मत्तय 15
तैखन किछ फरीसी ते किछ शास्त्री लोक यरूशलेम नगरे मरां यीशु कां आए ते ज़ोने लग्गे।
2 २ “तुमचे शिष्य वाडवडिलांनी घालून दिलेले नियम का पाळत नाहीत? कारण तुमचे शिष्य जेवणापूर्वी हात धूत नाहीत.”
“तेरे चेले बुज़ुर्गां केरि रसमरे खलाफ किजो च़लतन, तैना रोट्टी खाने करां पेइले हथ न धोन?”
तैनी तैन जुवाब दित्तो, “तुस किजो अपने रसमन सेइं परमेशरेरो हुक्म ट्लोड़तथ?
4 ४ कारण देवाने सांगितले आहे की, ‘तुझ्या आई-वडीलांचा मान राख आणि जो कोणी आपल्या आई-वडीलांबद्दल वाईट बोलतो, त्यास जिवे मारावे.’
किजोकि परमेशरे ज़ोरूए, कि अपने हाज बव्वेरी इज़्ज़त केरा, ते ज़ै कोई अपने हाज बव्वे जो बुरू ज़ोलो तै मारो गालो।
5 ५ पण तुम्ही म्हणता, ‘जो कोणी पित्याला किंवा आईला म्हणेल की, मला तुझ्यासाठी जे काही देणे भाग होते, ते मी देवाला अर्पण केले आहे.’
पन तुस ज़ोतथ, कि ज़ै कोई बाजी या अम्मा सेइं ज़ोए कि, मीं करां ज़ै किछ मद्दत तुसन मैल्ली सकती थी, तै पेइली बलिदान भोरीए, यानी परमेशरे जो च़ढ़तल च़ाढ़ोरीए
6 ६ ते देवाचे नियमशास्त्र मोडीत आहेत की आपल्या वडिलांचा व आईचा सन्मान करू नये. याप्रकारे तुम्ही आपल्या अशा परंपरेने देवाचे वचन रद्द केले आहे.
त तै अपने बाजी केरि इज़्ज़त न केरे, एन्च़रे तुस अपने रसमन सेइं परमेशरेरो हुक्म ट्लोड़तथ।
हे पाखंडी लोकव, यशायाह नेबे तुश्शे बारे मां ई भविष्यिवाणी ठीक कियोरीए,
एना लोक ऐशी सेइं त मेरी बड़ी तारीफ़ केरतन, पन एन केरे दिल मीं करां बड़े दूर आन।
एना लोक बेफैइदी मेरी आराधना केरतन, किजोकि एना मैन्हु केरे हुक्मां केरि शिक्षा देतन।”
फिरी मैन्हु एप्पू कां कुजेइतां ज़ोवं, “शुना, ते समझ़ा।
11 ११ जे तोंडाद्वारे आत जाते ते मनुष्यास अशुद्ध करीत नाही, पण जे तोंडातून बाहेर निघते तेच मनुष्यास अशुद्ध करते.”
ज़ै चीज़ ऐशी मां गाचे तैस सेइं मैन्हु ज़ुट्ठो न भोए, पन ज़ैन तैसेरे ऐशी मरां बेइरोवं निस्ते, तैन्ने तैस ज़ुट्ठो केरते।”
12 १२ नंतर शिष्य जवळ येऊन त्यास म्हणाले, “परूश्यांनी जेव्हा हे ऐकले तेव्हा ते रागावले हे आपणाला कळले काय?”
तैखन चेलेईं यीशु कां एइतां ज़ोवं, “कुन तू ज़ानतस कि फरीसी लोकेईं ए गल शुन्तां ठोकर खाइ?”
13 १३ पण त्याने उत्तर देऊन म्हटले, “प्रत्येक रोप जे माझ्या स्वर्गातील पित्याने लावले नाही ते उपटले जाईल.
तैनी जुवाब दित्तो, “ज़ै बुट मेरे स्वर्गेरे बाजे नईं लोरो तै ज़ीलना पुटतां छ़डनोए।
14 १४ त्यांना जाऊ द्या. ते आंधळे वाटाडे आहेत. जर एका आंधळ्याने दुसऱ्या आंधळ्याला वाट दाखवण्याचा प्रयत्न केला तर दोघेही खड्ड्यात पडतील.”
