विलापगीत 5

1 १ हे परमेश्वरा, आमची अवस्था काय झाली याकडे लक्ष लाव. आमच्या अप्रतिष्ठेकडे नजर टाक.

Souviens-toi, ô Eternel, de ce qui nous est advenu; regarde et vois notre opprobre!

2 २ आमचे वतन परक्यांच्या हातात गेले आहे. आमची घरे परदेशीयांना दिली गेली आहेत.

Notre héritage a passé à des étrangers, nos maisons à des gentils.

3 ३ आम्ही अनाथ झालो. आम्हास वडील नाहीत. आमच्या मातांची स्थिती विधवांसारखी झाली आहे.

Nous sommes devenus des orphelins, privés de père; nos mères sont pareilles à des veuves.

4 ४ आम्हास पिण्याच्या पाण्यासाठी रूपे द्यावे लागतात; आमचेच लाकूड आम्हास विकले जाते.

Notre eau, nous ne pouvons 'la boire qu’à prix d’argent; notre bois, nous n’en disposons qu’en l’achetant.

5 ५ आमचा पाठलाग करणारे आमच्या मानगुटीस बसले आहेत. आम्ही दमलो आहोत. आम्हास विश्रांती नाही.

On nous poursuit l’épée dans les reins; nous sommes à bout de forces: point de répit pour nous!

6 ६ पोटभर भाकरी मिळविण्यासाठी आम्ही मिसर व अश्शूर यांच्यासमोर आम्ही आपले हात पुढे केले.

En Egypte nous avons tendu la main, et à Achour, pour avoir du pain en suffisance.

7 ७ आमच्या पूर्वजांनी तुझ्याविरुध्द पाप केले. आता ते नाहीत. पण त्यांच्या पापाची फळे आता आम्ही भोगत आहोत.

Nos pères avaient péché: ils ne sont plus, et nous portons le poids de leurs fautes.

8 ८ गुलाम आमच्यावर राज्य करतात. त्यांच्या हातातून आम्हास कोणीही वाचवायला नाही.

Des esclaves ont pris le dessus sur nous: personne ne nous soustrait à leur pouvoir.

9 ९ राणात चालू असलेल्या तलवारीमुळे आम्ही आपला जीव मुठीत घेऊन आपले अन्न मिळवतो.

Au péril de notre vie nous nous procurons nos vivres, le glaive sévissant au désert.

10 १० आमची कातडी भट्टीप्रमाणे तापली आहेत. भुकेमुळे आम्हास ताप चढला आहे.

Notre peau est brûlante comme un four, par suite de la fièvre desséchante de la faim.

11 ११ सियोनेतील स्त्रियांवर आणि यहूदा नगरातील कुमारीवर त्यांनी अत्याचार केला;

On a violenté des femmes dans Sion, des vierges dans les villes de Juda.

12 १२ त्यांनी आमच्या राजपुत्रांना फासावर दिले; आमच्या वडीलधाऱ्यांचा त्यांनी सन्मान केला नाही.

Des princes ont été pendus par leurs mains; on n’a témoigné nul égard pour la personne des vieillards.

13 १३ आमच्या तरुणांना त्यांनी पिठाच्या जात्यावर दळावयास लावले. ते तरुण लाकडाच्या ढिगाऱ्याखाली अडखळले.

Les adolescents ont dû porter la meule, les jeunes gens ont trébuché, sous le faix des bûches.

14 १४ वृध्द आता नगरीच्या द्वारात बसत नाहीत. तरुण गायनवादन करीत नाहीत.

Les vieillards ont cessé de paraître à la Porte, les jeunes gens d’entonner leurs chansons.

15 १५ आमच्या नृत्याचे रूपांतर आता मृतांच्या शोकात झाले आहे. आमच्या हृदयात आनंदाचा अंशही नाही.

Toute joie est bannie de notre cœur; nos danses joyeuses sont changées en deuil.

16 १६ आम्ही पाप केल्यामुळे आमच्या डोक्यावरचा मुकुट खाली पडला आहे. म्हणून आम्हास हाय.

Elle est tombée, la couronne de notre tête; malheur à nous, parce que nous avons péché!

17 १७ या सर्व गोष्टीमुळे आमचे मन खचले आहे. आम्हास डोळ्यांनी स्पष्टपणे दिसत नाही.

Ce qui nous déchire le cœur, ce qui obscurcit nos yeux,

18 १८ सियोनचे डोंगर ओसाड झाले आहेत. सियोनच्या डोंगरावर कोल्हे वावरतात.

c’est de voir le mont Sion en ruines, foulé par les renards.

19 १९ पण परमेश्वरा, तुझी सत्ता निरंतन आहे. तुझे राजसिंहासन चिरकाल राहील.

Toi, ô Eternel, qui sièges immuable, dont le trône subsiste d’âge en âge,

20 २० परमेश्वर तू आम्हास कायमचा विसरला आहेस असे दिसते. तू आम्हास दीर्घकाल सोडून गेला आहेस.

pourquoi nous oublies-tu si obstinément, nous délaisses-tu de si longs jours?

21 २१ परमेश्वरा, आम्हास तुझ्याकडे परत वळव. आम्ही आमच्या पातकाकरिता पश्चाताप करितो. पूर्वीप्रमाणेच आमच्या जुन्या दिवसाची पुनर्स्थापना कर.

Ramène-nous vers toi, ô Eternel, nous voulons te revenir; renouvelle pour nous les jours d’autrefois.

22 २२ तोपर्यंत आमचा धिक्कार होऊन आमच्याप्रती तुझा क्रोध अतिभयंकर असेल.

Se peut-il que tu nous aies complètement rejetés et que tu nourrisses contre nous une colère inexorable? Ramène-nous vers toi, ô Eternel, nous voulons te revenir; renouvelle pour nous les jours d’autrefois.