प्रक. 21
1 १ आणि मी नवे आकाश आणि नवी पृथ्वी ही बघितली कारण पहिले आकाश व पहिली पृथ्वी ही निघून गेली होती आणि समुद्रही राहिला नव्हता.
อนนฺตรํ นวีนมฺ อากาศมณฺฑลํ นวีนา ปฺฤถิวี จ มยา ทฺฤษฺเฏ ยต: ปฺรถมมฺ อากาศมณฺฑลํ ปฺรถมา ปฺฤถิวี จ โลปํ คเต สมุโทฺร 'ปิ ตต: ปรํ น วิทฺยเตฯ
2 २ आणि मी ती पवित्र नगरी, नवे यरूशलेम, देवाकडून स्वर्गातून खाली येत असलेली बघितली. ती वरासाठी साज चढवून सजविलेल्या वधूप्रमाणे दिसत होती;
อปรํ สฺวรฺคาทฺ อวโรหนฺตี ปวิตฺรา นครี, อรฺถโต นวีนา ยิรูศาลมปุรี มยา ทฺฤษฺฏา, สา วราย วิภูษิตา กเนฺยว สุสชฺชิตาสีตฺฯ
3 ३ आणि मी राजासनातून एक मोठी वाणी ऐकली; ती म्हणालीः “पाहा, देवाचा मंडप मनुष्यांत आहे, तो त्यांच्याबरोबर वस्ती करील; ते त्याचे लोक होतील आणि देव स्वतः त्यांच्याबरोबर राहील
อนนฺตรํ สฺวรฺคาทฺ เอษ มหารโว มยา ศฺรุต: ปศฺยายํ มานไว: สารฺทฺธมฺ อีศฺวรสฺยาวาส: , ส ไต: สารฺทฺธํ วตฺสฺยติ เต จ ตสฺย ปฺรชา ภวิษฺยนฺติ, อีศฺวรศฺจ สฺวยํ เตษามฺ อีศฺวโร ภูตฺวา ไต: สารฺทฺธํ สฺถาสฺยติฯ
4 ४ तो त्यांच्या डोळ्यांतले सर्व अश्रू पुसेल; आणि ह्यापुढे मरण राहणार नाही; दुःख, आक्रोश, किंवा क्लेशही होणार नाहीत; कारण पहिल्या गोष्टी होऊन गेल्या आहेत.”
เตษำ เนเตฺรภฺยศฺจาศฺรูณิ สรฺวฺวาณีศฺวเรณ ปฺรมารฺกฺษฺยนฺเต มฺฤตฺยุรปิ ปุน รฺน ภวิษฺยติ โศกวิลาปเกฺลศา อปิ ปุน รฺน ภวิษฺยนฺติ, ยต: ปฺรถมานิ สรฺวฺวาณิ วฺยตีตินิฯ
5 ५ तेव्हा राजासनावर बसलेला म्हणालाः “पाहा, मी सर्वकाही नवीन करतो आणि तो मला म्हणाला, लिही; कारण ही वचने विश्वसनीय आणि खरी आहेत.”
อปรํ สึหาสโนปวิษฺโฏ ชโน'วทตฺ ปศฺยาหํ สรฺวฺวาณิ นูตนีกโรมิฯ ปุนรวทตฺ ลิข ยต อิมานิ วากฺยานิ สตฺยานิ วิศฺวาสฺยานิ จ สนฺติฯ
6 ६ आणि तो मला म्हणालाः “या गोष्टी झाल्या आहेत. मी अल्फा आणि ओमेगा, आरंभ आणि शेवट आहे. जो तान्हेला असेल त्यास मी जीवनाच्या झऱ्याचे पाणी फुकट देईन.
ปน รฺมามฺ อวทตฺ สมาปฺตํ, อหํ ก: กฺษศฺจ, อหมฺ อาทิรนฺตศฺจ ย: ปิปาสติ ตสฺมา อหํ ชีวนทายิปฺรสฺรวณสฺย โตยํ วินามูลฺยํ ทาสฺยามิฯ
โย ชยติ ส สรฺเวฺวษามฺ อธิการี ภวิษฺยติ, อหญฺจ ตเสฺยศฺวโร ภวิษฺยามิ ส จ มม ปุโตฺร ภวิษฺยติฯ
9 ९ मग ज्या सात देवदूतांनी त्या सात शेवटल्या पीडांनी भरलेल्या, सात वाट्या घेतल्या होत्या त्यांच्यातला एक येऊन माझ्याशी बोलला आणि मला म्हणाला, “इकडे ये, मी तुला वधू, कोकऱ्याची नवरी दाखवतो.”
