< ମାର୍କ 11 >

1 ୟୀଶୁ ଆଡଃ ଚେଲାକ ଯୀରୁଶାଲେମ୍‌ ନାଡ଼େଃୟାନ୍‌ତେ, ଜାଇତୁନ୍‌ ବୁରୁଜାପାଃ ବେତ୍‌ଫାଗି ଆଡଃ ବେଥ୍‌ନିଆ ନାଡ଼େଃତେକ ସେଟର୍‌ୟାନା, ଇମ୍‌ତା ୟୀଶୁ ଆୟାଃ ଚେଲାକଏତେ ବାର୍‌ହଡ଼୍‌କିନ୍‌କେ ଆୟାର୍‌ତେ କୁଲ୍‌କେଦ୍‌କିନାଏ ।
अनन्तरं तेषु यिरूशालमः समीपस्थयो र्बैत्फगीबैथनीयपुरयोरन्तिकस्थं जैतुननामाद्रिमागतेषु यीशुः प्रेषणकाले द्वौ शिष्याविदं वाक्यं जगाद,
2 ଆଡଃ ମେତାଦ୍‌କିନାଏ, “ସାମ୍‌ନାଙ୍ଗ୍‌ରେଆଃ ହାତୁତେ ସେନଃବେନ୍, ଏନ୍‌ ହାତୁ ତେବାଃ ଇମ୍‌ତାଙ୍ଗ୍‌ଗି ନାହାଁଃ ଜାକେଦ୍‌ ଜେତାଏ ଇନିଃରେ କା ଦେଜାକାନ୍ ମିଆଁଦ୍‌ ଗାଧାହନ୍‌ ତଲାକାନ୍‌ବେନ୍ ନାମିଆଁ, ଇନିଃକେ ରାଡ଼ାଇବେନ୍ ଆଡଃ ନେତାଃ ଆଉୱିବେନ୍ ।
युवाममुं सम्मुखस्थं ग्रामं यातं, तत्र प्रविश्य यो नरं नावहत् तं गर्द्दभशावकं द्रक्ष्यथस्तं मोचयित्वानयतं।
3 ଜେତାଏ ହଡ଼ ଇନିଃକେ ଚିନାଃ ମେନ୍ତେବେନ୍ ରାଡ଼ାଇତାନା ମେନ୍ତେ କୁଲିବେନ୍‌ରେଦ, କାଜିୟାଇବେନ୍‌, ନିଃ'ତାଃରେ ପ୍ରାଭୁଆଃ କାମିମେନାଃ, ଆଡଃ ହୁଡିଙ୍ଗ୍‌ତାୟମ୍‌ତେ କୁଲ୍‌ରୁହାଡ଼୍‌ତାଇୟା ।”
किन्तु युवां कर्म्मेदं कुतः कुरुथः? कथामिमां यदि कोपि पृच्छति तर्हि प्रभोरत्र प्रयोजनमस्तीति कथिते स शीघ्रं तमत्र प्रेषयिष्यति।
4 ଇନ୍‌କିନ୍‌ ସେନଃୟାନାକିନ୍‌ ଆଡଃ ରାଚା ଦୁଆର୍‌ତାଃ ବାହାରିରେ ମିଆଁଦ୍‌ ଗାଧାହନ୍‌ ତଲାକାନ୍‌କିନ୍ ନାମ୍‌କିୟାଃ । ଇନିଃକେକିନ୍‌ ରାଡ଼ାଇ ଇମ୍‌ତା,
ततस्तौ गत्वा द्विमार्गमेलने कस्यचिद् द्वारस्य पार्श्वे तं गर्द्दभशावकं प्राप्य मोचयतः,
5 ଏନ୍ତାଃରେ ତିଙ୍ଗୁଆକାନ୍‌ ହଡ଼କ କୁଲିକେଦ୍‌କିନା, “ଗାଧାହନ୍‌କେ ଚିନାଃ ମେନ୍ତେବେନ୍ ରାଡ଼ାଇତାନା?”
एतर्हि तत्रोपस्थितलोकानां कश्चिद् अपृच्छत्, गर्द्दभशिशुं कुतो मोचयथः?
