विलापगीत 5

1 १ हे परमेश्वरा, आमची अवस्था काय झाली याकडे लक्ष लाव. आमच्या अप्रतिष्ठेकडे नजर टाक.

上主，求你眷念我們的遭遇，垂顧憐視我們受的恥辱。

2 २ आमचे वतन परक्यांच्या हातात गेले आहे. आमची घरे परदेशीयांना दिली गेली आहेत.

我們的產業，轉入外人手中；我們的房舍，歸屬了異邦人。

3 ३ आम्ही अनाथ झालो. आम्हास वडील नाहीत. आमच्या मातांची स्थिती विधवांसारखी झाली आहे.

我們自己變成了無父的孤兒，我們的母親好像寡婦一樣。

4 ४ आम्हास पिण्याच्या पाण्यासाठी रूपे द्यावे लागतात; आमचेच लाकूड आम्हास विकले जाते.

我們自己的水，必須用錢買來喝；我們自己的木柴，需要用款換來。

5 ५ आमचा पाठलाग करणारे आमच्या मानगुटीस बसले आहेत. आम्ही दमलो आहोत. आम्हास विश्रांती नाही.

重軛加在我們的頸項上，受人折磨迫害；我們困憊疲乏，不得安息。

6 ६ पोटभर भाकरी मिळविण्यासाठी आम्ही मिसर व अश्शूर यांच्यासमोर आम्ही आपले हात पुढे केले.

我們向埃及伸手，向亞述乞食充餓。

7 ७ आमच्या पूर्वजांनी तुझ्याविरुध्द पाप केले. आता ते नाहीत. पण त्यांच्या पापाची फळे आता आम्ही भोगत आहोत.

我們的祖先犯了罪，已不存在；我們卻要承擔他們的罪債；

8 ८ गुलाम आमच्यावर राज्य करतात. त्यांच्या हातातून आम्हास कोणीही वाचवायला नाही.

原是奴隸的人，竟然統治我們，但沒有人解救我們，脫離他們的手。

9 ९ राणात चालू असलेल्या तलवारीमुळे आम्ही आपला जीव मुठीत घेऊन आपले अन्न मिळवतो.

我們面臨曠野刀劍的威脅，該冒性命的危險，纔能得到食糧。

10 १० आमची कातडी भट्टीप्रमाणे तापली आहेत. भुकेमुळे आम्हास ताप चढला आहे.

我們的皮膚因飢餓而發炎，發熱有如火爐。

11 ११ सियोनेतील स्त्रियांवर आणि यहूदा नगरातील कुमारीवर त्यांनी अत्याचार केला;

婦女們在熙雍被人強姦，處女們在猶大遭人奸污。

12 १२ त्यांनी आमच्या राजपुत्रांना फासावर दिले; आमच्या वडीलधाऱ्यांचा त्यांनी सन्मान केला नाही.

王臣被人縛手吊起，長老的儀容受人凌辱，

13 १३ आमच्या तरुणांना त्यांनी पिठाच्या जात्यावर दळावयास लावले. ते तरुण लाकडाच्या ढिगाऱ्याखाली अडखळले.

青年人應該服役推磨，幼童倒在柴捆之下。

14 १४ वृध्द आता नगरीच्या द्वारात बसत नाहीत. तरुण गायनवादन करीत नाहीत.

長老們不再安坐城門口，青年們不再奏樂高歌。

15 १५ आमच्या नृत्याचे रूपांतर आता मृतांच्या शोकात झाले आहे. आमच्या हृदयात आनंदाचा अंशही नाही.

我們心中已毫無樂趣，我們的歌舞反而變成悲愁。

16 १६ आम्ही पाप केल्यामुळे आमच्या डोक्यावरचा मुकुट खाली पडला आहे. म्हणून आम्हास हाय.

我們頭上的花冠已經墮地。我們犯罪的人，確是有禍的!

17 १७ या सर्व गोष्टीमुळे आमचे मन खचले आहे. आम्हास डोळ्यांनी स्पष्टपणे दिसत नाही.

我們的心神所以徬徨，我們的眼睛所以模糊；

18 १८ सियोनचे डोंगर ओसाड झाले आहेत. सियोनच्या डोंगरावर कोल्हे वावरतात.

因為熙雍山已經荒蕪，狐狸成群出沒其間。

19 १९ पण परमेश्वरा, तुझी सत्ता निरंतन आहे. तुझे राजसिंहासन चिरकाल राहील.

上主，至於你，你永遠常存，你的寶座萬世不替。

20 २० परमेश्वर तू आम्हास कायमचा विसरला आहेस असे दिसते. तू आम्हास दीर्घकाल सोडून गेला आहेस.

為什麼你常忘記我們﹖為什麼你常拋棄我們﹖

21 २१ परमेश्वरा, आम्हास तुझ्याकडे परत वळव. आम्ही आमच्या पातकाकरिता पश्चाताप करितो. पूर्वीप्रमाणेच आमच्या जुन्या दिवसाची पुनर्स्थापना कर.

上主，求你叫我們歸向你，我們必定回心轉意；求你重整我們的時代，如同往昔一樣。

22 २२ तोपर्यंत आमचा धिक्कार होऊन आमच्याप्रती तुझा क्रोध अतिभयंकर असेल.

你豈能完全擯棄我們，豈能向我們憤怒到底﹖