< मार्क 5 >

1 १ मग येशू आणि त्याचे शिष्य सरोवराच्या पलीकडे, गरसेकरांच्या प्रदेशात आले.
అథ తూ సిన్ధుపారం గత్వా గిదేరీయప్రదేశ ఉపతస్థుః|
2 २ तो तारवातून उतरताच अशुद्ध आत्मा लागलेला एक मनुष्य कबरांतून निघून त्यास भेटला.
నౌకాతో నిర్గతమాత్రాద్ అపవిత్రభూతగ్రస్త ఏకః శ్మశానాదేత్య తం సాక్షాచ్ చకార|
3 ३ तो कबरांमध्ये राहत असे व त्यास साखळदंडाने आणखी बांधून ठेवणे आता कोणाला शक्य नव्हते.
స శ్మశానేఽవాత్సీత్ కోపి తం శృఙ్ఖలేన బద్వ్వా స్థాపయితుం నాశక్నోత్|
4 ४ कारण त्यास पुष्कळ वेळा बेड्यांनी व साखळदंडांनी बांधले असताही, त्याने साखळदंड तोडून टाकले होते व बेड्यांचे तुकडे तुकडे केले होते आणि त्यास ताब्यात ठेवण्याचे सामर्थ्य कोणालाही नव्हते.
జనైర్వారం నిగడైః శృఙ్ఖలైశ్చ స బద్ధోపి శృఙ్ఖలాన్యాకృష్య మోచితవాన్ నిగడాని చ భంక్త్వా ఖణ్డం ఖణ్డం కృతవాన్ కోపి తం వశీకర్త్తుం న శశక|
5 ५ तो नेहमी रात्रंदिवस कबरांमध्ये व डोंगरांमध्ये राहून ओरडत असे व टोकदार दगडांनी आपले अंग ठेचून घेत असे.
దివానిశం సదా పర్వ్వతం శ్మశానఞ్చ భ్రమిత్వా చీత్శబ్దం కృతవాన్ గ్రావభిశ్చ స్వయం స్వం కృతవాన్|
6 ६ येशूला दुरून पाहताच, तो धावत आला व त्याच्या पाया पडला.
స యీశుం దూరాత్ పశ్యన్నేవ ధావన్ తం ప్రణనామ ఉచైరువంశ్చోవాచ,
7 ७ आणि मोठ्याने ओरडून म्हणाला, “हे येशू, परात्पर देवाच्या पुत्रा, तू मध्ये का पडतोस? मी तुला देवाची शपथ घालतो, मला छळू नकोस.”
హే సర్వ్వోపరిస్థేశ్వరపుత్ర యీశో భవతా సహ మే కః సమ్బన్ధః? అహం త్వామీశ్వరేణ శాపయే మాం మా యాతయ|
8 ८ कारण येशू त्यास म्हणत होता, “अरे अशुद्ध आत्म्या, या मनुष्यातून निघ.”
యతో యీశుస్తం కథితవాన్ రే అపవిత్రభూత, అస్మాన్నరాద్ బహిర్నిర్గచ్ఛ|
9 ९ त्याने त्यास विचारले, “तुझे नाव काय?” त्याने उत्तर दिले, “माझे नाव सैन्य, कारण आम्ही पुष्कळ आहोत.
అథ స తం పృష్టవాన్ కిన్తే నామ? తేన ప్రత్యుక్తం వయమనేకే ఽస్మస్తతోఽస్మన్నామ బాహినీ|
10 १० आणि आम्हास या देशातून घालवू नकोस” अशी तो त्यास आग्रहाने विनंती करत होता.
తతోస్మాన్ దేశాన్న ప్రేషయేతి తే తం ప్రార్థయన్త|
11 ११ तेथे डोंगराच्या कडेला डुकरांचा एक मोठा कळप चरत होता.
తదానీం పర్వ్వతం నికషా బృహన్ వరాహవ్రజశ్చరన్నాసీత్|
12 १२ तेव्हा अशुद्ध आत्म्यांनी त्यास विनंती केली की, “आम्ही त्या डुकरांत शिरावे, म्हणून त्यांच्याकडे आम्हास लावून दे.”
తస్మాద్ భూతా వినయేన జగదుః, అముం వరాహవ్రజమ్ ఆశ్రయితుమ్ అస్మాన్ ప్రహిణు|
13 १३ मग त्याने त्यास परवानगी दिली. तेव्हा ते अशुद्ध आत्मे निघून डुकारात शिरले आणि तो सुमारे दोन हजार डुकरांचा कळप तडक धावत जाऊन कड्यावरून सरोवरात पडला व पाण्यात गुदमरून मरण पावला.
