ईयोब 4

1 १ अलीफज तेमानीने उत्तर दिले आणि तो म्हणाला,

Então respondeu Eliphaz o temanita, e disse:

2 २ “जर कोणी तुझ्यासोबत बोलण्याचा प्रयत्न केला, तर तू दु: खी होशील का? परंतू बोलण्यापासून स्वत: ला कोण आवरेल?

Se intentarmos falar-te, enfadar-te-ás? mas quem poderia conter as palavras?

3 ३ पाहा, तू पुष्कळांना शिकवले आहेस. तू अशक्त हातांना शक्ती दिली आहेस.

Eis que ensinaste a muitos, e esforçaste as mãos fracas.

4 ४ तू तुझ्या शब्दांनी खाली पडणाऱ्यांना सावरले आहेस. तू अशक्त गुडघे बळकट केले आहेस.

As tuas palavras levantaram os que tropeçavam e os joelhos desfalecentes fortificaste.

5 ५ पण आता संकटे तुझ्यावर आली आहेत, आणि तू खचला आहेस, ते तुला स्पर्श करतात. आणि तू त्रासात पडतोस.

Mas agora a ti te vem, e te enfadas: e, tocando-te a ti, te perturbas.

6 ६ तुझ्या देवभिरूपणाची तुला खात्री नाही काय, तुझी सात्वीकत्ता तुझ्या आशेचे मार्ग नाही काय?

Porventura não era o teu temor de Deus a tua confiança, e a tua esperança a sinceridade dos teus caminhos?

7 ७ मी तुला विंनती करतो, कोणी निष्पाप कधी नाश पावला का? किंवा चांगल्या लोकांचा कधी नि: पात झाला का? याच्या विषयी तू विचार कर.

Lembra-te agora qual é o inocente que jamais perecesse? e onde foram os sinceros destruídos?

8 ८ मी असे पाहीले आहे की जे घोर अन्यायाची नांगरणी करीतात, आणि कष्ट पेरतात ते तशीच कापणी करतात.

Como eu tenho visto, os que lavram iniquidade, e semeam trabalho segam o mesmo.

9 ९ देवाच्या श्वासाने ते नाश पावतात. त्याच्या रागाने ते भस्म होतात.

Com o bafo de Deus perecem; e com o assopro da sua ira se consomem.

10 १० सिंहाची गर्जना, सिंहाचा विक्राळ ध्वनी नष्ट होतो, तरूण सिंहाचे दात उपटले जातात.

O bramido do leão, e a voz do leão feroz, e os dentes dos leõezinhos se quebrantam.

11 ११ म्हातारा सिंह शिकार न मिळाल्यामुळे मरण पावतो, सिंहिणीचे छावे सगळीकडे पांगतात

Perece o leão velho, porque não há preza; e os filhos da leoa andam esparzidos.

12 १२ आता माझ्याकडे एक गुप्त निरोप आला, आणि माझ्या कानी त्याची कुजबुज पडली.

Uma palavra se me disse em segredo; e os meus ouvidos perceberam um sussurro dela.

13 १३ जेव्हा लोक गाढ झोपेत असतात, मी रात्रीच्या दृष्टांताच्या विचारात असतो,

Entre imaginações de visões da noite, quando cai sobre os homens o sono profundo;

14 १४ मी घाबरलो आणि माझा थरकाप झाला. माझी सगळी हाडे थरथरा कापू लागली.

Sobreveiu-me o espanto e o tremor, e todos os meus ossos estremeceram.

15 १५ एक आत्मा अगदी माझ्या चेहऱ्याजवळून गेला आणि माझ्या शरीरावरचे केस उभे राहिले.

Então um espírito passou por diante de mim; fêz-me arrepiar os cabelos da minha carne;

16 १६ तो आत्मा निश्चल उभा राहिला, पण त्याचा आकार मला दिसू शकला नाही, माझ्या डोळ्यांसमोर एक आकार होता, तेथे शांतता होती आणि वाणी असे बोलताना मी ऐकली.

Parou ele, porém não conheci a sua feição; um vulto estava diante dos meus olhos: e, calando-me, ouvi uma voz que dizia:

17 १७ मर्त्य मनुष्य देवापेक्षा नितीमान असू शकतो काय? मनुष्य त्याच्या निर्मात्यापेक्षा अधिक शुद्ध असू शकतो काय?

Seria porventura o homem mais justo do que Deus? seria porventura o varão mais puro do que o seu criador?

18 १८ पाहा, जर देव त्याच्या सेवकावर विश्वास ठेवत नाही. जर त्यास त्याच्या दूतांमध्ये काही दोष आढळतो,

Eis que nos seus servos não confiaria, e aos seus anjos imputaria loucura:

19 १९ तर जे मातीच्या घरात राहतात त्यांच्याविषयी हे किती सत्य आहे, ज्यांच्या घरांचा पाया धुळीत आहे, ते पंतगासारखे तितक्या लवकर चिरडले जातात?

Quanto menos naqueles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são machucados como a traça!

20 २० आणि सकाळपासून संध्याकाळपर्यंत ते नाश पावतात, ते कायमचे नष्ट होतात व कोणीही त्यांच्याकडे लक्ष देत नाही.

Desde a manhã até à tarde são despedaçados: e eternamente perecem sem que disso se faça caso.

21 २१ त्यांच्या तंबूच्या दोऱ्या वर खेचल्या जात नाही काय? ते मरतात, शहाणपणा न मिळवताच मरतात.”

Porventura se não passa com eles a sua excelência? morrem, porém sem sabedoria.