लूक 9
1 १ मग त्याने त्या बारा शिष्यांस एकत्र बोलावून त्यांना सर्व भूतांवर आणि रोग बरे करायला, सामर्थ्य व अधिकार दिला,
ตต: ปรํ ส ทฺวาทศศิษฺยานาหูย ภูตานฺ ตฺยาชยิตุํ โรคานฺ ปฺรติกรฺตฺตุญฺจ เตภฺย: ศกฺติมาธิปตฺยญฺจ ทเทาฯ
อปรญฺจ อีศฺวรียราชฺยสฺย สุสํวาทํ ปฺรกาศยิตุมฺ โรคิณามาโรคฺยํ กรฺตฺตุญฺจ เปฺรรณกาเล ตานฺ ชคาทฯ
3 ३ तो त्यांना म्हणाला, “वाटेसाठी काही घेऊ नका; काठी किंवा झोळी किंवा भाकर किंवा पैसा घेऊ नका आणि दोन दोन अंगरखेही घेवू नका.
ยาตฺรารฺถํ ยษฺฏิ รฺวสฺตฺรปุฏกํ ภกฺษฺยํ มุทฺรา ทฺวิตียวสฺตฺรมฺ, เอษำ กิมปิ มา คฺฤหฺลีตฯ
ยูยญฺจ ยนฺนิเวศนํ ปฺรวิศถ นครตฺยาคปรฺยฺยนตํ ตนฺนิเวศเน ติษฺฐตฯ
5 ५ जितके तुम्हास अंगीकारीत नाहीत तितक्यांच्याविरुद्ध साक्ष व्हावी म्हणून तुम्ही त्या नगरातून निघते वेळी आपल्या पायांची धूळ झाडून टाका.”
ตตฺร ยทิ กสฺยจิตฺ ปุรสฺย โลกา ยุษฺมากมาติถฺยํ น กุรฺวฺวนฺติ ตรฺหิ ตสฺมานฺนคราทฺ คมนกาเล เตษำ วิรุทฺธํ สากฺษฺยารฺถํ ยุษฺมากํ ปทธูลี: สมฺปาตยตฯ
อถ เต ปฺรสฺถาย สรฺวฺวตฺร สุสํวาทํ ปฺรจารยิตุํ ปีฑิตานฺ สฺวสฺถานฺ กรฺตฺตุญฺจ คฺราเมษุ ภฺรมิตุํ ปฺราเรภิเรฯ
7 ७ घडत असलेल्या सर्व गोष्टी ऐकून हेरोद राजा फार घोटाळ्यात पडला, कारण “योहान मरण पावलेल्यांमधून उठला आहे.” असे कित्येक म्हणत होते;
เอตรฺหิ เหโรทฺ ราชา ยีโศ: สรฺวฺวกรฺมฺมณำ วารฺตฺตำ ศฺรุตฺวา ภฺฤศมุทฺวิวิเช
8 ८ आणि कित्येक म्हणत होते की “एलीया प्रकट झाला आहे” आणि दुसरे म्हणत होते की “पुरातन संदेष्ट्यातील कोणीएक उठला आहे.”
ยต: เกจิทูจุโรฺยหนฺ ศฺมศานาทุทติษฺฐตฺฯ เกจิทูจุ: , เอลิโย ทรฺศนํ ทตฺตวานฺ; เอวมนฺยโลกา อูจุ: ปูรฺวฺวีย: กศฺจิทฺ ภวิษฺยทฺวาที สมุตฺถิต: ฯ
9 ९ तेव्हा हेरोद म्हणाला, “योहानाचे शीर मी तोडले, पण ज्याच्याविषयी अशा गोष्टी मी ऐकतो तो हा कोण आहे?” आणि तो त्यास भेटायला पाहत होता.