6 ଇନ୍‌କିନ୍‌ଦ ୟୀଶୁ କାଜିୟାଦ୍‌କିନ୍ ଲେକାକିନ୍‌ କାଜିରୁହାଡ଼ାଦ୍‌କଆ, ଏନ୍ତେ ଇନ୍‌କୁ ଇନ୍‌କିନ୍‌କେ ରାଡ଼ା ରିକାଦ୍‌କିନାକ ।
तदा यीशोराज्ञानुसारेण तेभ्यः प्रत्युदिते तत्क्षणं तमादातुं तेऽनुजज्ञुः।
7 ଗାଧାହନ୍‌କେ ଇନ୍‌କିନ୍‌ ୟୀଶୁତାଃକିନ୍ ଆଉକିୟା, ଆଡଃ ଗାଧା ଚେତାନ୍‌ରେ ଆକିନାଃ ଲିଜାଃକିନ୍ ଆଟେଦ୍‌କେଦା, ଆଡଃ ୟୀଶୁ ଇନିଃରେ ଦୁବ୍‌ୟାନାଏ ।
अथ तौ यीशोः सन्निधिं गर्द्दभशिशुम् आनीय तदुपरि स्ववस्त्राणि पातयामासतुः; ततः स तदुपरि समुपविष्टः।
8 ପୁରାଃ ହଡ଼କ ୟୀଶୁକେ ମାଇନି ନାଗେନ୍ତେ ଆକଆଃ ଲିଜାଃ ହରାହରାକ ବିଲ୍‌ଇଦି ତାଇକେନା; ଏଟାଃକଦ, ପିଡ଼ିକଏତେ ହୁଡିଙ୍ଗ୍‌ ଢାଉଡ଼ା ମାଆଃ ଆଉକେଦ୍‌ତେ, ହରାହରାକ ଆଟେଦ୍ଇଦି ତାଇକେନା ।
तदानेके पथि स्ववासांसि पातयामासुः, परैश्च तरुशाखाश्छितवा मार्गे विकीर्णाः।
9 ୟୀଶୁଆଃ ଆୟୁର୍‌ ତାୟମ୍‌ରେ ସେନଃତାନ୍‌ ଗାଦେଲ୍‌ ହଡ଼କ କାଉରିକେଦାଃ, “‘ହୋଶାନ୍ନା’ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ଆଃ ମାନାରାଙ୍ଗ୍‌ ହବାଅଃକା, ପ୍ରାଭୁଆଃ ନୁତୁମ୍‌ତେ ହିଜୁଃନିଃ ଧାଇନ୍‌ ହବାଅଃକାଏ ।
अपरञ्च पश्चाद्गामिनोऽग्रगामिनश्च सर्व्वे जना उचैःस्वरेण वक्तुमारेभिरे, जय जय यः परमेश्वरस्य नाम्नागच्छति स धन्य इति।
10 ୧୦ ଆବୁଆଃ ପୁର୍‌ଖାଆପୁ ଦାଉଦ୍‌ଆଃ ହିଜୁଃତାନ୍‌ ରାଇଜ୍‌ ଧାଇନ୍‌ ହବାଅଃକା, ସାଲାଙ୍ଗିଉତାର୍‌ ଠାୟାଦ୍‌ରେ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ରାଃ ହୋଶାନ୍ନା ହବାଅଃକା” ମେନ୍ତେକ କାଉରିକେଦାଃ ।
तथास्माकमं पूर्व्वपुरुषस्य दायूदो यद्राज्यं परमेश्वरनाम्नायाति तदपि धन्यं, सर्व्वस्मादुच्छ्राये स्वर्गे ईश्वरस्य जयो भवेत्।
11 ୧୧ ୟୀଶୁ ଯୀରୁଶାଲେମ୍‌ତେ ତେବାଃୟାନ୍‌ଚି ମାନ୍ଦିର୍‌ ଅଡ଼ାଃରେ ବଲୟାନାଏ ଆଡଃ ଇନିଃ ସବେନାଃ ନେଲ୍‌ ବାଡ଼ାକେଦ୍‌ଚି ସିଙ୍ଗିହାସୁରଃତାନ୍ ଇମ୍‌ତା ବାରାଝାନ୍‌ ଚେଲାକଲଃ ବେଥ୍‌ନିଆତେ ସେନଃୟାନାଏ ।
इत्थं यीशु र्यिरूशालमि मन्दिरं प्रविश्य चतुर्दिक्स्थानि सर्व्वाणि वस्तूनि दृष्टवान्; अथ सायंकाल उपस्थिते द्वादशशिष्यसहितो बैथनियं जगाम।