तैन केरि परवाह न केरा, तैन काने बत हिराने बालेन, अगर अक कानो होरि काने बत हिराए, त तैना दुइये गढे मां बिछ़ड़ेले।”
एन शुन्तां पतरसे ज़ोवं, “ए मिसाल असन समझ़ा।”
यीशुए ज़ोवं, “कुन तुस हेजू भी बेसमझ़ाथ?”
17 १७ जे काही तोंडात जाते ते सर्व पोटात जाते व मग शौचकूपातून बाहेर टाकले जाते. हे तुम्हास अजून समजत नाही काय?
“कुन तुस न ज़ानथ, कि ज़ैन किछ ऐशी मां गाते तैन पेटे मां गाते, ते फिरी पेटे मरां बेइर निस्ते?
पन ज़ैन किछ मैनेरे अन्त्रेरां निस्ते, तैन दिले मरां निसते, तैन्ने मैन्हु ज़ुठो केरते?
किजोकि बुरे खियाल, कत्ल केरनो, अड्लाए देइने गलत कम केरनू, बदमाशी, च़ोरी, झूठी गवाही देनी, ते तुहीन दिले मरां निसचे।
एन एरी गल्लन ज़ैना मैन्हु ज़ुट्ठो केरचन, पन हथ धोने बगैर रोट्टी खाने सेइं मैन्हु ज़ुट्ठो न भोए।”
यीशु तैट्ठां च़लो जेव, ते सूर ते सैदारे आसेपासेरे इलाकेरे नेड़े अव।
22 २२ तेव्हा एक कनानी स्त्री त्या भागातून येशूकडे आली. ती स्त्री ओरडून म्हणाली, “प्रभू, दाविदाच्या पुत्रा, माझ्यावर दया करा. माझी मुलगी भूताने फार पिडलेली आहे.”
तैस इलाकेरी अक कनानी कुआन्श यीशु कां आई, ते चिन्डां मैरतां ज़ोने लग्गी, “हे प्रभु दाऊदेरा मट्ठां, मीं पुड़ दया केर, मेरी कुइये पुड़ भूतेरो सैयोए, तैन भूत तैस बड़ू सताते।”
23 २३ पण येशूने तिला एका शब्दानेही उत्तर दिले नाही, तेव्हा त्याच्या शिष्यांनी येऊन त्यास विनंती केली, “तिला पाठवून द्या, कारण ती आमच्या मागे ओरडत येत आहे.”
पन यीशुए कोई जुवाब न दित्तो, तैसेरे चेले नेड़े एइतां तैस कां मिनत केरने लग्गे, “एस भेज़, किजोकि ए चिन्डां मारचे ते इश्शो पीछो न छ़डे।”
तैनी जुवाब दित्तो, “अवं इस्राएलेरी हेरोरि भैड्डां केरे अलावा होरि कोन्ची कां नईं भेज़ोरो।”
पन तै कुआन्श आई, ते तैस कां मथ्थो टेकतां ज़ोने लग्गी, “हे प्रभु मेरी मद्दत केर।”
तैनी जुवाब दित्तो, “बच्चां केरि रोट्टी नेइतां कुतरन देनी ठीक नईं।”
27 २७ ती स्त्री म्हणाली, “होय प्रभूजी, परंतु तरीही कुत्रीही आपल्या धन्याच्या मेजावरून पडलेला चूरा खातात.”
तैसां ज़ोवं “सच़्च़े प्रभु, पन ज़ैन टुक्ड़े मालिकेरी मेज़े पुड़ेरां बिछ़ड़तन तैना कुतरां भी खातन।”
28 २८ तेव्हा येशूने तिला उत्तर दिले, “मुली, तुझा विश्वास मोठा आहे. तुझ्या इच्छेप्रमाणे तुला प्राप्त होवो.” आणि त्याचवेळी तिची मुलगी बरी झाली.
यीशुए तैस जुवाब दित्तो, “ए कुआन्श तेरो विश्वास बड़ोए, ज़ेरू तू चातिस तेरे लेइ तेरहु भोए” ते तैसारी कुई तैखने बेज़्झ़ोइ जेई।
यीशु तैट्ठां निस्तां गलील समुन्दरेरे बन्ने पुड़ अव, तैखन तै एक्की पहाड़े पुड़ गेइतां बिश्शी जेव।
30 ३० मग पुष्कळ लोक त्याच्याकडे आले, त्यांनी आपल्याबरोबर लुळे, पांगळे, आंधळे, बहिरे व इतर अनेक लोकांस आणले होते आणि त्यांनी त्या आजाऱ्यांना येशूच्या पायावर ठेवले. तेव्हा त्याने त्यांना बरे केले.