యీశునానుజ్ఞాతాస్తేఽపవిత్రభూతా బహిర్నిర్యాయ వరాహవ్రజం ప్రావిశన్ తతః సర్వ్వే వరాహా వస్తుతస్తు ప్రాయోద్విసహస్రసంఙ్ఖ్యకాః కటకేన మహాజవాద్ ధావన్తః సిన్ధౌ ప్రాణాన్ జహుః|
14 १४ डुकरे राखणारे पळाले व त्यांनी गावात व शेतमळ्यांत हे वर्तमान सांगितले, तेव्हा काय झाले हे पाहण्यास लोक आले.
తస్మాద్ వరాహపాలకాః పలాయమానాః పురే గ్రామే చ తద్వార్త్తం కథయాఞ్చక్రుః| తదా లోకా ఘటితం తత్కార్య్యం ద్రష్టుం బహిర్జగ్ముః
15 १५ ते येशूजवळ आल्यावर तो भूतग्रस्त, म्हणजे ज्यात सैन्य होते तो, कपडे घातलेला आणि शुद्धीवर आलेला त्यांच्या दृष्टीस पडला आणि त्यांना भीती वाटली.
యీశోః సన్నిధిం గత్వా తం భూతగ్రస్తమ్ అర్థాద్ బాహినీభూతగ్రస్తం నరం సవస్త్రం సచేతనం సముపవిష్టఞ్చ దృష్ట్వా బిభ్యుః|
16 १६ ज्यांनी ते पाहिले होते त्यांनी भूतग्रस्ताला काय झाले ते व डुकरांविषयीची हकीकत इतरांना सांगितली.
తతో దృష్టతత్కార్య్యలోకాస్తస్య భూతగ్రస్తనరస్య వరాహవ్రజస్యాపి తాం ధటనాం వర్ణయామాసుః|
17 १७ तेव्हा आपण आमच्या प्रांतातून निघून जावे असे ते त्यास विनवू लागले.
తతస్తే స్వసీమాతో బహిర్గన్తుం యీశుం వినేతుమారేభిరే|
18 १८ मग तो तारवात जात असता, पूर्वी भूतग्रस्त असलेला मनुष्य त्यास विनंती करू लागला की, मलाही तुमच्या सोबत घ्या.
అథ తస్య నౌకారోహణకాలే స భూతముక్తో నా యీశునా సహ స్థాతుం ప్రార్థయతే;
19 १९ परंतु त्याने त्यास आपल्या सोबत येऊ दिले नाही, तर त्यास म्हटले, “तू आपल्या घरी स्वकीयांकडे जा आणि प्रभूने तुझ्यासाठी केवढी मोठी कामे केली व तुझ्यावर कशी दया केली हे त्यांना सांग.”
కిన్తు స తమననుమత్య కథితవాన్ త్వం నిజాత్మీయానాం సమీపం గృహఞ్చ గచ్ఛ ప్రభుస్త్వయి కృపాం కృత్వా యాని కర్మ్మాణి కృతవాన్ తాని తాన్ జ్ఞాపయ|
20 २० तेव्हा तो निघाला आणि येशूने जी मोठी कामे त्याच्यासाठी केली होती ती दकापलीस येथे जाहीर करू लागला. तेव्हा सर्वांस आश्चर्य वाटले.
అతః స ప్రస్థాయ యీశునా కృతం తత్సర్వ్వాశ్చర్య్యం కర్మ్మ దికాపలిదేశే ప్రచారయితుం ప్రారబ్ధవాన్ తతః సర్వ్వే లోకా ఆశ్చర్య్యం మేనిరే|
21 २१ मग येशू तारवात बसून पलीकडे परत गेल्यावर त्याच्याजवळ लोकांचा मोठा समुदाय जमला आणि तो सरोवराजवळ होता.
అనన్తరం యీశౌ నావా పునరన్యపార ఉత్తీర్ణే సిన్ధుతటే చ తిష్ఠతి సతి తత్సమీపే బహులోకానాం సమాగమోఽభూత్|
22 २२ तेव्हा याईर नावाचा सभास्थानाचा एक अधिकारी येथे आला व त्यास पाहून त्याच्या पाया पडला.
అపరం యాయీర్ నామ్నా కశ్చిద్ భజనగృహస్యాధిప ఆగత్య తం దృష్ట్వైవ చరణయోః పతిత్వా బహు నివేద్య కథితవాన్;
23 २३ त्याने आग्रहाने त्यास विनवणी केली की, “माझी लहान मुलगी मरायला टेकली आहे. तिने बरे होऊन जगावे म्हणून आपण येऊन तिच्यावर हात ठेवा.”