12 ୧୨ ଏଟାଃ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ ୟୀଶୁ ଆୟାଃ ଚେଲାକଲଃ ବେଥ୍‌ନିଆଏତେ ରୁହାଡ଼୍‌ ଇମ୍‌ତା, ୟୀଶୁକେ ରେଙ୍ଗେଃକିୟା ।
अपरेहनि बैथनियाद् आगमनसमये क्षुधार्त्तो बभूव।
13 ୧୩ ସାଙ୍ଗିନ୍‌ରେ ଇନିଃ ସାକାମାକାନ୍‌ ମିଆଁଦ୍‌ ଲଆଦାରୁକେ ନେଲ୍‌କେଦ୍‌ତେ, ଏନ୍‌ରେ ଜ'କଇଙ୍ଗ୍‌ ନାମେଜାଃ ମେନ୍ତେ ଏନ୍ତାଃତେ ସେନଃୟାନା । ମେନ୍‌ଦ ତେବାଃୟାନ୍‌ଚି ଏନାରେ ସାକାମ୍‌ ବିଡ଼ାଙ୍ଗ୍‌ ନାମ୍‌କେଦାଏ ଆଡ଼ାଃ ଜ କାଏ ନାମ୍‌କେଦାଃ, ଚିୟାଃଚି ଇମ୍‌ତା ଲଆ ଜ'ସାହା କା ତାଇକେନା ।
ततो दूरे सपत्रमुडुम्बरपादपं विलोक्य तत्र किञ्चित् फलं प्राप्तुं तस्य सन्निकृष्टं ययौ, तदानीं फलपातनस्य समयो नागच्छति। ततस्तत्रोपस्थितः पत्राणि विना किमप्यपरं न प्राप्य स कथितवान्,
14 ୧୪ ଏନ୍ତେ, “ଆମାଃ ଜ ଆଡଃ ଜେତାଏ ହଡ଼ ଚିଉଲାଅ ଆଲକାଏ ଜମେକା” ମେନ୍ତେ ଲଆ ଦାରୁକେ କାଜିକେଦା । ଆଡଃ ଚେଲାକତାୟାଃ ଏନ୍‌ କାଜିକ ଆୟୁମ୍‌କେଦା । (aiōn g165)
अद्यारभ्य कोपि मानवस्त्वत्तः फलं न भुञ्जीत; इमां कथां तस्य शिष्याः शुश्रुवुः। (aiōn g165)
15 ୧୫ ଯୀରୁଶାଲେମ୍‌ତେ ତେବାଃୟାନ୍‌ଚି, ୟୀଶୁ ମାନ୍ଦିର୍‌ ଅଡ଼ାଃତେ ବଲୟାନାଏ, ଆଡଃ ଏନ୍ତାଃରେ ଦାଣେଁନାଙ୍ଗ୍‌ ଜାଁତୁକକେ କିରିଙ୍ଗ୍‌ ଆଖ୍‌ରିଙ୍ଗ୍‌ ତାନ୍‌କକେ ହାର୍‌ଅଡଙ୍ଗ୍‌ ଏଟେଦ୍‌କେଦ୍‌ଆଏ । ପାଏସା ଭାଞ୍ଜାଅତାନ୍‌କଆଃ ମେଜ୍‌କ ଆଡଃ ଦୁଦୁମୁଲ୍‌ ଆଖ୍‌ରିଙ୍ଗ୍‌ ତାନ୍‌କଆଃ ଦୁବ୍‌ତେୟାଃକ ଉଦୁର୍‌ବାଟିକେଦାଏ ।
तदनन्तरं तेषु यिरूशालममायातेषु यीशु र्मन्दिरं गत्वा तत्रस्थानां बणिजां मुद्रासनानि पारावतविक्रेतृणाम् आसनानि च न्युब्जयाञ्चकार सर्व्वान् क्रेतृन् विक्रेतृंश्च बहिश्चकार।
16 ୧୬ ଆଡଃ ମାନ୍ଦିର୍‌ ଅଡ଼ାଃରାଃ ବାହାରି ରାଚା ଥାଲା ଥାଲାତେ କିରିଙ୍ଗ୍‌ ଆଖ୍‌ରିଙ୍ଗ୍‌ତେଆଃକ ସାବ୍‌କେଦ୍‌ତେ ଜେତାଏକେୟ କାଏ ସେନ୍ ପାରମ୍‌ ଇଚିକେଦ୍‌କଆ ।
अपरं मन्दिरमध्येन किमपि पात्रं वोढुं सर्व्वजनं निवारयामास।
