स्तोत्रसंहिता 104
1 १ हे माझ्या जिवा, परमेश्वराचा धन्यवाद कर. हे परमेश्वरा, माझ्या देवा, तू अत्यंत थोर आहेस; तू तेजस्विता आणि गौरव पांघरले आहेस.
Min sjæl, lov HERREN! HERRE min Gud, du er saare stor! Du er klædt i Højhed og Herlighed,
hyllet i Lys som en Kappe! Himlen spænder du ud som et Telt;
3 ३ तू आपल्या खोल्यांच्या तुळ्या जलांमध्ये ठेवतो; तू मेघांना आपले रथ करतोस; तू वाऱ्यांच्या पंखावर चालतोस.
du hvælver din Højsal i Vandene, gør Skyerne til din Vogn, farer frem paa Vindens Vinger;
Vindene gør du til Sendebud, Ildsluer til dine Tjenere!
Du fæsted Jorden paa dens Grundvolde, aldrig i Evighed rokkes den;
Verdensdybet hylled den til som en Klædning, Vandene stod over Bjerge.
For din Trusel flyede de, skræmtes bort ved din Tordenrøst,
for op ad Bjerge og ned i Dale til det Sted, du havde beredt dem;
9 ९ तू त्यांना घालून दिलेल्या मर्यादा त्यांना ओलांडता येत नाही; ते पृथ्वीला पुन्हा झाकून टाकणार नाहीत.
du satte en Grænse, de ej kommer over, saa de ikke igen skal tilhylle Jorden.
Kilder lod du rinde i Dale, hen mellem Bjerge flød de;
de læsker al Markens Vildt, Vildæsler slukker deres Tørst;
over dem bygger Himlens Fugle, mellem Grenene lyder deres Kvidder.
13 १३ तो आपल्या वरच्या खोल्यातून पर्वतावर पाण्याचा वर्षाव करतो. पृथ्वी त्याच्या श्रमाच्या फळाने भरली आहे.
Fra din Højsal vander du Bjergene, Jorden mættes fra dine Skyer;
14 १४ तो गुरांढोरासाठी गवत उगवतो, आणि मनुष्यांसाठी वनस्पतीची लागवड करतो; यासाठी की, मनुष्याने जमिनितून अन्न उत्पन्न करावे.
du lader Græs gro frem til Kvæget og Urter til Menneskets Tjeneste, saa du frembringer Brød af Jorden
15 १५ तो मनुष्यास आनंदित करणारा द्राक्षरस, त्याचा चेहरा चमकविणारे तेल, आणि त्याचे जीवन जिवंत ठेवणारे अन्नही त्याने उत्पन्न करावी.
og Vin, der glæder Menneskets Hjerte, og lader Ansigtet glinse af Olie, og Brødet skal styrke Menneskets Hjerte.
HERRENS Træer bliver mætte, Libanons Cedre, som han har plantet,
hvor Fuglene bygger sig Rede; i Cypresser har Storken sin Bolig.
Højfjeldet er for Stenbukken, Klipperne Grævlingens Tilflugt.
Du skabte Maanen for Festernes Skyld, Solen kender sin Nedgangs Tid;
du sender Mørke, Natten kommer, da rører sig alle Skovens Dyr;
de unge Løver brøler efter Rov, de kræver deres Føde af Gud.
De sniger sig bort, naar Sol staar op, og lægger sig i deres Huler;
Mennesket gaar til sit Dagværk, ud til sin Gerning, til Kvæld falder paa.
24 २४ हे परमेश्वरा, तुझी कृत्ये किती अधिक आणि किती विविध प्रकारची आहेत! ती सर्व तुझ्या ज्ञानाने केली आहेत; पृथ्वी तुझ्या समृद्धीने भरली आहे.
Hvor mange er dine Gerninger, HERRE, du gjorde dem alle med Visdom; Jorden er fuld af, hvad du har skabt!
Der er Havet, stort og vidt, der vrimler det uden Tal af Dyr, baade smaa og store;
26 २६ तेथे त्यामध्ये जहाजे प्रवास करतात आणि त्यामध्ये खेळण्यासाठी जो लिव्याथान तू निर्माण केला तोही तेथे आहे.
Skibene farer der, Livjatan, som du danned til Leg deri.
De bier alle paa dig, at du skal give dem Føde i Tide;
28 २८ जेव्हा तू त्यांना देतोस, ते जमा करतात; जेव्हा तू आपला हात उघडतोस तेव्हा त्यांची उत्तम पदार्थांनी तृप्ती होते.
du giver dem den, og de sanker, du aabner din Haand, og de mættes med godt.
29 २९ जेव्हा तू आपले तोंड लपवतोस तेव्हा ते व्याकुळ होतात; जर तू त्यांचा श्वास काढून घेतला, तर ते मरतात आणि परत मातीस मिळतात.
Du skjuler dit Aasyn, og de forfærdes; du tager deres Aand, og de dør og vender tilbage til Støvet;
du sender din Aand, og de skabes, Jordens Aasyn fornyer du.
HERRENS Herlighed vare evindelig, HERREN glæde sig ved sine Værker!
Et Blik fra ham, og Jorden skælver, et Stød fra ham, og Bjergene ryger.
33 ३३ मी माझ्या आयुष्यभर परमेश्वरास गाणे गाईन. जोपर्यंत मी जिवंत आहे तोपर्यंत माझ्या देवाचे मी गुणगान करीन.
Jeg vil synge for HERREN, saa længe jeg lever, lovsynge min Gud, den Tid jeg er til.
Min Sang være ham til Behag, jeg har min Glæde i HERREN.
35 ३५ पृथ्वीवरून पापी नष्ट होवोत, आणि दुष्ट आणखी न उरोत. हे माझ्या जिवा परमेश्वराचा धन्यवाद कर. परमेश्वराची स्तुती करा.
Maatte Syndere svinde fra Jorden og gudløse ikke mer være til! Min Sjæl, lov HERREN! Halleluja!