ते बड़े लोकां केरि भीड़ तैस कां आई, तैन लोकेईं एप्पू सेइं साथी टोंटे, काने, लट्टे, डोंडे ते होरे काई एरे ज़ेरे मैन्हु साथी आने, ते तैसेरे पावन कां छ़ड्डे, ते तैनी तैना सब बज़्झ़ाए।
31 ३१ मुके बोलू लागले, व्यंग असलेले चांगले झाले, लंगडे चालू लागले, आंधळे पाहू लागले. हे पाहून लोक थक्क झाले आणि त्यांनी इस्राएलाच्या देवाचे गौरव केले.
ज़ैखन लोकेईं हेरू कि लट्टे गल्लां केरतन कमज़ोर तकड़े भोतन, टोंटे च़लतन ते काने लातन त तैना बड़े हैरान भोइ जे ते इस्राएलेरे परमेशरेरी तारीफ़ केरने लग्गे।
32 ३२ मग येशूने आपल्या शिष्यांना आपल्याजवळ बोलावून म्हटले, “मला लोकांचा कळवळा येतो कारण ते आज तीन दिवसांपासून माझ्याबरोबर राहिले आहेत आणि त्यांच्याकडे खायला काही नाही, त्यांना उपाशी पाठवावे अशी माझी इच्छा नाही कारण ते वाटेत कदाचित कासावीस होतील.”
यीशुए अपने चेले कुजेइतां तैन सेइं ज़ोवं, “मीं एन लोकन पुड़ बड़ो तरस एइते, एना मैन्हु ट्लेइ दिहैड़ी केरे देंते बराबर मीं सेइं साथिन, ते एन कां खाने जो किछ भी नईं। अवं एन नियन्ने भेज़ने न चैईं, कोस्कोई एरू न भोए कि एना बत्ती मां रेइ गान।”
33 ३३ शिष्य त्यास म्हणाले, “एवढ्या मोठ्या लोकसमुदायाला तृप्त करावे इतक्या भाकरी या दूर रानात आमच्याजवळ कोठून असणार?”
तैसेरे चेलेईं तैस जुवाब दित्तो “अस इस सुनसान ठैरी मां एत्रे लोकां केरे लेइ रोट्टी कोट्ठां आनम, ज़ैना सेब्भी केरे लेइ पूरी भोन?”
34 ३४ तेव्हा येशू म्हणाला, “तुमच्याजवळ किती भाकरी आहेत?” ते म्हणाले, “आमच्याकडे सात भाकरी आहेत व काही लहान मासे आहेत.”
यीशुए पुच़्छ़ू, “तुसन कां केत्री रोट्टी आन?” तैनेईं ज़ोवं, “सत रोट्टिन ते किछ निक्की मेछ़ली भी आन।”
तैखन तैनी लोकन ज़मीनी पुड़ बिशनेरे लेइ ज़ोवं।
36 ३६ मग त्या सात भाकरी व मासे घेऊन त्याने देवाचे उपकार मानले व त्या भाकरी मोडल्या व शिष्यांना दिल्या व शिष्यांनी लोकांस दिल्या.
ते यीशुए तैना सत रोट्टी ते मेछ़ली ट्लेइ, ते परमेशरेरू शुक्र केरतां ट्लोड़ी, ते अपने चेलन कां दित्ती ते चेलेईं तैना मैनन् दित्ती।
37 ३७ तेव्हा ते सर्व जेवून तृप्त झाले आणि त्यांनी उरलेल्या तुकड्यांनी भरलेल्या सात टोपल्या गोळा केल्या.
सारे मैन्हु रोट्टी खेइतां रेज़्ज़ी जे। तैल्ला पत्ती, यीशुएरे चेलेईं मेछ़ली त कने रोट्टी केरे बच़्च़ोरे टुक्ड़न मरां सत टोकरे भेरतां सल्ले।
रोट्टी खाने बालां केरि तैधात कुआन्शां ते बच्चां केरे अलावा 4000 मड़द थिये।
तैखन तैने तैना सब लोक भेज़े ते एप्पू किश्ती मां च़ेढ़तां मगदन इलाके जो च़लो जेव।