17 ୧୭ ଏନ୍ତେ ଇନ୍‌କୁକେ ଇତୁତାନ୍‌ଲଃ ମେତାଦ୍‌କଆଏ, ନେଆଁଁ ଅଲାକାନା, “ଆଇଁୟାଃ ଅଡ଼ାଃ ଦିଶୁମ୍‌ରାଃ ସବେନ୍‌ ଜାତିକ ନାଗେନ୍ତେ ବିନ୍ତିଅଡ଼ାଃ ନୁତୁମଃଆ ମେନ୍‌ଦ ଆପେ ନେଆଁଁକେ କୁମ୍ବୁଡ଼ୁକଆଃ ତାଇନଃ ଠାୟାଦ୍‌ପେ ବାଇୟାକାଦା ।”
लोकानुपदिशन् जगाद, मम गृहं सर्व्वजातीयानां प्रार्थनागृहम् इति नाम्ना प्रथितं भविष्यति एतत् किं शास्त्रे लिखितं नास्ति? किन्तु यूयं तदेव चोराणां गह्वरं कुरुथ।
18 ୧୮ ମୁଲ୍‌ ଯାଜାକ୍‌କ ଆଡଃ ଆଇନ୍‌ ଇତୁକ, ଏନା ସବେନ୍‌ ଆୟୁମ୍‌କେଦ୍‌ତେ, ୟୀଶୁକେ ଚିଲ୍‌କାକ ଗଜିୟା ମେନ୍ତେ ହରାକ ଦାଣାଁଁବାଡ଼ାକେଦାଃ । ସବେନ୍‌ ହଡ଼କଦ ୟୀଶୁଆଃ ଇନିତୁରେ ଆକ୍‌ଦାନ୍ଦାଅୟାନା ମେନ୍ତେ ଇନ୍‌କୁ ଇନିଃକେ ବରଆଇତାନ୍‌କ ତାଇକେନା ।
इमां वाणीं श्रुत्वाध्यापकाः प्रधानयाजकाश्च तं यथा नाशयितुं शक्नुवन्ति तथोेपायं मृगयामासुः, किन्तु तस्योपदेशात् सर्व्वे लोका विस्मयं गता अतस्ते तस्माद् बिभ्युः।
19 ୧୯ ସିଙ୍ଗିହାସୁର୍‌ୟାନ୍‌ଚି ୟୀଶୁ ଆୟାଃ ଚେଲାକଲଃ ଅଡଙ୍ଗ୍‌କେଦ୍‌ତେ ସାହାର୍‌ଏତେ ସେନଃୟାନାଏ ।
अथ सायंसमय उपस्थिते यीशुर्नगराद् बहिर्वव्राज।
20 ୨୦ ଏଟାଃ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ ସେତାଃ ଇଦାନ୍‌ତେ ହରାରେ ସେନଃ ଇମ୍‌ତା ଇନ୍‌କୁ ଲଆଦାରୁକେକ ନେଲ୍‌କେଦା । ଏନା ବୁଟାଏତେ ଚୁଟି ଜାକେଦ୍‌ ରହଡ଼୍‌ ଗଜାକାନ୍‌ ତାଇକେନା ।
अनन्तरं प्रातःकाले ते तेन मार्गेण गच्छन्तस्तमुडुम्बरमहीरुहं समूलं शुष्कं ददृशुः।
21 ୨୧ ପାତ୍‌ରାସ୍‌ ସିଦାହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ରାଃ କାଜି ପାହାମ୍‌କେଦ୍‌ତେ ମେତାଇୟାଏ “ନେଲେମେ, ହେ ଗୁରୁ, ଆମ୍‌ ସାର୍‌ପାଅଲେଦ୍ ଲଆଦାରୁ ରହଡ଼୍‌କାନା ।”
ततः पितरः पूर्व्ववाक्यं स्मरन् यीशुं बभाषं, हे गुरो पश्यतु य उडुम्बरविटपी भवता शप्तः स शुष्को बभूव।
22 ୨୨ ୟୀଶୁ ଚେଲାକକେ କାଜିରୁହାଡ଼ାଦ୍‌କଆଏ, “ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ରେ ବିଶ୍ୱାସ୍‌ ଦହେପେ ।”
ततो यीशुः प्रत्यवादीत्, यूयमीश्वरे विश्वसित।
