विलापगीत 5

1 १ हे परमेश्वरा, आमची अवस्था काय झाली याकडे लक्ष लाव. आमच्या अप्रतिष्ठेकडे नजर टाक.

Gedenke, Jahwe, was uns widerfahren; schau her und sieh unsere Schmach!

2 २ आमचे वतन परक्यांच्या हातात गेले आहे. आमची घरे परदेशीयांना दिली गेली आहेत.

Unser Erbbesitz ist Fremden zugefallen, unsere Häuser Ausländern.

3 ३ आम्ही अनाथ झालो. आम्हास वडील नाहीत. आमच्या मातांची स्थिती विधवांसारखी झाली आहे.

Wir sind Waisen geworden, vaterlos, unsere Mütter zu Witwen.

4 ४ आम्हास पिण्याच्या पाण्यासाठी रूपे द्यावे लागतात; आमचेच लाकूड आम्हास विकले जाते.

Unser Wasser trinken wir um Geld, unser Holz bekommen wir nur gegen Zahlung.

5 ५ आमचा पाठलाग करणारे आमच्या मानगुटीस बसले आहेत. आम्ही दमलो आहोत. आम्हास विश्रांती नाही.

Unsere Verfolger sitzen uns auf dem Nacken; sind wir ermattet, gönnt man uns keine Ruhe.

6 ६ पोटभर भाकरी मिळविण्यासाठी आम्ही मिसर व अश्शूर यांच्यासमोर आम्ही आपले हात पुढे केले.

Ägypten reichten wir die Hand, Assur, um satt zu werden.

7 ७ आमच्या पूर्वजांनी तुझ्याविरुध्द पाप केले. आता ते नाहीत. पण त्यांच्या पापाची फळे आता आम्ही भोगत आहोत.

unsere Väter fehlten; sie sind nicht mehr, und wir tragen ihre Verschuldungen.

8 ८ गुलाम आमच्यावर राज्य करतात. त्यांच्या हातातून आम्हास कोणीही वाचवायला नाही.

Knechte herrschen über uns; niemand entreißt uns ihrer Hand.

9 ९ राणात चालू असलेल्या तलवारीमुळे आम्ही आपला जीव मुठीत घेऊन आपले अन्न मिळवतो.

Mit Gefahr unseres Lebens holen wir unser Brot voller Angst vor dem Schwert und der Pest.

10 १० आमची कातडी भट्टीप्रमाणे तापली आहेत. भुकेमुळे आम्हास ताप चढला आहे.

Unsere Haut ist geschwärzt wie ein Ofen, von den Gluten des Hungers.

11 ११ सियोनेतील स्त्रियांवर आणि यहूदा नगरातील कुमारीवर त्यांनी अत्याचार केला;

Frauen in Zion haben sie geschändet, Jungfrauen in den Städten Judas.

12 १२ त्यांनी आमच्या राजपुत्रांना फासावर दिले; आमच्या वडीलधाऱ्यांचा त्यांनी सन्मान केला नाही.

Fürsten wurden durch ihre Hand gehenkt, der Vornehmen Ansehn für nichts geachtet.

13 १३ आमच्या तरुणांना त्यांनी पिठाच्या जात्यावर दळावयास लावले. ते तरुण लाकडाच्या ढिगाऱ्याखाली अडखळले.

Jünglinge nahmen sie zum Mahlen, und Knaben strauchelten unter der Last von Holz.

14 १४ वृध्द आता नगरीच्या द्वारात बसत नाहीत. तरुण गायनवादन करीत नाहीत.

Verschwunden sind die Greise am Thor, das Saitenspiel der Jünglinge.

15 १५ आमच्या नृत्याचे रूपांतर आता मृतांच्या शोकात झाले आहे. आमच्या हृदयात आनंदाचा अंशही नाही.

Geschwunden ist unseres Herzens Freude; in Klage ist unser Reigen verwandelt.

16 १६ आम्ही पाप केल्यामुळे आमच्या डोक्यावरचा मुकुट खाली पडला आहे. म्हणून आम्हास हाय.

Die Krone ist uns vom Haupte gefallen: wehe uns, daß wir gesündigt haben!

17 १७ या सर्व गोष्टीमुळे आमचे मन खचले आहे. आम्हास डोळ्यांनी स्पष्टपणे दिसत नाही.

Darüber ist unser Herz siech geworden, darob unsere Augen trübe,

18 १८ सियोनचे डोंगर ओसाड झाले आहेत. सियोनच्या डोंगरावर कोल्हे वावरतात.

über den Zionsberg, der verwüstet ist, auf dem sich Füchse tummeln.

19 १९ पण परमेश्वरा, तुझी सत्ता निरंतन आहे. तुझे राजसिंहासन चिरकाल राहील.

Du, Jahwe, thronst auf ewig, dein Stuhl steht von Geschlecht zu Geschlecht.

20 २० परमेश्वर तू आम्हास कायमचा विसरला आहेस असे दिसते. तू आम्हास दीर्घकाल सोडून गेला आहेस.

Warum willst du uns für immer vergessen, uns lebenslang verlassen?

21 २१ परमेश्वरा, आम्हास तुझ्याकडे परत वळव. आम्ही आमच्या पातकाकरिता पश्चाताप करितो. पूर्वीप्रमाणेच आमच्या जुन्या दिवसाची पुनर्स्थापना कर.

Bekehre uns zu dir, Jahwe, so kehren wir um; erneuere unsere Tage, wie vor Alters!

22 २२ तोपर्यंत आमचा धिक्कार होऊन आमच्याप्रती तुझा क्रोध अतिभयंकर असेल.

Oder hast du uns ganz verworfen, bist überaus auf uns erzürnt?