กินฺตุ เหโรทุวาจ โยหน: ศิโร'หมฉินทมฺ อิทานีํ ยเสฺยทฺฤกฺกรฺมฺมณำ วารฺตฺตำ ปฺราปฺโนมิ ส ก: ? อถ ส ตํ ทฺรษฺฏุมฺ ไอจฺฉตฺฯ
10 १० मग प्रेषितांनी परत येऊन आपण जे काही केले होते ते त्यास सविस्तर सांगितले. मग तो त्यांना बरोबर घेऊन बेथसैदा नावाच्या नगराकडे एकीकडे गेला.
อนนฺตรํ เปฺรริตา: ปฺรตฺยาคตฺย ยานิ ยานิ กรฺมฺมาณิ จกฺรุสฺตานิ ยีศเว กถยามาสุ: ตต: ส ตานฺ ไพตฺไสทานามกนครสฺย วิชนํ สฺถานํ นีตฺวา คุปฺตํ ชคามฯ
11 ११ परंतु याविषयी लोकांनी ऐकल्यावर ते त्याच्यामागे गेले. तेव्हा तो त्यांचे स्वागत करून त्यांच्याशी देवाच्या राज्याविषयी बोलू लागला आणि ज्यांना बरे होण्याची गरज होती त्यांना त्याने बरे केले.
ปศฺจาลฺ โลกาสฺตทฺ วิทิตฺวา ตสฺย ปศฺจาทฺ ยยุ: ; ตต: ส ตานฺ นยนฺ อีศฺวรียราชฺยสฺย ปฺรสงฺคมุกฺตวานฺ, เยษำ จิกิตฺสยา ปฺรโยชนมฺ อาสีตฺ ตานฺ สฺวสฺถานฺ จการ จฯ
12 १२ दिवस संपत आला, तेव्हा बारा जण जवळ येऊन त्यास म्हणाले, “समुदायाला निरोप दे, म्हणजे ते आसपासच्या गावांत व खेड्यांत जाऊन उतरतील व खाण्याची सोय करतील; कारण आपण येथे रानातल्या ठिकाणी आहो.”
อปรญฺจ ทิวาวสนฺเน สติ ทฺวาทศศิษฺยา ยีโศรนฺติกมฺ เอตฺย กถยามาสุ: , วยมตฺร ปฺรานฺตรสฺถาเน ติษฺฐาม: , ตโต นคราณิ คฺรามาณิ คตฺวา วาสสฺถานานิ ปฺราปฺย ภกฺษฺยทฺรวฺยาณิ เกฺรตุํ ชนนิวหํ ภวานฺ วิสฺฤชตุฯ
13 १३ पण तो त्यांना म्हणाला, “तुम्हीच त्यांना खायला द्या.” ते म्हणाले, “आम्ही जाऊन या लोकांसाठी अन्न विकत आणले नाही, तर पाच भाकरी व दोन मासे एवढ्याशिवाय आम्हाजवळ काही नाही.”
ตทา ส อุวาจ, ยูยเมว ตานฺ เภชยธฺวํ; ตตเสฺต โปฺรจุรสฺมากํ นิกเฏ เกวลํ ปญฺจ ปูปา เทฺวา มตฺเสฺยา จ วิทฺยนฺเต, อเตอว สฺถานานฺตรมฺ อิตฺวา นิมิตฺตเมเตษำ ภกฺษฺยทฺรเวฺยษุ น กฺรีเตษุ น ภวติฯ
14 १४ कारण ते सुमारे पाच हजार पुरूष होते. तेव्हा त्याने आपल्या शिष्यांना सांगितले, “पन्नास पन्नास जणांच्या पंक्ती करून त्यास बसवा,”
ตตฺร ปฺราเยณ ปญฺจสหสฺราณิ ปุรุษา อาสนฺฯ
ตทา ส ศิษฺยานฺ ชคาท ปญฺจาศตฺ ปญฺจาศชฺชไน: ปํกฺตีกฺฤตฺย ตานุปเวศยต, ตสฺมาตฺ เต ตทนุสาเรณ สรฺวฺวโลกานุปเวศยาปาสุ: ฯ
16 १६ त्याने त्या पांच भाकरी व ते दोन मासे घेतले आणि वर स्वर्गाकडे पाहून त्यास आशीर्वाद दिला आणि त्यांचे तुकडे करून ते लोकसमुदायाला वाढण्याकरता शिष्यांजवळ दिले.