మమ కన్యా మృతప్రాయాభూద్ అతో భవానేత్య తదారోగ్యాయ తస్యా గాత్రే హస్తమ్ అర్పయతు తేనైవ సా జీవిష్యతి|
24 २४ मग तो त्याच्याबरोबर निघाला तेव्हा पुष्कळ लोक त्याच्यामागून चालत होते आणि त्याच्याभोवती गर्दी करीत होते.
తదా యీశుస్తేన సహ చలితః కిన్తు తత్పశ్చాద్ బహులోకాశ్చలిత్వా తాద్గాత్రే పతితాః|
25 २५ आणि तेथे रक्तस्रावाने बारा वर्षे पीडलेली एक स्त्री होती.
అథ ద్వాదశవర్షాణి ప్రదరరోగేణ
26 २६ तिने बऱ्याच वैद्यांच्या हातून पुष्कळ हाल सोसून आपल्याजवळ जे काही होते ते सर्व खर्च केले होते तरी तिला काही गुण न येता तिचे दुखणे अधिकच झाले होते.
శీర్ణా చికిత్సకానాం నానాచికిత్సాభిశ్చ దుఃఖం భుక్తవతీ చ సర్వ్వస్వం వ్యయిత్వాపి నారోగ్యం ప్రాప్తా చ పునరపి పీడితాసీచ్చ
27 २७ येशूविषयीच्या गोष्टी ऐकून ती त्या गर्दीत शिरली आणि त्याच्यामागे येऊन त्याच्या वस्त्राला स्पर्श केला.
యా స్త్రీ సా యీశో ర్వార్త్తాం ప్రాప్య మనసాకథయత్ యద్యహం తస్య వస్త్రమాత్ర స్ప్రష్టుం లభేయం తదా రోగహీనా భవిష్యామి|
28 २८ कारण ती म्हणत होती, “केवळ याच्या वस्त्रांना स्पर्श जरी केला तरी मी बरी होईन.”
అతోహేతోః సా లోకారణ్యమధ్యే తత్పశ్చాదాగత్య తస్య వస్త్రం పస్పర్శ|
29 २९ तेव्हा लगेचच तिचा रक्तस्राव थांबला आणि आपण त्या पीडेपासून बरे झालो आहोत असा तिला शरीरात अनुभव आला.
తేనైవ తత్క్షణం తస్యా రక్తస్రోతః శుష్కం స్వయం తస్మాద్ రోగాన్ముక్తా ఇత్యపి దేహేఽనుభూతా|
30 ३० आपणामधून शक्ती निघाली आहे हे येशूने आपल्याठायी लगेच ओळखले आणि गर्दीमध्ये वाळून म्हटले, “माझ्या वस्त्रांना कोणी स्पर्श केला?”
అథ స్వస్మాత్ శక్తి ర్నిర్గతా యీశురేతన్మనసా జ్ఞాత్వా లోకనివహం ప్రతి ముఖం వ్యావృత్య పృష్టవాన్ కేన మద్వస్త్రం స్పృష్టం?
31 ३१ त्याचे शिष्य त्यास म्हणाले, “लोकसमुदाय आपणाभोवती गर्दी करत आहे हे आपण पाहत आहा, तरी आपण म्हणता, मला कोणी स्पर्श केला?”
తతస్తస్య శిష్యా ఊచుః భవతో వపుషి లోకాః సంఘర్షన్తి తద్ దృష్ట్వా కేన మద్వస్త్రం స్పృష్టమితి కుతః కథయతి?
32 ३२ मग जिने हे केले होते तिला पाहण्यास त्याने सगळीकडे बघितले.
కిన్తు కేన తత్ కర్మ్మ కృతం తద్ ద్రష్టుం యీశుశ్చతుర్దిశో దృష్టవాన్|
33 ३३ तेव्हा ती स्त्री आपल्या बाबतीत जे काही घडले, ते जाणून भीत भीत व कापत कापत त्याच्याकडे आली व त्याच्या पाया पडून तिने त्यास सर्वकाही सत्य सांगितले.
తతః సా స్త్రీ భీతా కమ్పితా చ సతీ స్వస్యా రుక్ప్రతిక్రియా జాతేతి జ్ఞాత్వాగత్య తత్సమ్ముఖే పతిత్వా సర్వ్వవృత్తాన్తం సత్యం తస్మై కథయామాస|
34 ३४ तो तिला म्हणाला, “मुली, तुझ्या विश्वासाने तुला बरे केले आहे. शांतीने जा आणि तुझ्या पीडेपासून मुक्त हो.”