อนนฺตรํ เศษสปฺตทณฺไฑ: ปริปูรฺณา: สปฺต กํสา เยษำ สปฺตทูตานำ กเรษฺวาสนฺ เตษาเมก อาคตฺย มำ สมฺภาษฺยาวทตฺ, อาคจฺฉาหํ ตำ กนฺยามฺ อรฺถโต เมษศาวกสฺย ภาวิภารฺยฺยำ ตฺวำ ทรฺศยามิฯ
10 १० तेव्हा त्याने मला आत्म्याने एका मोठ्या उंच डोंगरावर नेले आणि त्याने मला ती पवित्र नगरी यरूशलेम देवाकडून स्वर्गातून खाली उतरतांना दाखवली.
ตต: ส อาตฺมาวิษฺฏํ มามฺ อตฺยุจฺจํ มหาปรฺวฺวตเมํก นีเตฺวศฺวรสฺย สนฺนิธิต: สฺวรฺคาทฺ อวโรหนฺตีํ ยิรูศาลมาขฺยำ ปวิตฺรำ นครีํ ทรฺศิตวานฺฯ
11 ११ यरूशलेमेच्या ठायी देवाचे तेज होते; आणि तिचे तेज अतिमोलवान खड्यासारखे; स्फटिकाप्रमाणे चमकणाऱ्या यास्फे रत्नासारखे होते.
สา อีศฺวรียปฺรตาปวิศิษฺฏา ตสฺยาเสฺตโช มหารฺฆรตฺนวทฺ อรฺถต: สูรฺยฺยกานฺตมณิเตชสฺตุลฺยํฯ
12 १२ तिला मोठा आणि उंच तट होता; त्यास बारा वेशी होत्या आणि वेशींपुढे बारा देवदूत होते आणि त्यावर नावे लिहिलेली होती; ती इस्राएलाच्या बारा वंशजांची नावे होती,
ตสฺยา: ปฺราจีรํ พฺฤหทฺ อุจฺจญฺจ ตตฺร ทฺวาทศ โคปุราณิ สนฺติ ตทฺโคปุโรปริ ทฺวาทศ สฺวรฺคทูตา วิทฺยนฺเต ตตฺร จ ทฺวาทศ นามานฺยรฺถต อิสฺราเยลียานำ ทฺวาทศวํศานำ นามานิ ลิขิตานิฯ
ปูรฺวฺวทิศิ ตฺรีณิ โคปุราณิ อุตฺตรทิศิ ตฺรีณิ โคปุราณิ ทกฺษิณทิษิ ตฺรีณิ โคปุราณิ ปศฺจีมทิศิ จ ตฺรีณิ โคปุราณิ สนฺติฯ
นครฺยฺยา: ปฺราจีรสฺย ทฺวาทศ มูลานิ สนฺติ ตตฺร เมษาศาวากสฺย ทฺวาทศเปฺรริตานำ ทฺวาทศ นามานิ ลิขิตานิฯ
15 १५ आणि जो माझ्याशी बोलत होता त्याच्याजवळ त्या नगरीचे, तिच्या वेशींचे व तिच्या तटाचे माप घ्यायला एक सोन्याचा बोरू होता.
อนรํ นครฺยฺยาสฺตทียโคปุราณำ ตตฺปฺราจีรสฺย จ มาปนารฺถํ มยา สมฺภาษมาณสฺย ทูตสฺย กเร สฺวรฺณมย เอก: ปริมาณทณฺฑ อาสีตฺฯ
16 १६ ती नगरी चौकोनी बांधलेली होती; आणि तिची लांबी जितकी होती तितकीच तिची रुंदी होती; आणि त्याने बोरूने माप घेतले ते साडेसातशे कोस भरले; तिची लांबी, रुंदी आणि उंची या समसमान होत्या.
