स्तोत्रसंहिता 130
| سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم. |
| خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده! |
| ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟ |
| اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم. |
| من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام. |
| آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند. |
| ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد. |
| خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد. |
