ईयोब 4

1 १ अलीफज तेमानीने उत्तर दिले आणि तो म्हणाला,

Saa tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:

2 २ “जर कोणी तुझ्यासोबत बोलण्याचा प्रयत्न केला, तर तू दु: खी होशील का? परंतू बोलण्यापासून स्वत: ला कोण आवरेल?

Ærgrer det dig, om man taler til dig? Men hvem kan her være tavs?

3 ३ पाहा, तू पुष्कळांना शिकवले आहेस. तू अशक्त हातांना शक्ती दिली आहेस.

Du har selv talt mange til Rette og styrket de slappe Hænder,

4 ४ तू तुझ्या शब्दांनी खाली पडणाऱ्यांना सावरले आहेस. तू अशक्त गुडघे बळकट केले आहेस.

dine Ord holdt den segnende oppe, vaklende Knæ gav du Kraft —

5 ५ पण आता संकटे तुझ्यावर आली आहेत, आणि तू खचला आहेस, ते तुला स्पर्श करतात. आणि तू त्रासात पडतोस.

Men nu det gælder dig selv, saa taber du Modet, nu det rammer dig selv, er du slaget af Skræk!

6 ६ तुझ्या देवभिरूपणाची तुला खात्री नाही काय, तुझी सात्वीकत्ता तुझ्या आशेचे मार्ग नाही काय?

Er ikke din Gudsfrygt din Tillid, din fromme Færd dit Haab?

7 ७ मी तुला विंनती करतो, कोणी निष्पाप कधी नाश पावला का? किंवा चांगल्या लोकांचा कधी नि: पात झाला का? याच्या विषयी तू विचार कर.

Tænk efter! Hvem gik uskyldig til Grunde, hvor gik retsindige under?

8 ८ मी असे पाहीले आहे की जे घोर अन्यायाची नांगरणी करीतात, आणि कष्ट पेरतात ते तशीच कापणी करतात.

Men det har jeg set: Hvo Uret pløjer og saar Fortræd, de høster det selv.

9 ९ देवाच्या श्वासाने ते नाश पावतात. त्याच्या रागाने ते भस्म होतात.

For Guds Aand gaar de til Grunde, for hans Vredes Pust gaar de til.

10 १० सिंहाची गर्जना, सिंहाचा विक्राळ ध्वनी नष्ट होतो, तरूण सिंहाचे दात उपटले जातात.

Løvens Brøl og Vilddyrets Glam Ungløvernes Tænder slaas ud;

11 ११ म्हातारा सिंह शिकार न मिळाल्यामुळे मरण पावतो, सिंहिणीचे छावे सगळीकडे पांगतात

Løven omkommer af Mangel paa Rov, og Løveungerne spredes.

12 १२ आता माझ्याकडे एक गुप्त निरोप आला, आणि माझ्या कानी त्याची कुजबुज पडली.

Der sneg sig til mig et Ord mit Øre opfanged dets Hvisken

13 १३ जेव्हा लोक गाढ झोपेत असतात, मी रात्रीच्या दृष्टांताच्या विचारात असतो,

i Nattesynernes Tanker, da Dvale sank over Mennesker;

14 १४ मी घाबरलो आणि माझा थरकाप झाला. माझी सगळी हाडे थरथरा कापू लागली.

Angst og Skælven kom over mig, alle mine Ledemod skjalv;

15 १५ एक आत्मा अगदी माझ्या चेहऱ्याजवळून गेला आणि माझ्या शरीरावरचे केस उभे राहिले.

et Pust strøg over mit Ansigt, Haarene rejste sig paa min Krop.

16 १६ तो आत्मा निश्चल उभा राहिला, पण त्याचा आकार मला दिसू शकला नाही, माझ्या डोळ्यांसमोर एक आकार होता, तेथे शांतता होती आणि वाणी असे बोलताना मी ऐकली.

Saa stod det stille! Jeg sansed ikke, hvordan det saa ud; en Skikkelse stod for mit Øje, jeg hørte en hviskende Stemme:

17 १७ मर्त्य मनुष्य देवापेक्षा नितीमान असू शकतो काय? मनुष्य त्याच्या निर्मात्यापेक्षा अधिक शुद्ध असू शकतो काय?

»Har et Menneske Ret for Gud, mon en Mand er ren for sin Skaber?

18 १८ पाहा, जर देव त्याच्या सेवकावर विश्वास ठेवत नाही. जर त्यास त्याच्या दूतांमध्ये काही दोष आढळतो,

End ikke sine Tjenere tror han, hos sine Engle finder han Fejl,

19 १९ तर जे मातीच्या घरात राहतात त्यांच्याविषयी हे किती सत्य आहे, ज्यांच्या घरांचा पाया धुळीत आहे, ते पंतगासारखे तितक्या लवकर चिरडले जातात?

endsige hos dem, der bor i en Hytte af Ler og har deres Grundvold i Støvet!

20 २० आणि सकाळपासून संध्याकाळपर्यंत ते नाश पावतात, ते कायमचे नष्ट होतात व कोणीही त्यांच्याकडे लक्ष देत नाही.

De knuses ligesom Møl, imellem Morgen og Aften, de sønderslaas uden at ænses, for evigt gaar de til Grunde.

21 २१ त्यांच्या तंबूच्या दोऱ्या वर खेचल्या जात नाही काय? ते मरतात, शहाणपणा न मिळवताच मरतात.”

Rives ej deres Teltreb ud? De dør, men ikke i Visdom.