ตต: ส ตานฺ ปญฺจ ปูปานฺ มีนทฺวยญฺจ คฺฤหีตฺวา สฺวรฺคํ วิโลเกฺยศฺวรคุณานฺ กีรฺตฺตยาญฺจเกฺร ภงฺกฺตา จ โลเกภฺย: ปริเวษณารฺถํ ศิเษฺยษุ สมรฺปยามฺพภูวฯ
17 १७ तेव्हा ते सर्व जेवून तृप्त झाले; आणि त्यांनी मोडलेल्या तुकड्यांतले उरले ते बारा टोपल्या भरून त्यांनी उचलून घेतले.
ตต: สรฺเวฺว ภุกฺตฺวา ตฺฤปฺตึ คตา อวศิษฺฏานาญฺจ ทฺวาทศ ฑลฺลกานฺ สํชคฺฤหุ: ฯ
18 १८ आणि असे झाले की तो एकांतात प्रार्थना करत असता शिष्य त्याच्याबरोबर होते, तेव्हा त्याने त्यांना विचारून म्हटले, “लोकसमुदाय मला कोण म्हणून म्हणतात?”
อไถกทา นิรฺชเน ศิไษฺย: สห ปฺรารฺถนากาเล ตานฺ ปปฺรจฺฉ, โลกา มำ กํ วทนฺติ?
19 १९ मग त्यांनी उत्तर देऊन म्हटले, “बाप्तिस्मा करणारा योहान, पण कित्येक म्हणतात ‘एलीया,’ व कित्येक म्हणतात की, पुरातन संदेष्ट्यातील कोणीएक पुन्हा उठला आहे.”
ตตเสฺต ปฺราจุ: , ตฺวำ โยหนฺมชฺชกํ วทนฺติ; เกจิตฺ ตฺวามฺ เอลิยํ วทนฺติ, ปูรฺวฺวกาลิก: กศฺจิทฺ ภวิษฺยทฺวาที ศฺมศานาทฺ อุทติษฺฐทฺ อิตฺยปิ เกจิทฺ วทนฺติฯ
20 २० त्याने त्यांना म्हटले, “पण तुम्ही मला कोण म्हणून म्हणता?” तेव्हा पेत्राने उत्तर देऊन म्हटले, “देवाचा ख्रिस्त.”
ตทา ส อุวาจ, ยูยํ มำ กํ วทถ? ตต: ปิตร อุกฺตวานฺ ตฺวมฺ อีศฺวราภิษิกฺต: ปุรุษ: ฯ
ตทา ส ตานฺ ทฺฤฒมาทิเทศ, กถาเมตำ กไสฺมจิทปิ มา กถยตฯ
22 २२ आणि म्हटले, “मनुष्याच्या पुत्राने पुष्कळ दुःखे सोसावी आणि वडील व मुख्य याजक लोक व नियमशास्त्र शिक्षक यांच्याकडून नाकारले जावे व जीवे मारले जावे व तिसऱ्या दिवशी पुन्हा उठवले जावे, याचे अगत्य आहे.”
ส ปุนรุวาจ, มนุษฺยปุเตฺรณ วหุยาตนา โภกฺตวฺยา: ปฺราจีนโลไก: ปฺรธานยาชไกรธฺยาปไกศฺจ โสวชฺญาย หนฺตวฺย: กินฺตุ ตฺฤตียทิวเส ศฺมศานาตฺ เตโนตฺถาตวฺยมฺฯ
23 २३ आणि तो सर्वांना म्हणाला, “जर कोणी माझ्यामागे येऊ इच्छितो तर त्याने स्वतःला नाकारावे व दररोज आपला वधस्तंभ उचलून घ्यावा व माझ्यामागे चालावे.
