍ ଜାନାଅ କା ଇଣିଁଜଃ ସେଙ୍ଗେଲ୍ତେ ସେନଃପେ । (aiōnios g166)
| ثُمَّ يَقُولُ لِلَّذِينَ عَنْ يَسَارِهِ: ابْتَعِدُوا عَنِّي يَا مَلاعِينُ إِلَى النَّارِ الأَبَدِيَّةِ الْمُعَدَّةِ لإِبْلِيسَ وَأَعْوَانِهِ! (aiōnios g166) | ٤١ |
42 ୪୨ ଚିୟାଃଚି ଆଇଙ୍ଗ୍ ରେଙ୍ଗେଃ ତାଇକେନ୍ରେ ଜମେୟାଃଁ କାପେ ଏମାଦିୟାଁ, ଆଇଙ୍ଗ୍ ତେତାଙ୍ଗ୍ ତାଇକେନ୍ରେ ନୁଁ ନାଗେନ୍ତେ ଦାଆଃ କାପେ ଏମାଦିୟାଁ ।
| لأَنِّي جُعْتُ فَلَمْ تُطْعِمُونِي، وَعَطِشْتُ فَلَمْ تَسْقُونِي، | ٤٢ |
43 ୪୩ ଆଇଙ୍ଗ୍ ଏଟାଃ ଦିଶୁମ୍ରେ ତାଇକେନ୍ ଇମ୍ତା ଆପେ ଆପେୟାଃ ଅଡ଼ାଃରେ ତାଇନ୍ ନାଙ୍ଗ୍ ଠାୟାଦ୍ କାପେ ଏମାଦିୟାଁ, ଆଇଙ୍ଗ୍ ସାମାହଡ଼୍ମ ତାଇକେନ୍ରେ ତୁସିଙ୍ଗ୍ ନାଙ୍ଗ୍ ଲିଜାଃ କାପେ ଏମାଦିୟାଁ, ଆଡଃ ଆଇଙ୍ଗ୍ ଦୁକୁରେ ଆଡଃ ଜେହେଲ୍ରେ ତାଇକେନ୍ ଇମ୍ତା ଆଇଙ୍ଗ୍କେ କାପେ ଯାତ୍ନାଅ ସାକ୍ଲାଅ କେଦିୟାଁ ।’
| كُنْتُ غَرِيباً فَلَمْ تَأْوُونِي، عُرْيَاناً فَلَمْ تَكْسُونِي، مَرِيضاً وَسَجِيناً فَلَمْ تَزُورُونِي! | ٤٣ |
44 ୪୪ “ଏନ୍ତେ ଇନ୍କୁହଗି ଇନିଃକେ କାଜିରୁହାଡ଼ିୟାକ, ‘ହେ ପ୍ରାଭୁ, ଚିଉଲା ଆଲେ ଆମ୍କେ ରେଙ୍ଗେଃତାନ୍ ଚାଏ ତେତାଙ୍ଗ୍ତାନ୍ ଚାଏ ଏଟାଃ ଦିଶୁମ୍ରେନ୍, ଚାଏ ସାମାହଡ଼୍ମ, ଚାଏ ହାସୁତାନ୍, ଚାଏ ଜେହେଲ୍ରେ ନେଲ୍କେଦ୍ତେ କାଲେ ଦେଙ୍ଗାକେଦ୍ମେୟାଁ ।’
| فَيَرُدُّ هَؤُلاءِ أَيْضاً قَائِلِينَ: يَا رَبُّ، مَتَى رَأَيْنَاكَ جَائِعاً أَوْ عَطْشَاناً أَوْ غَرِيباً أَوْ عُرْيَاناً أَوْ مَرِيضاً أَوْ سَجِيناً، وَلَمْ نَخْدِمْكَ؟ | ٤٤ |
45 ୪୫ ଏନ୍ତେ ରାଜା କାଜିରୁହାଡ଼୍କଆଏ, ‘ସାର୍ତିଗିଙ୍ଗ୍ କାଜିୟାପେତାନା, ଆପେ ନେ ହୁପ୍ଡିଙ୍ଗ୍କଏତେ ମିହୁଡ଼୍କେହଁ କାପେ ଦେଙ୍ଗାକେଦ୍କ ନାଗେନ୍ତେ ଆଇଙ୍ଗ୍କେହଁ କାପେ ଦେଙ୍ଗାକେଦିୟାଁ ।’
| فَيُجِيبُهُمْ: الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: بِمَا أَنَّكُمْ لَمْ تَفْعَلُوا ذَلِكَ بِأَحَدِ إِخْوَتِي هَؤُلاءِ الصِّغَارِ، فَبِي لَمْ تَفْعَلُوا! | ٤٥ |