นครฺยฺยา อากฺฤติศฺจตุรสฺรา ตสฺยา ไทรฺฆฺยปฺรเสฺถ สเมฯ ตต: ปรํ ส เตค ปริมาณทณฺเฑน ตำ นครีํ ปริมิตวานฺ ตสฺยา: ปริมาณํ ทฺวาทศสหสฺรนลฺวา: ฯ ตสฺยา ไทรฺฆฺยํ ปฺรสฺถมฺ อุจฺจตฺวญฺจ สมานานิฯ
17 १७ आणि त्याने तटाचे माप घेतले ते मनुष्याच्या म्हणजे त्या दूताच्या हाताप्रमाणे एकशे चव्वेचाळीस हात भरले;
อปรํ ส ตสฺยา: ปฺราจีรํ ปริมิตวานฺ ตสฺย มานวาสฺยารฺถโต ทูตสฺย ปริมาณานุสารตสฺตตฺ จตุศฺจตฺวารึศทธิกาศตหสฺตปริมิตํ ฯ
ตสฺย ปฺราจีรสฺย นิรฺมฺมิติ: สูรฺยฺยกานฺตมณิภิ รฺนครี จ นิรฺมฺมลกาจตุเลฺยน ศุทฺธสุวรฺเณน นิรฺมฺมิตาฯ
19 १९ आणि नगरीच्या तटाचे पाये अनेक प्रकारचे मोलवान पाषाण लावून सजविले होते. पहिला पाया यास्फे, दुसरा नीलमणी, तिसरा शिवधातू चौथा पाचू,
นครฺยฺยา: ปฺราจีรสฺย มูลานิ จ สรฺวฺววิธมหารฺฆมณิภิ รฺภูษิตานิฯ เตษำ ปฺรถมํ ภิตฺติมูลํ สูรฺยฺยกานฺตสฺย, ทฺวิตียํ นีลสฺย, ตฺฤตียํ ตามฺรมเณ: , จตุรฺถํ มรกตสฺย,
20 २० पाचवा गोमेद, सहावा सार्दि, सातवा लसण्या, आठवा वैडूर्य, नववा पुष्कराज, दहावा सोनलसणी, अकरावा याकीथ आणि बारावा पद्मंराग.
ปญฺจมํ ไวทูรฺยฺยสฺย, ษษฺฐํ โศณรตฺนสฺย, สปฺตมํ จนฺทฺรกานฺตสฺย, อษฺฏมํ โคเมทสฺย, นวมํ ปทฺมราคสฺย, ทศมํ ลศูนียสฺย, เอกาทศํ เษโรชสฺย, ทฺวาทศํ มรฺฏีษฺมเณศฺจาสฺติฯ
21 २१ आणि बारा वेशी बारा मोत्यांच्या होत्या; प्रत्येक वेस एका मोत्याची केली होती. नगरीचा रस्ता शुद्ध सोन्याचा, पारदर्शक काचेसारखा होता.
ทฺวาทศโคปุราณิ ทฺวาทศมุกฺตาภิ รฺนิรฺมฺมิตานิ, เอไกกํ โคปุรมฺ เอไกกยา มุกฺตยา กฺฤตํ นครฺยฺยา มหามารฺคศฺจาจฺฉกาจวตฺ นิรฺมฺมลสุวรฺเณน นิรฺมฺมิตํฯ
ตสฺยา อนฺตร เอกมปิ มนฺทิรํ มยา น ทฺฤษฺฏํ สต: สรฺวฺวศกฺติมานฺ ปฺรภุ: ปรเมศฺวโร เมษศาวกศฺจ สฺวยํ ตสฺย มนฺทิรํฯ
23 २३ आणि त्या नगरीला प्रकाश द्यायला सूर्याची किंवा चंद्राची गरज नव्हती; कारण देवाचे तेज तिला प्रकाश देते आणि कोकरा तिचा दिवा आहे,
ตไสฺย นครฺไยฺย ทีปฺติทานารฺถํ สูรฺยฺยาจนฺทฺรมโส: ปฺรโยชนํ นาสฺติ ยต อีศฺวรสฺย ปฺรตาปสฺตำ ทีปยติ เมษศาวกศฺจ ตสฺยา โชฺยติรสฺติฯ
ปริตฺราณปฺราปฺตโลกนิวหาศฺจ ตสฺยา อาโลเก คมนาคมเน กุรฺวฺวนฺติ ปฺฤถิวฺยา ราชานศฺจ สฺวกียํ ปฺรตาปํ เคารวญฺจ ตนฺมธฺยมฺ อานยนฺติฯ
ตสฺยา ทฺวาราณิ ทิวา กทาปิ น โรตฺสฺยนฺเต นิศาปิ ตตฺร น ภวิษฺยติฯ
สรฺวฺวชาตีนำ เคารวปฺรตาเปา ตนฺมธฺยมฺ อาเนเษฺยเตฯ
27 २७ तेथे कोणतीही अशुद्ध गोष्ट किंवा अमंगळपणाची कृती करणारा अथवा लबाडी करणारा कोणीही मनुष्य, कोणत्याही प्रकारे प्रवेश करणार नाही पण कोकऱ्याच्या जीवनाच्या पुस्तकात ज्यांची नावे लिहिण्यात आली आहेत त्यांनाच प्रवेश करता येईल.
ปรนฺตฺวปวิตฺรํ ฆฺฤณฺยกฺฤทฺ อนฺฤตกฺฤทฺ วา กิมปิ ตนฺมธฺยํ น ปฺรเวกฺษฺยติ เมษศาวกสฺย ชีวนปุสฺตเก เยษำ นามานิ ลิขิตานิ เกวลํ ต เอว ปฺรเวกฺษฺยนฺติฯ