อปรํ ส สรฺวฺวานุวาจ, กศฺจิทฺ ยทิ มม ปศฺจาทฺ คนฺตุํ วาญฺฉติ ตรฺหิ ส สฺวํ ทามฺยตุ, ทิเน ทิเน กฺรุศํ คฺฤหีตฺวา จ มม ปศฺจาทาคจฺฉตุฯ
24 २४ कारण जो कोणी आपला जीव वाचवू इच्छितो तो त्यास गमावील, परंतु जो कोणी माझ्याकरिता आपला जीव गमावील तो त्यास वाचवील.
ยโต ย: กศฺจิตฺ สฺวปฺราณานฺ ริรกฺษิษติ ส ตานฺ หารยิษฺยติ, ย: กศฺจินฺ มทรฺถํ ปฺราณานฺ หารยิษฺยติ ส ตานฺ รกฺษิษฺยติฯ
25 २५ कारण मनुष्याने सगळे जग मिळवून स्वतःला गमावले किंवा स्वतःचा नाश करून घेतला तर त्यास काय लाभ होईल?
กศฺจิทฺ ยทิ สรฺวฺวํ ชคตฺ ปฺราปฺโนติ กินฺตุ สฺวปฺราณานฺ หารยติ สฺวยํ วินศฺยติ จ ตรฺหิ ตสฺย โก ลาภ: ?
26 २६ जो कोणी माझ्याविषयीची व माझ्या वचनाविषयी लाज धरील त्यांच्याविषयीची लाज मनुष्याचा पुत्र जेव्हा आपल्या स्वतःच्या, पित्याच्या व पवित्र दूतांच्या गौरवाने येईल तेव्हा धरील.
ปุน รฺย: กศฺจินฺ มำ มม วากฺยํ วา ลชฺชาสฺปทํ ชานาติ มนุษฺยปุโตฺร ยทา สฺวสฺย ปิตุศฺจ ปวิตฺราณำ ทูตานาญฺจ เตโชภิ: ปริเวษฺฏิต อาคมิษฺยติ ตทา โสปิ ตํ ลชฺชาสฺปทํ ชฺญาสฺยติฯ
27 २७ आणि मी तुम्हास खरे सांगतो की, येथे उभे राहणाऱ्यांतले काही असे आहेत की, ते देवाचे राज्य पाहतील तोपर्यंत त्यांना मरणाचा अनुभव येणारच नाही.”
กินฺตุ ยุษฺมานหํ ยถารฺถํ วทามิ, อีศฺวรียราชตฺวํ น ทฺฤษฺฏวา มฺฤตฺยุํ นาสฺวาทิษฺยนฺเต, เอตาทฺฤศา: กิยนฺโต โลกา อตฺร สฺถเน'ปิ ทณฺฑายมานา: สนฺติฯ
28 २८ आणि या गोष्टी सांगितल्यानंतर सुमारे आठ दिवसानी असे झाले की, पेत्र व योहान व याकोब यांना बरोबर घेऊन तो प्रार्थना करायला डोंगरावर गेला.
เอตทาขฺยานกถนาตฺ ปรํ ปฺราเยณาษฺฏสุ ทิเนษุ คเตษุ ส ปิตรํ โยหนํ ยากูพญฺจ คฺฤหีตฺวา ปฺรารฺถยิตุํ ปรฺวฺวตเมกํ สมารุโรหฯ
29 २९ तेव्हा तो प्रार्थना करीत असता त्याच्या मुखाचे रूप पालटले व त्याचे वस्त्र पांढरे शुभ्र लखलखीत झाले.
อถ ตสฺย ปฺรารฺถนกาเล ตสฺย มุขากฺฤติรนฺยรูปา ชาตา, ตทียํ วสฺตฺรมุชฺชฺวลศุกฺลํ ชาตํฯ
อปรญฺจ มูสา เอลิยศฺโจเภา เตชสฺวิเนา ทฺฤษฺเฏา
31 ३१ ते तेजस्वी दिसत होते आणि जे त्याचे प्रयाण तो यरूशलेम शहरात पूर्ण करणार होता, त्याविषयी ते बोलत होते.