23 ୨୩ ସାର୍‌ତିଗି କାଜିୟାପେ ତାନାଇଙ୍ଗ୍‌, “ଜେତାଏ ହଡ଼ ନେ ବୁରୁକେ, ମାର୍‌ ବିରିଦ୍‌ମେ ଆଡଃ ଦରେୟାରେ ଉୟୁଗଃମେ ମେନ୍ତେ କାଜିରେ, ଆଡଃ ମନ୍‌ରେ କାଏ ଆଡ଼ାଃଉଡ଼ୁଃରେ ଆଡଃ ଇନିଃ ଆସିତେୟାଃ ସାର୍‌ତିଗି ହବାଅଆଃ ମେନ୍ତେ ବିଶ୍ୱାସେରେଦ, ଇନିଃ ସାନାଙ୍ଗ୍‌ତାନ୍‌ଲେକା ହବାଅଆଃ ।
युष्मानहं यथार्थं वदामि कोपि यद्येतद्गिरिं वदति, त्वमुत्थाय गत्वा जलधौ पत, प्रोक्तमिदं वाक्यमवश्यं घटिष्यते, मनसा किमपि न सन्दिह्य चेदिदं विश्वसेत् तर्हि तस्य वाक्यानुसारेण तद् घटिष्यते।
24 ୨୪ ଏନାମେନ୍ତେ କାଜିୟାପେ ତାନାଇଙ୍ଗ୍‌, ବିନ୍ତି ଇମ୍‌ତା ଜେତ୍‌ନାଃପେ ଆସିଆ, ଏନ୍‌ ସବେନାଃ ନାମାକାଦାଃଲେ ମେନ୍ତେପେ ବିଶ୍ୱାସେରେଦ, ଆସିତେୟାଃ ସବେନାଃପେ ନାମେୟା ।
अतो हेतोरहं युष्मान् वच्मि, प्रार्थनाकाले यद्यदाकांक्षिष्यध्वे तत्तदवश्यं प्राप्स्यथ, इत्थं विश्वसित, ततः प्राप्स्यथ।
25 ୨୫ ଆଡଃ ବିନ୍ତି ନାଗେନ୍ତେପେ ତିଙ୍ଗୁନ୍‌ରେ ଜେତା ହଡ଼ଆଃ ବିରୁଧ୍‌ରେ ଜେତ୍‌ନାଃ ଆପେୟାଃ ଗୁହ୍ନାଁଁ ମେନାଃରେଦ, ଇନିଃକେ ଏନା ଛାମାଇପେ, ଏନାରେ ଆପେୟାଃ ସିର୍ମାରେନ୍‌ ଆପୁ ଆପେକେୟଗି ଛାମାପେୟା ।
अपरञ्च युष्मासु प्रार्थयितुं समुत्थितेषु यदि कोपि युष्माकम् अपराधी तिष्ठति, तर्हि तं क्षमध्वं, तथा कृते युष्माकं स्वर्गस्थः पितापि युष्माकमागांमि क्षमिष्यते।
26 ୨୬ ମେନ୍‌ଦ ଆପେ କାପେ ଛାମାଇରେଦ, ଆପେୟାଃ ସିର୍ମାରେନ୍‌ ଆପୁହଁ ଆପେୟାଃ ପାପ୍‌ କାଏ ଛାମାଏଆ ।”
किन्तु यदि न क्षमध्वे तर्हि वः स्वर्गस्थः पितापि युष्माकमागांसि न क्षमिष्यते।
27 ୨୭ ୟୀଶୁ ଆଡଃ ଚେଲାକ ଆଡଃଗି ଯୀରୁଶାଲେମ୍‌ତେ ହିଜୁଃୟାନାକ । ମାନ୍ଦିର୍‌ଅଡ଼ାଃରେ ୟୀଶୁ ସେନ୍‌ବାଡ଼ାତାନ୍ ଦିପିଲିରେ, ମୁଲ୍‌ ଯାଜାକ୍‌କ, ଆଇନ୍‌ ଇତୁକ ଆଡଃ ପ୍ରାଚିନ୍‌କ ଇନିଃତାଃତେକ ହିଜୁଃୟାନା ।
अनन्तरं ते पुन र्यिरूशालमं प्रविविशुः, यीशु र्यदा मध्येमन्दिरम् इतस्ततो गच्छति, तदानीं प्रधानयाजका उपाध्यायाः प्राञ्चश्च तदन्तिकमेत्य कथामिमां पप्रच्छुः,
28 ୨୮ ଆଡଃ, ଇନ୍‌କୁ କୁଲିକିୟାଃକ, “ଆମ୍‌ ଅକ ଆକ୍‌ତେୟାର୍‌ତେ ନେଆଁଁକମ୍‌ ରିକାତାନା? ନେ କାମିକ ରିକାନାଗେନ୍ତେ ଅକଏ ନେ ଆକ୍‌ତେୟାର୍‌ ଏମାକାଦ୍‌ମେଆ?”
