ईयोब 30
1 १ “परंतु आता माझ्यापेक्षा लहान माणसे देखील माझी थट्ट करत आहेत, आणि त्याचे वाडवडील ज्यांना मी माझ्या मेंढ्यांची राखण करणाऱ्या कुत्र्यांमध्ये देखील ठेवले नसते.
“And now, laughed at me, Have the younger in days than I, Whose fathers I have loathed to set With the dogs of my flock.
2 २ त्या तरुणांचे वडील मला मदत करण्याच्या दृष्टीने अगदीच निकामी आहेत. ते म्हातारे झाले आहेत आणि दमले आहेत. आता त्यांचे स्नायू टणक आणि जोमदार राहिलेले नाहीत.
Also—the power of their hands, why [is it] to me? On them old age has perished.
3 ३ ते मृतप्राय झाले आहेत. खायला नसल्यामुळे त्यांची उपासमार होत आहे व म्हणून ते वाळवटांतील धूळ खात आहेत.
With want and with harsh famine, They are gnawing a dry place [in] the recent night, [In] desolation and ruin,
Those cropping mallows near a shrub, And their food [is] root of broom trees.
5 ५ त्यांना दुसऱ्या मनुष्यांपासून दूर ठेवण्यात येते. ते चोर व दरोडेखोर असल्याप्रमाणे लोक त्यांच्यावर ओरडत असतात.
They are cast out from the midst (They shout against them as a thief),
To dwell in a frightful place of valleys, Holes of earth and clefts.
They groan among shrubs, They are gathered together under nettles.
8 ८ ते काडी इतकेही मोल नसलेले लोक आहेत. काहीही नाव नसलेल्या या लोकांस त्यांच्या देशातून हाकलून दिले आहे.
Sons of folly—even sons without name, They have been struck from the land.
And now, I have been their song, And I am to them for a byword.
10 १० ते तरुण माझा तिरस्कार करतात ते माझ्यापासून लांब उभे राहतात. ते माझ्यापेक्षा उच्च आहेत असे त्यांना वाटते. ते माझ्या तोंडावर थुंकतात सुध्दा.
They have detested me, They have kept far from me, And from before me have not spared to spit.
11 ११ देवाने माझ्या धनुष्याची प्रत्यंचा काढून घेतली आणि मला दुबळा बनवले. ती तरुण माणसे स्वत: ला न थोपविता रागाने माझ्याविरुध्द वागतात.
Because He loosed His cord and afflicts me, And the bridle from before me, They have cast away.
12 १२ ते माझ्या उजव्या भागावर वार करतात. ते माझ्या पायावर वकरुन पाडतात. एखाद्या शहरावर सैन्याने चालून जावे तसे मला वाटते. माझ्यावर हल्ला करून माझा नाश करण्यासाठी माझ्या तटबंदीला मातीचे चढाव बांधतात.
A brood arises on the right hand, They have cast away my feet, And they raise up against me, Their paths of calamity.
13 १३ मी पळून जाऊ नये म्हणून ते रस्त्यावर पहारा देतात. माझा नाश करण्यात त्यांना यश मिळते. कुणाच्या मदतीची त्यांना गरज नसते.
They have broken down my path, They profit by my calamity: He has no helper.
They come as a wide breach, Under the desolation have rolled themselves.
15 १५ भीतीने माझा थरकाप झाला आहे. वाऱ्याने सगळे काही उडून जावे त्याप्रमाणे त्यांनी माझी प्रतिष्ठा उडवून लावली आहे. माझी सुरक्षितता ढगांप्रमाणे नाहीशी झाली आहे.
He has turned terrors against me, It pursues my abundance as the wind, And as a thick cloud, My safety has passed away.
16 १६ माझे आयुष्य आता गेल्यातच जमा आहे आणि मी लवकरच मरणार आहे. दु: खानी भरलेल्या दिवसानी मला वेढून टाकले आहे.
And now, in me my soul pours itself out, Days of affliction seize me.
[At] night my bone has been pierced in me, And my gnawing [pain] does not lie down.
By the abundance of power, Is my clothing changed, As the mouth of my coat it girds me.
Casting me into mire, And I have become like dust and ashes.
20 २० देवा, मी मदतीसाठी तुझी याचना करतो पण तू उत्तर देत नाहीस. मी उभा राहतो व तुझी प्रार्थना करतो पण तू माझ्याकडे लक्ष देत नाहीस.
I cry to You, And You do not answer me, I have stood, and You consider me.
You are turned to be fierce to me, With the strength of Your hand, You oppress me.
You lift me up, You cause me to ride on the wind, And You melt—You level me.
23 २३ तू मला माझ्या मृत्यूकडे घेऊन जात आहेस हे मला माहीत आहे. प्रत्येक जिवंत मनुष्यास मरावे हे लागतेच.
For I have known You bring me back [to] death, And [to] the house appointed for all living.
Surely not against the heap Does He send forth the hand, Though they have safety in its ruin.
25 २५ देवा, मी संकटात सापडलेल्यांसाठी मदतीची याचना केली होती हे तुला माहीत आहे. गरीबांसाठी माझे हृदय तीळ तीळ तुटत होते हे ही तुला माहीत आहे.
Did I not weep for him whose day is hard? My soul has grieved for the needy.
26 २६ परंतु मी जेव्हा चांगल्याची अपेक्षा करीत होतो तेव्हा माझ्या वाट्याला वाईट गोष्टी आल्या. मला उजेड हवा होता तेव्हा अंधार मिळाला.
When I expected good, then comes evil, And I wait for light, and darkness comes.
My bowels have boiled, and have not ceased, Days of affliction have gone before me.
I have gone mourning without the sun, I have risen, I cry in an assembly.
I have been a brother to dragons, And a companion to daughters of the ostrich.
My skin has been black on me, And my bone has burned from heat,
And my harp becomes mourning, And my pipe the sound of weeping.”