เตา เตน ยิรูศาลมฺปุเร โย มฺฤตฺยุ: สาธิษฺยเต ตทียำ กถำ เตน สารฺทฺธํ กถยิตุมฺ อาเรภาเตฯ
32 ३२ तेव्हा पेत्र व त्याच्याबरोबर जे होते ते झोपेने भारावले होते, परंतु ते पूर्णपणे जागे झाले तेव्हा त्यांचे तेज आणि जे दोन पुरूष त्याच्याजवळ उभे राहिले होते त्यांनाही पहिले.
ตทา ปิตราทย: สฺวสฺย สงฺคิโน นิทฺรยากฺฤษฺฏา อาสนฺ กินฺตุ ชาคริตฺวา ตสฺย เตชเสฺตน สารฺทฺธมฺ อุตฺติษฺฐนฺเตา ชเนา จ ททฺฤศุ: ฯ
33 ३३ मग असे झाले की ते त्याच्यापासून दूर होत असता पेत्राने येशूला म्हटले, “हे गुरु, येथे असणे आम्हास बरे आहे; तर आम्ही तीन मंडप करू, तुझ्यासाठी एक व मोशेसाठी एक व एलीयासाठी एक.” आपण काय बोलत आहोत याचे त्यास भान नव्हते.
อถ ตโยรุภโย รฺคมนกาเล ปิตโร ยีศุํ พภาเษ, เห คุโร'สฺมากํ สฺถาเน'สฺมินฺ สฺถิติ: ศุภา, ตต เอกา ตฺวทรฺถา, เอกา มูสารฺถา, เอกา เอลิยารฺถา, อิติ ติสฺร: กุโฏฺยสฺมาภิ รฺนิรฺมฺมียนฺตำ, อิมำ กถำ ส น วิวิจฺย กถยามาสฯ
34 ३४ तो या गोष्टी बोलत असता एक ढग येऊन त्यांच्यावर सावली करू लागला आणि ते ढगांत शिरले तेव्हा ते भ्याले.
อปรญฺจ ตทฺวากฺยวทนกาเล ปโยท เอก อาคตฺย เตษามุปริ ฉายำ จการ, ตตสฺตนฺมเธฺย ตโย: ปฺรเวศาตฺ เต ศศงฺกิเรฯ
ตทา ตสฺมาตฺ ปโยทาทฺ อิยมากาศียา วาณี นิรฺชคาม, มมายํ ปฺริย: ปุตฺร เอตสฺย กถายำ มโน นิธตฺตฯ
36 ३६ ही वाणी झाल्यावर येशू एकटाच दिसला आणि ते उगेच राहिले व ज्या गोष्टी त्यांनी पहिल्या होत्या त्यांतले काहीच त्यांनी त्या दिवसांमध्ये कोणाला सांगितले नाही.
อิติ ศพฺเท ชาเต เต ยีศุเมกากินํ ททฺฤศุ: กินฺตุ เต ตทานีํ ตสฺย ทรฺศนสฺย วาจเมกามปิ โนกฺตฺวา มน: สุ สฺถาปยามาสุ: ฯ
ปเร'หนิ เตษุ ตสฺมาจฺไฉลาทฺ อวรูเฒษุ ตํ สากฺษาตฺ กรฺตฺตุํ พหโว โลกา อาชคฺมุ: ฯ
38 ३८ तेव्हा पाहा, समुदायातील एक मनुष्य मोठ्याने ओरडून म्हणाला, हे गुरु, मी तुला विनंती करतो, माझ्या मुलाकडे पाहा, कारण तो माझे एकुलते मूल आहे.
เตษำ มธฺยาทฺ เอโก ชน อุจฺไจรุวาจ, เห คุโร อหํ วินยํ กโรมิ มม ปุตฺรํ ปฺรติ กฺฤปาทฺฤษฺฏึ กโรตุ, มม ส เอไวก: ปุตฺร: ฯ
39 ३९ आणि पाहा, कोणी आत्मा त्यास धरतो आणि हा एकाएकी ओरडतो, मग तो याला असा पिळतो की त्याच्या तोंडाला फेस येतो, तो याला पुष्कळ त्रास देतो व याला मोठ्या प्रयासाने सोडून जातो.