తదానీం యీశుస్తాం గదితవాన్, హే కన్యే తవ ప్రతీతిస్త్వామ్ అరోగామకరోత్ త్వం క్షేమేణ వ్రజ స్వరోగాన్ముక్తా చ తిష్ఠ|
35 ३५ येशू हे बोलत आहे इतक्यात सभास्थानाच्या अधिकाऱ्याच्या घराकडून काही माणसे येऊन त्यास म्हणाली, “आपली मुलगी मरण पावली, आता गुरुजींना त्रास कशाला देता?”
ఇతివాక్యవదనకాలే భజనగృహాధిపస్య నివేశనాల్ లోకా ఏత్యాధిపం బభాషిరే తవ కన్యా మృతా తస్మాద్ గురుం పునః కుతః క్లిశ్నాసి?
36 ३६ परंतु येशू त्यांच्या बोलण्याकडे लक्ष्य न देता, सभास्थानाच्या अधिकाऱ्याला म्हणाला, “भिऊ नकोस. विश्वास मात्र धर.”
కిన్తు యీశుస్తద్ వాక్యం శ్రుత్వైవ భజనగృహాధిపం గదితవాన్ మా భైషీః కేవలం విశ్వాసిహి|
37 ३७ त्याने पेत्र, याकोब व याकोबाचा भाऊ योहान, यांच्याशिवाय कोणालाही आपल्याबरोबर येऊ दिले नाही.
అథ పితరో యాకూబ్ తద్భ్రాతా యోహన్ చ ఏతాన్ వినా కమపి స్వపశ్చాద్ యాతుం నాన్వమన్యత|
38 ३८ मग ते सभास्थानाच्या अधिकाऱ्याच्या घराजवळ आले, तेव्हा रडत असलेल्या व फारच आकांत करीत असलेल्या लोकांची गडबड त्याने पाहिली.
తస్య భజనగృహాధిపస్య నివేశనసమీపమ్ ఆగత్య కలహం బహురోదనం విలాపఞ్చ కుర్వ్వతో లోకాన్ దదర్శ|
39 ३९ तो आत जाऊन त्यास म्हणाला, “तुम्ही कशाला रडता व गडबड करता? मूल मरण पावले नाही, झोपी गेले आहे.”
తస్మాన్ నివేశనం ప్రవిశ్య ప్రోక్తవాన్ యూయం కుత ఇత్థం కలహం రోదనఞ్చ కురుథ? కన్యా న మృతా నిద్రాతి|
40 ४० तेव्हा ते त्यास हसू लागले. पण त्याने त्या सर्वांना बाहेर काढून दिले आणि मुलीचे आई-वडील व आपल्याबरोबरचे शिष्य यांना घेऊन मुलगी होती तेथे तो आत गेला.
తస్మాత్తే తముపజహసుః కిన్తు యీశుః సర్వ్వాన బహిష్కృత్య కన్యాయాః పితరౌ స్వసఙ్గినశ్చ గృహీత్వా యత్ర కన్యాసీత్ తత్ స్థానం ప్రవిష్టవాన్|
41 ४१ नंतर मुलीच्या हातास धरून तो म्हणाला, “तलीथा कूम,” याचा अर्थ, “मुली, मी तुला सांगतो, ऊठ.”
అథ స తస్యాః కన్యాయా హస్తౌ ధృత్వా తాం బభాషే టాలీథా కూమీ, అర్థతో హే కన్యే త్వముత్తిష్ఠ ఇత్యాజ్ఞాపయామి|
42 ४२ आणि लगेच ती मुलगी उठून चालू लागली; (ती बारा वर्षाची होती.) ते अत्यंत आश्चर्यचकित झाले.
తునైవ తత్క్షణం సా ద్వాదశవర్షవయస్కా కన్యా పోత్థాయ చలితుమారేభే, ఇతః సర్వ్వే మహావిస్మయం గతాః|
43 ४३ हे कोणाला कळता कामा नये, अशी त्याने त्यांना निक्षून आज्ञा केली आणि तिला खाण्यास द्या असे सांगितले.
తత ఏతస్యై కిఞ్చిత్ ఖాద్యం దత్తేతి కథయిత్వా ఏతత్కర్మ్మ కమపి న జ్ఞాపయతేతి దృఢమాదిష్టవాన్|

< मार्क 5 >