ईयोब 30
1 १ “परंतु आता माझ्यापेक्षा लहान माणसे देखील माझी थट्ट करत आहेत, आणि त्याचे वाडवडील ज्यांना मी माझ्या मेंढ्यांची राखण करणाऱ्या कुत्र्यांमध्ये देखील ठेवले नसते.
But, now, they who are of fewer days than I, have poured derision upon me; whose fathers I refused—to set with the dogs of my flock.
2 २ त्या तरुणांचे वडील मला मदत करण्याच्या दृष्टीने अगदीच निकामी आहेत. ते म्हातारे झाले आहेत आणि दमले आहेत. आता त्यांचे स्नायू टणक आणि जोमदार राहिलेले नाहीत.
Even the strength of their hands, wherefore was it mine? Upon them, vigour was lost;
3 ३ ते मृतप्राय झाले आहेत. खायला नसल्यामुळे त्यांची उपासमार होत आहे व म्हणून ते वाळवटांतील धूळ खात आहेत.
In want and hunger, they were lean, —who used to gnaw the dry ground, a dark night of desolation!
Who used to pluck off the mallow by the bushes, with the root of the broom for their food;
5 ५ त्यांना दुसऱ्या मनुष्यांपासून दूर ठेवण्यात येते. ते चोर व दरोडेखोर असल्याप्रमाणे लोक त्यांच्यावर ओरडत असतात.
Out of the midst, were they driven, men shouted after them, as after a thief;
In the fissures, of the ravines had they to dwell, in holes of dust and crags;
Among the bushes, used they to shriek, Under the bramble, were they huddled together:
8 ८ ते काडी इतकेही मोल नसलेले लोक आहेत. काहीही नाव नसलेल्या या लोकांस त्यांच्या देशातून हाकलून दिले आहे.
Sons of the base, yea sons of the nameless, they were scourged out of the land.
But, now, their song, have I become, Yea I serve them for a byword;
10 १० ते तरुण माझा तिरस्कार करतात ते माझ्यापासून लांब उभे राहतात. ते माझ्यापेक्षा उच्च आहेत असे त्यांना वाटते. ते माझ्या तोंडावर थुंकतात सुध्दा.
They abhor me—have put themselves far from me, and, from my face, have not withheld—spittle!
11 ११ देवाने माझ्या धनुष्याची प्रत्यंचा काढून घेतली आणि मला दुबळा बनवले. ती तरुण माणसे स्वत: ला न थोपविता रागाने माझ्याविरुध्द वागतात.
Because, my girdle, he had loosened and had humbled me, therefore, the bridle—in my presence, cast they off;
12 १२ ते माझ्या उजव्या भागावर वार करतात. ते माझ्या पायावर वकरुन पाडतात. एखाद्या शहरावर सैन्याने चालून जावे तसे मला वाटते. माझ्यावर हल्ला करून माझा नाश करण्यासाठी माझ्या तटबंदीला मातीचे चढाव बांधतात.
On my right hand, the young brood rose up, —My feet, they thrust aside, and cast up against me their earthworks of destruction;
13 १३ मी पळून जाऊ नये म्हणून ते रस्त्यावर पहारा देतात. माझा नाश करण्यात त्यांना यश मिळते. कुणाच्या मदतीची त्यांना गरज नसते.
They brake up my path, —My engulfing ruin, they helped forward, unaided;
As through a wide breach, came they on, with a crashing noise, they rolled themselves along.
15 १५ भीतीने माझा थरकाप झाला आहे. वाऱ्याने सगळे काही उडून जावे त्याप्रमाणे त्यांनी माझी प्रतिष्ठा उडवून लावली आहे. माझी सुरक्षितता ढगांप्रमाणे नाहीशी झाली आहे.
There are turned upon me terrors, —Chased away as with a wind, is mine abundance, and, as a cloud, hath passed away my prosperity.
16 १६ माझे आयुष्य आता गेल्यातच जमा आहे आणि मी लवकरच मरणार आहे. दु: खानी भरलेल्या दिवसानी मला वेढून टाकले आहे.
Now, therefore, over myself, my soul poureth itself out, There seize me days of affliction:
Night, boreth, my bones, all over me, —and, my sinews, find no rest;
Most effectually, is my skin disfigured, —Like the collar of my tunic, it girdeth me about:
He hath cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.
20 २० देवा, मी मदतीसाठी तुझी याचना करतो पण तू उत्तर देत नाहीस. मी उभा राहतो व तुझी प्रार्थना करतो पण तू माझ्याकडे लक्ष देत नाहीस.
I cry out for help unto thee, and thou dost not answer, I stand still, and thou dost gaze at me;
Thou art turned to become a cruel one unto me, With the might of thy hand, thou assailest me;
Thou liftest up me to the wind, thou carriest me away, and the storm maketh me faint;
23 २३ तू मला माझ्या मृत्यूकडे घेऊन जात आहेस हे मला माहीत आहे. प्रत्येक जिवंत मनुष्यास मरावे हे लागतेच.
For I know that, unto death, thou wilt bring me back, even unto the house of meeting for every one living.
Only, against a heap of ruins, will one not thrust a hand! Surely, when one is in calamity—for that very reason, is there an outcry for help.
25 २५ देवा, मी संकटात सापडलेल्यांसाठी मदतीची याचना केली होती हे तुला माहीत आहे. गरीबांसाठी माझे हृदय तीळ तीळ तुटत होते हे ही तुला माहीत आहे.
Verily I wept, for him whose lot was hard, Grieved was my soul, for the needy.
26 २६ परंतु मी जेव्हा चांगल्याची अपेक्षा करीत होतो तेव्हा माझ्या वाट्याला वाईट गोष्टी आल्या. मला उजेड हवा होता तेव्हा अंधार मिळाला.
Surely, for good, I looked, but there came in evil, And I waited for light, but there came in darkness;
I boiled within me, and rested not, There confronted me—days of affliction;
In gloom, I walked along, without sun, I arose—in the convocation, I cried out for help;
A brother, became I to the brutes that howl, and a companion to the birds that screech:
My skin, turned black, and peeled off me, and, my bones, burned with heat:
Thus is attuned to mourning—my lyre, and my flute, to the noise of them who weep.