ภูเตน ธฺฤต: สนฺ สํ ปฺรสภํ จีจฺฉพฺทํ กโรติ ตนฺมุขาตฺ เผณา นิรฺคจฺฉนฺติ จ, ภูต อิตฺถํ วิทารฺยฺย กฺลิษฺฏฺวา ปฺรายศสฺตํ น ตฺยชติฯ
ตสฺมาตฺ ตํ ภูตํ ตฺยาชยิตุํ ตว ศิษฺยสมีเป นฺยเวทยํ กินฺตุ เต น เศกุ: ฯ
41 ४१ तेव्हा येशूने उत्तर देऊन म्हटले, “हे अविश्वासी व विपरीत पिढी, मी कोठेपर्यंत तुमच्याबरोबर राहू व तुमचे सोसू? तू आपल्या मुलाला इकडे आण.”
ตทา ยีศุรวาทีตฺ, เร อาวิศฺวาสินฺ วิปถคามินฺ วํศ กติกาลานฺ ยุษฺมาภิ: สห สฺถาสฺยามฺยหํ ยุษฺมากมฺ อาจรณานิ จ สหิเษฺย? ตว ปุตฺรมิหานยฯ
42 ४२ मग तो जवळ येत आहे इतक्यात भूताने त्यास खाली आपटले व भारी पिळून टाकले, पण येशूने त्या अशुद्ध आत्म्याला धमकावले व मुलाला बरे करून त्याच्या पित्याजवळ परत दिले.
ตตสฺตสฺมินฺนาคตมาเตฺร ภูตสฺตํ ภูเมา ปาตยิตฺวา วิททาร; ตทา ยีศุสฺตมเมธฺยํ ภูตํ ตรฺชยิตฺวา พาลกํ สฺวสฺถํ กฺฤตฺวา ตสฺย ปิตริ สมรฺปยามาสฯ
43 ४३ मग देवाचे हे महान सामर्थ्य पाहून सर्व लोक थक्क झाले आणि तो जी कामे करीत होता त्या सर्वांवरून सर्वजण आश्चर्य करीत असता तो आपल्या शिष्यांना म्हणाला,
อีศฺวรสฺย มหาศกฺติมฺ อิมำ วิโลกฺย สรฺเวฺว จมจฺจกฺรุ: ; อิตฺถํ ยีโศ: สรฺวฺวาภิ: กฺริยาภิ: สรฺไวฺวโรฺลไกราศฺจรฺเยฺย มนฺยมาเน สติ ส ศิษฺยานฺ พภาเษ,
กเถยํ ยุษฺมากํ กรฺเณษุ ปฺรวิศตุ, มนุษฺยปุโตฺร มนุษฺยาณำ กเรษุ สมรฺปยิษฺยเตฯ
45 ४५ परंतु हे बोलणे त्यांना समजले नाही व त्यांना ते समजू नये म्हणून ते त्यांच्यापासून गुप्त राखलेले होते; आणि ते या बोलण्याविषयी त्यास विचारायला भीत होते.
กินฺตุ เต ตำ กถำ น พุพุธิเร, สฺปษฺฏตฺวาภาวาตฺ ตสฺยา อภิปฺรายเสฺตษำ โพธคโมฺย น พภูว; ตสฺยา อาศย: ก อิตฺยปิ เต ภยาตฺ ปฺรษฺฏุํ น เศกุ: ฯ
ตทนนฺตรํ เตษำ มเธฺย ก: เศฺรษฺฐ: กถาเมตำ คฺฤหีตฺวา เต มิโถ วิวาทํ จกฺรุ: ฯ
47 ४७ तेव्हा येशूने त्यांच्या अंतःकरणाचे विचार जाणून एका बालकाला जवळ घेऊन त्यास आपल्यापाशी उभे केले,
ตโต ยีศุเสฺตษำ มโนภิปฺรายํ วิทิตฺวา พาลกเมกํ คฺฤหีตฺวา สฺวสฺย นิกเฏ สฺถาปยิตฺวา ตานฺ ชคาท,
48 ४८ आणि त्यांना म्हटले, “जो कोणी माझ्या नावाने या बालकाला स्वीकारतो तो मला स्वीकारतो आणि जो कोणी माझा स्वीकार करतो तो ज्याने मला पाठवले त्याचा स्वीकार करतो; कारण तुम्हा सर्वांमध्ये जो सर्वांहून लहान आहे तोच मोठा आहे.”