त्वं केनादेशेन कर्म्माण्येतानि करोषि? तथैतानि कर्म्माणि कर्त्तां केनादिष्टोसि?
29 ୨୯ ୟୀଶୁ ଇନ୍‌କୁକେ କାଜିରୁହାଡ଼ାଦ୍‌କଆଏ, “ଆଇଙ୍ଗ୍‌ହଁ ମିଆଁଦ୍‌ କାଜିଙ୍ଗ୍‌ କୁଲିପେୟା, ଏନା ଉଦୁବାଇଙ୍ଗ୍‌ପେ, ଏନ୍ତେ ଆଇଙ୍ଗ୍‌ହଁ ଅକ ପେଡ଼େଃତେ ନେଆଁଁକଇଙ୍ଗ୍‌ ରିକାତାନା, ଏନାଇଙ୍ଗ୍‌ ଉଦୁବାପେୟା ।
ततो यीशुः प्रतिगदितवान् अहमपि युष्मान् एककथां पृच्छामि, यदि यूयं तस्या उत्तरं कुरुथ, तर्हि कयाज्ञयाहं कर्म्माण्येतानि करोमि तद् युष्मभ्यं कथयिष्यामि।
30 ୩୦ ଯୋହାନ୍‌ଆଃ ବାପ୍ତିସ୍ମା ସିର୍ମାରେନ୍‌ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ତାଃଏତେ ଚି ମାନୱାତାଃଏତେ ତାଇକେନା? ନେଆଁଁ, ମାର୍‌ କାଜିୟାଇଙ୍ଗ୍‌ପେ ।”
योहनो मज्जनम् ईश्वरात् जातं किं मानवात्? तन्मह्यं कथयत।
31 ୩୧ ଇନ୍‌କୁ ଆକ ଆକରେକ କାପ୍‌ଜିୟାନା, “ଆବୁ ନେ କାଜିରେ ଚିନାଃବୁ କାଜିରୁହାଡ଼ିୟା? ‘ସିର୍ମାରେନ୍‌ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ତାଃଏତେ’ ମେନେରେଦ, ଇନିଃ ‘ଚିକାନାଙ୍ଗ୍‌ ଯୋହାନ୍‌ରେ କାପେ ବିଶ୍ୱାସ୍‌କେଦା’ ମେତାବୁଆଏ?”
ते परस्परं विवेक्तुं प्रारेभिरे, तद् ईश्वराद् बभूवेति चेद् वदामस्तर्हि कुतस्तं न प्रत्यैत? कथमेतां कथयिष्यति।
32 ୩୨ ମେନ୍‌ଦ ମାନୱାକତାଃଏତେ ମେନ୍ତେ କାଜିନାଙ୍ଗ୍‌ ବରକେଦାଃକ ଚିୟାଃଚି, ଇନ୍‌କୁ ହଡ଼କକେ ବର ତାଇକେନାକ, ଚିୟାଃଚି ସବେନ୍‌ ହଡ଼କ ଯୋହାନ୍‌ ଆୟାର୍‌କାଜିନିଃ ତାନିଃ ମେନ୍ତେ ମାନାତିଙ୍ଗ୍‌ଇ ତାଇକେନାକ ।
मानवाद् अभवदिति चेद् वदामस्तर्हि लोकेभ्यो भयमस्ति यतो हेतोः सर्व्वे योहनं सत्यं भविष्यद्वादिनं मन्यन्ते।
33 ୩୩ ଏନାମେନ୍ତେ ଇନ୍‌କୁ ୟୀଶୁକେ କାଜିରୁହାଡ଼୍‌କିୟାଃକ, “ଆଲେ କାଲେ ସାରିଆଃ ।” ୟୀଶୁ ମେତାଦ୍‌କଆଏ, “ଆଇଙ୍ଗ୍‌ହଁ ଅକ ପେଡ଼େଃତେ ଏନାକଇଙ୍ଗ୍‌ ରିକାତାନା, କାଇଙ୍ଗ୍‌ ଉଦୁବାପେୟା ।”
अतएव ते यीशुं प्रत्यवादिषु र्वयं तद् वक्तुं न शक्नुमः। यीशुरुवाच, तर्हि येनादेशेन कर्म्माण्येतानि करोमि, अहमपि युष्मभ्यं तन्न कथयिष्यामि।

< ମାର୍କ 11 >