โย ชโน มม นามฺนาสฺย พาลาสฺยาติถฺยํ วิทธาติ ส มมาติถฺยํ วิทธาติ, ยศฺจ มมาติถฺยํ วิทธาติ ส มม เปฺรรกสฺยาติถฺยํ วิทธาติ, ยุษฺมากํ มเธฺยย: สฺวํ สรฺวฺวสฺมาตฺ กฺษุทฺรํ ชานีเต ส เอว เศฺรษฺโฐ ภวิษฺยติฯ
49 ४९ तेव्हा योहानाने उत्तर देऊन म्हटले, “हे गुरु, आम्ही कोण एकाला तुझ्या नावाने भूते काढतांना पाहिले आणि आम्ही त्यास मना केले, कारण तो आमच्याबरोबर तुझ्यामागे चालत नाही.”
อปรญฺจ โยหนฺ วฺยาชหาร เห ปฺรเภ ตว นามฺนา ภูตานฺ ตฺยาชยนฺตํ มานุษมฺ เอกํ ทฺฤษฺฏวนฺโต วยํ, กินฺตฺวสฺมากมฺ อปศฺจาทฺ คามิตฺวาตฺ ตํ นฺยเษธามฺฯ ตทานีํ ยีศุรุวาจ,
50 ५० तेव्हा येशूने त्यास म्हटले, “मना करू नका, कारण जो तुम्हास प्रतिकूल नाही तो तुम्हास अनुकूल आहे.”
ตํ มา นิเษธต, ยโต โย ชโนสฺมากํ น วิปกฺษ: ส เอวาสฺมากํ สปกฺโษ ภวติฯ
51 ५१ आणि असे झाले की त्यास वर घेतले जाण्याचा समय जवळ आला तेव्हा यरूशलेम शहरास जाण्याच्या दृढनिश्चयाने त्याने आपले तोंड वळवले.
อนนฺตรํ ตสฺยาโรหณสมย อุปสฺถิเต ส สฺถิรเจตา ยิรูศาลมํ ปฺรติ ยาตฺรำ กรฺตฺตุํ นิศฺจิตฺยาเคฺร ทูตานฺ เปฺรษยามาสฯ
52 ५२ मग त्याने आपल्यापुढे निरोपे पाठवले, तेव्हा ते निघून त्याच्यासाठी तयारी करण्यास शोमरोन्यांच्या एका गावात गेले,
ตสฺมาตฺ เต คตฺวา ตสฺย ปฺรโยชนียทฺรวฺยาณิ สํคฺรหีตุํ โศมิโรณียานำ คฺรามํ ปฺรวิวิศุ: ฯ
กินฺตุ ส ยิรูศาลมํ นครํ ยาติ ตโต เหโต โรฺลกาสฺตสฺยาติถฺยํ น จกฺรุ: ฯ
54 ५४ तेव्हा त्याचे शिष्य याकोब व योहान हे पाहून म्हणाले, “हे प्रभू, एलीयाने केले होते तसेच आकाशांतून अग्नीने पडून त्याचा नाश करावा म्हणून आम्ही आज्ञा करावी, अशी तुझी इच्छा आहे काय?”
อเตอว ยากูโพฺยหเนา ตสฺย ศิเษฺยา ตทฺ ทฺฤษฺฏฺวา ชคทตุ: , เห ปฺรโภ เอลิโย ยถา จการ ตถา วยมปิ กึ คคณาทฺ อาคนฺตุมฺ เอตานฺ ภสฺมีกรฺตฺตุญฺจ วหฺนิมาชฺญาปยาม: ? ภวานฺ กิมิจฺฉติ?
55 ५५ परंतु त्याने वळून त्यांना धमकावले आणि म्हटले, “तुम्ही कोणत्या आत्म्याचे आहात हे तुम्हास ठाऊक नाही;
กินฺตุ ส มุขํ ปราวรฺตฺย ตานฺ ตรฺชยิตฺวา คทิตวานฺ ยุษฺมากํ มโนภาว: ก:, อิติ ยูยํ น ชานีถฯ
56 ५६ कारण मनुष्याचा पुत्र मनुष्यांच्या जीवाचा नाश करायला नाही, तर त्यांना तारायला आला आहे.” मग ते दुसऱ्या गावाला गेले.
มนุชสุโต มนุชานำ ปฺราณานฺ นาศยิตุํ นาคจฺฉตฺ, กินฺตุ รกฺษิตุมฺ อาคจฺฉตฺฯ ปศฺจาทฺ อิตรคฺรามํ เต ยยุ: ฯ
ตทนนฺตรํ ปถิ คมนกาเล ชน เอกสฺตํ พภาเษ, เห ปฺรโภ ภวานฺ ยตฺร ยาติ ภวตา สหาหมปิ ตตฺร ยาสฺยามิฯ
58 ५८ तेव्हा येशू त्यास म्हणाला, “खोकडांस बिळे व आकाशांतल्या पाखरांस घरटी आहेत, परंतु मनुष्याच्या पुत्राला आपले डोके टेकायला ठिकाण नाही.”
ตทานีํ ยีศุสฺตมุวาจ, โคมายูนำ ครฺตฺตา อาสเต, วิหายสียวิหคานำ นีฑานิ จ สนฺติ, กินฺตุ มานวตนยสฺย ศิร: สฺถาปยิตุํ สฺถานํ นาสฺติฯ
59 ५९ मग त्याने दुसऱ्या एकाला म्हटले, “माझ्यामागे ये,” परंतु तो म्हणाला, “हे प्रभू, पहिल्याने मला जाऊ दे आणि माझ्या पित्याला पुरू दे,”
ตต: ปรํ ส อิตรชนํ ชคาท, ตฺวํ มม ปศฺจาทฺ เอหิ; ตต: ส อุวาจ, เห ปฺรโภ ปูรฺวฺวํ ปิตรํ ศฺมศาเน สฺถาปยิตุํ มามาทิศตุฯ
60 ६० तेव्हा येशूने त्यास म्हटले, “मरण पावलेल्यांना आपल्या मरण पावलेल्यांस पुरू दे, परंतु तू जाऊन देवाच्या राज्याची घोषणा कर.”
ตทา ยีศุรุวาจ, มฺฤตา มฺฤตานฺ ศฺมศาเน สฺถาปยนฺตุ กินฺตุ ตฺวํ คเตฺวศฺวรียราชฺยสฺย กถำ ปฺรจารยฯ
61 ६१ तेव्हा आणखी एकजण म्हणाला, हे प्रभू, मी तुझ्यामागे येईन, परंतु पहिल्याने मला माझ्या घरात जे आहे त्यांचा निरोप घेऊ दे.
ตโตนฺย: กถยามาส, เห ปฺรโภ มยาปิ ภวต: ปศฺจาทฺ คํสฺยเต, กินฺตุ ปูรฺวฺวํ มม นิเวศนสฺย ปริชนานามฺ อนุมตึ คฺรหีตุมฺ อหมาทิไศฺย ภวตาฯ
62 ६२ पण येशूने त्यास म्हटले, “जो कोणी नांगराला आपला हात घातल्यावर मागील गोष्टींकडे पाहत राहतो असा कोणीही देवाच्या राज्याला उपयोगी नाही.”
ตทานีํ ยีศุสฺตํ โปฺรกฺตวานฺ, โย ชโน ลางฺคเล กรมรฺปยิตฺวา ปศฺจาตฺ ปศฺยติ ส อีศฺวรียราชฺยํ นารฺหติฯ
